၁-ဇီဝကပဥႇာဝတၳဳ
၉ဝ။ စိုးရိမ္ကင္းေသာ အလံုးစံုေသာ (ခႏၶာစသည့္) တရားတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ေသာ အလံုးစံု အထံုးအဖြဲ႕ကို ပယ္ၿပီးေသာ သံသရာခရီး သြားၿပီးေသာ (ရဟႏၲာ) ပုဂၢိဳလ္အား ပူပန္မႈ မရွိေတာ့ေခ်။
၂-မဟာကႆပေတၳရဝတၳဳ
၉၁။ သတိရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ (စ်ာန္ ဝိပႆနာတရားတို႔၌) လုံ႔လျပဳၾကကုန္၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ တည္ရာ ကာမဂုဏ္၌ မေမြ႕ေလ်ာ္ၾကကုန္။ ဟသၤာငွက္တို႔သည္ (က်က္စားရာ) ရႊံ႕ၫြန္အိုင္ကို စြန္႔ခြါလ်က္ ပ်ံသြားသကဲ့သို႔မွီရာတဏွာဟူသမွ်ကို စြန္႔၍ သြားကုန္၏။
၃-ေဗလ႒သီသေတၳရဝတၳဳ
၉၂။ အၾကင္ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႔အား သိုမွီးသိမ္းဆည္းျခင္းသည္ မရွိ၊ အၾကင္ ရဟႏၲာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ပရိညာဥ္သံုးပါးျဖင့္ ပိုင္းျခားလ်က္ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ကို သံုးေဆာင္ကုန္၏။ ရာဂစသည္ ကင္းဆိတ္လ်က္ရာဂစေသာ နိမိတ္မရွိေသာ နိဗၺာန္သည္ အၾကင္ရဟႏၲာ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ က်က္စားရာအာ႐ံု ျဖစ္၏။ ေကာင္းကင္၌ ငွက္တို႔၏ သြားရာလမ္းေၾကာင္းကို သိႏိုင္ခဲသကဲ့သို႔ ထိုရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႔၏ သြားရာကို သိခဲႏိုင္၏။
၄-အႏု႐ုဒၶေတၳရဝတၳဳ
၉၃။ အၾကင္ပုဂၢိဳလ္တို႔အား အာသေဝါကုန္ခန္း၏။ အစာအာဟာရ၌လည္း (တဏွာဒိ႒ိျဖင့္) စြဲမွီျခင္း မရွိ၊ ရာဂစသည္ ဆိတ္သုဥ္းေသာ ရာဂစေသာ နိမိတ္ မရွိေသာ နိဗၺာန္သည္ အၾကင္ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္၏ က်က္စားရာအာ႐ံု ျဖစ္၏။ ေကာင္းကင္၌ ငွက္တို႔၏ ေျခရာကို မသိႏိုင္သကဲ့သို႔ ထိုရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္၏ ေျခရာဟူေသာ လားေၾကာင္းကို မသိႏိုင္။
၅-မဟာကစၥာယနေတၳရဝတၳဳ
၉၄။ ရထားထိန္း ေကာင္းစြာ ဆံုးမၿပီးေသာ ျမင္းတို႔သည္ ၿငိမ္သက္တည္ၾကည္ကုန္သကဲ့သို႔ အၾကင္ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္၏ ဣေႁႏၵ (ေျခာက္ပါး) တို႔သည္ ၿငိမ္သက္တည္ၾကည္ျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏။ မာနကို ပယ္ၿပီးေသာ အာသေဝါ မရွိေသာတာဒိဂုဏ္၁ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ထိုရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္အား နတ္တို႔သည္လည္း ခ်စ္ျမတ္ႏိုးကုန္၏။
၆-သာရိပုတၱေတၳရဝတၳဳ
၉၅။ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေကာင္းေသာအက်င့္ရွိေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္သည္ ေျမႀကီးကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ တံခါးတိုင္ကဲ့သို႔လည္းေကာင္း (သည္းခံေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍) (အမ်က္ေဒါသျဖင့္) ဆန္႔က်င္မႈ မျပဳ၊ ရႊံ႕ၫြန္ကင္းေသာ ေရအိုင္ကဲ့သို႔ တာဒိဂုဏ္ရွင္ ရဟႏၲာသခင္အား က်င္လည္ျခင္းတို႔သည္ မျဖစ္ကုန္။
၇-ေကာသမၺိဝါသီတိႆေတၳရသာမေဏရဝတၳဳ
၉၆။ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ (တရားကို) သိ၍ ကိေလသာမွ လြတ္ေသာ ၿငိမ္သက္ေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာ မရွိေသာ ထိုရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္၏ စိတ္သည္လည္း ၿငိမ္သက္၏။ ႏႈတ္အမူအရာသည္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္အမူအရာသည္လည္းေကာင္း ၿငိမ္သက္၏။
၈-သာရိပုတၱေတၳရဝတၳဳ
၉၇။ အၾကင္သူသည္ သူေျပာစကားျဖင့္သာ ယံုၾကည္သူ မဟုတ္၊ နိဗၺာန္ကို ကိုယ္တိုင္သိသူလည္း ျဖစ္၏။ ဝဋ္သံုးပါး၏ အစပ္ကို ျဖတ္ေတာက္ၿပီးသူလည္း ျဖစ္၏။ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္၏ အက်ဳိးေပးခြင့္ကို သတ္ျဖတ္ၿပီးသူလည္း ျဖစ္၏။ အလံုးစံုေသာတဏွာကို ေထြးအန္ၿပီးသူလည္း ျဖစ္၏။ ထိုသူသည္သာစင္စစ္ ေယာက္်ားျမတ္ ျဖစ္၏။
၉-ခဒိရေရဝတေတၳရဝတၳဳ
၉၈။ ရြာ၌ ျဖစ္ေစ၊ ေတာ၌ ျဖစ္ေစ၊ နိမ့္ရာ၌ ျဖစ္ေစ၊ ကုန္းျမင့္၌ ျဖစ္ေစ ရဟႏၲာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ေနကုန္၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔ေနရာ ေျမအရပ္သည္ ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ရွိ၏။
၁ဝ-အညတရဣတၳိဝတၳဳ
၉၉။ ေတာတို႔သည္ ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ ရွိကုန္၏။ ယင္းေတာတို႔၌ ကာမရွာမွီးသူ လူအေပါင္းသည္ကား မေမြ႕ေလ်ာ္ႏိုင္၊ ရာဂကင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္သာ ေမြ႕ေလ်ာ္ကုန္လတံၱ႕၊ ထိုရာဂကင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ကာမကို မရွာမွီးၾကကုန္။
ခုနစ္ခုေျမာက္ အရဟႏၲဝဂ္ ၿပီး၏။
၁။ ဤအရာ၌ တာဒိဂုဏ္ဟူသည္ ေလာကဓံတရားရွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳေသာအခါ ေဖာက္ျပန္ တုန္လႈပ္မႈ မရွိျခင္းေပတည္း။