၁၁၇၂။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လက္သည္းဖ်ားေပၚ၌ ေျမမႈန္႔အနည္းငယ္ကို တင္ထား၍”ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ လက္သည္းဖ်ားေပၚ၌ ငါ တင္ထားေသာ ေျမမႈန္႔ႏွင့္ ဤ (ကမ႓ာ) ေျမႀကီးသည္ အဘယ္က ပို၍ မ်ားသနည္း”ဟု ရဟန္းတို႔ကို မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အသွ်င္ဘုရား ဤ (ကမ႓ာ) ေျမႀကီးကသာ ပို၍ မ်ားပါ၏၊ လက္သည္းဖ်ားေပၚ၌ ျမတ္စြာဘုရား တင္ထားေတာ္မူေသာ ေျမမႈန္႔သည္ အနည္းငယ္မွ်သာတည္း။ (ကမ႓ာ) ေျမႀကီးကို ေထာက္ဆ၍ လက္သည္းဖ်ားေပၚ၌ျမတ္စြာဘုရား တင္ထားေတာ္မူေသာ ေျမမႈန္႔သည္ မေရတြက္ေလာက္၊ မႏႈိင္းယွဥ္ေလာက္၊ အစိတ္အပိုင္းသို႔လည္း မေရာက္ႏိုင္ပါဟု (ေလွ်ာက္ကုန္၏)။
ရဟန္းတို႔ ဤအတူပင္ လူ႕ဘဝမွ စုေတ၍ လူ႕ဘဝ၌ ျပန္ျဖစ္ၾကေသာ သတၱဝါတို႔သည္ နည္းပါးကုန္၏၊ စင္စစ္အားျဖင့္ လူ႕ဘဝမွ စုေတ၍ ငရဲ၌ ျဖစ္ၾကေသာ သတၱဝါတို႔သည္သာ ပို၍ မ်ားကုန္၏။ပ။
ပဌမသုတ္။