၆၃။ သာဝတၳိနိဒါန္း။ ထိုအခါ အသွ်င္မိဂဇာလသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လ်က္။ပ။ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏-”အသွ်င္ဘုရားတစ္ေယာက္ တည္း ေနသူ တစ္ေယာက္တည္း ေနသူ”ဟု ဆိုအပ္၏၊ အဘယ္သို႔ ေနျခင္းျဖင့္တစ္ေယာက္တည္း ေနသူ ျဖစ္ႏိုင္ပါသနည္း၊ အဘယ္သို႔ ေနျခင္းျဖင့္ကား အေဖာ္ႏွင့္ အတူေနသူျဖစ္ပါသနည္းဟု (ေလွ်ာက္၏)။
မိဂဇာလ အလိုရွိအပ္ကုန္ ႏွစ္သက္အပ္ကုန္ေသာ စိတ္ႏွလံုးကို ပြါးေစတတ္ကုန္ေသာ ခ်စ္ခင္ဖြယ္သေဘာရွိကုန္ေသာ ကာမႏွင့္ စပ္ကုန္ေသာ စြဲမက္အပ္ကုန္ေသာ စကၡဳဝိညာဏ္ျဖင့္ သိအပ္ကုန္ေသာအဆင္းတို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ထိုအဆင္းကို ရဟန္းသည္ အကယ္၍ အလြန္ႏွစ္သက္အံ့၊ အလြန္ေျပာဆိုအံ့၊ လႊမ္းမိုး၍ တည္အံ့၊ ထိုအဆင္းကို အလြန္ႏွစ္သက္ အလြန္ေျပာဆို လႊမ္းမိုး၍ တည္ေသာ ထိုရဟန္းအားႏွစ္သက္မႈ ျဖစ္၏၊ ႏွစ္သက္မႈ ရွိေသာ္ ျပင္းစြာစြဲမက္မႈ ျဖစ္၏၊ ျပင္းစြာစြဲမက္မႈ ရွိေသာ္ စပ္ယွဥ္ ‘ေႏွာင္ဖြဲ႕’မႈျဖစ္၏၊ မိဂဇာလ ႏွစ္သက္မႈ သံေယာဇဥ္ႀကိဳး အခ်ည္ခံရေသာ ရဟန္းကို ”အေဖၚႏွင့္ အတူေနသူ”ဟုဆို အပ္၏။ပ။
မိဂဇာလ ဇိဝွါဝိညာဏ္ျဖင့္ သိအပ္ေသာ အရသာတို႔သည္ ရွိကုန္၏။ပ။ မိဂဇာလ အလိုရွိအပ္ကုန္ႏွစ္သက္အပ္ကုန္ စိတ္ႏွလံုးကို ပြါးေစတတ္ကုန္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္သေဘာရွိကုန္ေသာ ကာမႏွင့္ စပ္ကုန္ေသာစြဲမက္အပ္ကုန္ေသာ မေနာဝိညာဏ္ျဖင့္ သိအပ္ကုန္ေသာ သေဘာတရားတို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ထိုသေဘာတရားကို ရဟန္းသည္ အကယ္၍ အလြန္ႏွစ္သက္အံ့၊ အလြန္ေျပာဆိုအံ့၊ လႊမ္းမိုး၍ တည္အံ့၊ ထိုသေဘာတရားကို အလြန္ႏွစ္သက္ အလြန္ေျပာဆို လႊမ္းမိုး၍ တည္ေသာ ထိုရဟန္းအား ႏွစ္သက္မႈ ျဖစ္၏၊ ႏွစ္သက္မႈ ရွိေသာ္ ျပင္းစြာစြဲမက္မႈ ျဖစ္၏၊ ျပင္းစြာစြဲမက္မႈ ရွိေသာ္ စပ္ယွဥ္ ‘ေႏွာင္ဖြဲ႕’ မႈ ျဖစ္၏၊ မိဂဇာလႏွစ္သက္မႈ သံေယာဇဥ္ႀကိဳး အခ်ည္ခံရေသာ ရဟန္းကို ”အေဖာ္ႏွင့္ အတူေနသူ”ဟု ဆိုအပ္၏။
မိဂဇာလ ဤသို႔ ေနေသာ ရဟန္းသည္ လူသံမရွိကုန္ေသာ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံမရွိကုန္ေသာလူနံ႕မရွိကုန္ေသာ လူတို႔ လ်ဳိ႕ဝွက္မႈကို ျပဳရန္ထိုက္ကုန္ေသာ ကိန္းေအာင္းျခင္းငွါ ေလ်ာက္ပတ္ကုန္ေသာအလြန္ေဝးကုန္ေသာ ေတာ, ေတာအုပ္ျဖစ္ကုန္ေသာ ေက်ာင္းတို႔ကို အကယ္၍ မွီဝဲေနေစကာမူ ထိုရဟန္းကို ”အေဖာ္ႏွင့္ အတူေနသူ”ဟုပင္ ဆိုအပ္၏။ ထိုသို႔ဆိုျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊ တဏွာသည္ထို ရဟန္း၏ အေဖာ္မည္၏။ ထိုအေဖာ္တဏွာကို ထိုရဟန္းသည္ မပယ္အပ္ေသး၊ ထို႔ေၾကာင့္”အေဖာ္ႏွင့္ အတူေနသူ”ဟု ဆိုအပ္၏။
မိဂဇာလ အလိုရွိအပ္ကုန္ ႏွစ္သက္အပ္ကုန္ေသာ စိတ္ႏွလံုးကို ပြါးေစတတ္ကုန္ေသာ ခ်စ္ခင္ဖြယ္သေဘာရွိကုန္ေသာ ကာမႏွင့္ စပ္ကုန္ေသာ စြဲမက္အပ္ကုန္ေသာ စကၡဳဝိညာဏ္ျဖင့္ သိအပ္ကုန္ေသာအဆင္းတို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ထိုအဆင္းကို ရဟန္းသည္ အကယ္၍ အလြန္ မႏွစ္သက္အံ့၊ အလြန္ မေျပာဆိုအံ့၊ လႊမ္းမိုး၍ မတည္အံ့၊ ထိုအဆင္းကို အလြန္မႏွစ္သက္ အလြန္မေျပာဆို လႊမ္းမိုး၍ မတည္ေသာထိုရဟန္းအား ႏွစ္သက္မႈသည္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၏၊ ႏွစ္သက္မႈ မရွိေသာ္ ျပင္းစြာတပ္မက္မႈ မျဖစ္ႏိုင္၊ ျပင္းစြာတပ္မက္မႈ မရွိေသာ္ စပ္ယွဥ္ ‘ေႏွာင္ဖြဲ႕’မႈ မျဖစ္၊ မိဂဇာလ ႏွစ္သက္မႈ သံေယာဇဥ္ႀကိဳး အခ်ည္မခံရေသာရဟန္းကို ”တစ္ေယာက္တည္း ေနသူ”ဟု ဆိုအပ္၏။ပ။
မိဂဇာလ ဇိဝွါဝိညာဏ္ျဖင့္ သိအပ္ကုန္ေသာ အရသာတို႔သည္ ရွိကုန္၏။ပ။ မိဂဇာလ အလိုရွိအပ္ ကုန္ႏွစ္သက္အပ္ကုန္ေသာ စိတ္ႏွလံုးကို ပြါးေစတတ္ကုန္ေသာ ခ်စ္ခင္ဖြယ္သေဘာရွိကုန္ေသာ ကာမႏွင့္စပ္ကုန္ေသာ စြဲမက္အပ္ကုန္ေသာ မေနာဝိညာဏ္ျဖင့္ သိအပ္ကုန္ေသာ သေဘာတရားတို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ထိုသေဘာတရားကို ရဟန္းသည္ အကယ္၍ အလြန္ မႏွစ္သက္အံ့၊ အလြန္ မေျပာဆိုအံ့၊ လႊမ္းမိုး၍ မတည္အံ့၊ ထိုသေဘာတရားကို မႏွစ္သက္ မေျပာဆို လႊမ္းမိုး၍ မတည္ေသာ ထိုရဟန္းအား ႏွစ္သက္မႈ့ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၏၊ ႏွစ္သက္မႈ မရွိေသာ္ ျပင္းစြာ တပ္မက္မႈ မျဖစ္ႏိုင္၊ ျပင္းစြာ တပ္မက္မႈ မရွိေသာ္ စပ္ယွဥ္’ေႏွာင္ဖြဲ႕’မႈ မျဖစ္၊ မိဂဇာလ ႏွစ္သက္မႈသံေယာဇဥ္ႀကိဳး အခ်ည္မခံရေသာ ရဟန္းကို”တစ္ေယာက္တည္း ေနသူ”ဟု ဆိုအပ္၏။
မိဂဇာလ ဤသို႔ ေနေသာ ရဟန္းသည္ ရဟန္းေယာက်္ား, ရဟန္းမိန္းမ, ဥပါသကာေယာက်္ား,ဥပါသိကာမိန္းမ, မင္း, မင္းအမတ္ႀကီး, တိတၳိ, တိတၳိတပည့္တို႔ႏွင့္ ေရာကာ ရြာနီးေက်ာင္း၌ အကယ္၍ ေနေစကာမူ ”တစ္ေယာက္တည္း ေနသူ”ဟုပင္ ဆိုအပ္၏။ ထိုသို႔ဆိုရျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊ တဏွာသည္ ထိုရဟန္း၏ အေဖာ္မည္၏၊ ထိုအေဖာ္တဏွာကို ထိုရဟန္းသည္ ပယ္အပ္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္”တစ္ေယာက္တည္း ေနသူ”ဟု ဆိုအပ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ပဌမသုတ္။