သနပ ၁.၆: ပရာဘဝသုတ္

အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ နတ္သားတစ္ေယာက္သည္ ညဥ့္ဦးယံ လြန္ၿပီးေသာ သန္းေခါင္ယံအခါ၌ အလြန္ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေသာ အဆင္းရွိသည္ျဖစ္၍ ေဇတဝန္တစ္ေက်ာင္းလံုးကို ထြန္းလင္းေစလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးကာ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ရပ္တည္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤဂါထာျဖင့္ေလွ်ာက္၏-

၉၁။ ”အသွ်င္ေဂါတမ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေနေသာ ေယာက္်ားအေၾကာင္းကို အကြၽႏု္ပ္တို႔ေမးေလွ်ာက္ပါကုန္၏။ အသွ်င္ဘုရားကို ေမးေလွ်ာက္ရန္ လာၾကပါကုန္၏။ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း။ (၁)

၉၂။ ႀကီးပြါးသူကိုလည္း သိရန္ လြယ္ကူလွေပ၏။ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္သူကိုလည္း သိရန္လြယ္ကူလွေပ၏။ တရားကို လိုလားေတာင့္တသူသည္ ႀကီးပြါးရ၏။ တရားကို မလိုလား မေတာင့္တမုန္းထားသူသည္ ပ်က္စီးရ၏။ (၂)

၉၃။ ထိုအေၾကာင္းသည္ ပဌမ ျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းဟု အကြၽႏု္ပ္တို႔ သိရပါကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရား ဒုတိယျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းကို ့ေဟာေတာ္မူပါ၊ ဒုတိယျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း။ (၃)

၉၄။ ထိုသူသည္ သူေတာ္မဟုတ္ သူယုတ္မာတို႔ကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး၏။ သူေတာ္ ေကာင္းတို႔ကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးမႈ မျပဳ၊ သူယုတ္မာတို႔၏ တရားကို ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုး၏။ ထိုသံုးမ်ဳိးသည္ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းေပတည္း။ (၄)

၉၅။ ထိုအေၾကာင္းသည္ ဒုတိယျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းဟု အကြၽႏု္ပ္တို႔ သိရပါကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရား တတိယ ျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ ေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူပါ၊ တတိယျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း။ (၅)

၉၆။ အၾကင္သူသည္ အိပ္စက္ငိုက္မ်ဥ္းေလ့ရွိ၏။ အေပါင္းအေဖာ္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ ေလ့ စကားေျပာမႈ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေလ့ရွိ၏။ ႏိုးၾကားထႂကြမႈမရွိ ပ်င္းရိ၏။ လ်င္စြာ အမ်က္ထြက္ေလ့ရွိ၏။ ထိုသူ၏ထိုအေၾကာင္းငါးမ်ဳိးသည္ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ ေၾကာင္းေပတည္း။ (၆)

၉၇။ ထိုအေၾကာင္းသည္ တတိယျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းဟု အကြၽႏု္ပ္တို႔ သိရပါကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရား စတုတၳျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ ေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူပါ၊ စတုတၳျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း။ (၇)

၉၈။ အၾကင္သူသည္ အိုမင္း၍ ပစၧိမအရြယ္သို႔ ေရာက္ၿပီးေသာ အမိကိုလည္းေကာင္း၊ အဖကိုလည္းေကာင္း ေကြၽးေမြးျပဳစုႏိုင္စြမ္းသူ ျဖစ္ပါလ်က္ မေကြၽးေမြး မျပဳစုေပ၊ ထိုသူ၏ မေကြၽးေမြးမျပဳစုျခင္းသည္ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းတည္း။ (၈)

၉၉။ ထိုအေၾကာင္းသည္ စတုတၳျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းဟု အကြၽႏု္ပ္တို႔ သိရပါကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရား ပၪၥမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ ေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူပါ၊ ပၪၥမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း။ (၉)

၁ဝဝ။ အၾကင္သူသည္ ျဗာဟၼဏကိုလည္းေကာင္း၊ သမဏကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုမွတစ္ပါးေသာ ဖုန္းေတာင္းယာစကာကိုလည္းေကာင္း ပစၥည္းေလးပါးျဖင့္ ဖိတ္ ၾကားၿပီးျဖစ္လ်က္ မုသားေျပာဆိုျခင္းျဖင့္လွည့္ပတ္၏။ ထိုသူ၏ ထိုလွည့္ပတ္ျခင္းသည္ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းတည္း။ (၁ဝ)

၁ဝ၁။ ထိုအေၾကာင္းသည္ ပၪၥမ ျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းဟု အကြၽႏု္ပ္တို႔ သိရပါကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရား ဆ႒ ျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ ေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူပါ၊ ဆ႒ျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း။ (၁၁)

၁ဝ၂။ အၾကင္သူသည္ မ်ားေသာ စည္းစိမ္ရွိသူ အသျပာရွိသူ စားဖြယ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ပါလ်က္ေကာင္းျမတ္ေသာ ေဘာဇဥ္တို႔ကို တစ္ေယာက္တည္း စားသံုး၏။ ထိုသူ၏ ထိုစားသံုးျခင္းသည္ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းတည္း။ (၁၂)

၁ဝ၃။ ထိုအေၾကာင္းသည္ ဆ႒ ျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းဟု အကြၽႏု္ပ္တို႔ သိရပါကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရား သတၱမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ ေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူပါ၊ သတၱမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း။ (၁၃)

၁ဝ၄။ အၾကင္သူသည္ အမ်ဳိး ‘ဇာတိ’ မာန္ ခက္ထန္၏။ ဥစၥာ ‘ဓန’ မာန္ခက္ ထန္၏။ အႏြယ္ ‘ေဂါတၱ’ မာန္ခက္ထန္၏။ မိမိေဆြမ်ဳိးကိုလည္း မထီမဲ့ျမင္ ျပဳ၏။ ထိုသူ၏ထိုအေၾကာင္းေလးမ်ဳိးသည္ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းတည္း။ (၁၄)

၁ဝ၅။ ထိုအေၾကာင္းသည္ သတၱမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းဟု အကြၽႏု္ပ္တို႔ သိရပါကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရား အ႒မျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ ေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူပါ၊ အ႒မျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း။ (၁၅)

၁ဝ၆။ အၾကင္သူသည္ မိန္းမၾကဴး ေသေသာက္ၾကဴး ေလာင္းကစားၾကဴးသည္ျဖစ္၍ ရတိုင္း့ရတိုင္းေသာ ဥစၥာကို ဖ်က္ဆီး၏။ ထိုသူ၏ ထိုအေၾကာင္းသံုးမ်ဳိးသည္ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းတည္း။ (၁၆)

၁ဝ၇။ ထိုအေၾကာင္းသည္ အ႒မျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းဟု အကြၽႏု္ပ္တို႔ သိရပါကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရား နဝမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ ေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူပါ၊ နဝမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း။ (၁၇)

၁ဝ၈။ အၾကင္သူသည္ မိမိမယားျဖင့္ မေရာင့္ရဲဘဲ ျပည့္တန္ဆာမတို႔၌ ျပစ္မွား၏။ သူတစ္ပါးမယားတို႔၌ ျပစ္မွား၏။ ထိုသူ၏ ထိုအေၾကာင္းႏွစ္မ်ဳိးသည္ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းတည္း။ (၁၈)

၁ဝ၉။ ထိုအေၾကာင္းသည္ နဝမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းဟု အကြၽႏု္ပ္တို႔ သိရပါကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရား ဒသမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ ေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူပါ၊ ဒသမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း။ (၁၉)

၁၁ဝ။ အရြယ္လြန္ၿပီးေသာ ေယာက္်ားသည္ တည္သီးသဖြယ္ ငယ္ေသာ သား ျမတ္ရွိေသာ မိန္းမငယ္ကို သိမ္းျမန္းေဆာင္ယူ အိမ္သူ ျပဳလုပ္၏။ ထိုမိန္းမငယ္အား (ေယာက္်ားတစ္ပါးအတြက္) စိတ္မခ်ရေသာေၾကာင့္ မအိပ္ႏိုင္၊ ထိုမအိပ္ႏိုင္ျခင္းသည္ ပ်က္စီးျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။ (၂ဝ)

၁၁၁။ ထိုအေၾကာင္းသည္ ဒသမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းဟု အကြၽႏု္ပ္တို႔ သိရပါကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရား ဧကာဒသမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ ေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူပါ၊ ဧကာဒသမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း။ (၂၁)

၁၁၂။ အၾကင္သူသည္ ငါး အမဲစေသာ အစားအစာတို႔၌ မက္ေမာေသာ သေဘာရွိေသာ (ဥစၥာကို) စည္းကမ္းမဲ့ ဖ႐ိုဖရဲျပဳတတ္ေသာ မိန္းမကိုေသာ္လည္းေကာင္း ထိုသို႔ သေဘာရွိေသာ ေယာက္်ားကိုေသာ္လည္းေကာင္း အိမ္ေထာင္ထိန္း အရာ၌ ထား၏။ ထိုသူ၏ ထိုအေၾကာင္းသည္ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းတည္း။ (၂၂)

၁၁၃။ ထိုအေၾကာင္းသည္ ဧကာဒသမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းဟု အကြၽႏု္ပ္တို႔သိရပါကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရား ဒြါဒသမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ ေၾကာင္းကို ေဟာေတာ္မူပါ၊ ဒြါဒသမျဖစ္ေသာ ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း။ (၂၃)

၁၁၄။ အၾကင္သူသည္ ဥစၥာနည္း၍ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔၌ တပ္မက္မႈ ႀကီးမား၏။ မင္းမ်ဳိး၌လည္း ျဖစ္၏။ ထိုသူသည္ကား မင္းအျဖစ္ကို ေတာင့္တ၏။ ထိုသူ၏ ထို အေၾကာင္းသည္ပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းတည္း။ (၂၄)

၁၁၅။ ေလာက၌ ျဖဴစင္ ေကာင္းျမတ္၍ ဉာဏ္အျမင္ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ပညာရွိသည္ဤပ်က္စီးဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္းတို႔ကို ေကာင္းစြာ ၾကည့္႐ႈဆင္ျခင္၍ ေရွာင္ရွားႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းေျမ႕ေအးျမေသာ နတ္ျပည္ ေလာကသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ရ၏”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ (၂၅)

ေျခာက္ခုေျမာက္ ပရာဘဝသုတ္ ၿပီး၏။