၁၈၁။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ အသွ်င္မဟာေမာဂၢလာန္သည္ ဘဂၢတိုင္း သုသုမာရဂိရၿမိဳ႕ ေဘသကဠမည္ေသာမိဂဒါဝုန္ေတာ၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။ ထိုသို႔ေနေတာ္မူရာ အသွ်င္မဟာေမာဂၢလာန္သည္ ရဟန္းတို႔ကို ”ငါ့သွ်င္ ရဟန္းတို႔” ဟု ေခၚေတာ္မူ၏။ ”ငါ့သွ်င္” ဟု ထိုရဟန္းတို႔သည္ အသွ်င္မဟာေမာဂၢလာန္အားျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏။ အသွ်င္မဟာေမာဂၢလာန္သည္ ဤသို႔ မိန္႔ဆိုေတာ္မူ၏။
”ငါ့သွ်င္တို႔ အသွ်င္တို႔သည္ တပည့္ေတာ္ကို ေျပာဆို (ဆံုးမ) ၾကပါကုန္၊ တပည့္ေတာ္သည္ အသွ်င္တို႔ေျပာဆိုထိုက္သူ ျဖစ္ပါ၏” ဟု အကယ္၍ ရဟန္းတစ္ပါးက ဖိတ္ၾကားေစကာမူ ထိုရဟန္းသည္အေျပာအဆိုခက္သူ အေျပာအဆိုခက္ေၾကာင္းတရားတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူ သည္းခံျခင္းမရွိသူ အဆံုးအမကို႐ိုေသစြာနာယူေလ့မရွိသူ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ ထိုရဟန္းကို သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔က ေျပာဆိုထိုက္သည္ဟုလည္းမထင္မွတ္ၾကကုန္၊ ဆံုးမထိုက္သည္ဟုလည္း မထင္မွတ္ၾကကုန္၊ ထိုပုဂၢိဳလ္၌ အကြၽမ္းဝင္ျခင္းသို႔ ေရာက္ထိုက္သည္ဟုလည္း မထင္မွတ္ၾကကုန္။
ငါ့သွ်င္တို႔ အေျပာအဆိုခက္ေၾကာင္းတရားတို႔ဟူသည္ အဘယ္တို႔နည္း။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ အလိုဆိုးရွိ၏၊ အလိုဆိုးတို႔၏ အလိုသို႔ လိုက္တတ္၏၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤအလိုဆိုးရွိျခင္း အလိုဆိုးတို႔၏ အလိုသို႔လိုက္ျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုခက္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ မိမိကိုယ္ကို ျမႇင့္တင္တတ္၏၊ သူတစ္ပါးကို ႐ႈတ္ခ်တတ္၏၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤမိမိကိုယ္ကို ျမႇင့္တင္ျခင္း သူတစ္ပါးကို ႐ႈတ္ခ်ျခင္း သေဘာသည္လည္းအေျပာအဆို ခက္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ အမ်က္ထြက္တတ္၏၊ အမ်က္လႊမ္းမိုးခံရ၏၊ ငါ့သွ်င္တို႔ရဟန္း၏ ဤအမ်က္ထြက္ျခင္း အမ်က္လႊမ္းမိုးခံရျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုခက္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ အမ်က္ထြက္တတ္၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕တတ္၏၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤအမ်က္ထြက္ျခင္း အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုခက္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ အမ်က္ထြက္တတ္၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္း ေၾကာင့္အစြဲႀကီး၏၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤအမ်က္ထြက္ျခင္း အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီးျခင္းသေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုခက္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ အမ်က္ထြက္တတ္၏၊ အမ်က္ႏွင့္နီးစပ္ေသာ စကားကိုႁမြက္ဆိုတတ္၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤအမ်က္ထြက္ျခင္း အမ်က္ႏွင့္နီးစပ္ေသာ စကားကို ႁမြက္ဆိုျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုခက္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳ၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳျခင္းသေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုခက္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ႀကိမ္းေမာင္း၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ႀကိမ္းေမာင္းျခင္းသေဘာသည္လည္းအေျပာ အဆိုခက္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို (အျပစ္) ျပန္တင္၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို (အျပစ္) ျပန္တင္ျခင္းသေဘာသည္လည္း အေျပာအဆို ခက္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို စကားတစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကို ဖံုးလႊမ္း၏၊ စကားကို အပသို႔ လႊဲဖယ္၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္းစိတ္ဆိုးျခင္းကို ထင္ရွားျပဳ၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို စကားတစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကို ဖံုးလႊမ္းျခင္း စကားကို အပသို႔ လႊဲဖယ္ျခင္း အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆိုးျခင္းကို ထင္ရွားျပဳျခင္းသေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုခက္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကအား ျဖစ္စဥ္အတၳဳပၸတၱိကို ေျပလည္ေအာင္ မေျဖဆိုႏိုင္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို (မိမိ၏) ျဖစ္စဥ္ အတၳဳပၸတၱိကို ေျပလည္ေအာင္ မေျဖဆိုႏိုင္ျခင္းသေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုခက္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္တတ္၏။ ဂုဏ္ၿပိဳင္တတ္၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤဂုဏ္ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္ျခင္း ဂုဏ္ၿပိဳင္ျခင္း သေဘာသည္လည္းအေျပာအဆိုခက္ ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ မနာလိုတတ္၊ ဝန္တိုတတ္၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ဤမနာလိုျခင္း ဝန္တိုျခင္းသေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုခက္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ စဥ္းလဲတတ္၏၊ လွည့္ပတ္တတ္၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ဤစဥ္းလဲျခင္း လွည့္ပတ္ျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုခက္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ခက္ထန္၏၊ အလြန္ေမာက္မာ၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏့ဤခက္ထန္ျခင္း အလြန္ေမာက္မာျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုခက္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ မိမိအယူကို စြဲဲလန္းတတ္၏၊ ျမဲၿမံစြာ ယူတတ္၏၊ စြန္႔ႏိုင္ခဲ၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤမိမိအယူကို စြဲဲလန္းျခင္း ျမဲၿမံစြာယူျခင္း စြန္႔ႏိုင္ခဲျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုခက္ေၾကာင္းတည္း။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသေဘာတို႔ကို အေျပာအဆိုခက္ေၾကာင္းတို႔ဟူ၍ဆိုရ၏။
၁၈၂။ ငါ့သွ်င္တို႔ ”အသွ်င္တို႔သည္ တပည့္ေတာ္ကို ေျပာဆို (ဆံုးမ) ၾကပါကုန္၊ တပည့္ေတာ္သည္အသွ်င္တို႔ ေျပာဆိုထိုက္သူ ျဖစ္ပါ၏” ဟု အကယ္၍ ရဟန္းတစ္ပါးက မဖိတ္ၾကားေစကာမူ ထိုရဟန္းသည္ အေျပာအဆိုလြယ္သူ အေျပာအဆိုလြယ္ေၾကာင္းတရားတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူ သည္းခံသူ အဆံုးအမကို႐ိုေသစြာနာယူသူ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ ထိုရဟန္းကို သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔က ေျပာဆိုထိုက္သည္ဟုလည္း ထင္မွတ္ၾကကုန္၏၊ ဆံုးမထိုက္သည္ဟုလည္း ထင္မွတ္ၾကကုန္၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္၌ အကြၽမ္းဝင္ျခင္းသို႔ ေရာက္ထိုက္သည္ဟုလည္း ထင္မွတ္ၾကကုန္၏။
ငါ့သွ်င္တို႔ အေျပာအဆိုလြယ္ေၾကာင္း တရားတို႔ဟူသည္ အဘယ္တို႔နည္း။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ အလိုဆိုးမရွိ၊ အလိုဆိုးတို႔၏ အလိုသို႔ မလိုက္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ဤအလိုဆိုးမရွိျခင္း အလိုဆိုးတို႔၏ အလိုသို႔ မလိုက္ျခင္းသေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုလြယ္ေၾကာင္းေပတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ မိမိကိုယ္ကို မျမႇင့္တင္၊ သူတစ္ပါးကို မ႐ႈတ္ခ်။ ငါ့သွ်င္တို႔ရဟန္း၏ ဤမိမိကိုယ္ကို မျမႇင့္တင္ျခင္း သူတစ္ပါးကို မ႐ႈတ္ခ်ျခင္း သေဘာသည္လည္းအေျပာအဆိုလြယ္ ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ အမ်က္မထြက္တတ္၊ အမ်က္အလႊမ္းမိုး မခံရ။ ငါ့သွ်င္တို႔ရဟန္း၏ ဤအမ်က္မထြက္ျခင္း အမ်က္အလႊမ္းမိုးမခံရျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုလြယ္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ အမ်က္မထြက္တတ္၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္း ေၾကာင့္ရန္ၿငိဳးမဖြဲ႕တတ္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤအမ်က္မထြက္ျခင္း အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ရန္ၿငိဳးမဖြဲ႕ျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုလြယ္ေၾကာင္းတည္း။ ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ အမ်က္မထြက္တတ္၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္း ေၾကာင့္အစြဲမႀကီး။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤအမ်က္မထြက္ျခင္း အမ်က္မထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္အစြဲမႀကီးျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုလြယ္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ အမ်က္မထြက္တတ္၊ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကိုမႁမြက္ဆိုတတ္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤအမ်က္မထြက္ျခင္း အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကို မႁမြက္ဆိုျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုလြယ္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာအပ္ေသာ္ ေစာဒကကို ဆန္႔က်င္ဘက္ မျပဳ။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤေစာဒကက ေစာဒနာအပ္ေသာ္ ေစာဒကကို ဆန္႔က်င္ဘက္မျပဳျခင္းသေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုလြယ္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို မႀကိမ္း ေမာင္းၿငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို မႀကိမ္းေမာင္းျခင္း သေဘာသည္လည္းအေျပာအဆိုလြယ္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို (အျပစ္) ျပန္မတင္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို (အျပစ္) ျပန္မတင္ျခင္း့သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုလြယ္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကားတစ္မ်ိဳးျဖင့္စကားတစ္မ်ိဳးကို မဖံုးလႊမ္း၊ စကားကို အပသို႔ မလႊဲဖယ္၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆိုးျခင္းကိုထင္ရွားမျပဳ။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို စကားတစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကို မဖံုးလႊမ္းျခင္း၊ စကားကို အပသို႔ မလႊဲဖယ္ျခင္း၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆိုးျခင္းကို ထင္ရွားမျပဳျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုလြယ္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ျဖစ္စဥ္ အတၳဳပၸတၱိကိုေျပလည္ေအာင္ ေျဖဆိုႏိုင္၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို မိမိ၏ျဖစ္စဥ္ အတၳဳပၸတၱိကို ေျပလည္ေအာင္ ေျဖဆိုႏိုင္ျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆို လြယ္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို မေခ်ဖ်က္တတ္၊ ဂုဏ္မၿပိဳင္တတ္ၿငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤဂုဏ္ေက်းဇူးကို မေခ်ဖ်က္ျခင္း ဂုဏ္မၿပိဳင္ျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆိုလြယ္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ နာလို၏၊ ဝန္မတိုတတ္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ဤနာလိုျခင္း ဝန္မတိုျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆို လြယ္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ မစဥ္းလဲတတ္၊ မလွည့္ပတ္တတ္။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ဤဟန္မေဆာင္ျခင္း မလွည့္ပတ္ျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆို လြယ္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ မခက္ထန္၊ အလြန္မေမာက္မာ။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ဤမခက္ထန္ျခင္း အလြန္မေမာက္မာျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆို လြယ္ေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ မိမိအယူကို မစြဲလန္းတတ္၊ ျမဲၿမံစြာမယူ၊ စြန္႔လႊတ္ႏိုင္၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ရဟန္း၏ ဤမိမိအယူကို မစြဲလန္းျခင္း ျမဲၿမံစြာမယူျခင္း စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ျခင္း သေဘာသည္လည္း အေျပာအဆို လြယ္ေၾကာင္းတည္း။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသေဘာတို႔ကို အေျပာအဆို လြယ္ေၾကာင္းသေဘာတို႔ဟူ၍ ဆိုရ၏။
၁၈၃။ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုသေဘာတို႔၌ ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ဤသို႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္။
”အလိုဆိုးရွိေသာ အလိုဆိုးတို႔၏ အလိုသို႔ လိုက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္မႏွစ္သက္၊ ငါလည္းအလိုဆိုးရွိျငားအံ့၊ အလိုဆိုးတို႔၏ အလိုသို႔ လိုက္ျငားအံ့၊ ငါ့ကိုလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔သိေသာ ရဟန္းသည္ ”ငါသည္ အလိုဆိုးရွိသူ မျဖစ္အံ့၊ အလိုဆိုးတို႔၏ အလိုသို႔ လိုက္သူ မျဖစ္အံ့” ဟု စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။
”မိမိကိုယ္ကို ျမႇင့္တင္တတ္ေသာ သူတစ္ပါးကို ႐ႈတ္ခ်တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း မိမိကိုယ္ကို ျမႇင့္တင္ျငားအံ့၊ သူတစ္ပါးကို ႐ႈတ္ခ်ျငားအံ့၊ ငါ့ကိုလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔သိေသာ ရဟန္းသည္ ”ငါသည္ မိမိကိုယ္ကို ျမႇင့္တင္တတ္သူ မျဖစ္အံ့၊ သူတစ္ပါးကို ႐ႈတ္ခ်တတ္သူ မျဖစ္အံ့” ဟု စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။
”အမ်က္ထြက္တတ္ေသာ အမ်က္အလႊမ္းမိုးခံရေသာပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း အမ်က္ထြက္ျငားအံ့၊ အမ်က္အလႊမ္းမိုး ခံရျငားအံ့၊ ငါ့ကိုလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔သိေသာ ရဟန္းသည္ ”ငါသည္ အမ်က္ထြက္သူ မျဖစ္အံ့၊ အမ်က္အလႊမ္းမိုးခံရသူ မျဖစ္အံ့” ဟု စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။
”အမ်က္ထြက္တတ္ေသာ အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း အမ်က္ထြက္ျငားအံ့၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ျငားအံ့၊ ငါ့ကိုလည္း့သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔သိေသာ ရဟန္းသည္ ”ငါသည္ အမ်က္ထြက္သူ မျဖစ္အံ့၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕သူ မျဖစ္အံ့” ဟု စိတ္ကိုျဖစ္ေစရမည္။
”အမ်က္ထြက္တတ္ေသာ အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီးေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း အမ်က္ထြက္ျငားအံ့၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီးျငားအံ့၊ ငါ့ကိုလည္းသူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔သိေသာ ရဟန္းသည္ ”ငါသည္ အမ်က္ထြက္သူ မျဖစ္အံ့၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီးသူ မျဖစ္အံ့” ဟု ဤသို႔စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။
”အမ်က္ထြက္တတ္ေသာ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကို ႁမြက္ဆိုတတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း အမ်က္ထြက္ျငားအံ့၊ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကို ႁမြက္ဆိုျငားအံ့၊ ငါ့ကိုလည္းသူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔သိေသာ ရဟန္းသည္ ”ငါသည္ အမ်က္ထြက္သူ မျဖစ္အံ့၊ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကို မႁမြက္ဆိုအံ့” ဟု ဤသို႔ စိတ္ကိုျဖစ္ေစရမည္။
”ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္မႏွစ္သက္၊ ငါလည္းေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳျငားအံ့၊ ငါ့ကိုလည္း သူတစ္ပါးတို႔ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔သိေသာ ရဟန္းသည္ ”ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ဆန္႔က်င္ဘက္မျပဳအံ့” ဟု စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။
”ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ႀကိမ္းေမာင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္မႏွစ္သက္၊ ငါလည္းေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ႀကိမ္းေမာင္းအံ့၊ ငါ့ကိုလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔သိေသာ ရဟန္းသည္ ”ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို မႀကိမ္းေမာင္းအံ့” ဟု ဤသို႔ စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။
”ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို (အျပစ္) ျပန္တင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါ မခ်စ္မႏွစ္သက္၊ ငါလည္းေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို (အျပစ္) ျပန္တင္ျငားအံ့၊ ငါ့ကိုလည္း သူတစ္ပါးတို႔ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္ မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔သိေသာ ရဟန္းသည္ ”ငါသည္ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို (အျပစ္) ျပန္မတင္အံ့” ဟု စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။
”ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကားတစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကို ဖံုးလႊမ္းတတ္ေသာ၊ စကားကိုအပသို႔ လႊဲဲဖယ္ေသာ၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆိုးျခင္းကို ထင္ရွားျပဳတတ္ေသာ ဤပုဂၢိဳလ္ကိုငါမခ်စ္မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကားတစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကို ဖံုးလႊမ္းျငားအံ့၊ စကားကို အပသို႔ လႊဲဲဖယ္ျငားအံ့၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆိုးျခင္းကို ထင္ရွားျပဳျငားအံ့၊ ငါ့ကိုလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔သိေသာရဟန္းသည္ ”ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကားတစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကို မဖံုးလႊမ္းအံ့၊ စကားကို အပသို႔ မလႊဲဲဖယ္အံ့၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆိုးျခင္းကို ထင္ရွားမျပဳအံ့” ဟုစိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။
”ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ျဖစ္စဥ္ အတၳဳပၸတၱိကို ေျပလည္ေအာင္ မေျဖဆိုႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ ျဖစ္စဥ္အတၳဳပၸတၱိတို႔ကို ေျပ လည္ေအာင္မေျဖဆို ႏိုင္ျငားအံ့၊ ငါ့ကိုလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ဤသို႔သိေသာ ရဟန္းသည္ ”ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ ျဖစ္စဥ္ အတၳဳပၸတၱိကိုေျပလည္ေအာင္ ေျဖဆိုအံ့” ဟု စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။
”ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္တတ္ေသာ ဂုဏ္ၿပိဳင္တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္မႏွစ္သက္၊ ငါလည္းဂုဏ္ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္ျငားအံ့၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္ျငားအံ့၊ ငါ့ကိုလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔သိေသာ ရဟန္းသည္ ”ငါသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္သူ မျဖစ္အံ့၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္သူ မျဖစ္အံ့” ဟု စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။
”မနာလိုတတ္ေသာ ဝန္တိုတတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း မနာလိုျငားအံ့၊ ဝန္တိုျငားအံ့၊ ငါ့ကိုလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာရဟန္းသည္ ”ငါသည္ နာလိုသူ ျဖစ္အံ့၊ ဝန္မတိုသူ ျဖစ္အံ့” ဟု စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။
”စဥ္းလဲတတ္ေသာ လွည့္ပတ္တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း စဥ္းလဲျငားအံ့၊ လွည့္ပတ္ျငားအံ့၊ ငါ့ကိုလည္း သူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ”ငါသည္ မစဥ္းလဲသူ ျဖစ္အံ့၊ မလွည့္ပတ္သူ ျဖစ္အံ့” ဟု စိတ္ကိုျဖစ္ေစရမည္။
”ခက္ထန္ေသာ အလြန္ေမာက္မာေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္မႏွစ္သက္၊ ငါလည္း ခက္ထန္ျငားအံ့၊ အလြန္ေမာက္မာျငားအံ့၊ ငါ့ကိုလည္းသူတစ္ပါးတို႔ ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ”ငါသည္ မခက္ထန္သူ ျဖစ္အံ့၊ အလြန္မေမာက္မာသူ ျဖစ္အံ႔” ဟုစိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။
”မိမိအယူကို စြဲလမ္းတတ္ေသာ ျမဲၿမံစြာယူတတ္ေသာ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါမခ်စ္မႏွစ္ သက္၊ ငါလည္း မိမိအယူကို စြဲလမ္းျငားအံ့၊ ျမဲၿမံစြာ ယူျငားအံ့၊ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ျငားအံ့၊ ငါ့ကိုလည္း သူတစ္ပါးတို႔ခ်စ္ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္” ဟု (ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္)။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔သိေသာ ရဟန္းသည္ ”ငါသည္မိမိအယူကို မစြဲလမ္းသူ ျမဲၿမံစြာ မယူသူ စြန္႔လႊတ္ႏိုင္သူ ျဖစ္အံ့” ဟု စိတ္ကို ျဖစ္ေစရမည္။
၁၈၄။ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုသေဘာတို႔၌ ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ အလိုဆိုးရွိေလသေလာ၊ အလိုဆိုးတို႔၏ အလိုသို႔ လိုက္ေလသေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ အလိုဆိုးရွိ၏၊ အလိုဆိုးတို႔၏ အလိုသို႔ လိုက္၏” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ထိုယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ အလိုဆိုးမရွိး အလိုဆိုးတို႔၏ အလိုသို႔ မလိုက္” ဟုသိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ထိုႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္း ျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ မိမိကိုယ္ကိုျမႇင့္တင္တတ္ေလသေလာ၊ သူတစ္ပါးကို ႐ႈတ္ခ်တတ္ေလသေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ မိမိကိုယ္ကို ျမႇင့္တင္တတ္၏၊ သူတစ္ပါးကို႐ႈတ္ခ်တတ္၏” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ထိုယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ မိမိကိုယ္ကိုမျမႇင့္တင္တတ္ သူတစ္ပါးကို မ႐ႈတ္ခ် တတ္” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ေန႔ေရာညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထိုႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ အမ်က္ထြက္တတ္ေလသေလာ၊ အမ်က္အလႊမ္းမိုးခံရေလသေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ အမ်က္ထြက္တတ္၏၊ အမ်က္အလႊမ္းမိုး ခံရ၏” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ထိုယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ အမ်က္မထြက္တတ္၊ အမ်က္လႊမ္းမိုးမခံရ” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔့ထိုရဟန္းသည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ေန႔ေရာညဥ့္ပါက်င့္လ်က္ ထိုႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ အမ်က္ထြက္တတ္ေလသေလာ၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕တတ္ေလသေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္ၿငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ အမ်က္ထြက္တတ္၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕တတ္၏” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ထိုယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္အမ်က္မထြက္တတ္၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္ၿငိဳးမဖြဲ႕တတ္” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ထိုရဟန္း သည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ေန႔ေရာညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထိုႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ အမ်က္ထြက္တတ္ေလသေလာ၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီးေလသေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္ၿငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ အမ်က္ထြက္တတ္၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲႀကီး၏” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ထိုယုတ္ညံ့ေသာအကုသိုလ္တရားတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ အမ်က္မထြက္တတ္၊ အမ်က္ ထြက္ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြဲမႀကီး” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ထိုရဟန္းသည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထိုႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ အမ်က္ထြက္တတ္ေလသေလာ၊ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကို ႁမြက္ဆိုတတ္ေလသေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္ၿငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ အမ်က္ထြက္တတ္၏၊ အမ်က္ႏွင့္နီးစပ္ေသာ စကားကို ႁမြက္ဆိုတတ္၏” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ထိုယုတ္ညံ့ေသာအကုသိုလ္တရားတို႔ ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ အမ်က္ မထြက္တတ္၊ အမ်က္ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ စကားကို မႁမြက္ဆိုတတ္” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ထိုရဟန္းသည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ေန႔ေရာညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထိုႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ ေစာဒကကေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳေလသေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ရဟန္း သည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳ၏” ဟုသိအံ႔၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ထိုယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္ၿငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကိုဆန္႔က်င္ ဘက္မျပဳ” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ေန႔ေရာညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ထို ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ ေစာဒကကေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ႀကိမ္းေမာင္းေလသေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို ႀကိမ္းေမာင္း၏” ဟု သိအံ႔၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ထိုယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို မႀကိမ္းေမာင္း” ့ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ေန႔ေရာညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထိုႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ ေစာဒကကေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို (အျပစ္) ျပန္တင္ေလသေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ရဟန္း သည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို (အျပစ္) ျပန္တင္၏” ဟုသိအံ႔၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ယုတ္ညံ့ေသာ ထိုအကုသိုလ္တရားတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္ၿငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ ေစာဒကကို (အျပစ္) ျပန္မတင္” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ထို ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ ေစာဒကကေစာဒနာေသာ္ စကားတစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကို ဖံုးလႊမ္းေလသေလာ၊ စကားကို အပသို႔ လႊဲဲဖယ္ေလသေလာ။ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆိုးျခင္းကို ထင္ရွားျပဳေလသေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္ၿငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ စကားတစ္မ်ိဳးျဖင့္စကားတစ္မ်ိဳးကို ဖံုးလႊမ္း၏၊ စကားကို အပသို႔ လႊဲဲဖယ္၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆိုးျခင္းကိုထင္ရွားျပဳ၏” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ထိုယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္စကားတစ္မ်ိဳးျဖင့္ စကားတစ္မ်ိဳးကို မဖံုးလႊမ္း၊ စကားကို အပသို႔ မလႊဲဲဖယ္၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ျပစ္မွားျခင္း စိတ္ဆိုးျခင္းကို ထင္ရွားမျပဳ” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ေန႔ေရာညဥ့္ ပါ က်င့္လ်က္ ထိုႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ ေစာဒကကေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ျဖစ္စဥ္ အတၳဳပၸတၱိကို ေျပလည္ေအာင္ မေျဖဆိုႏိုင္ေလသေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္ၿငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ျဖစ္စဥ္အတၳဳပၸတၱိကို ေျပလည္ေအာင္ မေျဖဆိုႏိုင္” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ယုတ္ညံ့ေသာ ထိုအကုသိုလ္တရားတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ ေစာဒကက ေစာဒနာေသာ္ မိမိ၏ျဖစ္စဥ္ အတၳဳပၸတၱိကို ေျပလည္ေအာင္ ေျဖဆိုႏိုင္၏” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ေန႔ေရာညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထိုႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႕ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးကိုေခ်ဖ်က္တတ္ေလသေလာ၊ ဂုဏ္ၿပဳိင္တတ္ေလသေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ ဂုဏ္ေက်ဇူးကို ေခ်ဖ်က္တတ္၏၊ ဂုဏ္ၿပဳိင္တတ္၏” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ထိုရဟန္းသည္ ထိုယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ ဂုဏ္ေက်ဇူးကို မေခ်ဖ်က္တတ္၊ ဂုဏ္မၿပဳိင္တတ္” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ေန႔ေရာညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထိုႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ မနာလိုတတ္ေလသေလာ၊ ဝန္တိုတတ္ေလသေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ မနာလိုတတ္၊ ဝန္တိုတတ္၏” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ထိုယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္ တရားတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍့ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ နာလိုတတ္၏၊ ဝန္မတိုတတ္” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ေန႔ေရာညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထိုႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ စဥ္းလဲတတ္ေလသေလာ၊ လွည့္ပတ္တတ္ေလသေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ စဥ္းလဲတတ္၏၊ လွည့္ပတ္တတ္၏” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ထိုယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္ တရားတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ မစဥ္းလဲတတ္၊ မလွည့္ပတ္တတ္” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ေန႔ေရာညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထိုႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႕ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ ခက္ထန္ေလသေလာ၊ အလြန္ေမာက္မာေလသေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ ခက္ထန္၏၊ အလြန္ေမာက္မာ၏” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ထိုယုတ္ညံ့ေသာအကုသိုလ္တရားတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ မခက္ထန္၊ အလြန္မေမာက္မာ” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ေန႔ေရာညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထိုႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႕ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ”ငါသည္ မိမိအယူကိုစြဲလမ္းသေလာ၊ ျမဲၿမံစြာယူသေလာ၊ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္သေလာ” ဟု ဆင္ျခင္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ မိမိအယူကို စြဲလမ္း၏၊ ျမဲၿမံစြာယူ၏၊ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ထိုယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ ”ငါသည္ မိမိအယူကို မစြဲလမ္း၊ ျမဲၿမံစြာ မယူ၊ စြန္႔လႊတ္ႏိုင္၏” ဟု သိအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ေန႔ေရာညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထိုႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ မိမိ၌ ဤယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားအားလံုးတို႔ကိုပင္ မပယ္ရေသးသည္ကို ေကာင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ျငားအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ဤယုတ္ညံ့ေသာအကုသိုလ္ တရားအားလံုးတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္။ ငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ဆင္ျခင္ေသာ္ မိမိ၌ ဤယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားအားလံုးတို႔ကိုပင္ ပယ္ၿပီးသည္ကို ေကာင္းစြာေတြ႕ျမင္ျငားအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ေန႔ေရာညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထိုႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္။
ငါ့သွ်င္တို႔ ဥပမာအားျဖင့္ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိ၍ အလွျပင္ေလ့ရွိေသာ မိန္းမပ်ဳိသည္၊ သို႔မဟုတ္ေယာက်္ားပ်ဳိသည္ သန္႔ရွင္းျဖဴစင္ေသာ မွန္ ‘ေၾကးမံု’ ၌ျဖစ္ေစ ၾကည္လင္ေသာ ေရခြက္၌ျဖစ္ေစမိမိမ်က္ႏွာ ရိပ္ကို ၾကည့္႐ႈလတ္ေသာ္ အကယ္၍ ထိုမ်က္ႏွာ၌ ျမဴမႈန္အညစ္အေၾကးတို႔ကိုေတြ႕ျမင္ျငားအံ့၊ ပယ္ရန္ အားထုတ္၏။ အကယ္၍ ထိုမ်က္ႏွာ၌ ျမဴမႈန္အညစ္အေၾကးတို႔ကိုမေတြ႕ျမင္ျငားအံ့၊ ”ငါ့အား အရေတာ္ ေပစြ၊ စင္ၾကယ္ေပစြ” ဟု ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ေလ၏။
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤဥပမာအတူပင္ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ မိမိ၌ ဤယုတ္ညံ့ေသာအကုသိုလ္တရားအားလံုးတို႔ကိုပင္ မပယ္ရေသးသည္ကို ေကာင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ျငားအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ထိုရဟန္း သည္ ဤယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားအားလံုးတို႔ကိုပင္ ပယ္ရန္ အားထုတ္ရမည္ၿငါ့သွ်င္တို႔ အကယ္ ၍ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ေသာ္ မိမိ၌ ဤယုတ္ညံ့ေသာအကုသိုလ္တရားအားလံုးတို႔ကိုပင္ ပယ္ၿပီးသည္ကို ေကာင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ျငားအံ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ ထိုရဟန္းသည္ကုသိုလ္တရားတို႔၌ ေန႔ေရာညဥ့္ပါ က်င့္လ်က္ ထိုႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေနရမည္ဟု့ (မိန္႔ဆိုေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္မဟာေမာဂၢလာန္သည္ ဤတရားကို ေဟာေတာ္မူ၏။ ထိုရဟန္းတို႔သည္ အသွ်င္မဟာေမာဂၢလာန္ ေဟာေတာ္မူေသာ တရားေတာ္ကို ႏွစ္လိုသည္ျဖစ္၍ ဝမ္းေျမာက္စြာ ခံယူၾကေလကုန္သတည္း။
ငါးခုေျမာက္ အႏုမာနသုတ္ၿပီး၏။