၅၆။ သာဝတၳိနိဒါန္း။ ရဟန္းတို႔ ဥပါဒါနကၡႏၶာတို႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတို႔တည္း။ အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ- ႐ူပုပါဒါနကၡႏၶာ၊ ေဝဒႏုပါဒါနကၡႏၶာ၊ သညဳပါဒါနကၡႏၶာ၊ သခၤါ႐ုပါဒါနကၡႏၶာ၊ ဝိညာဏုပါဒါနကၡႏၶာတို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို ေလးျပန္အားျဖင့္ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိရေသးသမွ်ကာလပတ္လံုး နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာႏွင့္ တကြေသာ နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏ ျဗာဟၼဏ မင္းမ်ားလူမ်ား ႏွင့္ တကြေသာ လူ႕ေလာက၌ ”အတုမရွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိၿပီ”ဟု ငါဝန္မခံ။ ရဟန္းတို႔ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို ေလးျပန္အားျဖင့္ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိေသာအခါ၌ သာလွ်င္ နတ္။ပ။ မင္းမ်ား လူမ်ားႏွင့္ တကြေသာ လူ႕ေလာက၌ ”အတုမရွိေသာသဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိၿပီ”ဟု ငါ ဝန္ခံ၏။
ေလးျပန္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ႐ုပ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိၿပီ၊ ႐ုပ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ထိုးထြင္း၍ သိၿပီ၊ ႐ုပ္ခ်ဳပ္ရာကို ထိုးထြင္း၍ သိၿပီ၊ ႐ုပ္ခ်ဳပ္ရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ကို ထိုးထြင္း၍ သိၿပီ။ ေဝဒနာကို။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိၿပီ၊ ဝိညာဏ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ထိုးထြင္း၍ သိၿပီ၊ ဝိညာဏ္ခ်ဳပ္ရာကို ထိုးထြင္း၍ သိၿပီ၊ ဝိညာဏ္ခ်ဳပ္ရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ကို ထိုးထြင္း၍ သိၿပီ။
ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း။ မဟာဘုတ္ေလးမ်ဳိးႏွင့္ မဟာဘုတ္ေလးမ်ဳိးတို႔ကို မွီ၍ ျဖစ္ေသာ ႐ုပ္တည္း။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ႐ုပ္ဟု ဆိုရ၏။ အာဟာရျဖစ္ေပၚမႈေၾကာင့္ ႐ုပ္ျဖစ္ေပၚ၏၊ အာဟာရခ်ဳပ္မႈေၾကာင့္ ႐ုပ္ခ်ဳပ္၏၊ မွန္ကန္ေသာ ျမင္မႈ။ပ။ မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈဟူေသာ အဂၤါရွစ္မ်ဳိးရွိေသာ ဤအရိယမဂ္သည္ပင္ ႐ုပ္ခ်ဳပ္ရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ မည္၏။
ရဟန္းတို႔ သမဏျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ဤသို႔ ႐ုပ္ကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ ႐ုပ္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုအထူးသိ၍ ဤသို႔ ႐ုပ္ခ်ဳပ္ရာကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ ႐ုပ္ခ်ဳပ္ရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ကို အထူးသိ၍ ႐ုပ္၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းငွါ စဲြမက္မႈ ကင္းျခင္းငွါ ခ်ဳပ္ျခင္းငွါ က်င့္ကုန္၏၊ ထိုသမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ေကာင္းစြာ က်င့္သူတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုသူတို႔သည္ ဤဓမၼဝိနယ ‘သာသနာေတာ္ ‘ ၌ ေထာက္တည္ႏိုင္ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ သမဏျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ဤသို႔ ႐ုပ္ကို အထူးသိ၍ ။ပ။ ဤသို႔ ႐ုပ္ခ်ဳပ္ရာသို႔ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ကို အထူးသိ၍ ႐ုပ္၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းေၾကာင့္ စဲြမက္မႈ ကင္းျခင္းေၾကာင့္ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ စဲြလမ္းျခင္း မရွိမူ၍ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ကုန္၏။ ထိုသူတို႔သည္ ေကာင္းစြာလြတ္ေျမာက္သူတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုေကာင္းစြာ လြတ္ေျမာက္သူတို႔သည္ အလံုးစံုကိစၥ ၿပီးၿပီးျဖစ္ကုန္၏။
ထိုအလံုးစံုကိစၥ ၿပီးၿပီး ျဖစ္ကုန္ေသာ သူတို႔အား ဝဋ္ဆင္းရဲဟူ၍ ပညတ္ရန္ မရွိေတာ့ၿပီ။
ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာဟူသည္ အဘယ္နည္း။ ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာအေပါင္းတို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔တည္း၊ မ်က္စိအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’၊ နားအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’၊ ႏွာေခါင္းအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’၊ လွ်ာအေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’၊ ကိုယ္ အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’၊ စိတ္အေတြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’ တို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ေဝဒနာဟု ဆိုအပ္၏။ ဖႆျဖစ္ေပၚျခင္းေၾကာင့္ခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’ ျဖစ္ေပၚ၏၊ ဖႆ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’ ခ်ဳပ္၏။ မွန္ကန္ေသာ ျမင္မႈ။ပ။ မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈဟူေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဤအရိယမဂ္သည္ပင္ ေဝဒနာခ်ဳပ္ရာသို႔ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ မည္၏။
ရဟန္းတို႔ သမဏျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ဤသို႔ ေဝဒနာကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ ေဝဒနာျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ ေဝဒနာခ်ဳပ္ရာကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ ေဝဒနာခ်ဳပ္ရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ကို အထူးသိ၍ ေဝဒနာ၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းငွါ စဲြမက္မႈ ကင္းျခင္းငွါ ခ်ဳပ္ျခင္းငွါ က်င့္ကုန္၏၊ ထိုသမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ေကာင္းစြာ က်င့္သူတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုေကာင္းစြာ က်င့္သူတို႔သည္ ဤဓမၼဝိနယ’သာသနာေတာ္ ‘၌ ေထာက္တည္ႏိုင္ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ သမဏျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ဤသို႔ ေဝဒနာကို အထူးသိ၍ ။ပ။ ဤသို႔ ေဝဒနာခ်ဳပ္ ရာသို႔ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ကို အထူးသိ၍ ။ပ။ အလံုးစံုကိစၥ ၿပီးၿပီးျဖစ္ကုန္ေသာ သူတို႔အား ဝဋ္ဆင္းရဲ ဟူ၍ ပညတ္ရန္ မရွိေတာ့ၿပီ။
ရဟန္းတို႔ သညာဟူသည္ အဘယ္နည္း။ ရဟန္းတို႔ သညာအေပါင္းတို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔ တည္း၊ အဆင္း၌ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’၊ အသံ၌ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’၊ အနံ႕၌ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’၊ အရသာ၌ ့မွတ္သားမႈ ‘သညာ’၊ အေတြ႕၌ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’၊ ဓမၼ၌ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ တို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို သညာဟု ဆိုအပ္၏။ ဖႆျဖစ္ေပၚျခင္းေၾကာင့္ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ ျဖစ္ေပၚ၏၊ ဖႆခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ ခ်ဳပ္၏။ မွန္ကန္ေသာ ျမင္မႈ။ပ။ မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈဟူေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဤအရိယမဂ္သည္ပင္ သညာခ်ဳပ္ရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ မည္၏။ပ။ အလံုးစံုကိစၥ ၿပီးၿပီးျဖစ္ကုန္ေသာ သူတို႔အား ဝဋ္ဆင္းရဲဟူ၍ ပညတ္ရန္ မရွိေတာ့ၿပီ။
ရဟန္းတို႔ သခၤါရတို႔ဟူသည္ အဘယ္နည္း။ ရဟန္းတို႔ ေစ့ေဆာ္မႈ ေစတနာအေပါင္းတို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔တည္း၊ အဆင္း၌ ေစ့ေဆာ္မႈ၊ အသံ၌ ေစ့ေဆာ္မႈ၊ အနံ႕၌ ေစ့ေဆာ္မႈ၊ အရသာ၌ ေစ့ေဆာ္မႈ၊ အေတြ႕အထိ၌ ေစ့ေဆာ္မႈ၊ ဓမၼ၌ ေစ့ေဆာ္မႈတို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို သခၤါရတို႔ဟု ဆိုအပ္၏။
ဖႆျဖစ္ေပၚျခင္းေၾကာင့္ သခၤါရျဖစ္ေပၚ၏၊ ဖႆခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ သခၤါရခ်ဳပ္၏။ မွန္ကန္ေသာ ျမင္မႈ။ပ။ မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈဟူေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဤအရိယမဂ္သည္ပင္ သခၤါရတို႔ ခ်ဳပ္ရာသို႔ေရာက္ ေၾကာင္းအက်င့္ မည္၏။
ရဟန္းတို႔ သမဏျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ဤသို႔ သခၤါရတို႔ကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ သခၤါရတို႔ ျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ သခၤါရတို႔ ခ်ဳပ္ရာကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ သခၤါရတို႔ ခ်ဳပ္ရာသို႔ေရာက္ ေၾကာင္းအက်င့္ကို အထူးသိ၍ သခၤါရတို႔၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းငွါ စဲြမက္မႈ ကင္းျခင္းငွါ ခ်ဳပ္ျခင္းငွါက်င့္ကုန္၏၊ ထိုသမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ေကာင္းစြာ က်င့္သူတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုေကာင္းစြာက်င့္သူတို႔သည္ ဤဓမၼ ဝိနယ ‘သာသနာေတာ္ ‘ ၌ ေထာက္တည္ႏိုင္ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ သမဏျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ကား ဤသို႔ သခၤါရတို႔ကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ သခၤါရတို႔ျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ သခၤါရတို႔ ခ်ဳပ္ရာကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ သခၤါရတို႔ ခ်ဳပ္ရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ကို အထူးသိ၍ သခၤါရတို႔၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းေၾကာင့္ စဲြမက္မႈ ကင္းျခင္းေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ မစဲြလမ္းမူ၍ ကိေလသာမွ လြတ္ကုန္၏။ ထိုသမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ေကာင္းစြာ လြတ္ေျမာက္သူတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုေကာင္းစြာ လြတ္ေျမာက္သူတို႔သည္ အလံုးစံုကိစၥ ၿပီးၿပီးျဖစ္ကုန္၏။ ထိုအလံုးစံုကိစၥ ၿပီးၿပီးျဖစ္ကုန္ေသာ သူတို႔အား ဝဋ္ဆင္းရဲဟူ၍ ပညတ္ရန္ မရွိေတာ့ၿပီ။
ရဟန္းတို႔ ဝိညာဏ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း။ ရဟန္းတို႔ ဝိညာဏ္အေပါင္းတို႔သည္ ဤေျခာက္ပါးတို႔တည္း၊ စကၡဳဝိညာဏ္၊ ေသာတဝိညာဏ္၊ ဃာနဝိညာဏ္၊ ဇိဝွါဝိညာဏ္၊ ကာယဝိညာဏ္၊ မေနာဝိညာဏ္တို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ဝိညာဏ္ဟု ဆိုရ၏။ နာမ္႐ုပ္ျဖစ္ေပၚျခင္းေၾကာင့္ ဝိညာဏ္ျဖစ္ေပၚ၏၊ နာမ္႐ုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ဝိညာဏ္ခ်ဳပ္၏။ မွန္ကန္ေသာ ျမင္မႈ။ပ။ မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈဟူေသာအဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဤအရိယမဂ္သည္ပင္ ဝိညာဏ္ခ်ဳပ္ရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ မည္၏။
ရဟန္းတို႔ သမဏျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ဤသို႔ ဝိညာဏ္ကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ ဝိညာဏ္ျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ ဝိညာဏ္ခ်ဳပ္ရာကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ ဝိညာဏ္ခ်ဳပ္ရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ကို အထူးသိ၍ ဝိညာဏ္၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းငွါ စဲြမက္မႈ ကင္းျခင္းငွါ ခ်ဳပ္ျခင္းငွါ က်င့္ကုန္၏၊ ထိုသမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ေကာင္းစြာ က်င့္သူတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုေကာင္းစြာ က်င့္သူတို႔သည္ ဤဓမၼဝိနယ’သာသနာေတာ္ ‘ ၌ ေထာက္တည္ႏိုင္ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ သမဏျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ဤသို႔ ဝိညာဏ္ကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ ဝိညာဏ္ျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ ဝိညာဏ္ခ်ဳပ္ရာကို အထူးသိ၍ ဤသို႔ ဝိညာဏ္ခ်ဳပ္ရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ကို အထူးသိ၍ ဝိညာဏ္၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းေၾကာင့္ စဲြမက္မႈ ကင္းျခင္းေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္မစဲြလမ္း မူ၍ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ကုန္၏၊ ထိုသူတို႔သည္ ေကာင္းစြာ လြတ္ေျမာက္သူတို႔ျဖစ္ကုန္၏။ ထို ေကာင္းစြာ လြတ္ေျမာက္ၿပီးသူတို႔သည္ အလံုးစံုကိစၥ ၿပီးၿပီး ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုအလံုးစံုကိစၥၿပီးၿပီးျဖစ္ကုန္ ေသာ သူတို႔အား ဝဋ္ဆင္းရဲဟူ၍ ပညတ္ရန္ မရွိေတာ့ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
စတုတၳသုတ္။