ဒန ၃၁: သိဂၤါလသုတ္

သိဂၤါလ လုလင္

၂၄၂။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္ –

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္ ရွဥ့္နက္တို႔အား အစာေကြၽးရာျဖစ္ေသာ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။

ထိုအခါ သူႂကြယ္သား သိဂၤါလသည္ ေစာေစာထ၍ ရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္မွ ထြက္ၿပီးလွ်င္ စိုေသာ အဝတ္ စိုေသာဆံပင္ ရွိသည္ျဖစ္၍ လက္အုပ္ခ်ီလ်က္ အေရွ႕အရပ္ ေတာင္အရပ္ အေနာက္အရပ္ ေျမာက္အရပ္ ေအာက္အရပ္ အထက္အရပ္ (ဟူေသာ) မ်ားစြာေသာ အရပ္တို႔ကို ရွိခိုး၏။

၂၄၃။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္သကၤန္းကို ယူလ်က္ ရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္သို႔ ဆြမ္းခံႂကြေတာ္မူ၏။ ေစာေစာထ၍ ရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္မွ ထြက္ၿပီးလွ်င္ စိုေသာ အဝတ္ စိုေသာဆံပင္ ရွိသည္ျဖစ္၍ လက္အုပ္ခ်ီလ်က္ အေရွ႕အရပ္ ေတာင္အရပ္ အေနာက္အရပ္ ေျမာက္အရပ္ ေအာက္အရပ္ အထက္အရပ္ (ဟူေသာ) မ်ားစြာေသာ အရပ္တို႔ကို ရွိခိုးေနေသာ သူႂကြယ္သား သိဂၤါလကို ျမင္ေတာ္မူေသာ္ သူႂကြယ္သား သိဂၤါလအား ဤသို႔ေသာ စကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏ –

”သူႂကြယ္သား သင္သည္ ေစာေစာထ၍ ရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္မွ ထြက္ၿပီးလွ်င္ စိုေသာ အဝတ္ စိုေသာ ဆံပင္ရွိသည္ျဖစ္၍ လက္အုပ္ခ်ီလ်က္ အေရွ႕အရပ္ ေတာင္အရပ္ အေနာက္အရပ္ ေျမာက္အရပ္ ေအာက္ အရပ္ အထက္အရပ္ (ဟူေသာ) မ်ားစြာေသာ အရပ္တို႔ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ရွိခိုးဘိသနည္း”ဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။

ျမတ္စြာဘုရား ဖခင္သည္ ေသခါနီးလတ္ေသာ္ အကြၽႏ္ုပ္ကို ”ခ်စ္သား (သင္သည္) အရပ္မ်က္ႏွာ တို႔ကို ရွိခိုးေလာ့”ဟု မွာခဲ့ပါ၏။ ျမတ္စြာဘုရား ထိုအကြၽႏု္ပ္သည္ ဖခင္စကားကို အ႐ိုအေသျပဳလ်က္ အေလးျပဳလ်က္ ျမတ္ႏိုးလ်က္ ပူေဇာ္လ်က္ ေစာေစာထကာ ရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္မွ ထြက္ၿပီးလွ်င္ စိုေသာ အဝတ္စိုေသာ ဆံပင္ရွိသည္ ျဖစ္၍ လက္အုပ္ခ်ီလ်က္ အေရွ႕အရပ္။ပ။ အထက္အရပ္ (ဟူေသာ) မ်ား စြာေသာ အရပ္တို႔ကို ရွိခိုးပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ အရပ္ေျခာက္မ်က္ႏွာ

၂၄၄။ သူႂကြယ္သား အရိယာတို႔၏ သာသနာ၌ အရပ္ေျခာက္ပါးတို႔ကို ဤသို႔ ရွိမခိုးအပ္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ျမတ္စြာဘုရား ထိုသို႔ ရွိမခိုးအပ္ေသာ္ အဘယ္သို႔လွ်င္ အရိယာတို႔၏ သာသနာ၌ အရပ္ေျခာက္ပါး တို႔ကို ရွိခိုးအပ္ပါသနည္း။ ျမတ္စြာဘုရား အကြၽႏု္ပ္ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အရိယာတို႔၏ သာသနာ၌ ရွိခိုးအပ္ေသာ အရပ္ေျခာက္ပါးတို႔ကို ေဟာေတာ္မူပါေလာ့ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

သူႂကြယ္သား သို႔ျဖစ္လွ်င္ နာေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းေလာ့၊ ေဟာေပအံ့ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

”ျမတ္စြာဘုရား ေကာင္းပါၿပီ”ဟု သူႂကြယ္သား သိဂၤါလသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဝန္ခံ၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ေသာ စကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏ –

”သူႂကြယ္သား အရိယာသာဝကသည္ ညစ္ၫူးေသာ ကံေလးပါးတို႔ကို ပယ္အပ္ကုန္၏၊ ေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ မေကာင္းမႈကို မျပဳ၊ စည္းစိမ္ပ်က္စီးေၾကာင္း ေျခာက္ပါးတို႔ကို မမွီဝဲ၊ ထို (အရိယာသာဝက) သည္ ဤသို႔ တစ္ဆယ့္ေလးပါးေသာ မေကာင္းမႈမွ ကင္းသည္ျဖစ္၍ အရပ္ေျခာက္ပါး တို႔ကို လံုျခံဳေစလ်က္ ေလာကႏွစ္ပါးကို ေအာင္ျခင္းငွါ က်င့္၏၊ ထို (အရိယာသာဝက)သည္ ဤပစၥဳပၸန္ ေလာကကိုလည္းေကာင္း တမလြန္ေလာကကိုလည္းေကာင္း ႏွစ္သက္အပ္၏၊ ထိုအရိယာသာဝကသည္ ခႏၶာ ကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာျဖစ္ေသာ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္၏။

 

ညစ္ၫူးေသာ ကံ ေလးပါး

၂၄၅။ ထိုအရိယာသာဝကသည္ အဘယ္ညစ္ၫူးေသာ ကံေလးပါးတို႔ကို ပယ္အပ္သနည္းဟူမူ –

” သူႂကြယ္သား အသက္သတ္ျခင္းသည္ ညစ္ၫူးေသာ ကံမည္၏၊ မေပးသည္ကို ယူျခင္းသည္ ညစ္ၫူးေသာ ကံမည္၏၊ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မွားေသာအားျဖင့္ က်င့္ျခင္းသည္ ညစ္ၫူးေသာ ကံမည္၏၊ မဟုတ္မမွန္ေျပာျခင္းသည္ ညစ္ၫူးေသာ ကံမည္၏၊ ထိုအရိယာသာဝကသည္ ဤညစ္ၫူးေသာ ကံေလးပါး တို႔ကို ပယ္အပ္ကုန္၏”ဟု ဤစကားကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစုဏၰိယစကားကို မိန္႔ေတာ္ မူၿပီး၍ ထိုမွတစ္ပါး ဤဆိုလတၱံ႕ေသာ ဂါထာစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏ –

”သူႂကြယ္သား အသက္သတ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ မေပးသည္ကို ယူျခင္းကိုလည္း ေကာင္း၊ မဟုတ္မမွန္ေျပာျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါး၏ မယား၌ သြားလာျခင္း ကိုလည္းေကာင္း (ညစ္ၫူးေသာကံဟု) ဆိုအပ္၏၊ (ထိုညစ္ၫူးေသာကံ ႏွင့္ ျပည့္စံု သူတို႔ကို) ပညာရွိတို႔သည္ မခ်ီးမြမ္းကုန္”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

 

အေၾကာင္း ေလးပါး

၂၄၆။ အဘယ္ေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ မေကာင္းမႈကို မျပဳသနည္း၊ ဆႏၵာဂတိ ‘ခ်စ္သျဖင့္ မလိုက္အပ္သည္ ‘သို႔လိုက္၍ မေကာင္းမႈကို ျပဳ၏၊ ေဒါသာဂတိ ‘ မုန္းသျဖင့္ မလိုက္အပ္သည္ ‘သို႔လိုက္၍ မေကာင္းမႈကို ျပဳ၏၊ ေမာဟာဂတိ ‘မသိသျဖင့္ မလိုက္အပ္သည္ ‘သို႔လိုက္၍ မေကာင္းမႈကို ျပဳ၏၊ ဘယာ ဂတိ ‘ေၾကာက္သျဖင့္ မလိုက္အပ္သည္ ‘သို႔ လိုက္၍ မေကာင္းမႈကို ျပဳ၏။

သူႂကြယ္သား စင္စစ္ေသာ္ကား အရိယာသာဝကသည္ အၾကင့္ေၾကာင့္ ဆႏၵာဂတိသို႔ မလိုက္၊ ေဒါသာဂတိသို႔ မလိုက္၊ ေမာဟာဂတိသို႔ မလိုက္၊ ဘယာဂတိသို႔ မလိုက္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ မေကာင္းမႈကို မျပဳရာဟု ဤစကားကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစုဏၰိယစကားကို မိန္႔ေတာ္ မူၿပီး၍ ထိုမွတစ္ပါး ဤဆိုလတၱံ႕ေသာ ဂါထာစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏ –

”သူႂကြယ္သား အၾကင္သူသည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ မုန္းျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ေၾကာက္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ မသိျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း တရားကို လြန္က်ဴး၍ က်င့္၏။ ထိုသူ၏ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာသည္ လဆုတ္ ပကၡ၌ လမင္းကဲ့သို႔ တစ္ေန႔တစ္ျခား ဆုတ္ယုတ္၏။

အၾကင္သူသည္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ မုန္းျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေၾကာက္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း မသိျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း တရားကို လြန္က်ဴး ၍ မက်င့္၊ ထိုသူ၏ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာသည္ လဆန္းပကၡ၌ လမင္းကဲ့သို႔ တစ္ေန႔တစ္ျခား ျပည့္စံု၏”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

 

စည္းစိမ္ပ်က္ေၾကာင္း ေျခာက္ပါး

၂၄၇။ အရိယာသာဝကသည္ အဘယ္ေျခာက္ပါးေသာ စည္းစိမ္ပ်က္ေၾကာင္းတို႔ကို မမွီဝဲသနည္း ဟူမူ –

သူႂကြယ္သား မူးယစ္ေမ့ေလ်ာ့ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေသရည္ ေသရက္ ေသာက္ေလ့ရွိျခင္းသည္ စည္းစိမ္ ပ်က္ေၾကာင္းတည္း။

အခါမဲ့ ခရီးသြားလာေလ့ရွိျခင္းသည္ စည္းစိမ္ပ်က္ေၾကာင္းတည္း။

ပြဲလမ္းသဘင္ ၾကည့္႐ႈေလ့ရွိျခင္းသည္ စည္းစိမ္ပ်က္ေၾကာင္းတည္း။

ေမ့ေလ်ာ့ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေလာင္းကစားေလ့ရွိျခင္းသည္ စည္းစိမ္ပ်က္ေၾကာင္းတည္း။

မေကာင္းေသာ အေဆြခင္ပြန္းတို႔ႏွင့္ ေပါင္းသင္းေလ့ရွိျခင္းသည္ စည္းစိမ္ပ်က္ေၾကာင္းတည္း။

ပ်င္းရိေလ့ရွိျခင္းသည္ စည္းစိမ္ပ်က္ေၾကာင္းတည္း။

 

ေသရည္ ေသရက္ ေသာက္ျခင္း အျပစ္ ေျခာက္ပါး

၂၄၈။ သူႂကြယ္သား မူးယစ္ေမ့ေလ်ာ့ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေသရည္ ေသရက္ ေသာက္ေလ့ရွိျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔တည္း။

ဥစၥာဆုတ္ယုတ္ျခင္းသည္ ကိုယ္ေတြ႕မ်က္ျမင္ ျဖစ္ရာ၏၊ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြါးတတ္၏၊ အနာေရာဂါ၏ အေၾကာင္း ျဖစ္၏၊ အရွိန္အေစာ္မဲ့တတ္၏၊ လွ်ဳိ႕ဝွက္အပ္သည္ကို ေဖာ္ျပတတ္၏၊ ပညာ၏ အားနည္း သည္ကို ျပဳျခင္းသည္ ေျခာက္ခုေျမာက္ အေၾကာင္းျဖစ္၏။ သူႂကြယ္သား မူးယစ္ေမ့ေလ်ာ့ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေသရည္ေသရက္ ေသာက္ေလ့ရွိျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔တည္း။

 

အခါမဲ့သြားလာျခင္း အျပစ္ ေျခာက္ပါး

၂၄၉။ သူႂကြယ္သား အခါမဲ့ ခရီးသြားလာေလ့ရွိျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔တည္း။

ထိုသူ၏ ကိုယ္သည္လည္း အကာအကြယ္ အေစာင့္အေရွာက္ကင္း၏၊ ထိုသူ၏ သားမယားတို႔သည္ လည္း အကာအကြယ္ အေစာင့္အေရွာက္ကင္း၏၊ ထိုသူ၏ ဥစၥာႏွစ္သည္လည္း အကာအကြယ္ အေစာင့္အ ေရွာက္ကင္း၏၊ (သူတစ္ပါးျပဳေသာ) မေကာင္းမႈတို႔၌ (ဤသူျပဳမည္ဟု) ယံုမွားအပ္၏၊ ထိုသူ၌ မဟုတ္ မမွန္ စြပ္စဲြေသာ စကားလည္း က်ေရာက္တတ္၏၊ မ်ားစြာေသာ ဆင္းရဲတရားတို႔၏ ေရွ႕သြားျဖစ္၏။ သူႂကြယ္သား အခါမဲ့ ခရီးသြားလာေလ့ရွိျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔တည္း။

 

ပြဲလမ္းသဘင္ ၾကည့္ရႈျခင္း အျပစ္ ေျခာက္ပါး

၂၅ဝ။ သူႂကြယ္သား ပြဲလမ္းသဘင္ ၾကည့္႐ႈေလ့ရွိျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔တည္း။

အဘယ္မွာ ကပြဲရွိသနည္း၊ အဘယ္မွာ သီဆိုပြဲရွိသနည္း၊ အဘယ္မွာ တီးမႈတ္ပြဲရွိသနည္း၊ အဘယ္မွာ စာေဟာပြဲရွိသနည္း၊ အဘယ္မွာ လက္ခုပ္တီးပြဲရွိသနည္း၊ အဘယ္မွာ စည္တီးပြဲရွိသနည္းဟု ေမးရ သြားရ၏။ သူႂကြယ္သား ပြဲလမ္းသဘင္ ၾကည့္႐ႈေလ့ရွိျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔ တည္း။

 

ေလာင္းကစားျခင္း အျပစ္ ေျခာက္ပါး

၂၅၁။ သူႂကြယ္သား ေမ့ေလ်ာ့ေၾကာင္းေသာ ေလာင္းကစားေလ့ရွိျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔တည္း။

ႏိုင္ေသာ္ ရန္ပြား၏၊ ႐ံႈးေသာ္ ဥစၥာအတြက္ ပူပန္ရ၏၊ ကိုယ္ေတြ႕မ်က္ျမင္ ဥစၥာဆုတ္ယုတ္၏၊ တရား႐ံုး၌ ထိုသူ၏ စကားသည္ မတည္၊ အေဆြခင္ပြန္းတို႔သည္ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳအပ္၏၊ ”ဤသူသည္ ကစားသမားတည္း၊ မယားကို ေကြၽးေမြးရန္ မစြမ္းႏိုင္”ဟု သမီးေပး သမီးယူျပဳလိုကုန္ေသာ သူတို႔သည္ အလိုမရွိအပ္။ သူႂကြယ္သား ေမ့ေလ်ာ့ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေလာင္းကစားေလ့ရွိျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔တည္း။

 

ခင္ပြန္းယုတ္ အျပစ္ ေျခာက္ပါး

၂၅၂။ သူႂကြယ္သား မေကာင္းေသာသူတို႔ကို အေဆြခင္ပြန္းျပဳေလ့ရွိျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔တည္း။

အၾကင္သူတို႔သည္ ေလာင္းကစားၾကဴးကုန္၏၊ အၾကင္သူတို႔သည္ ကာမဂုဏ္ၾကဴးကုန္၏၊ အၾကင္ သူတို႔သည္ ေသေသာက္ၾကဴးကုန္၏၊ အၾကင္သူတို႔သည္ အတုျပဳ၍ လွည့္ပတ္တတ္ကုန္၏၊ အၾကင္သူတို႔ သည္ မာယာျဖင့္ လွည့္ပတ္တတ္ကုန္၏၊ အၾကင္သူတို႔သည္ အႏိုင္အထက္ ျပဳတတ္ကုန္၏၊ ထိုသူတို႔ သည္သာလွ်င္ ထိုသူ၏ အေဆြခင္ပြန္း အေပါင္းအေဖာ္ျဖစ္ကုန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္၌လည္းေကာင္း၊ တမလြန္၌လည္းေကာင္း ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ သူႂကြယ္သား မေကာင္းေသာ သူတို႔ကို အေဆြ ခင္ပြန္း ျပဳေလ့ရွိျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔တည္း။

 

ပ်င္းရိျခင္း အျပစ္ ေျခာက္ပါး

၂၅၃။ သူႂကြယ္သား ပ်င္းရိေလ့ရွိျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔တည္း။

ေအးလြန္းသည္ဟု အမႈကိစၥကို မျပဳ၊ ပူလြန္းသည္ဟု အမႈကိစၥကို မျပဳ၊ မိုးခ်ဳပ္လြန္းသည္ဟု အမႈကိစၥကို မျပဳ၊ ေစာလြန္းသည္ဟု အမႈကိစၥကို မျပဳ၊ ဆာလြန္းသည္ဟု အမႈကိစၥကို မျပဳ၊ ဝလြန္း သည္ဟု အမႈကိစၥကို မျပဳ၊ ဤသို႔ မခိုင္လံုေသာ ကိစၥမ်ားကို ယိုးမယ္ဖဲြ႕၍ ေနေသာ ထိုသူအား မျဖစ္ေသးေသာ စည္းစိမ္တို႔သည္လည္း မျဖစ္ကုန္၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ စည္းစိမ္တို႔သည္လည္း ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏။ သူႂကြယ္သား ပ်င္းရိေလ့ရွိျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔တည္း။ ဤစကားကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစုဏၰိယစကားကို မိန္႔ေတာ္ မူၿပီး၍ ဤဂါထာစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏ –

”ေသရည္ဆိုင္၌သာ အေဖာ္ျဖစ္ေသာသူသည္ ေသာက္ေဖာ္ ေသာက္ဖက္ မိတ္ေဆြ မည္၏၊ ‘အေဆြ အေဆြ’ဟု ေခၚ၍ မ်က္ေမွာက္၌သာ အေဖာ္သဟဲျဖစ္လ်က္ မ်က္ ကြယ္၌ ရန္သူသဖြယ္ ျဖစ္ေသာ သူသည္ ဟန္ေဆာင္မိတ္ေဆြမည္၏၊ အၾကင္သူသည္ အေၾကာင္းကိစၥျဖစ္ေပၚလတ္ေသာ္ အေဖာ္သဟဲ ျဖစ္၏၊ ထိုသူသည္ မိတ္ေဆြစစ္ မည္၏။

ေနျမင့္ေအာင္ အိပ္ျခင္းလည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါးမယားကို မွီဝဲျခင္းလည္းေကာင္း၊ ရန္သူမ်ားျခင္းလည္းေကာင္း၊ အက်ဳိးမဲ့ျပဳ ျခင္းလည္းေကာင္း၊ မေကာင္းေသာ အေဆြ ခင္ပြန္းရွိျခင္းလည္းေကာင္း၊ အလြန္ေစးႏွဲျခင္းလည္းေကာင္း ဤအေၾကာင္းေျခာက္ပါး တို႔သည္ လူကို ဖ်က္ဆီးတတ္ကုန္၏။

မေကာင္းေသာ မိတ္ေဆြခင္ပြန္းရွိသူသည္လည္းေကာင္း၊ မေကာင္းေသာ အေပါင္း အေဖာ္ရွိသူသည္လည္းေကာင္း၊ မေကာင္းေသာ အေလ့အက်င့္ မေကာင္းေသာ က်က္စားရာရွိသူသည္လည္းေကာင္း၊ ဤေလာကမွလည္းေကာင္း၊ တမလြန္ေလာကမွ လည္းေကာင္း ႏွစ္ပါးစံုေသာ ေလာကမွ (ပ်က္စီးျခင္းသို႔) ေလွ်ာက်တတ္၏။

ေလာင္းကစားေလ့ရွိျခင္းလည္းေကာင္း၊ မိန္းမလိုက္စားျခင္းလည္းေကာင္း၊ ေသရည္ ေသရက္ေသာက္ေလ့ရွိျခင္းလည္းေကာင္း၊ ကျခင္းသီျခင္းကို ၾကည့္႐ႈနား ေထာင္ေလ့ ရွိျခင္းလည္းေကာင္း၊ ေန႔၌ အိပ္ေလ့ရွိျခင္းလည္းေကာင္း၊ အခါမဲ့၌ ခရီးသြားလာေလ့ ရွိျခင္းလည္းေကာင္း၊ မေကာင္းသူတို႔ကို အေဆြခင္ပြန္း ဖဲြ႕ေလ့ရွိျခင္းလည္းေကာင္း၊ အလြန္ေစးႏွဲွျခင္းလည္းေကာင္း ဤေျခာက္ပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔သည္ လူကို ဖ်က္ ဆီးတတ္ကုန္၏။

အၾကင္သူတို႔သည္ ေႂကြအန္တို႔ ျဖင့္ ေလာင္းကစားကုန္၏၊ ေသရည္ေသရက္ ေသာက္ကုန္၏၊ သူတစ္ပါးတို႔၏ အသက္ႏွင့္တူကုန္ေသာ, သူယုတ္မာတို႔သာ မွီဝဲအပ္ ကုန္ေသာ, ပညာရွိတို႔ မမွီဝဲအပ္ကုန္ေသာ သူတစ္ပါးမယားတို႔ကို သြားလာကုန္၏၊ ထိုသူတို႔၏ စည္းစိမ္အျခံအရံသည္ လဆုတ္ပကၡ၌ လမင္းကဲ့သို႔ ဆုတ္ယုတ္၏။

မရွိဆင္းရဲေသာ မြတ္သိပ္ေသာ အၾကင္အရက္သမားသည္ ေသာက္လိုသည္ျဖစ္၍ အရက္ဆိုင္သို႔ သြား၏၊ ထိုအရက္သမားသည္ ေရ၌ ေက်ာက္ခဲ နစ္ျမဳပ္သကဲ့သို႔ ေႂကြး၌ နစ္ျမဳပ္လတၱံ႕၊ မိမိ၏ ေဆြမ်ဳိးမရွိ အထီးက်န္သူအျဖစ္ကို လ်င္စြာ ျပဳလတၱံ႕။

ေန႔၌ အိပ္ေလ့ရွိေသာ ညဥ္႕၌ ထေလ့မရွိေသာ အျမဲမူးယစ္ေသာ ကာမဂုဏ္လိုက္ စားေသာ သူသည္ အိမ္ကို အုပ္စိုး၍ ေနျခင္းငွါ မတတ္ႏိုင္။

ေအးလြန္းသည္ ပူလြန္းသည္ မိုးခ်ဳပ္လြန္းသည္ဟု (ေျပာဆို၍) အမႈကိစၥတို႔ကို မျပဳလုပ္ဘဲ စြန္႔လႊတ္ကုန္ေသာ သူတို႔ကို အက်ဳိးစီးပြားတို႔သည္ ေက်ာ္လြန္၍ သြား ကုန္၏။

ဤေလာက၌ အၾကင္သူသည္ အေအးကိုလည္းေကာင္း၊ အပူကိုလည္းေကာင္း၊ ျမက္ ထက္လြန္၍ မေအာက္ေမ့၊ ထိုသူသည္ လူ႕ကိစၥတို႔ကို ျပဳသည္ျဖစ္၍ စီးပြားခ်မ္းသာ ကို မစြန္႔”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

 

မိတ္ေဆြတု

၂၅၄။ သူႂကြယ္သား မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ ဤမိတ္ေဆြတု ေလးေယာက္တို႔ကို သိအပ္ကုန္၏၊ စင္စစ္ ယူသာ ယူတတ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို သိအပ္၏၊ ႏႈတ္မွ် ျဖင့္သာလွ်င္ ေပးတတ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို သိအပ္၏၊ အႀကိဳက္ကို လိုက္၍ ေျပာဆိုတတ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို သိအပ္၏၊ ပ်က္စီးေၾကာင္း၌ အေပါင္းအေဖာ္ ျဖစ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို သိအပ္၏။

၂၅၅။ သူႂကြယ္သား စင္စစ္ ယူသာ ယူတတ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္မဟုတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို ေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ သိအပ္၏။

စင္စစ္ ယူသာ ယူတတ္၏၊ နည္းေသာ ဥစၥာျဖင့္ မ်ားစြာေသာ ဥစၥာကို အလိုရွိ၏၊ (မိမိ၌) ေဘးျဖစ္လတ္ေသာ္ ထိုသူ၏ ကိစၥကို ျပဳတတ္၏၊ အက်ဳိးကို ရလိုေသာေၾကာင့္ ဆည္းကပ္၏။

သူႂကြယ္သား ဤေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ စင္စစ္ ယူသာ ယူတတ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို သိအပ္၏။

၂၅၆။ သူႂကြယ္သား ႏႈတ္မွ်ျဖင့္သာလွ်င္ ေပးတတ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို ေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ သိအပ္၏။

လြန္ၿပီးေသာအရာျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊ မျဖစ္ေသးေသာအရာျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊ အခ်ည္းႏွီးေလာ ကြတ္မွ်ျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္၏၊ ျဖစ္ဆဲကိစၥတို႔၌ ပ်က္စီးျခင္းကို ျပ၏။

သူႂကြယ္သား ဤေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ ႏႈတ္မွ်ျဖင့္သာလွ်င္ ေပးတတ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို သိအပ္၏။

၂၅၇။ သူႂကြယ္သား အႀကိဳက္ကို လိုက္၍ ေျပာဆိုတတ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ မိတ္ေဆြ တုကို ေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ သိအပ္၏။

ထိုသူအား မေကာင္းမႈကိုလည္း ခြင့္ျပဳ၏၊ ထိုသူအား ေကာင္းမႈကိုလည္း ခြင့္ျပဳ၏၊ ထိုသူ၏ မ်က္ေမွာက္၌ ခ်ီးမြမ္းစကားကို ဆို၏၊ ထိုသူ၏ မ်က္ကြယ္၌ ကဲ့ရဲ႕စကားကို ဆို၏။

သူႂကြယ္သား ဤေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အႀကိဳက္ကို လိုက္၍ ေျပာဆိုတတ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို သိအပ္၏။

၂၅၈။ သူႂကြယ္သား ပ်က္စီးေၾကာင္း၌ အေပါင္းအေဖာ္ျဖစ္ေသာ မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ မိတ္ေဆြတုကို ေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ သိအပ္၏။

မူးယစ္ေမ့ေလ်ာ့ေၾကာင္း ေသရည္ေသရက္ေသာက္ျခင္း၌ အေပါင္းအေဖာ္ ျဖစ္၏၊ အခါမဲ့ ခရီး သြားလာျခင္း၌ အေပါင္းအေဖာ္ ျဖစ္၏၊ ပြဲလမ္းသဘင္ ၾကည္႕႐ႈနားေထာင္ျခင္း၌ အေပါင္းအေဖာ္ ျဖစ္၏၊့ေမ့ေလ်ာ့ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေလာင္းကစားေလ့ရွိျခင္း၌ အေပါင္းအေဖာ္ ျဖစ္၏။

သူႂကြယ္သား ဤအေၾကာင္းေလးပါးတို႔ျဖင့္ ပ်က္စီးေၾကာင္း၌ အေပါင္းအေဖာ္ျဖစ္ေသာ မိတ္ေဆြ တုကို သိအပ္၏၊ ဤစကားကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။

၂၅၉။ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစုဏၰိယစကားကို မိန္႔ေတာ္မူၿပီး၍ ထိုမွတစ္ပါး ဤဂါထာစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏ –

” အၾကင္ မိတ္ေဆြသည္ စင္စစ္ ယူသာ ယူတတ္၏၊ အၾကင္ မိတ္ေဆြသည္ ႏႈတ္ မွ်ျဖင့္သာလွ်င္ ေပးတတ္၏၊ အၾကင္ မိတ္ေဆြသည္ အႀကိဳက္ကိုသာ လိုက္၍ ေျပာဆို တတ္၏၊ အၾကင္ မိတ္ေဆြသည္ ပ်က္စီးေၾကာင္း၌ အေပါင္းအေဖၚ ျဖစ္၏။

မိတ္ေဆြစစ္ မဟုတ္ေသာ ဤေလးေယာက္တို႔ကို ပညာရွိသည္ ဤသို႔ ဆိုခဲ့တိုင္း သိ၍ ေဘးရန္ရွိေသာ ခရီးကို ေဝးစြာ ေရွာင္ၾကဥ္သကဲ့သို႔ ေဝးစြာ ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

 

စိတ္ေကာင္း ႏွလံုးေကာင္းရွိေသာ မိတ္ေဆြ

၂၆ဝ။ သူႂကြယ္သား ေကာင္းေသာ စိတ္ႏွလံုးရွိေသာ ဤမိတ္ေဆြ ေလးေယာက္တို႔ကို သိအပ္ ကုန္၏၊ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ ေကာင္းေသာ စိတ္ႏွလံုးရွိေသာ မိတ္ေဆြစစ္ကို သိအပ္၏၊ ခ်မ္းသာအတူ ဆင္းရဲအတူ ျဖစ္ေသာ ေကာင္းေသာ စိတ္ႏွလံုးရွိေသာ မိတ္ေဆြစစ္ကို သိအပ္၏၊ အက်ဳိးစီးပြားကို ေျပာၾကားတတ္ေသာ ေကာင္းေသာ စိတ္ႏွလံုးရွိေသာ မိတ္ေဆြစစ္ကို သိအပ္၏၊ အစဥ္သနားတတ္ေသာ ေကာင္းေသာ စိတ္ႏွလံုးရွိေသာ မိတ္ေဆြစစ္ကို သိအပ္၏။

၂၆၁။ သူႂကြယ္သား ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ ေကာင္းေသာ စိတ္ႏွလံုးရွိေသာ မိတ္ေဆြစစ္ကို ေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ သိအပ္၏။

မူးယစ္ေသာ မိတ္ေဆြကို ေစာင့္ေရွာက္တတ္၏။

မူးယစ္ေသာ မိတ္ေဆြ၏ ပစၥည္းဥစၥာကို ေစာင့္ေရွာက္တတ္၏။

ေၾကာက္ရြံ႕ေသာ မိတ္ေဆြ၏ အားကိုးရာ ျဖစ္၏။

ျပဳဖြယ္ကိစၥ ျဖစ္ေပၚလတ္ေသာ္ ထိုေျပာသည္ထက္ ႏွစ္ဆေသာ စည္းစိမ္ကို ေပးတတ္၏။

သူႂကြယ္သား ဤေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ ေကာင္းေသာ စိတ္ႏွလံုး ရွိေသာ မိတ္ေဆြစစ္ကို သိအပ္၏၊

၂၆၂။ သူႂကြယ္သား ခ်မ္းသာအတူ ဆင္းရဲအတူ ျဖစ္ေသာ ေကာင္းေသာ စိတ္ႏွလံုးရွိေသာ မိတ္ေဆြစစ္ကို ေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ သိအပ္၏။

ထိုမိတ္ေဆြအား လွ်ဳိ႕ဝွက္အပ္ေသာ အမႈကို ေျပာၾကား၏။

ထိုမိတ္ေဆြ၏ လွ်ဳိ႕ဝွက္အပ္ေသာ အမႈကို လွ်ဳိ႕ဝွက္၏။

ေဘးရန္ ျဖစ္လတ္ေသာ္ မစြန္႔ပစ္။

ထိုမိတ္ေဆြ၏ အက်ဳိးငွါ အသက္ကိုေသာ္လည္း စြန္႔၏။

သူႂကြယ္သား ဤေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ ခ်မ္းသာအတူ ဆင္းရဲအတူ ျဖစ္ေသာ ေကာင္းေသာ စိတ္ႏွလံုးရွိေသာ မိတ္ေဆြစစ္ကို သိအပ္၏။

၂၆၃။ သူႂကြယ္သား အက်ဳိးစီးပြားကို ေျပာၾကားတတ္ေသာ ေကာင္းေသာ စိတ္ႏွလံုးရွိေသာ မိတ္ေဆြစစ္ကို ေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ သိအပ္၏။

မေကာင္းမႈမွ တားျမစ္တတ္၏။

ေကာင္းမႈ၌ သက္ဝင္ေစ၏။

မၾကားဖူးေသာ တရားစကားကို ေျပာၾကားတတ္၏။

နတ္ျပည္ခရီးကို ေျပာၾကားတတ္၏။

သူႂကြယ္သား ဤေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အက်ဳိးစီးပြားကို ေျပာၾကားတတ္ေသာ ေကာင္းေသာ စိတ္ႏွလံုးရွိေသာ မိတ္ေဆြစစ္ကို သိအပ္၏။

၂၆၄။ သူႂကြယ္သား အစဥ္သနားတတ္ေသာ ေကာင္းေသာ စိတ္ႏွလံုးရွိေသာ မိတ္ေဆြစစ္ကို ေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ သိအပ္၏။

ထိုမိတ္ေဆြ၏ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးျခင္းကို မႏွစ္သက္။

ထိုမိတ္ေဆြ၏ ျဖစ္ထြန္းတိုးတက္ျခင္းကို ႏွစ္သက္၏။

ထိုမိတ္ေဆြအား ကဲ့ရဲ႕စကားေျပာသူကို ကန္႔ကြက္တားျမစ္တတ္၏။

ထိုမိတ္ေဆြအား ခ်ီးမြမ္းစကားေျပာသူကို ေထာက္ခံခ်ီးမြမ္းတတ္၏။

သူႂကြယ္သား ဤေလးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အစဥ္သနားတတ္ေသာ ေကာင္းေသာ စိတ္ႏွလုံး ရွိေသာ မိတ္ေဆြစစ္ကို သိအပ္၏။

၂၆၅။ ဤစကားကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစုဏၰိယစကားကို မိန္႔ေတာ္မူၿပီး၍ ထိုမွတစ္ပါး ဤဂါထာစကားကို မိန္႔ ေတာ္မူ၏ –

” (သူႂကြယ္သား) အၾကင္ မိတ္ေဆြသည္ ေက်းဇူးျပဳတတ္၏၊ အၾကင္ မိတ္ေဆြ သည္ ခ်မ္းသာအတူ ဆင္းရဲအတူ ျဖစ္၏၊ အၾကင္ မိတ္ေဆြသည္ အက်ဳိးစီးပြါးကို ေျပာၾကားတတ္၏၊ အၾကင္ မိတ္ေဆြသည္ အစဥ္သနားတတ္၏။

ပညာရွိေသာသူသည္ ဤမိတ္ေဆြစစ္ေလးေယာက္တို႔ကို ဤဆိုခဲ့တိုင္းသိ၍ အမိသည္ ရင္၌ ျဖစ္ေသာ သားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္သကဲ့သို႔ ႐ိုေသစြာ ခ်ဥ္းကပ္ရာ၏။

သီလႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ပညာရွိသည္ ထြန္းလင္းေတာက္ပေသာ မီးကဲ့သို႔ တင့္တယ္ ထြန္းပ၏၊ ပ်ားသည္ (ပန္းပြင့္ကို မထိခိုက္ေစမူ၍ ဝတ္ရည္ကိုသာ စုပ္ယူလ်က္) ပ်ားလပို႔ကို အားထုတ္ေဆာက္လုပ္သကဲ့သို႔ (မိမိကိုလည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါးကို လည္းေကာင္း မညႇဥ္းဆဲ မထိခိုက္ေစမူ၍ တရားသျဖင့္) ဥစၥာပစၥည္းကို စုေဆာင္း ရွာမွီးေသာ သူ၏ ဥစၥာစည္းစိမ္တို႔သည္ ျခေတာင္ပို႔ ႀကီးပြါးသကဲ႕သို႔ ႀကီးပြါးျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏။

အိမ္ေထာင္သည္ဘဝကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ေသာ အမ်ဳိးသားသည္ ဤသို႔ ဥစၥာ စည္းစိမ္တို႔ကို ေကာင္းစြာ စုေဆာင္း၍ စည္းစိမ္တို႔ကို ေလးဖို႔ ခြဲေဝရာ၏။ (ဤသို႔ ခဲြေဝေသာ္) ထိုသူသည္ မိတ္ဧဆြခင္ပြန္းတို႔ကို မကြဲေအာင္ စည္း႐ံုးႏိုင္၏။

တစ္ဖို႔ျဖင့္ စည္းစိမ္ကို ခံစားရာ၏၊ ႏွစ္ဖို႔တို႔ျဖင့္ ကုန္သြယ္မႈ စသည္ ျပဳလုပ္ရာ၏၊ ေလးခုေျမာက္အဖို႔ကိုကား ေဘးရန္ျဖစ္လတ္ေသာ္ အသံုးစရိတ္ ျဖစ္လတ ၱံ႕ဟု သိုမွီး ထားရာ၏”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

 

အရပ္ ေျခာက္ပါးကို လံုျခံဳေစျခင္း

၂၆၆။ သူႂကြယ္သား အရိယာသာဝကသည္ အရပ္ေျခာက္ပါးတို႔ကို အသို႔လွ်င္ လံုျခံဳေစသနည္း ဟူမူ- သူႂကြယ္ သား အရပ္ေျခာက္ပါးတို႔ကို သိအပ္ကုန္၏။

အမိ အဖတို႔ကို အေရွ႕အရပ္ဟု သိအပ္ကုန္၏။

ဆရာသမားတို႔ကို ေတာင္အရပ္ဟု သိအပ္ကုန္၏။

သားမယားတို႔ကို အေနာက္အရပ္ဟု သိအပ္ကုန္၏။

ခ်စ္ေသာ အေဆြခင္ပြန္းတို႔ကို ေျမာက္အရပ္ဟု သိအပ္ကုန္၏။

အေစအပါး အလုပ္သမားတို႔ကို ေအာက္အရပ္ဟု သိအပ္ကုန္၏။

သမဏျဗာဟၼဏတို႔ကို အထက္အရပ္ဟု သိအပ္ကုန္၏။
၂၆၇။ သူႂကြယ္သား ငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ သားသမီးသည္ အေရွ႕အရပ္မည္ေသာ မိဘ တို႔ကို ျပဳစုအပ္ကုန္၏။

(ငါ့ကို ငါ့မိဘတို႔) ေမြးျမဴအပ္၏၊ (ငါသည္) ထိုမိဘတို႔ကို ျပန္၍ ေမြးျမဴအံ့။

ထိုမိဘတို႔၏ အမႈကိစၥကို ျပဳအံ့။

မိဘတို႔၏ ဥစၥာကို မပ်က္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းျခင္း၊ အစဥ္အဆက္မွ လာေသာ ကုသိုလ္ဝတ္ကို ျပဳ ျခင္းျဖင့္ အမ်ဳိးအႏြယ္ကို တည္ေစအံ့။

အေမြခံထိုက္ေအာင္ (မိဘတို႔၏ အဆံုးအမကို) က်င့္ၾကံ လိုက္နာအံ့။

ထိုမွတစ္ပါး ကြဲကြာေသလြန္ေသာ မိဘတို႔၏ အလို႔ငွါ အလွဴေပးအံ့ဟု (ျပဳစုကုန္၏)။

သူႂကြယ္သား ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ သားသမီးသည္ ျပဳစုလုပ္ေကြၽးအပ္ကုန္ေသာ အေရွ႕အရပ္မည္ေသာ မိဘတို႔သည္ အေၾကာင္းငါးပါးတို႔ျဖင့္ သားသမီးကို ေစာင့္ေရွာက္ကုန္၏။

မေကာင္းမႈမွ တားျမစ္ကုန္၏။

ေကာင္းမႈ၌ သက္ဝင္ေစကုန္၏။

အတတ္ကို သင္ေစကုန္၏။

ေလ်ာက္ပတ္ေသာ မယားႏွင့္ ထိမ္းျမားေပးကုန္၏။

ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခ်ိန္၌ အေမြဥစၥာကို အပ္ႏွင္းကုန္၏။

သူႂကြယ္သား ငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ သားသမီးသည္ ျပဳစုလုပ္ေကြၽးအပ္ကုန္ေသာ အေရွ႕ အရပ္မည္ေသာ မိဘတို႔သည္ ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ သားသမီးကို ေစာင့္ေရွာက္ကုန္၏၊ ထို သားသမီးသည္ ဤသို႔ လုပ္ေကြၽးသည္ရွိေသာ္ ထိုအေရွ႕အရပ္သည္ လံုျခံဳ၏၊ ၿငိမ္းခ်မ္း၏၊ ေဘးကင္း၏။

၂၆၈။ သူႂကြယ္သား ငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ တပည့္သည္ ေတာင္အရပ္မည္ေသာ ဆရာတို႔ကို ျပဳစုအပ္ကုန္၏။

ေနရာမွ ထ၍ ခရီးဦးႀကဳိျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊

ခစားဆည္းကပ္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊

(စကားကို) နာယူျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊

အ႐ိုအေသလုပ္ေကြၽးျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း္

အတတ္ပညာကို ႐ိုေသစြာ သင္ၾကားေလ့က်က္သင္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း (ျပဳစုအပ္ကုန္၏)။

သူႂကြယ္သား ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ တပည့္သည္ ဝတ္ျပဳအပ္ကုန္ေသာ ေတာင္အရပ္ မည္ေသာ ဆရာတို႔သည္ ငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ တပည့္ကို အစဥ္ေစာင့္ေရွာက္ကုန္၏။

ေကာင္းစြာ ဆံုးမသင့္ေသာ အရာကို ဆံုးမကုန္၏။

ေကာင္းစြာ သင္သင့္ေသာ အရာကို သင္ေစကုန္၏။

အလံုးစုံေသာ အတတ္ကို ေျပာၾကား သင္ၾကားကုန္၏။

ေကာင္းေသာ အေဆြခင္ပြန္းတို႔ထံ၌ အပ္ႏွင္းကုန္၏။

ခပ္သိမ္းေသာ အရပ္တို႔၌ အေစာင့္အေရွာက္ကို ျပဳကုန္၏။

သူႂကြယ္သား ငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ တပည့္သည္ ျပဳစုလုပ္ေကြၽးအပ္ကုန္ေသာ ေတာင္ အရပ္မည္ေသာ ဆရာတို႔သည္ ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ တပည့္ကို ေစာင့္ေရွာက္ကုန္၏။ ထို တပည့္သည္ ဤသို႔ ျပဳစုလုပ္ေကြၽးသည္ရွိေသာ္ ထိုေတာင္အရပ္သည္ လုံျခံဳ၏၊ ၿငိမ္းခ်မ္း၏၊ ေဘးကင္း၏။

၂၆၉။ သူႂကြယ္သား ငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ လင္သည္ အေနာက္အရပ္မည္ေသာ မယားကို ျပဳစုအပ္၏။

အျမတ္တႏိုး ေခၚဆိုျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း။

ႏိွမ့္ခ်၍ မေခၚဆိုျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း။

မိမိမယားကို လြန္၍ အျခားမိန္းမတို႔၌ မေပ်ာ္ပါးျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း။

စဖိုေဆာင္အုပ္စိုးမႈကို လႊဲအပ္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း။

အဝတ္တန္ဆာကို ေပးျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း (ျပဳစုအပ္၏)။

သူႂကြယ္သား ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ လင္သည္ ျပဳစုအပ္ေသာ အေနာက္အရပ္မည္ေသာ မယားသည္ ငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ လင္ျဖစ္သူကို ေစာင့္ေရွာက္၏။

အမႈႀကီးငယ္ကိုလည္း ေကာင္းစြာ စီရင္၏။

ႏွစ္ဖက္ေသာ ေဆြမ်ဳိးကိုလည္း ခ်ီးေျမႇာက္၏။

မိမိလင္မွတစ္ပါး အျခားေယာက်္ား၌ လြန္က်ဴးေသာ အက်င့္မွ ကင္း၏။

ရွာေဖြစုေဆာင္းခဲ့ေသာ ဥစၥာကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္၏။

အလံုးစံုေသာ ကိစၥတို႔၌ လိမၼာ၍ ပ်င္းရိျခင္းကင္း၏။

သူႂကြယ္သား ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ လင္သည္ ျပဳစုအပ္ေသာ အေနာက္အရပ္မည္ေသာ မယားသည္ ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ လင္ကို ေစာင့္ေရွာက္၏၊ ဤသို႔ျပဳစုသည္ရွိေသာ္ ဤအေနာက္အရပ္သည္ လံုျခံဳ၏၊ ၿငိမ္းခ်မ္း၏၊ ေဘးကင္း၏။
၂၇ဝ။ သူႂကြယ္သား ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အမ်ဳိးေကာင္းသားသည္ ေျမာက္အရပ္မည္ေသာ အေဆြခင္ပြန္းတို႔ကို ျပဳစုအပ္ကုန္၏။

ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း။

ခ်စ္ဖြယ္ေသာ စကားကို ဆိုျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း။

အက်ဳိးစီးပြားကို က်င့္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း။

မိမိႏွင့္ ထပ္တူညီမွ် ဆက္ဆံျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း။

မခြၽတ္မယြင္း ေျပာဆိုေပးကမ္းျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း (ျပဳစုအပ္ကုန္၏)။

သူႂကြယ္သား ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အမ်ဳိးေကာင္းသားသည္ ျပဳစုအပ္ကုန္ေသာ ေျမာက္အရပ္မည္ေသာ အေဆြခင္ပြန္းတို႔သည္ ငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အမ်ဳိးေကာင္းသားကို ေစာင့္ ေရွာက္ကုန္၏။

မူးယစ္ေသာ မိတ္ေဆြကို ေစာင့္ေရွာက္ကုန္၏။

မူးယစ္ေသာ မိတ္ေဆြ၏ ပစၥည္းဥစၥာကို ေစာင့္ေရွာက္ကုန္၏။

ေၾကာက္ရြံ႕ေသာ မိတ္ေဆြ၏ အားကိုးရာျဖစ္ကုန္၏။

ေဘးရန္ျဖစ္လတ္ေသာ္ မစြန္႔ပစ္ ကုန္။

ထိုမိတ္ေဆြ၏ သားေျမးအဆက္ဆက္တို႔ကိုလည္း တုံ႕ျပန္ ခ်ီးေျမႇာက္ကုန္၏။

သူႂကြယ္သား ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အမ်ဳိးေကာင္းသားသည္ ျပဳစုအပ္ကုန္ေသာ ေျမာက္အရပ္မည္ေသာ အေဆြခင္ပြန္းတို႔သည္ ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အမ်ဳိးေကာင္းသားကို ေစာင့္ေရွာက္ကုန္၏။ ဤသို႔ ျပဳစုသည္ရွိေသာ္ ဤေျမာက္အရပ္သည္ လံုျခံဳ၏၊ ၿငိမ္းခ်မ္း၏၊ ေဘးကင္း၏။
၂၇၁။ သူႂကြယ္သား ငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အရွင္သခင္သည္ ေအာက္အရပ္မည္ေသာ အေစအပါး အလုပ္သမားတို႔ကို ျပဳစုအပ္ကုန္၏။

ခြန္အားအေလ်ာက္သာ အလုပ္ကိစၥကို ခိုင္းေစျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း။

ထမင္းရိကၡာ ေပးျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း။

မက်န္းမာေသာအခါ ျပဳစုျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း။

ထူးဆန္းေသာ အရသာမ်ားကို ခြဲေဝေပးျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း။

အခါအားေလ်ာ္စြာ အားလပ္ခြင့္ေပးျခင္း အဝတ္တန္ဆာ စသည္ေပးျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း (ျပဳစုအပ္ ကုန္၏)။

သူႂကြယ္သား ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အရွင္သခင္သည္ ျပဳစုအပ္ကုန္ေသာ ေအာက္အရပ္ မည္ေသာ အေစအပါး အလုပ္သမားတို႔သည္ ငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အရွင္သခင္ကို ေစာင့္ေရွာက္ ကုန္၏။

(အရွင္၏) ေရွးဦးစြာ အိပ္ရာမွ ထေလ့ရွိကုန္၏။

(အရွင္အိပ္သည္မွ) ေနာက္၌ အိပ္ေလ့ရွိကုန္၏။

ေပးသည္ကိုသာ ယူေလ့ရွိကုန္၏။

အမႈကိစၥကို ေကာင္းစြာ ျပဳလုပ္ကုန္၏။

(အရွင္၏) ဂုဏ္သတင္းကို ေဆာင္ကုန္၏။

သူႂကြယ္သား ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အရွင္သခင္သည္ ျပဳစုအပ္ကုန္ေသာ ေအာက္ အရပ္မည္ေသာ အေစအပါး အလုပ္သမားတို႔သည္ အရွင္သခင္ကို ေစာင့္ေရွာက္ကုန္၏။ ဤသို႔ ေကာင္းစြာ ျပဳစုသည္ရွိေသာ္ ထိုေအာက္အရပ္သည္ လံုျခံဳ၏၊ ၿငိမ္းခ်မ္း၏၊ ေဘးကင္း၏။

၂၇၂။ သူႂကြယ္သား ငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အမ်ဳိးေကာင္းသားသည္ အထက္အရပ္ မည္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔ကို ျပဳစုအပ္ကုန္၏။

ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ ကာယကံမႈျဖင့္လည္းေကာင္း။

ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ ဝစီကံမႈျဖင့္လည္းေကာင္း။

ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ မေနာကံမႈျဖင့္လည္းေကာင္း။

(အျမဲမျပတ္ လွဴဒါန္းလိုေသာ အေလာဘ) တံခါးကို ဖြင့္၍ ထားျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊

ဆြမ္းစေသာ အာမိသတို႔ကို ေပးလွဴ ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း (ျပဳစုအပ္ကုန္၏)။

သူႂကြယ္သား ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အမ်ဳိးေကာင္းသားသည္ ျပဳစုအပ္ကုန္ေသာ အထက္အရပ္မည္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ေျခာက္ပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အမ်ဳိးေကာင္းသားကို ေစာင့္ေရွာက္ကုန္၏။

မေကာင္းမႈမွ တားျမစ္ကုန္၏။

ေကာင္းမႈ၌ သက္ဝင္ေစကုန္၏။

ေကာင္းေသာ စိတ္ျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ကုန္၏။

မၾကားဖူးေသးေသာ တရားစကားကို ေဟာၾကားကုန္၏။

ၾကားဖူးၿပီးေသာ တရားစကားကို ျဖဴစင္ေစကုန္၏။

နတ္ျပည္ခရီးကို ေျပာၾကားကုန္၏။

သူႂကြယ္သား ဤငါးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အမ်ဳိးေကာင္းသားသည္ ျပဳစုအပ္ကုန္ေသာ အထက္အရပ္မည္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အမ်ဳိးေကာင္း သားကို ေစာင့္ေရွာက္ကုန္၏။ ဤသို႔ ျပဳစုသည္ရွိေသာ္ ဤအထက္အရပ္သည္ လံုျခံဳ၏၊ ျငိမ္းခ်မ္း၏၊ ေဘးကင္း၏။

၂၇၃။ ဤစကားကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစုဏၰိယစကားကို မိန္႔ေတာ္မူၿပီး၍ ထိုမွတစ္ပါး ဤဂါထာစကားကိုလည္း မိန္႔ေတာ္မူ၏ –

”အမိအဖတို႔သည္ အေရွ႕အရပ္ မည္ကုန္၏၊ ဆရာတို႔သည္ ေတာင္အရပ္ မည္ ကုန္၏၊ သားမယားတို႔သည္ အေနာက္အရပ္ မည္ကုန္၏၊ အေဆြခင္ပြန္းတို႔သည္ ေျမာက္အရပ္ မည္ကုန္၏။

အေစအပါး အလုပ္သမားတို႔သည္ ေအာက္အရပ္ မည္ကုန္၏၊ သမဏ ျဗာဟၼဏတို႔ သည္ အထက္အရပ္ မည္ကုန္၏၊ အိမ္ကို အုပ္စိုး၍ ေနထိုင္ေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသား သည္ ဤအရပ္ေျခာက္ပါးတို႔ကို ရွိခိုးရာ၏။

အၾကင္သူသည္ အရပ္မ်က္ႏွာတို႔ကို ရွိခိုးျခင္း၌ အလိမၼာ ရွိ၏၊ သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ သိမ္ေမြ႕ နက္နဲေသာ ပညာဉာဏ္ ရွိ၏၊ ႏွိမ့္ခ်ျခင္း ရွိ၏၊ ခက္ထန္ျခင္း မရွိ၊ ထိုသို႔ေသာ သူသည္ အေက်ာ္အေစာကို ရ၏။

(အၾကင္သူသည္) ထႂကြမႈ ရွိ၏၊ ပ်င္းရိျခင္း မရွိ၊ ေဘးရန္တို႔ ျဖစ္ေပၚလတ္ေသာ္ မတုန္လႈပ္၊ မျပတ္အားထုတ္အပ္ေသာ အသက္ေမြးမႈ ရွိ၏၊ အရာအားေလ်ာ္စြာ ပညာ ရွိ၏၊ ထိုသို႔ေသာ သူသည္ အေက်ာ္အေစာကို ရ၏။

(အၾကင္သူသည္) ခ် ီးေျမႇာက္တတ္၏၊ အေဆြခင္ပြန္းေကာင္းကို ရွာတတ္၏၊ ေက်းဇူးကို သိတတ္၏၊ ဝန္တိုမႈမရွိ၊ အက်ဳိးေဆာင္တတ္၏၊ အေၾကာင္းျပ၍ ဆံုးမ တတ္၏၊ ေခါင္းေဆာင္တတ္၏၊ ထိုသို႔ေသာ သူသည္ အေက်ာ္အေစာကို ရ၏။

က်င့္ဝတ္တရားတို႔၌ အၾကင္ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ အၾကင္ ခ်စ္ဖြယ္ေသာ စကားကို ဆိုျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ အၾကင္အက်ဳိးစီးပြားကို က်င့္ ေဆာင္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ကိစၥအားေလ်ာ္စြာ အၾကင္မိမိႏွင့္ ထပ္တူညီမွ် ဆက္ဆံ ျခင္းသည္လည္းေကာင္း ရွိ၏၊ ထိုထို ပုဂၢိဳလ္၌ ထိုက္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ထို (ေပးကမ္း ျခင္းစေသာ) သဂၤဟတရားတို႔သည္ ဤေလာက၌ သြားေနေသာ ရထား၏ နားေစာင့္ ကဲ့သို႔ ျဖစ္ကုန္၏။

ေလာက၌ ထိုသဂၤဟတရားတို႔သည္ (အကယ္၍) မရွိကုန္အံ့၊ အမိသည္ သား ျပဳအပ္ေသာ ျမတ္ႏိုးျခင္းကိုလည္းေကာင္း ပူေဇာ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း မရရာ၊ အဖ သည္ သားျပဳအပ္ေသာ ျမတ္ႏိုးျခင္းကိုလည္းေကာင္း ပူေဇာ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း မရ ရာ။

ထိုသဂၤဟတရားတို႔ကို (ျပဳအပ္၏ဟု) ပညာရွိတို႔ မွတ္ယူကုန္ေသာေၾကာင့္ ႀကီး ျမတ္သည့္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ကုန္၏၊ ခ်ီးမြမ္းလည္း ခ်ီးမြမ္းထိုက္ကုန္၏”ဟု (မိန္႔ ေတာ္မူ၏)။

၂၇၄။ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာ္ သူႂကြယ္သား သိဂၤါလသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏ –

”အသွ်င္ဘုရား (တရားေတာ္သည္) အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏၊ အသွ်င္ဘုရား (တရားေတာ္ သည္) အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏၊ အသွ်င္ဘုရား ဥပမာေသာ္ကား ေမွာက္ထားသည္ကို လွန္ဘိသကဲ့ သို႔လည္းေကာင္း၊ ဖံုးလႊမ္းထားသည္ကို ဖြင့္လွစ္ဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာ သူအား လမ္းမွန္ကို ေျပာၾကားဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ‘မ်က္စိအျမင္ရွိေသာ သူတို႔သည္ အဆင္းတို႔ကို ျမင္ၾက လိမ့္မည္’ဟု အမိုက္ေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကို ေဆာင္ျပဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း (အသွ်င္ဘုရား) ဤအတူသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ တရားေတာ္ကို ျပေတာ္မူပါေပ၏၊ အသွ်င္ ဘုရား အကြၽႏ္ုပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ သံဃာေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရား သည္ အကြၽႏု္ပ္ကို ယေန႔မွစ၍ အသက္ထက္ဆံုး (ဘုရား တရား သံဃာကို) ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ ‘ဥပါသကာ’ဟု မွတ္ေတာ္မူပါ”ဟူ၍ (ေလွ်ာက္ထားေလသတည္း)။

ရွစ္ခုေျမာက္ သိဂၤါလသုတ္ ၿပီး၏။