၂၆ဝ။ ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား ေကာင္းကင္၌ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ေလတို႔သည္ တိုက္ခတ္ကုန္၏၊ အေရွ႕မွ လာေသာ ေလတို႔သည္လည္း တိုက္ခတ္ကုန္၏၊ အေနာက္မွ လာေသာ ေလတို႔သည္လည္းတိုက္ ခတ္ကုန္၏၊ ေျမာက္မွ လာေသာ ေလတို႔သည္လည္း တိုက္ခတ္ကုန္၏၊ ေတာင္မွ လာေသာေလတို႔သည္လည္း တိုက္ခတ္ကုန္၏၊ ျမဴမႈန္ပါေသာ ေလတို႔သည္လည္း တိုက္ခတ္ကုန္၏၊ ျမဴမႈန္မပါေသာ ေလတို႔သည္လည္း တိုက္ခတ္ကုန္၏၊ ေအးျမေသာ ေလတို႔သည္လည္း တိုက္ခတ္ကုန္၏၊ ပူေသာ ေလတို႔သည္လည္း တိုက္ခတ္ကုန္၏၊ အားနည္းေသာ ေလတို႔သည္လည္း တိုက္ခတ္ကုန္၏၊ လြန္ကဲျပင္းထန္ေသာ ေလတို႔သည္လည္း တိုက္ခတ္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤအတူပင္ ဤခႏၶာကိုယ္၌ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ေဝဒနာတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏၊ သုခေဝဒနာသည္လည္း ျဖစ္၏၊ ဒုကၡေဝဒနာသည္လည္းျဖစ္၏၊ ဥေပကၡာေဝဒနာသည္လည္း ျဖစ္၏ဟု (ေဟာေတာ္မူ၏)။
ေကာင္းကင္၌ အထူးထူးအျပားျပား မ်ားစြာေသာ ေလတို႔သည္ တိုက္ခတ္ကုန္ သကဲ႕သို႔လည္းေကာင္း၊ အေရွ႕မွ လာေသာေလ, အေနာက္မွ လာေသာေလ, ေျမာက္ မွ လာေသာေလ, ထိုမွတစ္ပါး ေတာင္မွလာေသာေလ, -ႎျမဴမႈန္ပါေသာေလ, ျမဴမႈန္မပါေသာေလ, ေအးျမေသာေလ, တစ္ခါတစ္ရံ ပူေသာ ေလ,လြန္ကဲျပင္းထန္ေသာေလ, အားနည္းေသာ ေလဟု ဆိုအပ္ေသာ မ်ားစြာေသာ ေလတို႔တိုက္ခတ္ကုန္သကဲ့သို႔လည္းေကာင္း -ႎထို႔အတူပင္ ဤခႏၶာကိုယ္၌ သုခေဝဒနာ၊ ဒုကၡေဝဒနာ၊ ဥေပကၡာေဝဒနာတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
အၾကင္အခါ ရဟန္းသည္ ထက္သန္ေသာ လုံ႔လရွိ၏၊ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’ မဆိတ္သုဥ္း၊ ထိုအခါထိုပညာရွိရဟန္းသည္ ေဝဒနာအားလံုးတို႔ကို ပိုင္းျခား၍ သိ၏။
ထိုရဟန္းသည္ ေဝဒနာတို႔ကို ပိုင္းျခား၍ သိေသာ္ ယခုဘဝ၌ ပင္ အာသေဝါ ကင္းကြာႏိုင္၏၊ ေလာကုတၱရာဓမၼ၌ တည္ေသာ ရဟႏၲာျဖစ္၍ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီးေသာ္ ဘဝသံုးပါး၌ ျဖစ္သူဟူေသာအေရအတြက္သို႔ မေရာက္ရေတာ့ေခ်ဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။
ဒုတိယသုတ္။