၆၉။ အခါတစ္ပါး၌ အသွ်င္သာရိပုၾတာႏွင့္ အသွ်င္ဥပေသနတို႔သည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ယင္းတိုက္ ေတာ့သပၸေသာ႑ိကလိုဏ္ဂူ၌ (သီတင္းသံုး) ေနကုန္၏၊ ထိုအခါ အသွ်င္ဥပေသန၏ကိုယ္ေပၚ၌ ေႁမြဆိုး (တစ္ေကာင္) က်လာ၏၊ ထိုအခါ အသွ်င္ဥပေသနသည္ ရဟန္းတို႔ကို ”ငါ့သွ်င္တို႔ လာၾကကုန္၊ ဤကိုယ္သည္ ဤေနရာ၌ ဖြဲဆုပ္ကဲ့သို႔ ဖ႐ိုဖရဲ က်ဲမသြားမီ ငါ၏ ဤကိုယ္ကို ေညာင္ေစာင္းငယ္ေပၚသို႔ တင္ၿပီးလွ်င္ အျပင္သို႔ ထုတ္ၾကပါကုန္”ဟု မိန္႔ဆို၏။
ဤသို႔ မိန္႔ဆိုေသာ္ အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ အသွ်င္ဥပေသနအား ဤစကားကို မိန္႔ဆို၏-”အသွ်င္ဥပေသနကိုယ္၏ ေဖာက္ျပန္ျခင္း ဣေႁႏၵတို႔ ေဖာက္ျပန္ျခင္းကို ငါတို႔ မေတြ႕ျမင္ၾကရကုန္၊ ထိုသို႔ ျဖစ္ပါလ်က္ အသွ်င္ဥပေသနသည္ ‘ငါ့သွ်င္တို႔ လာၾကကုန္၊ ဤကိုယ္သည္ ဤေနရာ၌ ဖြဲဆုပ္ကဲ့သို႔ဖ႐ိုဖရဲ က်ဲမသြားမီ ငါ၏ကိုယ္ကို ေညာင္ေစာင္းငယ္ေပၚသို႔ တင္ၿပီးလွ်င္ အျပင္သို႔ ထုတ္ၾကပါကုန္”ဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုေနဘိ၏။ ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ အမွန္အားျဖင့္ ”ငါသည္ မ်က္စိဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ငါ၏မ်က္စိဟူ၍လည္းေကာင္း။ပ။ ငါသည္ လွ်ာဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ငါ၏ လွ်ာဟူ၍လည္းေကာင္း။ပ။ ငါသည္စိတ္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ငါ၏ စိတ္ဟူ၍လည္းေကာင္း” ဤကဲ့သို႔ ထင္ျမင္ေနသူအားသာကိုယ္ေဖာက္ျပန္ျခင္း၊ ဣေႁႏၵေဖာက္ျပန္ျခင္း ျဖစ္ရာ၏။ ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ ”ငါသည္ မ်က္စိဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ငါ၏မ်က္စိဟူ၍လည္းေကာင္း။ပ။ ငါသည္ လွ်ာဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ငါ၏ လွ်ာဟူ၍လည္းေကာင္း။ပ။ ငါသည္စိတ္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ငါ၏ စိတ္ဟူ၍လည္းေကာင္း” ငါ့အား ဤကဲ့သို႔ ထင္ျမင္မႈမ်ဳိး မရွိ။ ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ ထိုထင္ျမင္မႈမ်ဳိး မရွိေသာ ငါ့အား ကိုယ္ေဖာက္ျပန္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ဣေႁႏၵတို႔ေဖာက္ ျပန္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း အဘယ္မွာ ျဖစ္ႏိုင္မည္နည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ထိုသို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္သာလွ်င္ အသွ်င္ဥပေသနသည္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာကပင္ ငါဟု စြဲယူမႈ ‘ဒိ႒ိ’၊ ငါ့ဥစၥာဟု တပ္မက္မႈ ‘တဏွာ’၊ ငါဟု ေထာင္လႊားမႈ ‘မာနာႏုသယ’ကို ေကာင္းစြာ ႏုတ္ပယ္ၿပီး ျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ”ငါသည္ မ်က္စိဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ငါ၏ မ်က္စိဟူ၍လည္းေကာင္း။ပ။ ငါသည္ လွ်ာဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ငါ၏ လွ်ာဟူ၍လည္းေကာင္း။ပ။ ငါသည္ စိတ္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ငါ၏ စိတ္ဟူ၍လည္းေကာင္း” အသွ်င္ဥပေသနအား ဤကဲ့သို႔ ထင္ျမင္မႈမ်ဳိး မျဖစ္ႏိုင္ဟု (အသွ်င္သာရိပုၾတာ) မိန္႔ဆို၏။ ထိုအခါ ထိုရဟန္းတို႔သည္ အသွ်င္ဥပေသန၏ကိုယ္ကို ေညာင္ေစာင္းငယ္ေပၚသို႔ တင္ၿပီးလွ်င္အျပင္သို႔ ထုတ္ၾကကုန္၏။ ထိုအခါ အသွ်င္ဥပေသန၏ကိုယ္သည္ ထိုေနရာ၌ ပင္ ဖြဲဆုပ္ကဲ့သို႔ ဖ႐ိုဖရဲက်ဲသြားေလ၏။
သတၱမသုတ္။