အန ၄.၁၆၂: ဝိတၳာရသုတ္

၁၆၂။ ရဟန္းတို႔ အက်င့္တို႔သည္ ဤေလးမ်ဳိးတို႔တည္း။ အဘယ္ေလးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ- ဆင္းရဲ ၿငဳိျငင္စြာ က်င့္ရ၍ ႏုံ႔ေႏွးေသာ အသိဉာဏ္ရွိေသာ အက်င့္၊ ဆင္းရဲၿငဳိျငင္စြာ က်င့္ရ၍ လ်င္ျမန္ေသာ အသိဉာဏ္ရွိေသာ အက်င့္၊ ခ်မ္းသာလြယ္ကူစြာ က်င့္ရ၍ ႏုံ႔ေႏွးေသာ အသိဉာဏ္ရွိေသာ အက်င့္၊ ခ်မ္းသာလြယ္ကူစြာ က်င့္ရ၍ လ်င္ျမန္ေသာ အသိဉာဏ္ရွိေသာ အက်င့္တို႔တည္း။

ရဟန္းတို႔ ဆင္းရဲၿငဳိျငင္စြာ က်င့္ရ၍ ႏုံ႔ေႏွးေသာ အသိဉာဏ္ရွိေသာ အက်င့္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ ပင္ကိုယ္သေဘာအားျဖင့္လည္း ျပင္းထန္ေသာ ရာဂ သေဘာရွိ၏၊ ရာဂေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းကို မျပတ္ ခံစားရ၏၊ ပင္ကိုယ္သေဘာ အားျဖင့္လည္း ျပင္းထန္ေသာ ေဒါသသေဘာ ရွိ၏၊ ေဒါသေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းကို မျပတ္ခံစားရ၏၊ ပင္ကိုယ္သေဘာအားျဖင့္လည္း ျပင္းထန္ေသာ ေမာဟသေဘာရွိ၏၊ ေမာဟေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းကို မျပတ္ ခံစားရ၏။ ထို ပုဂၢဳိလ္အား သႏၶိေႁႏၵ ဝီရိယိေႁႏၵ သတိေႁႏၵ သမာဓိေႁႏၵ ပညိေႁႏၵအားျဖင့္ ဤႏုံ႔ေသာ ဣေႁႏၵငါးပါးတို႔သည္ ထင္ရွားျဖစ္ကုန္၏၊ ထို ပုဂၢဳိလ္သည္ ဤဣေႁႏၵငါးပါးတို႔၏ ႏုံ႔ျခင္းေၾကာင့္ အာသေဝါတရားတို႔ ကုန္ျခင္းငွါ မိမိ၏ (အျခားမဲ့၌ အက်ဳိးေပးတတ္ ေသာ) မဂ္သမာဓိသို႔ ႏုံ႔ေႏွးစြာ ေရာက္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤအက်င့္ကို ဆင္းရဲၿငဳိျငင္စြာ က်င့္ရ၍ ႏုံ႔ေႏွးေသာ အသိဉာဏ္ရွိေသာ အက်င့္ဟု ဆိုအပ္၏။

ရဟန္းတို႔ ဆင္းရဲၿငဳိျငင္စြာ က်င့္ရ၍ လ်င္ျမန္ေသာ အသိဉာဏ္ရွိေသာ အက်င့္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ ပင္ကိုယ္သေဘာအားျဖင့္လည္း ျပင္းထန္ေသာ ရာဂ့သေဘာရွိ၏၊ ရာဂေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းကို မျပတ္ ခံစားရ၏၊ ပင္ကိုယ္သေဘာ အားျဖင့္လည္း ျပင္းထန္ေသာ ေဒါသသေဘာ ရွိ၏၊ ေဒါသေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းကို မျပတ္ ခံစားရ၏၊ ပင္ကိုယ္သေဘာအားျဖင့္လည္း ျပင္းထန္ေသာ ေမာဟသေဘာရွိ၏၊ ေမာဟေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းကို မျပတ္ ခံစားရ၏။ ထို ပုဂၢဳိလ္အား သဒၶိေႁႏၵ ဝီရိယိေႁႏၵ သတိေႁႏၵ သမာဓိေႁႏၵ ပညိေႁႏၵအားျဖင့္ ဤလြန္ကဲေသာ ဣေႁႏၵ ငါးပါးတို႔သည္ ထင္ရွားျဖစ္ကုန္၏၊ ထို ပုဂၢဳိလ္သည္ ဤဣေႁႏၵငါးပါးတို႔၏ လြန္ကဲျခင္းေၾကာင့္ အာသေဝါတရားတို႔ ကုန္ျခင္းငွါ မိမိ၏ (အျခားမဲ့၌ အက်ဳိးေပး တတ္ေသာ) မဂ္သမာဓိသို႔ လ်င္ျမန္စြာ ေရာက္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤအက်င့္ကို ဆင္းရဲၿငဳိျငင္စြာ က်င့္ရ၍ လ်င္ျမန္ေသာ အသိဉာဏ္ရွိေသာ အက်င့္ဟု ဆိုအပ္၏။

ရဟန္းတို႔ ခ်မ္းသာလြယ္ကူစြာ က်င့္ရ၍ ႏုံ႔ေႏွးေသာ အသိဉာဏ္ရွိေသာ အက်င့္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ပင္ကိုယ္သေဘာအားျဖင့္လည္း ျပင္းထန္ေသာ ရာဂသေဘာ မရွိ၊ ရာဂေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းကို မျပတ္ မခံစားရ၊ ပင္ကိုယ္ သေဘာအားျဖင့္လည္း ျပင္းထန္ေသာ ေဒါသသေဘာ မရွိ၊ ေဒါသေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုး မသာျခင္းကို မျပတ္မခံစားရ၊ ပင္ကိုယ္သေဘာအားျဖင့္လည္း ျပင္းထန္ေသာ ေမာဟသေဘာမရွိ၊ ေမာဟေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းကို မျပတ္ မခံစားရ၊ ထို ပုဂၢဳိလ္အား သဒၶိေႁႏၵ။ပ။ ပညိေႁႏၵ အားျဖင့္ ဤႏုံ႔ေသာ ဣေႁႏၵငါးပါးတို႔သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ကုန္၏၊ ထို ပုဂၢဳိလ္သည္ ဤဣေႁႏၵငါးပါးတို႔၏ ႏုံ႔ျခင္းေၾကာင့္ အာသေဝါတရားတို႔ ကုန္ျခင္းငွါ မိမိ၏ (အျခားမဲ့၌ အက်ဳိးေပးတတ္ေသာ) မဂ္သမာဓိသို႔ ႏုံ႔ေႏွးစြာ ေရာက္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤအက်င့္ကို ခ်မ္းသာလြယ္ကူစြာ က်င့္ရ၍ ႏုံ႔ေႏွးေသာ အသိဉာဏ္ရွ ိေသာ အက်င့္ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။

ရဟန္းတို႔ ခ်မ္းသာလြယ္ကူစြာ က်င့္ရ၍ လ်င္ျမန္ေသာ အသိဉာဏ္ရွိေသာ အက်င့္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ပင္ကိုယ္သေဘာအားျဖင့္လည္း ျပင္းထန္ေသာ ရာဂသေဘာ မရွိ၊ ရာဂေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းကို မျပတ္ မခံစားရ၊ ပင္ကိုယ္ သေဘာအားျဖင့္လည္း ျပင္းထန္ေသာ ေဒါသသေဘာမရွိ၊ ေဒါသေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းကို မျပတ္ မခံစားရ၊ ပင္ကိုယ္သေဘာအားျဖင့္လည္း ျပင္းထန္ေသာ ေမာဟသေဘာ မရွိ၊ ေမာဟေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းကို မျပတ္ မခံစားရ၊ ထို ပုဂၢဳိလ္အား သဒၶိေႁႏၵ ဝီရိယိေႁႏၵ သတိေႁႏၵ သမာဓိေႁႏၵ ပညိေႁႏၵအားျဖင့္ ဤလြန္ကဲေသာ ဣေႁႏၵငါးပါးတို႔သည္ ထင္ရွားျဖစ္ကုန္၏၊ ထို ပုဂၢဳိလ္သည္ ဤဣေႁႏၵငါးပါးတို႔၏ လြန္ကဲျခင္းေၾကာင့္ အာသေဝါတရားတို႔ ကုန္ျခင္းငွါ မိမိ၏ (အျခားမဲ့၌ အက်ဳိးေပးတတ္ေသာ) မဂ္သမာဓိသို႔ လ်င္ျမန္စြာ ေရာက္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤအက်င့္ကို ခ်မ္းသာ လြယ္ကူစြာ က်င့္ရ၍ လ်င္ျမန္ေသာ အသိဉာဏ္ရွိေသာ အက်င့္ဟု ဆိုအပ္၏။ ရဟန္းတို႔ အက်င့္တို႔သည္ ဤေလးမ်ဳိးတို႔တည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ဒုတိယသုတ္။