၂၅၂။ ရဟန္းတို႔ အၾကားအျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္သည္ ”မဟာသမုဒၵရာ၌ ဝဲၾသဃရွိ၏ ”ဟူေသာ ဤစကားကို ေျပာဆို၏။ ရဟန္းတို႔ ”ဝဲၾသဃ”ဟူေသာ ဤအမည္သည္ ကိုယ္၌ က်ေရာက္လ်က္ရွိေသာဒုကၡေဝဒနာတို႔၏ အမည္တည္း။ ရဟန္းတို႔ အၾကားအျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္သည္ ကိုယ္၌ က်ေရာက္လ်က္ရွိေသာ ဒုကၡေဝဒနာျဖင့္ ေတြ႕ထိခံစားရေသာ္ စိုးရိမ္ရ၏၊ ပင္ပန္းရ၏၊ ငိုေႂကြးရ၏၊ ရင္ထုလ်က့္ျမည္တမ္းရ၏၊ မိန္းေမာျခင္းသို႔ ေရာက္ရ၏။ ရဟန္းတို႔ အၾကားအျမင္ မရွိေသာ ဤပုထုဇဥ္ကိုဝဲၾသဃ၌ မတည္တံ့ႏိုင္သူ ေထာက္တည္ရာကို မရႏိုင္သူဟု ဆိုရ၏။
ရဟန္းတို႔ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္ကား ကိုယ္၌ က်ေရာက္လ်က္ရွိေသာ ဒုကၡေဝဒနာျဖင့္ ေတြ႕ထိခံစားရေသာ္ မစိုးရိမ္ရ၊ မပင္ပန္းရ၊ မငိုေႂကြးရ၊ ရင္ထုလ်က္ မျမည္တမ္းရ၊ မိန္းေမာျခင္းသို႔ မေရာက္ရ။ ရဟန္းတို႔ အၾကားအျမင္ရွိေသာ ဤအရိယာတပည့္ကို ဝဲၾသဃ၌ တည္တံ့ႏိုင္သူေထာက္တည္ရာကို ရႏိုင္သူဟု ဆိုရ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဉာဏ္အားနည္းေသာ စြမ္းအားနည္းေသာ အၾကင္သူသည္ ကိုယ္၌ က်ေရာက္ လ်က္ရွိေသာအသက္ကိုပင္ ေဆာင္ယူသြားႏိုင္ေလာက္ေသာ ေပၚေပါက္လာေသာ ထို ဒုကၡေဝဒနာတို႔ကိုသည္းမခံႏိုင္၊ ေဝဒနာတို႔ျဖင့္ ေတြ႕ထိခံရေသာ္ တုန္လႈပ္၏၊ ျမည္တမ္းငိုေႂကြး၏၊ ထိုသူသည္ ဝဲၾသဃ၌ မတည္တံ့ႏိုင္သည္သာမက ေထာက္ တည္ရာမွ်ကိုလည္း မရႏိုင္။
အၾကင္သူသည္ကား ကိုယ္၌ က်ေရာက္လ်က္ရွိေသာ အသက္ကိုပင္ ေဆာင္ယူ သြားႏိုင္ေလာက္ေသာေပၚေပါက္လာေသာ ထိုဒုကၡေဝဒနာတို႔ကိုသည္းခံႏိုင္၏၊ ေဝဒနာတို႔ျဖင့္ ေတြ႕ထိခံရေသာ္ မတုန္လႈပ္၊ ထိုသူသည္ ဝဲၾသဃ၌ တည္တံ့ႏိုင္သည္ သာမက ေထာက္တည္ရာကိုလည္း ရႏိုင္၏။
စတုတၳသုတ္။