၈၂၁။ (ေမေတၱယ်အႏြယ္ျဖစ္ေသာ အသွ်င္တိႆသည္ ဤသို႔ ေလွ်ာက္၏) –
ျမတ္စြာဘုရား ေမထုန္အမႈကို ျပဳက်င့္အားထုတ္သူ၏ ဆင္းရဲပင္ပန္းရပံုကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါ၊ အသွ်င္ဘုရား အဆံုးအမေတာ္ကို ၾကားနာရ၍ ကိေလသာ ကင္းဆိတ္မႈ ‘ဝိေဝက’တရားတို႔ကို (တပည့္ေတာ္တို႔) က်င့္ၾကရပါကုန္အံ့။ (၁)
၈၂၂။ (ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏) –
ေမေတၱယ် ေမထုန္အမႈကို ျပဳက်င့္အားထုတ္သူအား ပရိယတ္, ပဋိပတ္ သာသနာ ေတာ္လည္းေပ်ာက္ပ်က္ကြယ္ပ၏။မွားယြင္းေသာအက်င့္ကိုလည္း က်င့္မိတတ္၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္၌ (ျဖစ္ေသာ) ဤအက်င့္သည္ အရိယာတို႔၏ အက်င့္မဟုတ္။ (၂)
၈၂၃။ အၾကင္သူသည္ ေရွးအခါ က တစ္ေယာက္တည္း ေနထိုင္ၿပီးလွ်င္ ေမထုန္ အက်င့္ကိုမွီဝဲျပန္၏။ ေလာက၌ ထိုသူကို တုန္လႈပ္ေသာ ယာဥ္ (စီးသူ) ကဲ့သို႔ ပုထုဇဥ္ ယုတ္ဟူ၍ ဆိုၾကကုန္၏။ (၃)
၈၂၄။ အၾကင္လူထြက္သူအား ေရွးရဟန္းျဖစ္ေသာအခါ က အျခံအရံ အေက်ာ္ အေစာ ရွိခဲ့ဖူး၏။ ထိုအျခံအရံ အေက်ာ္အေစာသည္ ထိုလူထြက္သူအား ဆုတ္ယုတ္သည္သာတည္း၊ ဤအျဖစ္ကိုလည္းျမင္၍ ေမထုန္အက်င့္ကို ပယ္စြန္႔ႏိုင္ရန္ (သိကၡာသံုးပါးကို) က်င့္ရ၏။ (၄)
၈၂၅။ (ကာမဂုဏ္စသည္ကို) ၾကံစည္မႈသေဘာတရားတို႔ အႏွိပ္စက္ခံရေသာ ထိုလူထြက္သည္ခိုကိုးရာမဲ့သူကဲ့သို႔ ၾကံမွိဳင္ပူပန္ရ၏။ ထိုသို႔ သေဘာရွိေသာသူသည္ အျခားသူတို႔၏ ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ်သံကို ၾကားရသည္ရွိေသာ္ မ်က္ႏွာမသာမယာ ျဖစ္ရ၏။ (၅)
၈၂၆။ တစ္ပါးေသာ ဝါဒရွိသူတို႔ တိုက္တြန္းအပ္သည္ျဖစ္၍ ဒုစရိုက္တို႔ကိုလည္း ျပဳလုပ္ခဲ့၏။ မုသားေျပာဆိုမႈသို႔လည္း သက္ဝင္ခဲ့၏။ ဤသေဘာႏွစ္မ်ဳိးသည္ ထိုသူ၏ အေႏွာင္အဖြဲ႕ႀကီးေပတည္း။ (၆)
၈၂၇။ တစ္ေယာက္တည္းက်င့္ရေသာ ရဟန္းအက်င့္ကို ေဆာက္တည္က်င့္သံုးသည္ျဖစ္၍ ပညာရွိဟု ထင္ရွားေက်ာ္ေစာခဲ့သူ ျဖစ္ပါလ်က္ တစ္ဖန္ ေမထုန္အမႈကို ျပဳက်င့္အားထုတ္ေသာသူသည္ ေတြေဝႏုံ႔ေႏွးသူကဲ့သို႔ ပင္ပန္းညစ္ႏြမ္းရ၏။ (၇)
၈၂၈။ ဤသာသနာေတာ္၌ ပညာရွိရဟန္းသည္ ေရွး (ရဟန္းျဖစ္ေသာအခါ )မွ ေနာက္ (လူထြက္ေသာအခါ )၌ ဤဆိုခဲ့ၿပီးေသာ အျပစ္ကို သိျမင္၍ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရေသာ ရဟန္းအက်င့္ကို ျမဲျမံစြာ ျပဳက်င့္ရာ၏။ ေမထုန္အက်င့္ကို မမွီဝဲရာ။ (၈)
၈၂၉။ ကိေလသာကင္းဆိတ္မႈ ‘ဝိေဝက’ တရားကိုသာလွ်င္ က်င့္ရာ၏။ ဤအက်င့္သည္ (ဘုရားအစရွိေသာ) အရိယာတို႔၏ ျမတ္ေသာအက်င့္ပင္တည္း၊ ထို အက်င့္ျဖင့္ ငါျမတ္၏ဟူ၍မထင္မွတ္ရာ၊ ထိုသူသည္သာလွ်င္ နိဗၺာန္ႏွင့္ နီး၏။ (၉)
၈၃ဝ။ ဒုစရိုက္ကင္းသည္ျဖစ္၍ ကာမတို႔၌ မငဲ့ကြက္ဘဲ က်င့္ေသာ ၾသဃ ေလးျဖာ သံသရာကို ကူးေျမာက္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာအား ကာမတို႔၌ တပ္မက္ ေမာသူတို႔သည္ ၾကည္ညဳိျမတ္ႏိုးၾကကုန္၏။ (၁ဝ)
ခုနစ္ခုေျမာက္ တိႆေမေတၱယ်သုတ္ ၿပီး၏။