၁၈။ (ကိုယ္ပိုင္ႏြားတို႔ကို ထိန္းေက်ာင္းသူ ႏြားေက်ာင္းသား ဓနိယသည္ ဤသို႔ ဆို၏) –
ငါသည္ ထမင္းခ်က္ၿပီးသူ ႏြားနို႔ညႇစ္ယူၿပီးသူ ျဖစ္၏။ မဟီျမစ္၏ ကမ္းနား၌ အျခံအရံႏွင့္တကြေနသူျဖစ္၏။ (ငါ၏) အိမ္ကိုလည္း မိုးၿပီးေလၿပီ၊ မီးကိုလည္း ထြန္းညႇိၿပီးေလၿပီ၊ မိုးနတ္မင္း သင္သည္ရြာသြန္းလိုပါမူ ရြာသြန္းလိုက္ပါေလာ့။ (၁)
၁၉။ (ျမတ္စြာဘုရားက ဤသို႔ မိန္႔ဆို၏) –
ငါသည္ အမ်က္မထြက္သူ စိတ္၌ စူးဝင္တတ္ေသာ ေျငာင့္တံသင္း ကင္းၿပီးသူ ျဖစ္၏။ မဟီျမစ္၏ကမ္းနား၌ တစ္ညဥ့္သာ ေနသူျဖစ္၏။ ငါ၏ (ခႏၶာ) အိမ္ကို (ကိေလသာ) အမိုး ဖြင့္လွစ္ထားၿပီ၊ မီး (တစ္ဆယ့္တစ္ပါး) ၿငိမ္းေအးေလၿပီ၊ (ကိေလသာဟူေသာ) မိုးနတ္မင္း သင္သည္ ရြာသြန္းလိုမူရြာသြန္းလိုက္ပါေလာ့။ (၂)
၂ဝ။ (ႏြားေက်ာင္းသား ဓနိယက ဤသို႔ ဆို၏) –
(ဤအရပ္၌)မွက္ ျခင္ မရွိကုန္၊ ျမက္တို႔ေပါက္ရာ ျမစ္ဝွမ္း၌ ႏြားတို႔ က်က္ စားကုန္၏။ ထိုႏြားတို႔သည္ ရြာခ်လာေသာ မိုးႀကီးကိုလည္း ခံႏိုင္ရည္ရွိၾကကုန္၏။ မိုးနတ္မင္း သင္သည္ ရြာသြန္းလိုမူရြာသြန္းလိုက္ပါေလာ့။ (၃)
၂၁။ (ျမတ္စြာဘုရားက ဤသို႔ မိန္႔ဆို၏) –
ငါဘုရားသည္ (အရိယမဂ္တည္းဟူေသာ) ေဖာင္ကို (ဉာဏ္ျဖင့္) ဖြဲ႕ထားၿပီး ေကာင္စြာ စီရင္ထားၿပီးျဖစ္ခဲ့၏။ (ငါသည္) ၾသဃေလးပါးဟူေသာ ေရအလ်ဥ္ကို တြန္းလွန္ပယ္ ေဖ်ာက္ကူးေျမာက္ၿပီးလွ်င္ နိဗၺာန္ဟူေသာ ကမ္းတစ္ဘက္သို႔ ေရာက္ၿပီးျဖစ္ရကား (ငါ့အား) ေဖာင္ျဖင့္ အက်ဳိးမရွိေတာ့ေပ၊ (ကိေလသာဟူေသာ) မိုးနတ္မင္း သင္သည္ ရြာသြန္းလိုမူ ရြာသြန္းလိုက္ပါေလာ့။ (၄)
၂၂။ (ႏြားေက်ာင္းသား ဓနိယက ဤသို႔ ဆို၏) –
(ငါ၏ အိမ္ရွင္မ) ေဂါပီသည္ လင့္အလိုသို႔ လိုက္တတ္၏။ ေလာ္လည္မႈ မရွိ၊ ကာလရွည္စြာကေပါင္းသင္းခဲ့ေသာ မယားျဖစ္ခဲ့၏။ ငါ့ကို ျမတ္ႏိုး၏။ ထိုမယား၏ အျပစ္တစ္စံုတစ္ရာကိုမွ့်ငါမၾကားစဖူး၊ မိုးနတ္မင္း သင္သည္ ရြာသြန္းလိုမူ ရြာသြန္းလိုက္ပါေလာ့။ (၅)
၂၃။ (ျမတ္စြာဘုရားက ဤသို႔ မိန္႔ဆို၏) –
ငါ၏ စိတ္သည္ (ငါ့) အလိုသို႔ လိုက္၏။ ကိေလသာအေႏွာင္အဖြဲ႕မွ လြတ္၏။ ကာလရွည္ၾကာစြာထက္ဝန္းက်င္ ပြါးေစအပ္ၿပီးသည္ျဖစ္၍ ေကာင္းစြာ ယဥ္ေက်း ၿပီးျဖစ္ရကား ငါ့အား မေကာင္းမႈမရွိေတာ့ေခ်၊ (ကိေလသာဟူေသာ) မိုးနတ္မင္း သင္သည္ ရြာသြန္းလိုမူ ရြာသြန္းလိုက္ပါေလာ့။ (၆)
၂၄။ (ႏြားေက်ာင္းသား ဓနိယက ဤသို႔ ဆို၏) –
ငါသည္ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ျဖင့္သာ အသက္ေမြးျမဴ၏။ ငါ၏သားသမီးတို႔သည္လည္း ငါႏွင့္အတူတကြေနထိုင္ၾကကုန္၏။ အနာေရာဂါမရွိၾကကုန္၊ ထိုသားသမီးတို႔၏ အျပစ္တစ္စံုတစ္ရာကိုမွ် ငါမၾကားစဖူး၊ (မိုးနတ္မင္း) အကယ္၍ ရြာသြန္း လိုမူ ရြာသြန္းလိုက္ပါေလာ့။ (၇)
၂၅။ (ျမတ္စြာဘုရားက ဤသို႔ မိန္႔ဆို၏) –
ငါသည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူ၏ အခစားမဟုတ္၊ ေလာကအားလံုး၌ သဗၺညဳတဉာဏ္ေလာကုတၱရာ သမာဓိခ်မ္းသာျဖင့္ လွည့္လည္ႏိုင္သူျဖစ္၍ အဖိုးအချဖင့္ ငါ့အား အက်ဳိးမရွိေတာ့ေပ၊ (ကိေလသာဟူေသာ) မိုးနတ္မင္း အကယ္၍ ရြာ သြန္းလိုမူ ရြာသြန္းလိုက္ပါေလာ့။ (၈)
၂၆။ (ႏြားေက်ာင္းသား ဓနိယက ဤသို႔ ဆို၏) –
ဤအရပ္၌ ငါ့အား မသင္းမကြပ္ရေသးေသာ ႏြားေပါက္တို႔လည္း ရွိကုန္၏။ ႏို႔စို႔ႏြားငယ္တို႔လည္းရွိကုန္၏။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ ႏြားမတို႔လည္း ရွိကုန္၏။ အရြယ္ေရာက္ ႏြားမတို႔လည္း ရွိကုန္၏။ ႏြားတို႔၏အႀကီးျဖစ္ေသာ ႏြားလား (ဥသဘ) လည္း ရွိ၏။ မိုးနတ္မင္း အကယ္၍ ရြာသြန္းလိုမူရြာသြန္းလိုက္ပါေလာ့။ (၉)
၂၇။ (ျမတ္စြာဘုရားက ဤသို႔ မိန္႔ဆို၏) –
ဤသာသနာေတာ္၌ ငါဘုရားအား မသင္းမကြပ္ရေသးေသာ ႏြားေပါက္ (ပရိယု႒ာနကိေလသာ)တို႔သည္လည္း မရွိကုန္၊ ႏို႔စို႔ႏြားငယ္ (အႏုသယကိေလသာ)တို႔သည္လည္း မရွိကုန္၊ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ႏြားမ (ပုညာဘိသခၤါရ) စသည္တို႔သည္လည္းေကာင္း အရြယ္ေရာက္ႏြားမ (တဏွာ)တို႔သည္လည္းေကာင္း မရွိကုန္၊ ႏြားတို႔၏ အႀကီးျဖစ္ေသာ ႏြားလားဥသဘ (အဘိသခၤါရဝိညာဥ္)သည္လည္း မရွိ၊ (ကိေလသာဟူေသာ) မိုးနတ္မင္း အကယ္၍ရြာသြန္းလိုမူ ရြာသြန္းလိုက္ပါေလာ့။ (၁ဝ)
၂၈။ (ႏြားေက်ာင္းသား ဓနိယက ဤသို႔ ဆို၏) –
ႏြားခ်ည္တိုင္တို႔ကို မတုန္လႈပ္ေစကုန္မူ၍ ျမဲစြာစိုက္ထားအပ္ကုန္ၿပီ၊ ျဖဴဆန္ျမက္ျဖင့္ ျပဳအပ္ကုန္ေသာ ႀကိဳးအသစ္တို႔ကို ေကာင္းစြာ က်စ္ထားကုန္ၿပီ၊ (ထိုႀကိဳးတို႔ကို) ႏြားငယ္တို႔သည္လည္း ျဖတ္ျခင္းငွါမတတ္ႏိုင္ကုန္၊ မိုးနတ္မင္း အကယ္၍ ရြာသြန္းလိုမူ ရြာသြန္းလိုက္ပါေလာ့။ (၁၁)
၂၉။ (ျမတ္စြာဘုရားက ဤသို႔ မိန္႔ဆို၏) –
ႏြားလားဥသဘသည္ ႀကိဳးအေႏွာင္အဖြဲ႕တို႔ကို ျဖတ္၍ တည္သကဲ့သို႔ ငါသည္ အထက္ပိုင္းသံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖြဲ႕တို႔ကို ျဖတ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ဆင္ ေျပာင္ႀကီးသည္ဆင္တံုးမႏြယ္ႀကိဳးကို ခ်ဳိးျဖတ္၍ တည္သကဲ့သို႔ ငါသည္ ေအာက္ ပိုင္းသံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖြဲ႕တို႔ကို ျဖတ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း အမိဝမ္းတိုက္၌ ကိန္းေနျခင္းသို႔ တစ္ဖန္ကပ္ေရာက္ေတာ့မည္မဟုတ္၊ (ကိေလသာဟူေသာ) မိုးနတ္ မင္း အကယ္၍ ရြာသြန္းလိုမူ ရြာသြန္းလိုက္ပါေလာ့။ (၁၂)
၃ဝ။ ထိုခဏ၌ပင္ မိုးႀကီးသည္ ခ်ဳိင့္ဝွမ္းရာအရပ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ကုန္းအရပ္ကိုလည္းေကာင္းျပည့္ေစလ်က္ ရြာသြန္း၏။ ဓနိယသည္ ရြာသြန္းေသာ မိုးသံကို ၾကား၍ ဤအနက္သေဘာကို ဆိုေလ၏။ (၁၃)
၃၁။ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ၾကရေသာ ငါတို႔အား မ်ားစြာေသာ ေက်းဇူးတို႔ကို ရၾကေပကုန္စြ၊ စကၡဳငါးပါးရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား အသွ်င္ဘုရားကို ကိုး ကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါကုန္၏။ မုနိတို႔၏ အႀကီးျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား အသွ်င္ဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္တို႔၏ဆရာျဖစ္ေတာ္မူပါေလာ့။ (၁၄)
၃၂။ တပည့္ေတာ္သည္လည္းေကာင္း၊ အလိုသို႔ လိုက္တတ္ေသာ အိမ္ရွင္မ ေဂါပီသည္လည္းေကာင္းျမတ္စြာဘုရားထံ၌ အက်င့္ျမတ္ကို က်င့္လိုပါကုန္၏။ ပဋိသေႏၶ ေနျခင္း ေသျခင္း၏တစ္ဖက္ကမ္း (နိဗၺာန္သို႔) ေရာက္ၾကသူ ဝဋ္ဆင္းရဲ၏အဆံုးကို ျပဳၾကသူတို႔ ျဖစ္လိုပါကုန္၏။ (ဤအနက္သေဘာကို ေလွ်ာက္ဆို၏)။ (၁၅)
၃၃။ (ထိုအခါ ယုတ္မာေသာ မာရ္နတ္သည္ ဤသို႔ ဆို၏) –
သားသမီးရွိသူသည္သားသမီးတို႔ျဖင့္ ႏွစ္သက္ရ၏။ ႏြားရွိသူသည္ ႏြားတို႔ျဖင့္ ႏွစ္သက္ရ၏။မွန္၏-ဥပဓိတို႔သည္ လူကို ႏွစ္သက္ေစကုန္၏။ ဥပဓိမရွိသူသည္ မႏွစ္သက္ရေပ။ (၁၆)
၃၄။ (ျမတ္စြာဘုရားက ဤသို႔ မိန္႔ဆို၏) –
သားသမီးရွိသူသည္သားသမီးတို႔ျဖင့္ စိုးရိမ္ရ၏။ ႏြားရွိသူသည္ ႏြားတို႔ျဖင့္ စိုးရိမ္ရ၏။မွန္၏-ဥပဓိတို႔သည္ လူတို႔ကို စိုးရိမ္ေစကုန္၏။ ဥပဓိမရွိသူသည္ မစိုးရိမ္ရ။ (၁၇)
ႏွစ္ခုေျမာက္ ဓနိယသုတ္ ၿပီး၏။