၁ဝ၂၈။ ရဟန္းတို႔ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေကာင္းမႈအစု ကုသိုလ္အလ်ဥ္တို႔သည့္ဤေလးပါးတို႔ပင္တည္း၊ အဘယ္ေလးပါးတို႔နည္း –
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ အရိယာတပည့္သည္ ”ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ‘အရဟံ’မည္ေတာ္မူပါေပ၏။ပ။ နတ္လူတို႔၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ‘သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ’မည္ေတာ္မူပါေပ၏၊ (သစၥာေလးပါးတရားတို႔ကို) သိေစေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ‘ဗုဒၶ’မည္ေတာ္မူပါေပ၏၊ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ‘ဘဂဝါ’မည္ေတာ္မူပါေပ၏”ဟု ျမတ္စြာဘုရား၌ မတုန္မလႈပ္ ၾကည္ညိဳျခင္းႏွင့္ ျပည့္စုံ၏။ ဤကား ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ပဌမ ေကာင္းမႈအစု ကုသိုလ္အလ်ဥ္တည္း။
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား အရိယာတပည့္သည္ တရားေတာ္၌။ပ။ သံဃာေတာ္၌။ပ။
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား အရိယာတပည့္သည္ ဝန္တိုမႈ ‘မေစၧရ’ အညစ္အေၾကး ကင္းေသာစိတ္ျဖင့္ အိမ္၌ ေန၏၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စြန္႔ၾကဲဲတတ္၏၊ (လွဴဒါန္းရန္) ေဆးေၾကာထားေသာ လက္ရွိ၏၊ စြန္႔ၾကဲဲျခင္း၌ ေမြ႕ေလ်ာ္၏၊ ဖုန္းေတာင္းယာစကာတို႔ႏွင့္ စပ္ယွဥ္၏၊ ေပးကမ္းေဝဖန္ျခင္း၌ေမြ႕ေလ်ာ္ ၏။ ဤကား ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ စတုတၳ ေကာင္းမႈအစုကုသိုလ္အလ်ဥ္တည္း။
ရဟန္းတို႔ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေကာင္းမႈအစု ကုသိုလ္အလ်ဥ္တို႔သည္ ဤေလးပါးတို႔ပင္တည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဒုတိယသုတ္။