၂၆၆။ ထိုအခါ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္၏။ပ။ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္ေနၾကၿပီးေသာ ထိုရဟန္းတို႔အား ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏-”ရဟန္းတို႔ေဝဒနာတို႔ ဟူသည္ အဘယ္တို႔နည္း၊ ေဝဒနာ၏ ျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကား အဘယ္နည္း၊ ေဝဒနာခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ ကား အဘယ္နည္း၊ ေဝဒနာခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ကားအဘယ္နည္း၊ ေဝဒနာ၏ သာယာ ဖြယ္ကား အဘယ္နည္း၊ အျပစ္ကား အဘယ္နည္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာကား အဘယ္နည္း”ဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔အား တရားတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားသာ အရင္းမူလရွိပါကုန္၏။ပ။ ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာတို႔ကား သုခေဝဒနာ၊ ဒုကၡေဝဒနာ၊ ဥေပကၡာေဝဒနာ ဤသံုးပါးတို႔တည္း။ပ။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ခံစားမႈ ‘ ေဝဒနာ ‘ တို႔ဟူ၍ ဆိုအပ္ကုန္၏၊ ေတြ႕ထိမႈ ျဖစ္ေပၚျခင္းေၾကာင့္။ [ ေရွ႕သုတ္၌ကဲ့သို႔ထို႔အတူ ခ်ဲ႕ရမည္ ]။
အ႒မသုတ္။