၃၈၅။ အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သုမ႓တိုင္း ေသဒကမည္ေသာ သုမ႓တိုင္းသူတို႔၏ နိဂံုး၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ကို မိန္႔ေတာ္မူ၏- ရဟန္းတို႔ ေရွး၌ျဖစ္ဖူးသည္ကား စ႑ာလ (မည္ေသာ) ဝါးတိုင္ကို တက္တတ္ေသာ ဆရာသည္ စ႑ာလဝါးကိုစိုက္ထူေစ၍ ေမဒကထာလိက မည္ေသာ တပည့္အား ”အေမာင္ေမဒကထာလိက လာေလာ့၊ သင္သည္စ႑ာလဝါးတိုင္ သို႔ တက္၍ ငါ၏ ပခံုးထက္၌ ရပ္ေလာ့”ဟု ေျပာ၏။ ရဟန္းတို႔ ”ဆရာေကာင္းပါၿပီ”ဟု တပည့္ေမဒက ထာလိကသည္ စ႑ာလဝါးတိုင္ တက္တတ္ေသာ ဆရာအားဝန္ခံေျပာၾကားၿပီးလွ်င္ စ႑ာလဝါးတိုင္ထက္ သို႔ တက္၍ ဆရာ၏ ပခံုးထက္၌ ရပ္၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုအခါစ႑ာလဝါးတိုင္ တက္တတ္ေသာ ဆရာသည္ တပည့္ေမဒကထာလိကအား ”အေမာင္ေမဒကထာလိကသင္သည္ အကြၽႏု္ပ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ပါ၊ အကြၽႏု္ပ္ သည္ သင့္ကို ေစာင့္ေရွာက္ပါအံ့၊ ဤသို႔ ငါတို႔အခ်င္းခ်င္း လံုၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကကာ အတတ္ (ပညာ) တို႔ကိုလည္း ျပကုန္အံ့၊ လာဘ္ကိုလည္းရကုန္အံ့၊ စ႑ာလဝါးတိုင္မွလည္း ခ်မ္းသာစြာ ဆင္းႏိုင္ ၾကကုန္အံ့”ဟု ေျပာဆို၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ေျပာဆိုလတ္ေသာ္ ေမဒကထာလိကသည္ စ႑ာလဝါးတိုင္ တက္တတ္သည့္ ဆရာအား ”ဆရာဤစကားသည္ မသင့္ပါ၊ ဤသို႔ ျဖစ္ပါအံ့၊ ဆရာ သင္သည္လည္း မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ပါ၊ အကြၽႏု္ပ္သည္လည္း မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ပါအံ့၊ ဤသို႔ အကြၽႏု္ပ္တို႔ သည္ မိမိကိုယ္ကိုသာလံုၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကကာ အတတ္ပညာတို႔ကိုလည္း ျပပါကုန္အံ့၊ လာဘ္ကို လည္း ရပါကုန္အံ့၊ စ႑ာလဝါးတိုင္မွလည္း ခ်မ္းသာစြာ ဆင္းႏိုင္ၾကရပါကုန္အံ့”ဟု ေျပာဆို၏။
”ထို (ဆရာတပည့္ႏွစ္ဦးတို႔၏) စကားတို႔တြင္ ထိုတပည့္၏ စကားသည္ သင့္ျမတ္ေသာအေၾကာင္းျဖစ္ေပ၏”ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတို႔ တပည့္ေမဒကထာလိကသည္ဆရာကို ေျပာသကဲ့သို႔ ”မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္အံ့”ဟု သတိပ႒ာန္ကို မွီဝဲအပ္၏၊ ”သူတစ္ပါးကိုေစာင့္ ေရွာက္အံ့”ဟု သတိပ႒ာန္ကို မွီဝဲအပ္၏။ ရဟန္းတို႔ မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္သူတစ္ပါး ကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ရာ ေရာက္၏၊ သူတစ္ပါးကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္မိမိကိုယ္ကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ရာ ေရာက္၏။
ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္ သူတစ္ပါးကို ေစာင့္ေရွာက္ရာေရာက္သနည္း။ အဖန္ဖန္ မွီဝဲျခင္း ပြါးမ်ားျခင္း ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္ သူတစ္ပါးကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ရာ ေရာက္၏။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူတစ္ပါးကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္ မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ရာ ေရာက္သနည္း။ သည္းခံျခင္း မညႇဥ္းဆဲျခင္း ေမတၱာစိတ္ရွိျခင္း အစဥ္သနားျခင္းျဖင့္ သူတစ္ပါးကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္ မိမိကိုယ္ကိုလည္းေစာင့္ေရွာက္ရာ ေရာက္ေပ၏။
”ရဟန္းတို႔ မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္အံ့”ဟု သတိပ႒ာန္ကို မွီဝဲအပ္၏၊ ”သူတစ္ပါးကို ေစာင့့္ေရွာက္အံ့”ဟု သတိပ႒ာန္ကို မွီဝဲအပ္၏။ ရဟန္းတို႔ မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္ သူတစ္ပါးကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ရာ ေရာက္၏၊ သူတစ္ပါးကို ေစာင့္ေရွာက္သည္ရွိေသာ္ မိမိကိုယ္ကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ရာ ေရာက္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
နဝမသုတ္။