၂၂၂။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အသွ်င္ေမာဠိယဖဂၢဳနသည္ ရဟန္းမိန္းမတို႔ႏွင့္အတူ စည္းမဲဲ့့ကမ္းမဲဲ့ (အလြန္ၾကာျမင့္စြာ) ေရာေႏွာလ်က္ ေန၏။ ဤဆိုလတၱံ႕ေသာနည္းျဖင့္ အသွ်င္ ေမာဠိယဖဂၢဳနသည္ရဟန္းမိန္းမတို႔ႏွင့္အတူ ေရာေႏွာလ်က္ ေန၏။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ေသာ ရဟန္းသည္ အသွ်င္ေမာဠိယဖဂၢဳန၏ မ်က္ေမွာက္၌ ထိုရဟန္း မိန္းမတို႔၏ ေက်းဇူးမဲဲ့ကို ေျပာဆိုခဲဲ့လွ်င္ အသွ်င္ေမာဠိယဖဂၢဳနသည္အမ်က္ထြက္လ်က္ ႏွလုံးမသာျခင္းရွိသျဖင့္ ခိုက္ရန္ ျငင္းခုံမႈကို ျပဳ၏။ တစ္စုံတစ္ဦးေသာ ရဟန္းသည္ထိုရဟန္းမိန္းမတို႔၏ မ်က္ေမွာက္၌ အသွ်င္ေမာဠိယဖဂၢဳန၏ ေက်းဇူးမဲဲ့ကို ေျပာဆိုခဲဲ့လွ်င္လည္း ထိုရဟန္းမိန္းမတို႔သည္ အမ်က္ထြက္ကုန္လ်က္ ႏွလုံးမသာျခင္းရွိသျဖင့္ ခိုက္ရန္ျငင္းခုံမႈကို ျပဳၾကကုန္၏။ ဤဆိုခဲဲ့သည့္အတိုင္း အသွ်င္ေမာဠိယဖဂၢဳနသည္ ရဟန္းမိန္းမတို႔ႏွင့္အတူ ေရာေႏွာလ်က္ ေန၏။
ထိုအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ႐ိုေသစြာ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကာ-
”အသွ်င္ဘုရား အသွ်င္ ေမာဠိယဖဂၢဳနသည္ ရဟန္းမိန္းမတို႔ႏွင့္အတူ စည္းမဲဲ့ကမ္းမဲဲ့ (အလြန္ၾကာျမင့္စြာ) ေရာေႏွာလ်က္ေနပါသည္။ အသွ်င္ဘုရား ဤဆိုလတၱံ႕ေသာနည္းျဖင့္ အသွ်င္ေမာဠိယဖဂၢဳနသည္ရဟန္းမိန္းမတို႔ႏွင့္အတူ ေရာေႏွာလ်က္ ေနပါသည္။ တစ္စုံတစ္ဦးေသာ ရဟန္းသည္ အသွ်င္ေမာဠိယဖဂၢဳန၏ မ်က္ေမွာက္၌ ထိုရဟန္းမိန္းမတို႔၏ ေက်းဇူးမဲဲ့ကို ေျပာဆိုခဲဲ့လွ်င္ အသွ်င္ေမာဠိယဖဂၢဳနသည္အမ်က္ထြက္လ်က္ ႏွလုံးမသာျခင္းရွိသျဖင့္ ခိုက္ရန္ျငင္းခုံမႈကို ျပဳပါ၏။ တစ္စုံတစ္ဦးေသာ ရဟန္းသည္ထိုရဟန္းမိန္းမတို႔၏ မ်က္ေမွာက္၌ အသွ်င္ေမာဠိယဖဂၢဳန၏ ေက်းဇူးမဲဲ့ကို ေျပာဆိုခဲဲ့လွ်င္ ထိုရဟန္းမိန္းမတို႔သည္ အမ်က္ထြက္ကုန္လ်က္ ႏွလုံးမသာျခင္းရွိသျဖင့္ ခိုက္ရန္ျငင္းခုံမႈကို ျပဳၾကပါကုန္၏။ အသွ်င္ဘုရား ဤဆိုခဲဲ့သည့္အတိုင္း အသွ်င္ေမာဠိယဖဂၢဳနသည္ ရဟန္းမိန္းမတို႔ႏွင့္ အတူ ေရာေႏွာလ်က္ ေနပါသည္” ဟု ေလွ်ာက္၏။
၂၂၃။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတစ္ပါးကို ”ရဟန္း သင္လာေလာ့၊ ငါ့အမိန္႔ျဖင့္ ‘ငါ့သွ်င္ဖဂၢဳန ျမတ္စြာဘုရားက သင့္ကို ေခၚေတာ္မူ၏’ဟု ေမာဠိယဖဂၢဳနရဟန္းကို သိေစေလာ့” ဟူ၍ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ”ေကာင္းပါၿပီ အသွ်င္ဘုရား” ဟု ထိုရဟန္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထား၍အသွ်င္ေမာဠိယဖဂၢဳနထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ”ငါ့သွ်င္ဖဂၢဳန ျမတ္စြာဘုရားက သင့္ကို ေခၚေတာ္မူ၏” ဟုေျပာဆို၏။ ”ေကာင္းပါၿပီငါ့သွ်င္” ဟု ထိုရဟန္းအား ျပန္ၾကား၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္႐ိုေသစြာ ရွိခိုးလ်က္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနေသာ အသွ်င္ေမာဠိယဖဂၢဳနအား ျမတ္စြာဘုရားသည္-
ဖဂၢဳန သင္သည္ ရဟန္းမိန္းမတို႔ႏွင့္အတူ စည္းမဲဲ့ကမ္းမဲဲ့ (အလြန္ၾကာျမင့္စြာ) ေရာေႏွာလ်က္ ေနသတတ္။ ဖဂၢဳန သင္သည္ ဤဆိုလတၱံ႕ေသာနည္းျဖင့္ ရဟန္းမိန္းမတို႔ႏွင့္အတူ ေရာေႏွာလ်က္ ေနသတတ္။ တစ္စုံတစ္ဦးေသာ ရဟန္းသည္ သင့္မ်က္ေမွာက္၌ ထိုရဟန္းမိန္းမတို႔၏ ေက်းဇူးမဲဲ့ကို ေျပာဆိုခဲဲ့လွ်င္ သင္သည္ အမ်က္ထြက္လ်က္ ႏွလုံးမသာျခင္းရွိသျဖင့္ ခိုက္ရန္ျငင္းခုံမႈကို ျပဳသတတ္။ တစ္စုံတစ္ဦးေသာ ရဟန္းသည္ ထိုရဟန္းမိန္းမတို႔၏ မ်က္ေမွာက္၌ သင္၏ ေက်းဇူးမဲဲ့ကို ေျပာဆိုခဲဲ့လွ်င္ထိုရဟန္းမိန္းမတို႔သည္ အမ်က္ထြက္ကုန္လ်က္ ႏွလုံးမသာျခင္းရွိသျဖင့္ ခိုက္ရန္ျငင္းခုံမႈကို ျပဳၾကကုန္သတတ္။ ဖဂၢဳန ဤဆိုခဲဲ့သည့္အတိုင္း သင္သည္ ရဟန္းမိန္းမတို႔ႏွင့္ အတူ ေရာေႏွာလ်က္ေနသတတ္ဟုဤသို႔ ၾကားရသည္မွာ မွန္သေလာဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
မွန္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရားဟု ေလွ်ာက္ၾကား၏။ ဖဂၢဳန အမ်ဳိးေကာင္းသားျဖစ္ေသာ သင္သည္ယုံၾကည္ျခင္း ‘သဒၶါ’ ျဖင့္ လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္သည္ မဟုတ္ေလာဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ မွန္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရားဟု ေလွ်ာက္ၾကား၏။
၂၂၄။ ဖဂၢဳန ယုံၾကည္ျခင္း ‘သဒၶါ’ ျဖင့္ လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္သည့္ အမ်ဳိးေကာင္းသားျဖစ္ေသာ သင့္အား ရဟန္းမိန္းမတို႔ႏွင့္အတူ စည္းမဲဲ့ကမ္းမဲဲ့ (အလြန္ၾကာျမင့္စြာ) ေရာေႏွာ့လ်က္ ေနျခင္းသည္ မေလ်ာက္ပတ္။
ဖဂၢဳန ထို႔ေၾကာင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ သင့္မ်က္ေမွာက္၌ ထိုရဟန္းမိန္းမတို႔၏ ေက်းဇူးမဲဲ့ကို ေျပာဆိုခဲဲ့လွ်င္ သင္သည္ (ျဖစ္ေပၚလာမည့္) ကာမဂုဏ္တို႔ကို မွီေသာ အလိုဆႏၵ, ကာမဂုဏ္တို႔ကို မွီေသာ အၾကံအစည္တို႔ကို ပယ္စြန္႔ရာ၏။ ဖဂၢဳန ထိုသို႔ ပယ္စြန္႔ရာ၌လည္း သင္သည္ ဤသို႔က်င့္ရမည္ ”ငါ့စိတ္သည္ ေဖာက္ျပန္မႈ မျဖစ္လတၱံ႕၊ ယုတ္မာေသာ စကားကိုလည္း မႁမြက္ဆိုအံ့၊ အစီးအပြားျဖင့္ ငဲဲ့ညႇာလ်က္လည္း ေမတၱာစိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ျပစ္မွားေသာစိတ္မရွိဘဲဲ ေနအံ့” ဟု ဤသို႔လွ်င္သင္သည္ က်င့္ရမည္။
ဖဂၢဳန ထို႔ေၾကာင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ သင့္မ်က္ေမွာက္၌ ထိုရဟန္းမိန္းမတို႔အား လက္ျဖင့္ပုတ္ခတ္ျငားအံ့၊ ခဲဲျဖင့္ေသာ္လည္း ပစ္ခတ္ျငားအံ့၊ တုတ္ျဖင့္ေသာ္လည္း ႐ိုက္ပုတ္ျငားအံ့၊ ဓားလက္နက္ျဖင့္ေသာ္လည္း ထိုးခုတ္ျငားအံ့။ ဖဂၢဳန ထိုသို႔ျပဳရာ၌လည္း သင္သည္ (ျဖစ္ေပၚလာမည့္) ကာမဂုဏ္တို႔ကို မွီေသာ အလိုဆႏၵ, ကာမဂုဏ္တို႔ကို မွီေသာ အၾကံအစည္တို႔ကို ပယ္စြန္႔ရာ၏။ ထိုသို႔ပယ္စြန္႔ရာ၌လည္း သင္သည္ ဤသို႔ က်င့္ရမည္၊ ”ငါ့စိတ္သည္ ေဖာက္ျပန္မႈ မျဖစ္လတၱံ႕၊ ယုတ္မာေသာစကားကိုလည္း မႁမြက္ဆိုအံ့၊ အစီးအပြားျဖင့္ ငဲဲ့ညႇာလ်က္လည္း ေမတၱာစိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ျပစ္မွားေသာစိတ္မရွိဘဲဲေနအံ့” ဟု ဤသို႔လွ်င္ သင္သည္ က်င့္ရမည္။
ဖဂၢဳန ထို႔ေၾကာင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ သင့္မ်က္ေမွာက္၌ သင္၏ ေက်းဇူးမဲဲ့ကို ေျပာဆိုခဲဲ့လွ်င္ သင္သည္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ ကာမဂုဏ္တို႔ကိုမွီေသာ အလိုဆႏၵ, ကာမဂုဏ္တို႔ကိုမွီေသာ အၾကံအစည္တို႔ကို ပယ္စြန္႔ရာ၏။ ထိုသို႔ ပယ္စြန္႔ရာ၌လည္း သင္သည္ ဤသို႔က်င့္ရမည္၊ ”ငါ့စိတ္သည္ေဖာက္ျပန္မႈ မျဖစ္လတၱံ႕၊ ယုတ္မာေသာ စကားကိုလည္း မႁမြက္ဆိုအံ့၊ အစီးအပြားျဖင့္ ငဲဲ့ညႇာလ်က္လည္းေမတၱာစိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ျပစ္မွားေသာစိတ္မရွိဘဲဲ ေနအံ့” ဟု ဤသို႔လွ်င္ သင္သည္ က်င့္ရမည္။
ဖဂၢဳန ထို႔ေၾကာင့္ သင့္အား တစ္စုံတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ လက္ျဖင့္ ပုတ္ခတ္ျငားအံ့၊ ခဲဲျဖင့္ေသာ္လည္း ပစ္ခတ္ျငားအံ့၊ တုတ္ျဖင့္ေသာ္လည္း ႐ိုက္ပုတ္ျငားအံ့၊ ဓားလက္နက္ျဖင့္ေသာ္လည္း ထိုးခုတ္ျငားအံ့၊ ထိုသို႔ျပဳရာ၌လည္း သင္သည္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ ကာမဂုဏ္တို႔ကိုမွီေသာ အလိုဆႏၵ, ကာမဂုဏ္တို႔ကိုမွီေသာ အၾကံအစည္တို႔ကို ပယ္စြန္႔ရာ၏။ ထိုသို႔ ပယ္စြန္႔ရာ၌လည္း သင္သည္ ဤသို႔ က်င့္ရမည္ ”ငါ့စိတ္သည္ ေဖာက္ျပန္မႈ မျဖစ္လတၱံ႕၊ ယုတ္မာေသာ စကားကိုလည္း မႁမြက္ဆိုအံ့၊ အစီးအပြားျဖင့္ငဲဲ့ညႇာလ်က္လည္း ေမတၱာစိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ ျပစ္မွားေသာစိတ္မရွိဘဲဲ ေနအံ့” ဟု ဤသို႔လွ်င္ သင္သည္က်င့္ရမည္ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
၂၂၅။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ကို- ရဟန္းတို႔ အခါတစ္ပါး၌ ရဟန္းတို႔သည္ ငါ့စိတ္ကိုႏွစ္သက္ေစကုန္ဘိ၏တကား။ ရဟန္းတို႔ ဤအခ်ိန္က ငါသည္ ရဟန္းတို႔ကို ”ရဟန္းတို႔ ငါသည္တစ္ထပ္တည္းသာ စားအပ္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို ဘုဥ္းေပး၏၊ ရဟန္းတို႔ ငါသည္ တစ္ထပ္တည္း သာစားအပ္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို ဘုဥ္းေပးေသာ္ အနာေရာဂါကင္းသည္၏အျဖစ္ က်န္းမာသည္၏အျဖစ္ေပါ့ပါးသန္စြမ္းသည္၏အျဖစ္ ခ်မ္းသာစြာေနရသည္၏အျဖစ္ကို ေကာင္းစြာ သိ၏။ ရဟန္းတို႔ လာၾကကုန္၊ သင္တို႔လည္း တစ္ထပ္တည္းသာ စားအပ္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို စားၾကကုန္ေလာ့၊ သင္တို႔လည္း တစ္ထပ္တည္းသာ စားအပ္ေသာေဘာဇဥ္ကို စားၾကေသာေၾကာင့္ အနာေရာဂါကင္းသည္၏အျဖစ္ က်န္းမာသည္၏အျဖစ္ ေပါ့ပါးသန္စြမ္းသည္၏အျဖစ္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရသည္၏ အျဖစ္ကို ေကာင္းစြာ သိၾကကုန္လတၱံ႕” ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။ ရဟန္းတို႔ ငါသည္ ထိုရဟန္းတို႔၌ ဆုံးမမႈကို ျပဳခဲဲ့ရသည္ မဟုတ္၊ သတိေပး႐ုံမွ်သာျဖစ္ခဲဲ့၏။
ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား ေျမညီ၍ လမ္းေလးခြဆုံရာ လမ္းမႀကီး၌ လက္လွမ္းမွီ ထားအပ္ေသာႏွင္တံရွိေသာ (အာဇာနည္) ျမင္းကေသာ ရထားသည္ ကလ်က္ တည္ရာ၏။ ဆုံးမသင့္ေသာ ျမင္းတို႔ကို့ဆုံးမတတ္ေသာ ကြၽမ္းက်င္သူ ျမင္းဆရာသည္ ထိုရထားကို တက္စီးၿပီးလွ်င္ လက္ဝဲဲလက္ျဖင့္ ႀကိဳးတို႔ကိုကိုင္၍ လက္ယာလက္ျဖင့္ ႏွင္တံကို ကိုင္လ်က္ အလိုရွိရာလမ္းသို႔ အလိုရွိတိုင္း ေျဖာင့္ေျဖာင့္လည္းေမာင္း ႏွင္ရာသကဲဲ့သို႔ ျပန္လွည့္၍လည္း ေမာင္းႏွင္ရာသကဲဲ့သို႔ ဤအတူပင္ ငါ့မွာ ထိုရဟန္းတို႔၌ဆုံးမမႈကို ျပဳခဲဲ့ရသည္ မဟုတ္၊ သတိေပး႐ုံမွ်သာ ျဖစ္ခဲဲ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္တို႔သည္လည္းအကုသိုလ္ကို ပယ္စြန္႔ ၾကကုန္၊ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳၾကကုန္။ ဤသို႔အားထုတ္ၾကကုန္ေသာ္ သင္တို႔သည္လည္း ဤသာသနာေတာ္၌ ႀကီးပြားစည္ပင္ ျပန္႔ေျပာျခင္းသို႔ေရာက္ၾကကုန္လတၱံ႕။
ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား ရြာနိဂုံးတို႔၏ မနီးမေဝး၌ အင္ၾကင္းေတာႀကီးသည္ ရွိ၏၊ ထိုအင္ၾကင္းေတာႀကီးကို ၾကက္ဆူပင္တို႔ျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းရာ၏။ ထိုေတာ၏ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ ေဘးကင္းမႈကိုအလိုရွိသည့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ေသာ လူသည္ ရွိေလရာ၏။ ထိုလူသည္ ေကာက္ေကြးေသာအင္ၾကင္းပင္ပ်ိဳ ၾသဇာ ကင္းေသာ အင္ၾကင္းပင္တို႔ကို ျဖတ္ေတာက္၍ အပသို႔ ထုတ္ေဆာင္ၿပီးလွ်င္ေတာအတြင္း၌ ေကာင္းစြာ ရွင္းလင္းသုတ္သင္ရာ၏၊ ေျဖာင့္ေသာ အင္ၾကင္းပင္ ေကာင္းစြာ ေပါက္ေသာအင္ၾကင္းပင္ပ်ိဳတို႔ကို ႀကီးပြားေအာင္ ျပဳစုရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ သုတ္သင္ျပဳစုခဲဲ့ေသာ္ထိုအင္ၾကင္းေတာသည္ ေနာက္အခါ၌ ႀကီးပြားစည္ပင္ ျပန္႔ေျပာျခင္းသို႔ ေရာက္ရာသကဲဲ့သို႔ ဤအတူပင္သင္တို႔သည္လည္း အကုသိုလ္ကို ပယ္စြန္႔ၾကကုန္၊ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ အားထုတ္ျခင္းကို ျပဳၾကကုန္။ ဤသို႔ အားထုတ္ၾက ကုန္ေသာ္ သင္တို႔သည္လည္း ဤသာသနာေတာ္၌ ႀကီးပြားစည္ပင္ ျပန္႔ေျပာျခင္းသို႔ေရာက္ၾကကုန္ လတၱံ႕။
၂၂၆။ ရဟန္းတို႔ ေရွး၌ျဖစ္ဖူးသည္ကား ဤသာဝတၳိျပည္၌ပင္လွ်င္ ေဝေဒဟိကာမည္ေသာ အိမ္ရွင္မသည္ ရွိ၏။ ”ေဝေဒဟိကာ အိမ္ရွင္မသည္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕၏၊ ႏွိမ့္ခ်တတ္၏၊ ၿငိမ္းေအးမႈရွိ၏” ဟုေဝေဒဟိကာမည္ေသာ အိမ္ရွင္မ၏ သတင္းေကာင္း ေက်ာ္ေစာသံသည္ ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားေလ၏။ ရဟန္းတို႔ေဝဒဟိကာ အိမ္ရွင္မအား ကြၽမ္းက်င္လိမၼာ၍ ပ်င္းရိျခင္းမရွိဘဲဲ အိမ္မႈကိစၥကို ေကာင္းစြာ ျပဳစီရင္တတ္သည့္ ကာဠီမည္ေသာ ကြၽန္မသည္ ရွိ၏။
ထိုအခါ ကာဠီကြၽန္မအား ဤသို႔ အၾကံျဖစ္၏၊ ”ေဝေဒဟိကာအိမ္ရွင္မသည္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕၏၊ ႏွိမ့္ခ်တတ္၏ ၿငိမ္းေအးမႈရွိ၏” ဟု ဤသို႔ ငါ့အရွင္မ၏ သတင္းေကာင္း ေက်ာ္ေစာသံသည္ ပ်ံ႕ႏွံ႕တက္၏။ အသို႔နည္း ငါ့အရွင္မသည္ မိမိသႏၲာန္၌ အမ်က္ေဒါသရွိလ်က္သာလွ်င္ ထင္စြာ မျပဳသေလာ၊ သို႔မဟုတ္မရွိ၍ပင္ ထင္စြာ မျပဳသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ငါကပင္ ထိုအိမ္မႈကိစၥတို႔ကို ေကာင္းစြာ ျပဳစီရင္ေသာေၾကာင့္ငါ့အရွင္မသည္ မိမိသႏၲာန္၌ အမ်က္ေဒါသရွိလ်က္သာလွ်င္ ထင္စြာ မျပဳေလသေလာ၊ မရွိေသာေၾကာင့္ထင္စြာ မျပဳသည္ မဟုတ္ေလသေလာ။ ငါသည္ အရွင္မကို စုံစမ္းရမူ ေကာင္းေပမည္” ဟု (အၾကံျဖစ္၏)။ ရဟန္းတို႔ ထိုအခါ ကာဠီကြၽန္မသည္ ေနျမင့္မွ ထ၏။ ထိုအခါ ေဝေဒဟိကာအိမ္ရွင္မသည္ ကာဠီကြၽန္မကို ”ဟယ္ ကြၽန္မကာဠီ” ဟု ေခၚ၏။ အရွင္မ အဘယ္ပါနည္းဟု ျပန္ၾကား၏။ ကြၽန္မ အဘယ္ေၾကာင့္ ေနျမင့္မွ ထသနည္းဟု ေမး၏။ အရွင္မ တစ္စုံတစ္ခုေသာ အေၾကာင္းမရွိပါဟု ျပန္ၾကား၏။ ”သယ္ တစ္စုံတစ္ခုေသာအေၾကာင္း စင္စစ္မရွိဘဲဲ ကြၽန္ယုတ္မသည္ ေနျမင့္မွ ထရာသေလာ” ဟု (ဆိုကာ) အမ်က္ထြက္လ်က္ မႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ျခင္းကို ျပဳ၏။
ရဟန္းတို႔ ထိုကာဠီကြၽန္မအား ဤသို႔ အၾကံျဖစ္၏၊ ”ငါ့အရွင္မသည္ မိမိသႏၲာန္၌ အမ်က္ေဒါသရွိလ်က္သာလွ်င္ ထင္စြာ မျပဳျခင္း ျဖစ္ခဲဲ့၏၊ မရွိေသာေၾကာင့္ ထင္စြာ မျပဳသည္ကား မဟုတ္။ ငါသည္ပင္လွ်င္ ထိုအိမ္မႈကိစၥတို႔ကို ေကာင္းစြာ ျပဳစီရင္ေသာေၾကာင့္ ငါ့အရွင္မသည္ မိမိသႏၲာန္၌ အမ်က္ေဒါသရွိလ်က္သာလွ်င္ ထင္စြာ မျပဳျခင္း ျဖစ္ခဲဲ့၏၊ မရွိေသာေၾကာင့္ ထင္စြာ မျပဳသည္ မဟုတ္။ ထို႔ထက္အလြန္ အရွင္မကို စုံစမ္းရမူ ေကာင္းေပမည္” ဟု (အၾကံျဖစ္၏)။
ရဟန္းတို႔ ထို႔ေနာက္ ကာဠီကြၽန္မသည္ အလြန္ေနျမင့္မွသာလွ်င္ ထ၏။ ထိုအခါ ေဝေဒဟိကာအိမ္ရွင္မသည္ ကာဠီကြၽန္မကို ”ဟယ္ ကြၽန္မကာဠီ” ဟု ေခၚ၏။ အရွင္မ အဘယ္ပါနည္းဟုျပန္ၾကား၏။ ”ကြၽန္မ အဘယ္ေၾကာင့္ ေနျမင့္မွ ထသနည္းဟု ေမး၏။ အရွင္မ တစ္စုံတစ္ခုေသာအေၾကာင္းမရွိပါဟု ျပန္ၾကား၏။ ”သယ္ တစ္စုံတစ္ခုေသာအေၾကာင္း စင္စစ္မရွိဘဲဲ ကြၽန္ယုတ္မသည္ေနျမင့္မွ ထရာသ ေလာ” ဟု (ဆိုကာ) အမ်က္ထြက္လ်က္ မႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍မႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္စကားကို ေျပာဆို၏။
ရဟန္းတို႔ ထိုအခါ ကာဠီကြၽန္မအား ဤသို႔ အၾကံျဖစ္ျပန္၏၊ ”ငါ့အရွင္မသည္ မိမိသႏၲာန္၌အမ်က္ေဒါသရွိလ်က္သာလွ်င္ ထင္စြာ မျပဳျခင္း ျဖစ္ခဲဲ့၏၊ မရွိေသာေၾကာင့္ ထင္စြာ မျပဳသည္ မဟုတ္ေပၿငါသည္ပင္လွ်င္ ထိုအိမ္မႈကိစၥတို႔ကို ေကာင္းစြာ ျပဳစီရင္ေသာေၾကာင့္ ငါ့အရွင္မသည္ မိမိသႏၲာန္၌အမ်က္ေဒါသရွိလ်က္သာလွ်င္ ထင္စြာမျပဳျခင္း ျဖစ္ခဲဲ့၏၊ မရွိေသာေၾကာင့္ ထင္စြာ မျပဳသည္မဟုတ္။ ထို႔ထက္အလြန္ အရွင္မကို စုံစမ္းရမူ ေကာင္းေပမည္” ဟု (အၾကံျဖစ္ျပန္၏)။
ရဟန္းတို႔ ထို႔ေနာက္ ကာဠီကြၽန္မသည္ အလြန္ေနျမင့္မွသာလွ်င္ ထ၏။ ထိုအခါ ေဝေဒဟိကာအိမ္ရွင္မသည္ ကာဠီကြၽန္မကို ”ဟယ္ ကြၽန္မကာဠီ” ဟု ေခၚ၏။ အရွင္မ အဘယ္ပါနည္းဟုျပန္ၾကား၏။ ”ကြၽန္မ အဘယ္ေၾကာင့္ ေနျမင့္မွ ထသနည္းဟု ေမး၏။ အရွင္မ တစ္စုံတစ္ခုေသာအေၾကာင္း မရွိပါဟု ျပန္ၾကား၏။ ”သယ္ တစ္စုံတစ္ခုေသာအေၾကာင္း စင္စစ္မရွိဘဲဲ ကြၽန္ယုတ္မသည္ေနျမင့္မွ ထရ သေလာ” ဟု ဆိုကာ အမ်က္ထြက္လ်က္ မႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍တံခါးက်င္ (မင္းတုပ္) ျဖင့္ ဦးေခါင္းကို ႐ိုက္ႏွက္ေသာေၾကာင့္ ဦးေခါင္းကြဲဲေလ၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုအခါကာဠီကြၽန္မသည္ ဦးေခါင္းကြဲဲ သည္ ျဖစ္၍ ေသြးစီးက်လ်က္ ”အရွင္မတို႔ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕သူ၏ ျပဳမူပုံကိုၾကည့္႐ႈၾကပါကုန္၊ အရွင္မတို႔ ႏွိမ့္ခ်တတ္သူ၏ ျပဳမူပုံကို ၾကည့္႐ႈၾကပါကုန္၊ အရွင္မတို႔ၿငိမ္းေအးမႈရွိသူ၏ျပဳမူပုံကို ၾကည့္႐ႈၾကပါကုန္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္လွ်င္ တစ္ေယာက္တည္းေသာ ကြၽန္မအား ‘ေနျမင့္မွထသနည္း’ဟု အမ်က္ထြက္လ်က္ မႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ ‘သင့္ဦးေခါင္းကြဲဲေပေတာ့’ဟုတံခါးက်င္ (မင္းတုပ္) ျဖင့္ ဦးေခါင္းကို ႐ိုက္ရက္ဘိသနည္း” ဟု အိမ္နီးခ်င္းတို႔ကို တိုင္တန္းေျပာဆို၏။
ရဟန္းတို႔ ေနာင္အခါ၌ ”ေဝေဒဟိကာအိမ္ရွင္မသည္ ၾကမ္းတမ္းသူတည္း၊ ႏွိမ့္ခ်သူ မဟုတ္၊ ၿငိမ္းေအးသူ မဟုတ္” ဟု ေဝေဒဟိကာအိမ္ရွင္မ၏ သတင္းဆိုး ေက်ာ္ေစာသံသည္ ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားေလ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤအတူပင္ ဤသာသနာေတာ္၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ရဟန္းသည္ စိတ္မႏွစ္သက္ဖြယ္ စကားလမ္းေၾကာင္းမ်ား မေတြ႕ထိေသးသမွ် အလြန္ႏူးညံ့သူ အလြန္ႏွိမ့္ခ်သူ အလြန္ၿငိမ္းေအးသူ ျဖစ္တတ္၏။ ရဟန္းတို႔ စိတ္မႏွစ္သက္ဖြယ္ စကားလမ္းေၾကာင္းမ်ား ေတြ႕ထိေသာအခါမွသာလွ်င္ ရဟန္းကို ႏူးညံ့သူႏွိမ့္ခ်သူၿငိမ္းေအးသူဟု သိရမည္။ ရဟန္းတို႔ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ ေဆးအသုံးအေဆာင္ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အေျပာအဆိုလြယ္သူ၏အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္းကိုအေျပာအဆိုလြယ္သူဟု ငါမဆိုေပ။ ထိုသို႔ မဆိုျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊ ထိုရဟန္းသည္ ထိုသကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ ေဆးအသုံးအေဆာင္တို႔ကို မရသည္ရွိေသာ္ အေျပာအဆိုလြယ္သူ၏အျဖစ္သို႔ မေရာက္ေသာေၾကာင့္တည္း။ ရဟန္းတို႔ တရားကိုသာလွ်င္ အ႐ိုအေသျပဳလ်က္တရားကိုသာလွ်င္ အေလးျပဳလ်က္ တရားကိုသာလွ်င္ ျမတ္ႏိုးပူေဇာ္လ်က္ တုပ္ဝပ္႐ိုႀကိဳးလ်က္ အေျပာအဆိုလြယ္သူ၏ အျဖစ္သို႔ေရာက္ေသာ ရဟန္းကိုသာလွ်င္ အေျပာအဆို လြယ္သူဟု ငါဆိုေပ၏။ ထိုေၾကာင့္ ”တရားကိုသာလွ်င္ အ႐ိုအေသျပဳလ်က္ တရားကိုသာလွ်င္ အေလးျပဳလ်က္ တရားကိုသာလွ်င္ျမတ္ႏိုး ပူေဇာ္လ်က္ တုပ္ဝပ္႐ိုႀကိဳးလ်က္ အေျပာအဆိုလြယ္သူ ျဖစ္ၾကကုန္အံ့၊ အေျပာအဆိုလြယ္သူ၏အျဖစ္သို႔ ေရာက္ၾကကုန္အံ့” ဟု ဤသို႔လွ်င္ သင္တို႔ က်င့္ရမည္။
၂၂၇။ ရဟန္းတို႔ သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မသင့္ေလ်ာ္ေသာအခါအားျဖင့္လည္း့ေကာင္း၊ ဟုတ္မွန္ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မဟုတ္မမွန္ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ သိမ္ေမြ႕ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ၾကမ္းတမ္းေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အက်ဳိး (အေၾကာင္း) ႏွင့္ စပ္ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အက်ဳိး (အေၾကာင္း) ႏွင့္ မစပ္ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေမတၱာစိတ္ရွိကုန္၍လည္းေကာင္း၊ ျပစ္မွားေသာစိတ္ရွိကုန္၍လည္းေကာင္း သင္တို႔ကို သူတစ္ပါးတို႔က ေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုႏိုင္ရာေသာစကား လမ္းေၾကာင္းတို႔ကား ဤဆိုမည့္ ငါးပါးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ မသင့္ေလ်ာ္ေသာအခါအားျဖင့္ျဖစ္ေစ သူတစ္ပါးတို႔ကေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုကုန္ရာ၏၊ ဟုတ္မွန္ေသာအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္မမွန္ေသာအားျဖင့့္္ျဖစ္ေစ သူတစ္ပါးတို႔က ေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုကုန္ရာ၏၊ သိမ္ေမြ႕ေသာအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ၾကမ္းတမ္းေသာအားျဖင့္ျဖစ္ေစသူတစ္ပါးတို႔က ေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုကုန္ရာ၏၊ အက်ဳိး (အေၾကာင္း) ႏွင့္ စပ္ေသာအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အက်ဳိး (အေၾကာင္း) ႏွင့္ မစပ္ေသာအားျဖင့္ျဖစ္ေစ သူတစ္ပါးတို႔က ေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုကုန္ရာ၏၊ ေမတၱာစိတ္ရွိကုန္၍ျဖစ္ေစ၊ ျပစ္မွားေသာ စိတ္ရွိကုန္၍ျဖစ္ေစ၊ သူတစ္ပါးတို႔က ေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုကုန္ရာ၏။ ရဟန္းတို႔ထိုသို႔ (ေျပာဆိုရာ) စကားလမ္းေၾကာင္းတို႔၌လည္း သင္တို႔သည္ ဤသို႔ က်င့္ရမည္၊ ”ငါတို႔၏ စိတ္သည္ ေဖာက္ျပန္မႈ မျဖစ္လတၱံ႕၊ ယုတ္ညံ့ေသာ စကားကိုလည္း မႁမြက္ဆိုၾကကုန္အံ့၊ အစီးအပြားျဖင့္ငဲဲ့ညႇာၾကကုန္လ်က္လည္း ေမတၱာစိတ္ရွိၾကကုန္၍ ျပစ္မွားေသာ စိတ္မရွိၾကဘဲဲ ေနၾကကုန္အံ့၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း ေမတၱာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ျဖန္႔၍ ေနၾကကုန္အံ့၊ အႂကြင္းမဲဲ့ သတၱဝါအားလုံးကိုလည္းထိုေမတၱာစိတ္၏ အာ႐ုံျပဳလုပ္လ်က္ ျပန္႔ေျပာေသာ ျမတ္သည္၏ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေသာ အပိုင္းအျခားပမာဏမရွိေသာ ရန္မရွိေသာ ဆင္းရဲဲျခင္းမရွိေသာ ေမတၱာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ျဖန္႔၍ ေနၾကကုန္အံ့” ဟု ဤသို႔လွ်င္ သင္တို႔ က်င့္ရမည္။
၂၂၈။ ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား ေယာက်္ားသည္ ေပါက္တူးျခင္းေတာင္းကို ယူ၍ လာၿပီးလွ်င္ ”ငါသည္ ဤေျမႀကီးကို ေျမႀကီးမဟုတ္ေအာင္ ျပဳေတာ့အံ့” ဟု ေျပာဆိုရာ၏။ ထိုေယာက်္ားသည္ ”ေျမႀကီးမဟုတ္သည္ ျဖစ္ေလာ့၊ ေျမႀကီးမဟုတ္သည္ ျဖစ္ေလာ့” ဟု ထိုထို အရပ္၌ တူးဆြရာ၏၊ ထိုထိုအရပ္၌။ ကဲဲျဖန္႔ရာ၏၊ ထိုထို အရပ္၌ တံေတြးေထြးရာ၏၊ ထိုထို အရပ္၌ က်င္ငယ္စြန္႔ရာ၏။ ရဟန္းတို႔ထိုအေၾကာင္းကို အဘယ္သို႔ ထင္မွတ္ၾကကုန္သနည္း၊ ထိုေယာက်္ားသည္ ဤေျမႀကီးကို ေျမႀကီးမဟုတ္ေအာင္ ျပဳႏိုင္ရာသေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား ဤအေၾကာင္းသည္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ထိုသို႔မျဖစ္ႏိုင္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။
အသွ်င္ဘုရား ဤေျမႀကီးသည္ ထုထည္ ထူထဲ၍ (အနံ) အပိုင္းအျခားပမာဏ မရွိေသာေၾကာင့္ထိုေျမႀကီးကို ေျမႀကီးမဟုတ္ေအာင္ ျပဳရန္ မလြယ္ပါ။ ထိုေယာက်္ားသည္ ပင္ပန္း႐ုံ ဆင္းရဲဲ႐ုံမွ်သာျဖစ္ရာပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္ၾကားၾကကုန္၏)။ ရဟန္းတို႔ ဤအတူပင္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အခါအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မသင့္ေလ်ာ္ေသာ အခါအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ဟုတ္မွန္ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မဟုတ္မမွန္ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ သိမ္ေမြ႕ (ေျပျပစ္) ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ၾကမ္းတမ္းေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အက်ဳိး (အေၾကာင္း) ႏွင့္စပ္ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အက်ဳိး (အေၾကာင္း) ႏွင့္ မစပ္ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေမတၱာစိတ္ရွိကုန္၍လည္းေကာင္း၊ ျပစ္မွားေသာ စိတ္ရွိကုန္၍လည္းေကာင္းသင္တို႔ကို သူတစ္ပါးတို႔က ေျပာဆိုမႈ ေျပာဆိုႏိုင္ရာေသာ စကားလမ္းေၾကာင္းတို႔သည္ ဤငါးပါးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ မသင့္ေလ်ာ္ေသာအခါအားျဖင့္ျဖစ္ေစ သူတစ္ပါးတို႔ကေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုကုန္ရာ၏၊ ဟုတ္မွန္ေသာအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္မမွန္ေသာအားျဖင့့္္ျဖစ္ေစ သူတစ္ပါးတို႔က ေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုကုန္ရာ၏၊ ရဟန္းတို႔ သိမ္ေမြ႕ (ေျပျပစ္) ေသာအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ၾကမ္းတမ္းေသာအားျဖင့္ျဖစ္ေစ သူတစ္ပါးတို႔က ေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုကုန္ရာ၏၊ အက်ဳိး (အေၾကာင္း) ႏွင့္ စပ္ေသာအားျဖင့့္ျဖစ္ေစ၊ အက်ဳိး (အေၾကာင္း) ႏွင့္ မစပ္ေသာအားျဖင့္ျဖစ္ေစ သူတစ္ပါးတို႔က ေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုကုန္ရာ၏၊ ေမတၱာစိတ္ရွိကုန္၍ျဖစ္ေစ၊ ျပစ္မွားေသာစိတ္ရွိကုန္၍ျဖစ္ေစ သူတစ္ပါးတို႔က ေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုကုန္ရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုသို႔ (ေျပာဆိုရာ) စကားလမ္းေၾကာင္းတို႔၌လည္း သင္တို႔သည္ ဤသို႔ က်င့္ရမည္၊ ”ငါတို႔၏ စိတ္သည္ ေဖာက္ျပန္မႈ မျဖစ္လတၱံ႕၊ ယုတ္ညံ့ေသာ စကားကိုလည္း မႁမြက္ဆိုၾကကုန္အံ့၊ အစီးအပြားျဖင့္ ငဲဲ့ညႇာၾကကုန္လ်က္လည္း ေမတၱာစိတ္ရွိၾကကုန္၍ ျပစ္မွားေသာစိတ္ မရွိၾကဘဲဲ ေနၾကကုန္အံ့၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ ကိုလည္း ေမတၱာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ျဖန္႔၍ ေနၾကကုန္အံ့၊ အႂကြင္းမဲဲ့ သတၱဝါအားလုံးကိုလည္း ထိုေမတၱာစိတ္၏ အာ႐ုံျပဳလုပ္လ်က္ ျပန္႔ေျပာေသာ ျမတ္သည္၏ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေသာအပိုင္းအျခား ပမာဏမရွိေသာ ရန္မရွိေသာ ဆင္းရဲဲျခင္းမရွိေသာ ေျမႀကီးႏွင့္ တူေသာ စိတ္ျဖင့္ ျဖန္႔၍ေနၾကကုန္ အံ့” ဟု ဤသို႔လွ်င္ သင္တို႔က်င့္ရမည္။
၂၂၉။ ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား ေယာက်္ားသည္ ခ်ိပ္ရည္ကိုလည္းေကာင္း အဝါရည္ကိုလည္းေကာင္း၊ အညိဳရည္ကိုလည္းေကာင္း၊ နီေမာင္းေသာ ေဆးရည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ယူ၍ ”ငါသည္ ဤေကာင္းကင္၌ အ႐ုပ္ကို ေရးအံ့၊ အ႐ုပ္ကို ထင္ရွားျဖစ္ေအာင္ ျပဳအံ့” ဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုအေၾကာင္းကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ ထိုေယာက်္ားသည္ ဤေကာင္းကင္၌အ႐ုပ္ကို ေရးႏိုင္ ရာသေလာ၊ အ႐ုပ္ကို ထင္ရွားျဖစ္ေအာင္ ျပဳႏိုင္ရာသေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား ဤအေၾကာင္းသည္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ၊ ထိုသို႔ မျဖစ္ႏိုင္ျခင္းသည္ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း၊ အသွ်င္ဘုရား ဤ ေကာင္းကင္သည္ အဆင္းပုံသဏၭာန္ရွိသည္ မဟုတ္ပါ၊ ျမင္ေကာင္းေသာအရာလည္းမဟုတ္ပါ၊ ထို ေကာင္းကင္၌ အ႐ုပ္ကို ေရးရန္ အ႐ုပ္ကို ထင္ရွားျဖစ္ေအာင္ ျပဳရန္ မလြယ္ပါ၊ ထိုေယာက်္ားသည္ ပင္ပန္း႐ုံ ဆင္းရဲဲ႐ုံမွ်သာ ျဖစ္ရာပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္ၾကားၾကကုန္၏)။ ရဟန္းတို႔ဤအတူပင္ သင့္ေလ်ာ္ ေသာ အခါအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မသင့္ေလ်ာ္ေသာ အခါအားျဖင့္လည္းေကာင္းသင္တို႔ကို သူတစ္ပါးတို႔ က ေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုႏိုင္ရာေသာ စကားလမ္းေၾကာင္းတို႔သည္ဤငါးပါးတို႔တည္း။ပ။
အႂကြင္းမဲဲ့ သတၱဝါအားလုံးကိုလည္း ထိုေမတၱာစိတ္၏ အာ႐ုံျပဳလုပ္လ်က္ ျပန္႔ေျပာေသာ ျမတ္သည္၏အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေသာ အပိုင္းအျခားပမာဏမရွိေသာ ရန္မရွိေသာ ဆင္းရဲဲျခင္းမရွိေသာ ေကာင္းကင္ႏွင့္တူေသာ စိတ္ျဖင့္ ျဖန္႔၍ ေနၾကကုန္အံ့” ဟု ဤသို႔လွ်င္ သင္တို႔ က်င့္ရမည္။
၂၃ဝ။ ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား ေယာက်္ားသည္ ရဲဲရဲဲေတာက္ေသာ ျမက္မီးရွဴးကို ယူၿပီးလွ်င္ ”ငါသည္ ရဲဲရဲဲေတာက္ေသာ ဤျမက္မီးရွဴးျဖင့္ ဂဂၤါျမစ္ကို ပူေလာင္ေစအံ့၊ ထက္ဝန္းက်င္ ပူေလာင္ေစအံ့” ဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုအေၾကာင္းကို အဘယ္သို႔ ထင္မွတ္ၾကကုန္သနည္း၊ ထိုေယာက်္ားသည္ ရဲဲရဲေတာက္ေသာ ျမက္မီးရွဴးျဖင့္ ဂဂၤါျမစ္ကို ပူေလာင္ေစႏိုင္ရာသေလာ၊ ထက္ဝန္းက်င္ပူေလာင္ေစႏိုင္ရာသေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား ဤအေၾကာင္းသည္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ထိုသို႔မျဖစ္ႏိုင္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊ အသွ်င္ဘုရား ဂဂၤါျမစ္သည္ နက္ေစာက္၍ အပိုင္းအျခားပမာဏမရွိပါ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဂဂၤါျမစ္ကို ရဲဲရဲဲေတာက္ေသာ ျမက္မီးရွဴးျဖင့္ ပူေလာင္ေစရန္ ထက္ဝန္းက်င္ပူေလာင္ေစရန္ မလြယ္ပါ။ ထိုေယာက်္ားသည္ ပင္ပန္း႐ုံ ဆင္းရဲဲ႐ုံမွ်သာ ျဖစ္ရာပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္ၾကားၾကကုန္၏)။ ရဟန္းတို႔ ဤအတူပင္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အခါအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မသင့္ေလ်ာ္ေသာ အခါအားျဖင့္လည္းေကာင္း သင္တို႔ကို သူတစ္ပါးတို႔က ေျပာဆိုမူ ေျပာဆို ႏိုင္ရာေသာစကားလမ္းေၾကာင္းတို႔ သည္ ဤငါးပါးတို႔တည္း။ပ။ အႂကြင္းမဲဲ့ သတၱဝါအားလုံးကိုလည္း ထိုေမတၱာစိတ္၏ အာ႐ုံျပဳလုပ္လ်က္ ျပန္႔ေျပာေသာ ျမတ္သည္၏ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေသာ အပိုင္းအျခားပမာဏမရွိေသာ ရန္မရွိေသာ ဆင္းရဲဲျခင္းမရွိေသာ ဂဂၤါျမစ္ႏွင့္တူေသာ စိတ္ျဖင့္ ျဖန္႔၍ ေနၾကကုန္အံ့” ဟုဤသို႔လွ်င္ သင္တို႔ က်င့္ရမည္။
၂၃၁။ ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား အတြင္းအျပင္ ထက္ဝန္းက်င္မွ ေကာင္းစြာ နယ္ထားေသာ လဲဲႏွင့္တူေသာ ကြၽိကြၽိ။ ဗိၿဗိ အသံမျမည္ေသာ ႏူးညံ့ေသာ ေၾကာင္ေရအိတ္သည္ ရွိရာ၏။ ထိုအခါေယာက်္ားသည္ တုတ္ေခ်ာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ အိုးျခမ္းကြဲဲကိုလည္းေကာင္း ယူၿပီးလွ်င္ ”ငါသည္ အတြင္းအျပင္ ထက္ဝန္းက်င္မွ ေကာင္းစြာ နယ္ထားေသာ လဲဲႏွင့္တူေသာ ကြၽိကြၽိ။ ဗိၿဗိ အသံမျမည္ေသာ ႏူးညံ့ေသာ ဤေၾကာင္ေရအိတ္ကို္ တုတ္ေခ်ာင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အိုးျခမ္းကြဲဲျဖင့္လည္းေကာင္း ကြၽိကြၽိ။ ဗိၿဗိအသံကို ျပဳအံ့” ဟု ေျပာဆိုရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုအေၾကာင္းကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ၾကကုန္သနည္း၊ ထိုေယာက်္ားသည္ အတြင္းအျပင္ ထက္ဝန္း က်င္မွ ေကာင္းစြာနယ္ထားေသာ လဲဲႏွင့္တူေသာ ကြၽိကြၽိၿဗိၿဗိ အသံမျမည္ေသာ ႏူးညံ့ေသာ ဤေၾကာင္ေရအိတ္ကို္ တုတ္ေခ်ာင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အိုးျခမ္းကြဲဲျဖင့္လည္း ေကာင္း ကြၽိကြၽိ။ ဗိၿဗိ အသံကို ျပဳႏိုင္ရာသေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရားဤအေၾကာင္းသည္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ထိုသို႔မျဖစ္ႏိုင္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊ ဤေၾကာင္ေရအိတ္သည္ အတြင္းအျပင္ ထက္ဝန္းက်င္မွ ေကာင္းစြာ နယ္ထားေသာ လဲဲႏွင့္တူေသာ ကြၽိကြၽိ။ ဗိၿဗိအသံ မျမည္ေသာ ႏူးညံ့ေသာ ေၾကာင္ေရအိတ္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေၾကာင္ေရအိတ္ကိုတုတ္ေခ်ာင္းျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အိုးျခမ္းကြဲဲျဖင္ ့ျဖစ္ေစ ကြၽိကြၽိ။ ဗိၿဗိ အသံကို ျပဳရန္ မလြယ္ကူပါ။ ထိုေယာက်္ားသည္ ပင္ပန္း႐ုံ ဆင္းရဲဲ႐ုံမွ်သာ ျဖစ္ရာပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္ၾကားၾကကုန္၏)။ ရဟန္းတို႔ဤအတူပင္ သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မသင့္ေလ်ာ္ေသာအခါအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ဟုတ္မွန္ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မဟုတ္မမွန္ေသာ အား ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ သိမ္ေမြ႕ (ေျပျပစ္) ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ၾကမ္းတမ္းေသာ အားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အက်ဳိး (အေၾကာင္း) ႏွင့္စပ္ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အက်ဳိး (အေၾကာင္း) ႏွင့္ မစပ္ေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေမတၱာစိတ္ရွိကုန္၍လည္းေကာင္း၊ ျပစ္မွားေသာစိတ္ရွိကုန္၍လည္းေကာင္း သင္တို႔ကို သူတစ္ပါးတို႔က ေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုႏိုင္ရာေသာ စကားလမ္းေၾကာင္းတို႔သည္ ဤငါးပါးတို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ မသင့္ေလ်ာ္ေသာအခါ အားျဖင့္ျဖစ္ေစ သူတစ္ပါးတို႔ ေျပာဆိုမူေျပာဆိုကုန္ ရာ၏၊ ဟုတ္မွန္ေသာအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္မမွန္ေသာ အားျဖင့့္္ျဖစ္ေစ သူတစ္ပါးတို႔ကေျပာဆိုမူ ေျပာ ဆိုကုန္ရာ၏၊ သိမ္ေမြ႕ (ေျပျပစ္) ေသာအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ၾကမ္းတမ္းေသာအားျဖင့္ျဖစ္ေစသူတစ္ပါးတို႔က ေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုကုန္ရာ၏၊ အက်ဳိး (အေၾကာင္း) ႏွင့္စပ္ေသာအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အက်ဳိး (အေၾကာင္း) ႏွင့္ မစပ္ေသာအားျဖင့္ျဖစ္ေစ သူတစ္ပါးတို႔က ေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုကုန္ရာ၏၊ ေမတၱာစိတ္ရွိကုန္၍ျဖစ္ေစ ျပစ္ မွားေသာစိတ္ရွိကုန္၍ျဖစ္ေစ သူတစ္ပါးတို႔က ေျပာဆိုမူ ေျပာဆိုကုန္ရာ၏။ ရဟန္းတို႔ (သို႔ေျပာဆိုရာ) စကားလမ္းေၾကာင္းတို႔၌ သင္တို႔သည္ ဤသို႔ က်င့္ရမည္၊ ”ငါတို႔၏စိတ္သည္ ေဖာက္ျပန္မႈ မျဖစ္ လတၱံ႕၊ ယုတ္ညံ့ေသာ စကားကိုလည္း မႁမြက္ဆိုၾကကုန္အံ့၊ အစီးအပြားျဖင့္ ငဲဲ့ညႇာကာ ေမတၱာစိတ္ရွိကုန္ လ်က္ ျပစ္မွားေသာစိတ္ မရွိၾကကုန္ဘဲဲ ေနၾကကုန္အံ့၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း ေမတၱာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ျဖန္႔၍ ေနၾကကုန္အံ့၊ အႂကြင္းမဲဲ့သတၱဝါအားလုံးကိုလည္း ထိုေမတၱာစိတ္၏ အာ႐ုံျပဳလုပ္လ်က္ ျပန္႔ေျပာေသာ ျမတ္သည္၏အျဖစ္သို႔ေရာက္ေသာ အပိုင္းအျခားပမာဏမရွိေသာ ရန္မရွိေသာ ဆင္းရဲဲျခင္း မရွိေသာ ေၾကာင္ေရအိတ္ႏွင့္တူေသာစိတ္ျဖင့္ ျဖန္႔၍ ေနၾကကုန္အံ့” ဟု ဤသို႔လွ်င္ သင္တို႔သည္ က်င့္ရ မည္။
၂၃၂။ ရဟန္းတို႔ ယုတ္မာမႈရွိေသာ ခိုးသူတို႔သည္ ႏွစ္ဖက္႐ိုးရွိေသာ လႊျဖင့္ အဂၤါႀကီးငယ္တို႔ကိုအကယ္၍လည္း တိုက္ျဖတ္ကုန္ျငားအံ့၊ ထိုသို႔ တိုက္ျဖတ္ရာ၌လည္း စိတ္ျပစ္မွားေသာသူသည္ ထိုစိတ္ျပစ္မွားျခင္းျဖင့္ ငါ၏ အဆုံးအမကို ျပဳက်င့္သူ မဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ထိုသို႔ တိုက္ျဖတ္ရာ၌လည္းသင္တို႔သည္ ဤသို႔ က်င့္ရမည္၊ ”ငါတို႔၏ စိတ္သည္ ေဖာက္ျပန္မႈ မျဖစ္လတၱံ႕၊ ယုတ္မာေသာစကားကိုလည္း မႁမြက္ဆိုၾကကုန္အံ့၊ အစီးအပြားျဖင့္ ငဲဲ့ညႇာကာ ေမတၱာစိတ္ရွိကုန္လ်က္ ျပစ္မွားေသာစိတ့္မရွိၾကကုန္ဘဲဲ ေနၾကကုန္အံ့၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း ေမတၱာႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ျဖန္႔၍ေနၾကကုန္အံ့၊ အႂကြင္းမဲဲ့ သတၱဝါအားလုံးကိုလည္း ထိုေမတၱာစိတ္၏ အာ႐ုံျပဳလုပ္လ်က္ ျပန္႔ေျပာေသာျမတ္သည္၏ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေသာ အပိုင္းအျခားပမာဏမရွိေသာ ရန္မရွိေသာ ဆင္းရဲဲျခင္းမရွိေသာေမတၱာႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ျဖန္႔၍ ေနၾကကုန္အံ့” ဟု ဤသို႔ သင္တို႔ က်င့္ရမည္။
၂၃၃။ ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ ဤလႊဥပမာရွိေသာ အဆုံးအမၾသဝါဒကိုလည္း မျပတ္ႏွလုံးသြင္းၾကကုန္ေလာ့၊ ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ မခံႏိုင္ေလာက္ေသာ ငယ္ငယ္ႀကီးႀကီးျဖစ္ေသာ ထိုစကားလမ္းေၾကာင္းကို သင္တို႔ ေတြ႕ျမင္ၾကကုန္သေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား မေတြ႕ျမင္ၾကပါဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။ ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ ဤလႊဥပမာရွိေသာ အဆုံးအမၾသဝါဒကိုမျပတ္ႏွလုံးသြင္းၾက ကုန္ေလာ့။ ထိုအဆုံးအမ ၾသဝါဒသည္ သင္တို႔အတြက္ ရွည္ျမင့္စြာေသာကာလပတ္လုံး စီးပြားျခင္းငွါ ခ်မ္းသာျခင္းငွါ ျဖစ္လတၱံ႕ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားေတာ္ကိုေဟာေတာ္မူ၏။ ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ တရားေတာ္ကို ႏွစ္လိုသည္ျဖစ္၍ဝမ္းေျမာက္စြာ ခံယူၾကေလသတည္း။
ေရွးဦးစြာေသာ ကကစူပမသုတ္ၿပီး၏။