၁ဝ၂၉။ ရဟန္းတို႔ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေကာင္းမႈအစု ကုသိုလ္အလ်ဥ္တို႔သည္ဤေလးပါးတို႔တည္း၊ အဘယ္ေလးပါးတို႔နည္း –
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ အရိယာတပည့္သည္ ”ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ‘အရဟံ’မည္ေတာ္မူပါေပ၏။ပ။ နတ္လူတို႔၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ‘သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ’မည္ေတာ္မူပါေပ၏၊ (သစၥာေလးပါးတရားတို႔ကို) သိေစေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ‘ဗုဒၶ’မည္ေတာ္မူပါေပ၏၊ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ‘ဘဂဝါ’မည္ေတာ္မူပါေပ၏”ဟု ျမတ္စြာဘုရား၌ မတုန္မလႈပ္ ၾကည္ညိဳျခင္းႏွင့္ ျပည့္စုံ၏။ ဤကား ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ပဌမ ေကာင္းမႈအစု ကုသိုလ္အလ်ဥ္တည္း။
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား အရိယာတပည့္သည္ တရားေတာ္၌။ပ။ သံဃာေတာ္၌။ပ။
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား အရိယာတပည့္သည္ ပညာရွိ၏၊ အျဖစ္အပ်က္ကို သိေသာ ပညာႏွင့္ျပည့္စုံ၏၊ ေဖာက္ထြင္း၍ သိႏိုင္ေသာ ေကာင္းစြာ ဆင္းရဲဲကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာျမတ္ေသာ ပညာႏွင့္ ျပည့္စုံ၏။ ဤကား ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ စတုတၳ ေကာင္းမႈအစုကုသိုလ္အလ်ဥ္တည္း။
ရဟန္းတို႔ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေကာင္းမႈအစု ကုသိုလ္အလ်ဥ္တို႔သည္ ဤေလးပါးတို႔ပင္တည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
တတိယသုတ္။