၁-စကၡဳပါလေတၳရဝတၳဳ
၁။ နာမ္ခႏၶာ (ေလးပါး)တို႔သည္ စိတ္လွ်င္ ေရွ႕သြားရွိကုန္၏။ စိတ္လွ်င္ အႀကီးအမွဴး ရွိကုန္၏။ စိတ္ျဖင့္ၿပီးကုန္၏။ ျပစ္မွားလိုေသာ စိတ္ျဖင့္ အကယ္၍ ေျပာဆိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျပဳလုပ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၾကံစည္ေသာ္လည္းေကာင္း ထို (ေျပာဆို ျပဳလုပ္ ၾကံစည္မႈ) ေၾကာင့္ လွည္းဘီးသည္ ဝန္ေဆာင္ႏြား၏ေျခရာသို႔ အစဥ္လိုက္ဘိသကဲ့သို႔ ထိုသူသို႔ ဆင္းရဲသည္ အစဥ္လိုက္ေလ၏။
၂-မ႒ကု႑လီဝတၳဳ
၂။ နာမ္ခႏၶာ (ေလးပါး)တို႔သည္ စိတ္လွ်င္ ေရွ႕သြားရွိကုန္၏။ စိတ္လွ်င္ အႀကီးအမွဴး ရွိကုန္၏။ စိတ္ျဖင့္ ၿပီးကုန္၏။ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေသာ စိတ္ျဖင့္ အကယ္၍ ေျပာဆိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ျပဳလုပ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၾကံစည္ေသာ္လည္းေကာင္း ထို (ေျပာဆို ျပဳလုပ္ ၾကံစည္မႈ) ေၾကာင့္ အရိပ္သည္ (လူကို) မစြန္႔မူ၍ အစဥ္လိုက္သကဲ့သို႔ ထိုသူသို႔ ခ်မ္းသာသည္ အစဥ္လိုက္ေလ၏။
၃-တိႆေတၳရဝတၳဳ
၃။ ဤသူသည္ ငါ့ကို ဆဲေရးဖူးၿပီ။ ငါ့ကို ညႇဥ္းဆဲဖူးၿပီ။ ငါ့ကို ေအာင္ႏိုင္ဖူးၿပီ။ ငါ့ဥစၥာကို ေဆာင္ယူဖူးၿပီဟု ထိုသူ႕အေပၚ၌ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ကုန္၏။ ထိုသူတို႔အား (ျဖစ္ေပၚလာသည့္) ရန္သည္ မၿငိမ္းေအးႏိုင္။
၄။ ဤသူသည္ ငါ့ကို ဆဲေရးဖူးၿပီ။ ငါ့ကို ညႇဥ္းဆဲဖူးၿပီ။ ငါ့ကို ေအာင္ႏိုင္ဖူးၿပီ။ ငါ့ဥစၥာကို ေဆာင္ယူဖူးၿပီဟု ထိုသူ႕အေပၚ၌ ရန္ၿငိဳးမဖြဲ႕ကုန္။ ထိုသူတို႔အား (ျဖစ္ေပၚလာသည့္) ရန္သည္ ေျပၿငိမ္းႏိုင္၏။
၄-ကာဠယကၡိနီဝတၳဳ
၅။ ဤေလာက၌ ရန္တုံ႔မူျခင္းျဖင့္ ရန္တို႔သည္ အဘယ္အခါ မွ် မေျပၿငိမ္းႏိုင္ကုန္။ ရန္တုံ႔မမူျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ရန္ေျပၿငိမ္းႏိုင္ကုန္၏။ ဤသေဘာကား အစဥ္အလာ ဓမၼတာ သေဘာပင္တည္း။
၅-ေကာသမၺကဝတၳဳ
၆။ ဤေလာက၌ လူမိုက္တို႔သည္ ငါတို႔ ေသၾကလိမ့္မည္ဟု မသိၾကကုန္။ ထိုမသိမႈေၾကာင့္ ခိုက္ရန္ျငင္းခံုမႈတို႔သည္ မေျပၿငိမ္းႏိုင္ကုန္။ ဤေလာက၌ ပညာရွိသူတို႔သည္ ငါတို႔ ေသၾကလိမ့္မည္ဟု သိၾကကုန္၏။ ထိုသိမႈေၾကာင့္ ခိုက္ရန္ျငင္းခံုမႈတို႔သည္ ေျပၿငိမ္းႏိုင္ကုန္၏။
၆-မဟာကာဠေတၳရဝတၳဳ
၇။ တင့္တယ္၏ဟု အဖန္ဖန္႐ႈ၍ ေနေသာ ဣေႁႏၵတို႔၌ မေစာင့္စည္းဘဲ ေဘာဇဥ္၌ အတိုင္းအရွည္ကို မသိမူ၍ ဝီရိယယုတ္ေလ်ာ့ ပ်င္းရိသူကို ေလမုန္တိုင္းသည္အားနည္းေသာ သစ္ပင္ကို ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းဆဲဘိသကဲ့သို႔ (ကိေလသာ) မာရ္သည္ စင္စစ္ ႏွိပ္စက္ႏိုင္၏။
၈။ မတင့္တယ္ဟု အဖန္ဖန္႐ႈ၍ ေနေသာ ဣေႁႏၵတို႔၌ ေကာင္းစြာ ေစာင့္စည္းလ်က္ ေဘာဇဥ္၌ အတိုင္းအရွည္ကို သိ၍ သဒၶါတရားရွိသျဖင့္ ထက္သန္ေသာ လုံ႔လရွိသူကို ေလမုန္တိုင္းသည္ ေက်ာက္ေတာင္ႀကီးကို မႏွိပ္စက္ မညႇဥ္းဆဲႏိုင္ဘိသကဲ့သို႔ (ကိေလသာ) မာရ္သည္ စင္စစ္ မႏွိပ္စက္ႏိုင္။
၇-ေဒဝဒတၱဝတၳဳ
၉။ (ဣေႁႏၵကို) ဆံုးမျခင္းကင္း၍မွန္ကန္စြာ ေျပာဆိုျခင္းမရွိေသာ ကိေလသာ ဖန္ရည္ မကင္းဘဲလ်က္ ဖန္ရည္စြန္းေသာ အဝတ္ (သကၤန္း) ကို ဝတ္ေသာသူသည္ ဖန္ရည္စြန္းေသာ အဝတ္ (သကၤန္း)ႏွင့္မထိုက္တန္။
၁ဝ။ ဣေႁႏၵတို႔ကို ဆံုးမလ်က္မွန္ကန္စြာ ေျပာဆိုျခင္းရွိေသာ ကိေလသာဖန္ရည္ကို ေထြးအန္ၿပီး၍ သီလတို႔၌ ေကာင္းစြာ ေစာင့္ထိန္းသူသည္သာလွ်င္ ဖန္ရည္စြန္းအဝတ္ႏွင့္ ထိုက္တန္၏။
၈-သာရိပုတၱေတၳရဝတၳဳ
၁၁။ အႏွစ္မရွိေသာတရား၌ အႏွစ္ရွိ၏ဟု အယူရွိၾကကုန္၏။ အႏွစ္ရွိေသာတရား၌မူကား အႏွစ္မရွိဟု အယူရွိၾကကုန္၏။ ထိုသူတို႔သည္မွားေသာ ၾကံစည္မႈလွ်င္ (က်က္စားရာ) အာ႐ံုရွိၾကကုန္ရကား အႏွစ္ရွိေသာတရားကို မရႏိုင္ၾကကုန္။
၁၂။ အႏွစ္ရွိေသာတရားကိုလည္း အႏွစ္ရွိေသာတရားဟူ၍ အႏွစ္မရွိေသာတရားကိုလည္း အႏွစ္မရွိေသာတရားဟူ၍ သိၾကကုန္ေသာေၾကာင့္ ထိုသူတို႔သည္မွန္ကန္ေသာ ၾကံစည္မႈလွ်င္ (က်က္စားရာ) အာ႐ံုရွိကုန္ရကား အႏွစ္ရွိေသာတရားကို ရႏိုင္ၾကကုန္၏။
၉-နႏၵေတၳရဝတၳဳ
၁၃။ အိမ္ကို မေကာင္းသျဖင့္ မိုးအပ္သည္ရွိေသာ္ မိုးေရသည္ ေဖာက္ဝင္ႏိုင္သကဲ့သို႔ စိတ္ကို (သမထ, ဝိပႆနာတို႔ျဖင့္) ေကာင္းစြာ မပြါးထံုအပ္သည္ရွိေသာ္ ရာဂသည္ ေဖာက္ဝင္ႏိုင္၏။
၁၄။ အိမ္ကို ေကာင္းစြာ မိုးအပ္သည္ရွိေသာ္ မိုးေရသည္ မေဖာက္ဝင္ႏိုင္သကဲ့သို႔ စိတ္ကို (သမထ, ဝိပႆနာတို႔ျဖင့္) ေကာင္းစြာ ပြါးထံုအပ္သည္ရွိေသာ္ ရာဂသည္ မေဖာက္ဝင္ႏိုင္။
၁ဝ-စုႏၵသူကရိကဝတၳဳ
၁၅။ မေကာင္းမႈျပဳသူသည္ ဤဘဝ၌လည္း စိုးရိမ္ရ၏။ တမလြန္ဘဝ၌လည္း စိုးရိမ္ရ၏။ ပစၥဳပၸန္တမလြန္ ဘဝႏွစ္တန္တို႔၌လည္း စိုးရိမ္ရ၏။ ထိုမေကာင္းမႈ ျပဳသူသည္ မိမိ၏ ညစ္ႏြမ္းေသာ ကံကိုသိျမင္၍ စိုးရိမ္ရ ပင္ပန္းရ၏။
၁၁-ဓမၼိကဥပါသကဝတၳဳ
၁၆။ ေကာင္းမႈျပဳသူသည္ ဤဘဝ၌လည္း ဝမ္းေျမာက္ရ၏။ တမလြန္ဘဝ၌လည္း ဝမ္းေျမာက္ရ၏။ ပစၥဳပၸန္ တမလြန္ ဘဝႏွစ္တန္တို႔၌လည္း ဝမ္းေျမာက္ရ၏။ ထိုေကာင္းမႈျပဳသူသည္ မိမိ၏စင္ၾကယ္ေသာ ကံကို သိျမင္ရ၍ ဝမ္းေျမာက္ရ အလြန္ ဝမ္းေျမာက္ရ၏။
၁၂-ေဒဝဒတၳဝတၳဳ
၁၇။ မေကာင္းမႈျပဳသူသည္ ဤဘဝ၌လည္း ပူပန္ရ၏။ တမလြန္ဘဝ၌လည္း ပူပန္ရ၏။ ပစၥဳပၸန္တမလြန္ ဘဝႏွစ္တန္တို႔၌လည္း ပူပန္ရ၏။ ”ငါသည္ မေကာင္းမႈကို ျပဳမိၿပီ”ဟု ပူပန္ရ၏။ ဒုဂၢတိဘံုဘဝသို႔ ေရာက္ပါမူကား အလြန္ ပူပန္ရ၏။
၁၃-သုမနေဒဝီဝတၳဳ
၁၈။ ေကာင္းမႈျပဳသူသည္ ဤဘဝ၌လည္း ႏွစ္သက္ရ၏။ တမလြန္ဘဝ၌လည္း ႏွစ္သက္ရ၏။ ပစၥဳပၸန္တမလြန္ ဘဝႏွစ္တန္တို႔၌လည္း ႏွစ္သက္ရ၏။ ”ငါသည္ ေကာင္းမႈကို ျပဳအပ္ၿပီ”ဟု ႏွစ္သက္ရ၏။ သုဂတိဘံုဘဝသို႔ ေရာက္ပါမူကား အလြန္ႏွစ္သက္ရ၏။
၁၄-ေဒြသဟာယကဘိကၡဳဝတၳဳ
၁၉။ ႏြားရွင္တို႔အား ႏြားတို႔ကို ေရတြက္ အပ္ႏွင္းလိုက္ရေသာ ႏြားေက်ာင္းသားသည္ ႏြားႏို႔အရသာကို မခံစားရသကဲ့သို႔၊ နိဗၺာန္ေရာက္သည္အထိ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္စပ္ေသာ ပိဋကတ္သံုးပံုဟူေသာ ဘုရားစကားေတာ္ကို မ်ားစြာေျပာေဟာေနေသာ္လည္း မက်င့္မၾကံ ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့တန္ေနေသာသူသည္ ျပဳထိုက္သည္ကို ျပဳသည္မမည္၊ မဂ္ဖိုလ္အရသာကို မခံစားရ။
၂ဝ။ နိဗၺာန္ေရာက္သည္အထိ အက်ဳိးစီးပြါးႏွင့္စပ္ေသာ ပိဋကတ္သံုးပံုဟူေသာ ဘုရားစကားေတာ္ကို အနည္းငယ္မွ်ပင္ ေျပာေဟာေနပါေသာ္လည္း တရားအားေလ်ာ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ေလ့ရွိသူျဖစ္ခဲ့မူ ရာဂ ေဒါသ ေမာဟကို ပယ္ၿပီးလွ်င္ ေကာင္းစြာ အျပားအားျဖင့္ သိသည္ျဖစ္၍ (ကိေလသာတို႔မွ) လြတ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္လ်က္ ဤေလာက၌လည္းေကာင္း၊ တမလြန္ေလာက၌လည္းေကာင္း စြဲလမ္းမႈ မရွိေတာ့ၿပီ။ ထိုသူသည္သာ မဂ္ဖိုလ္အရသာကို ခံစားရ၏။
ေရွးဦးစြာေသာ ယမကဝဂ္ ၿပီး၏။