၄ဝ၁။ သာဝတၳိနိဒါန္း။ ရဟန္းတို႔ ရဟန္းသည္ ေအာက္ေမ့မႈ ‘သတိ’ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’ႏွင့္ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ ေနရာ၏၊ ဤသည္ကား သင္တို႔အတြက္ ငါတို႔၏ အဆံုးအမပင္တည္း။
ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ေအာက္ေမ့မႈ ‘သတိ’ႏွင့္ ျပည့္စံုသနည္း။ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ျပင္းစြာ အားထုတ္ေသာ လုံ႔လရွိသည္ ျဖစ္၍ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’ေအာက္ေမ့မႈ ‘သတိ’ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေလာက၌ အဘိဇၩာေဒါမနႆကို ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ ႐ုပ္အေပါင္း၌ ႐ုပ္အေပါင္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ႈေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေန၏။ ေဝဒနာတို႔၌။ပ။ စိတ္၌။ပ။ ျပင္းစြာအားထုတ္ေသာ လုံ႔လရွိသည္ ျဖစ္၍ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’ ေအာက္ေမ့မႈ ‘သတိ’ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေလာက၌အဘိဇၩာ ေဒါမနႆကို ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ သေဘာတရားတို႔၌ သေဘာတရားတို႔ကို အႀကိမ္ႀကိမ္႐ႈေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ သတိႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’ႏွင့္ ျပည့္စံုသနည္း။ ရဟန္းတို႔ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းအား ခံစားမႈ ‘ေဝဒနာ’တို႔သည္ ထင္ရွားစြာ ျဖစ္ကုန္၏၊ ထင္ရွားစြာ ထင္ကုန္၏၊ ထင္ရွားစြာ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏။ ၾကံစည္မႈ ‘ဝိတက္’တို႔သည္ ထင္ရွားစြာ ျဖစ္ကုန္၏၊ ထင္ရွားစြာထင္ကုန္၏၊ ထင္ရွားစြာ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏။ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’တို႔သည္ ထင္ရွားစြာ ျဖစ္ကုန္၏၊ ထင္ရွားစြာ ထင္ကုန္၏၊ ထင္ရွားစြာ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ သိေသာ ရဟန္းသည္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’ႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
ရဟန္းတို႔ ရဟန္းသည္ ေအာက္ေမ့မႈ ‘သတိ’ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ ေနရာ၏။ ဤသည္ကား သင္တို႔အတြက္ ငါဘုရားတို႔၏ အဆံုးအမတည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။