၆၃။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ရဟန္းတစ္းပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏- ”အသွ်င္ဘုရား ေတာင္းပန္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္တပည့္ေတာ္ အား အက်ဥ္းအားျဖင့္ တရားေဟာေတာ္မူပါေလာ့၊ တပည့္ေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ယင္းတရားကို ၾကားနာရေသာ္ တစ္ေယာက္တည္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ကပ္၍ မေမ့မေလ်ာ့ျပင္းစြာလုံ႔လျပဳလ်က္ နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေနလိုပါ၏ ”ဟု ေလွ်ာက္၏။ ရဟန္းစြဲလမ္းေသာ္ မာရ္သည္ ေႏွာင္ဖြဲ႕ အပ္၏၊ မစြဲလမ္းေသာ္ မာရ္မွ လြတ္ေျမာက္၏။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာျမတ္စြာဘုရား သိပါၿပီ၊ ေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား သိပါၿပီဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ရဟန္း ငါ အက်ဥ္းေဟာအပ္ေသာ စကား၏ အက်ယ္ျဖစ္ေသာ အနက္ကို သင္ အဘယ္သို႔ သိသနည္း။ အသွ်င္ဘုရား ႐ုပ္ကို စြဲလမ္းေသာ္ မာရ္သည္ ေႏွာင္ဖြဲ႕အပ္၏၊ မစြဲလမ္းေသာ္ မာရ္မွ လြတ္ေျမာက္၏၊ ေဝဒနာကို စြဲလမ္းေသာ္ မာရ္သည္ ေႏွာင္ဖြဲ႕အပ္၏၊ မစြဲလမ္းေသာ္ မာရ္မွ လြတ္ေျမာက္၏၊ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကို စြဲလမ္းေသာ္ မာရ္သည္ ေႏွာင္ဖြဲ႕အပ္၏၊ မစြဲလမ္းေသာ္ မာရ္မွလြတ္ေျမာက္၏။ အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာေသာ ဤစကား၏ အက်ယ္ျဖစ္ေသာ အနက္ကို ဤသို႔ သိပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ရဟန္း ေကာင္းေပစြ ေကာင္းေပစြ၊ သင္သည္ ငါဘုရား အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာၾကားအပ္ေသာစကား၏ အက်ယ္ျဖစ္ေသာ အနက္ကို ေကာင္းစြာ သိေပ၏။ ရဟန္း ႐ုပ္ကို စြဲလမ္းေသာ္ မာရ္သည္ေႏွာင္ဖြဲ႕အပ္၏၊ မစြဲလမ္းေသာ္ မာရ္မွ လြတ္ေျမာက္၏၊ ေဝဒနာကို။ သညာကို။ သခၤါရတို႔ကို။ ဝိညာဏ္ကိုစြဲလမ္းေသာ္ မာရ္သည္ ေႏွာင္ဖြဲ႕အပ္၏၊ မစြဲလမ္းေသာ္ မာရ္မွ လြတ္ေျမာက္၏။ ရဟန္း ငါအက်ဥ္းအား ျဖင့္ ေဟာၾကားအပ္ေသာ ဤစကား၏ အက်ယ္ျဖစ္ေသာ အနက္ကို ဤသို႔ မွတ္ရမည္ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ထိုရဟန္းသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကို အလြန္ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္၍ ေနရာမွ ထကာရွိခိုးၿပီးလွ်င္ အ႐ိုအေသျပဳ၍ ဖဲသြားေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ထိုရဟန္းသည္ တစ္ပါးတည္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ကပ္၍ မေမ့မေလ်ာ့ လုံ႔လျပဳလ်က္ နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေနလတ္ေသာ္ မၾကာမီပင္လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္ရဟန္းျပဳၾကေသာ အမ်ဳိးသားတို႔ လိုလားေတာင့္တအပ္ေသာအက်င့္ျမတ္ကို မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ ပင္ကိုယ္တိုင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ျပဳကာ ေရာက္လ်က္ေန၏၊ ”ပဋိသေႏၶေနမႈ ကုန္ၿပီ၊ အက်င့္ျမတ္ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ ျပဳဖြယ္ (မဂ္) ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤ (မဂ္ကိစၥ) အလို႔ငွါ တစ္ပါးေသာျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီ”ဟု သိ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ရဟႏၲာတို႔တြင္ တစ္ပါးအပါအဝင္ ျဖစ္ေလ၏။
ပဌမသုတ္။