၄၆။ အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သကၠတိုင္း ကပိလဝတ္ျပည္ နိေျဂာဓာ႐ံုေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ထိုဥပုသ္ေန႔၌ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကၿပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္ေနၾကကုန္ေသာ သကၠတိုင္းသား ဥပါသကာတို႔အား ျမတ္စြာဘုရားသည္-
”သကၠတိုင္းသားတို႔ သင္တို႔သည္ အဂၤါရွစ္မ်ဳိးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဥပုသ္ကိုေစာင့္သံုးၾက၏ေလာ”ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား အဂၤါရွစ္မ်ဳိးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဥပုသ္ကို တစ္ခါ တစ္ရံေစာင့္သုံးၾကပါ၏၊ တစ္ခါတစ္ရံ မေစာင့္သံုးၾကပါဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
သကၠတိုင္းသားတို႔ အသက္ရွည္ရမႈသည္ စိုးရိမ္ဖြယ္ျဖင့္ ေဘးရွိသည္ျဖစ္လ်က္ အသက္ရွည္ရမႈသည္ ေသျခင္းျဖင့္ ေဘးရွိသည္ျဖစ္လ်က္ အဂၤါရွစ္မ်ဳိးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဥပုသ္ကို တစ္ခါတစ္ရံေစာင့္သုံး ၾကကုန္၍ တစ္ခါတစ္ရံ မေစာင့္သံုးၾကေသာ သင္တို႔အား အရမေတာ္ၾကေလစြ၊ သင္တို႔အား မေကာင္း သျဖင့္ ရၾကကုန္စြတကား။
သကၠတိုင္းသားတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊
ဤ ေလာက၌ ေယာက်္ားသည္ အကုသိုလ္သို႔ မေရာက္မူ၍ တစ္စံုတစ္ရာ အသက္ေမြးေၾကာင္းအလုပ္ျဖင့္ တစ္ေန႔၌ အသျပာဝက္ကိုျဖစ္ေစရာ၏၊ (ထိုသူကို) ”လိမၼာေသာ ထႂကြလုံ႔လႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ေယာက်္ား”ဟု ဆိုသင့္သေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ဆိုသင့္ပါ၏။
သကၠတိုင္းသားတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ၾကကုန္သနည္း၊
ဤေလာက၌ ေယာက်္ားသည္ အကုသိုလ္သို႔ မေရာက္မူ၍ တစ္စံုတစ္ရာ အသက္ေမြးေၾကာင္းအလုပ္ျဖင့္ တစ္ေန႔၌ အသျပာတစ္က်ပ္ကိုျဖစ္ေစရာ၏၊ (ထိုသူကို) ”လိမၼာေသာ ထႂကြလုံ႔လႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ေယာက်္ား”ဟု ဆိုသင့္သေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ဆိုသင့္ပါ၏။
သကၠတိုင္းသားတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ၾကကုန္သနည္း၊
ဤေလာက၌ ေယာက်္ားသည္ အကုသိုလ္သို႔ မေရာက္မူ၍ တစ္စံုတစ္ရာ အသက္ေမြးေၾကာင္းအလုပ္ျဖင့္ တစ္ေန႔၌ အသျပာႏွစ္က်ပ္တို႔ကိုျဖစ္ေစရာ၏၊ အသျပာသံုးက်ပ္တို႔ကိုျဖစ္ေစရာ၏၊ အသျပာေလးက်ပ္တို႔ကိုျဖစ္ေစရာ၏၊ အသျပာ ငါးက်ပ္တို႔ကိုျဖစ္ေစရာ၏၊ အသျပာေျခာက္က်ပ္တို႔ကိုျဖစ္ေစရာ၏၊ အသျပာခုနစ္က်ပ္တို႔ကိုျဖစ္ေစ ရာ၏၊ အသျပာရွစ္က်ပ္တို႔ကိုျဖစ္ေစရာ၏၊ အသျပာကိုးက်ပ္တို႔ကိုျဖစ္ေစရာ၏၊ အသျပာတစ္ဆယ္တို႔ကိုျဖစ္ေစရာ၏၊ အသျပာႏွစ္ဆယ္တို႔ကိုျဖစ္ေစရာ၏၊ အသျပာသံုးဆယ္တို႔ကိုျဖစ္ေစရာ၏၊ အသျပာ ေလးဆယ္တို႔ကိုျဖစ္ေစရာ၏၊ အသျပာငါးဆယ္တို႔ကိုျဖစ္ေစရာ၏၊ အသျပာတစ္ရာကိုျဖစ္ေစရာ၏၊ (ထိုသူကို) ”လိမၼာေသာ ထႂကြလုံ႔လႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေယာက်္ား”ဟု ဆိုသင့္သေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ဆိုသင့္ပါ၏။
သကၠတိုင္းသားတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ၾကကုန္သနည္း၊
ထိုေယာက်္ားသည္ ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္း အသျပာတစ္ရာ အသျပာတစ္ေထာင္ကိုျဖစ္ေစကာ အႏွစ္တစ္ရာ သက္တမ္း၌ ရွိလ်က္ အႏွစ္ တစ္ရာပတ္လံုး အသက္ရွည္ၿပီးလွ်င္ ရတိုင္း ရတိုင္းေသာ အသျပာကို သိမ္းဆည္းထားေသာ္ မ်ားေသာ စည္းစိမ္အစုကို ရရာသေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ရရာပါ၏။
သကၠတိုင္းသားတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ၾကကုန္သနည္း၊
ထိုေယာက်္ားသည္ စည္းစိမ္ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ စည္းစိမ္ဟူေသာ ရည္မွန္းခ်က္ေၾကာင့္ စည္းစိမ္ဟူေသာ မွီရာေၾကာင့္ တစ္ညဥ့္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစ္ေန႔လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ ညဥ့္ဝက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေန႔ဝက္ေသာ္လည္းေကာင္း ခ်မ္းသာစစ္ကို ခံစားလ်က္ ေနရာသေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ထိုအရာသည္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ထိုမျဖစ္ႏိုင္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ပါနည္း၊ အသွ်င္ဘုရား ကာမဂုဏ္တို႔ သည္ကား မျမဲၾကပါ၊ အခ်ည္းႏွီးတို႔သာတည္း ခြၽတ္ယြင္းျခင္းတို႔သာတည္း၊ ေပ်ာက္ပ်က္ျခင္း သေဘာရွိ့ၾကပါ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ မျဖစ္ႏိုင္ပါဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
သကၠတိုင္းသားတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါ၏တပည့္သည္ ဆယ္ႏွစ္တို႔ပတ္လံုး မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ စိတ္ကို (နိဗၺာန္သို႔)ေစလႊတ္ကာ ေန၍ ငါ ဆံုးမတိုင္း က်င့္သည္ရွိေသာ္ အႏွစ္တစ္ရာ ပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ အႏွစ္တစ္ေသာင္းပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ အႏွစ္တစ္သိန္းပတ္လံုးေသာ္ လည္းေကာင္း ခ်မ္းသာစစ္ကို ခံစားလ်က္ ေနရာ၏၊
ထိုသူသည္ကား သကဒါဂါမ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အနာဂါမ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မခြၽတ္ဧကန္ ေသာတာပန္ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ရာ၏။
သကၠတိုင္းသားတို႔ ဆယ္ႏွစ္တို႔ကို ထားကုန္ဘိဦး။ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါ၏တပည့္သည္ ကိုးႏွစ္။ ရွစ္ႏွစ္။ ခုနစ္ႏွစ္။ ေျခာက္ႏွစ္။ ငါးႏွစ္။ ေလးႏွစ္။ သံုးႏွစ္။ ႏွစ္ႏွစ္။ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ စိတ္ကို (နိဗၺာန္သို႔)ေစလႊတ္ကာ ေန၍ ငါ ဆံုးမတိုင္း က်င့္သည္ရွိေသာ္ ေနာက္ အႏွစ္တစ္ရာပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ အႏွစ္တစ္ေသာင္းပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ အႏွစ္တစ္သိန္း ပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း ခ်မ္းသာစစ္ကို ခံစားလ်က္ ေနရာ၏၊ ထိုသူသည္ကား သကဒါဂါမ္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အနာဂါမ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မခြၽတ္ဧကန္ ေသာတာပန္ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ရာ၏။
သကၠတိုင္းသားတို႔ တစ္ႏွစ္ကို ထားကုန္ဘိဦး။ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါ၏တပည့္သည္ ဆယ္လတို႔ ပတ္လံုး မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ စိတ္ကို (နိဗၺာန္သို႔)ေစလႊတ္ကာ ေန၍ ငါ ဆံုးမတိုင္း က်င့္သည္ရွိေသာ္ အႏွစ္တစ္ရာပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ အႏွစ္တစ္ေသာင္းပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ အႏွစ္တစ္သိန္းပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း ခ်မ္းသာစစ္ကို ခံစားလ်က္ ေနရာ၏၊ ထိုသူသည္ကား သကဒါဂါမ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အနာဂါမ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မခြၽတ္ဧကန္ ေသာတာပန္ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ရာ၏။
သကၠတိုင္းသားတို႔ ဆယ္လတို႔ကို ထားကုန္ဘိဦး။ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါ၏ တပည့္သည္ ကိုးလ။ ရွစ္လ။ ခုနစ္လ။ ေျခာက္လ။ ငါးလ။ ေလးလ။ သံုးလ။ ႏွစ္လ။ တစ္လ။ လဝက္ပတ္လံုး မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ စိတ္ကို (နိဗၺာန္သို႔)ေစလႊတ္ကာ ေန၍ ငါ ဆံုးမတိုင္း က်င့္သည္ ရွိေသာ္ အႏွစ္တစ္ရာပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ အႏွစ္တစ္ေသာင္းပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ အႏွစ္ တစ္သိန္းပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း ခ်မ္းသာစစ္ကို ခံစားလ်က္ ေနရာ၏၊ ထိုသူသည္ကား သကဒါဂါမ္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အနာဂါမ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မခြၽတ္ဧကန္ ေသာတာပန္ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ရာ၏။
သကၠတိုင္းသားတို႔ လဝက္ကို ထားကုန္ဘိဦး။ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါ၏ တပည့္သည္ ဆယ္ရက္တို႔ပတ္လံုး မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာအားထုတ္လ်က္ စိတ္ကို (နိဗၺာန္သို႔)ေစလႊတ္ကာ ေန၍ ငါ ဆံုးမတိုင္း က်င့္သည္ ရွိေသာ္ အႏွစ္တစ္ရာပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ အႏွစ္တစ္ေသာင္းပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ အႏွစ္တစ္သိန္းပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း ခ်မ္းသာစစ္ကို ခံစားလ်က္ ေနရာ၏၊ ထိုသူသည္ကား သကဒါဂါမ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အနာဂါမ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မခြၽတ္ဧကန္ ေသာတာပန္ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ရာ၏။
သကၠတိုင္းသားတို႔ ဆယ္ရက္တို႔ကို ထားကုန္ဘိဦး။ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါ၏ တပည့္သည္ ကိုးရက္။ ရွစ္ရက္။ ခုနစ္ရက္။ ေျခာက္ရက္။ ငါးရက္။ ေလးရက္။ သံုးရက္။ ႏွစ္ရက္။ တစ္ရက္ ပတ္လံုး မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ စိတ္ကို (နိဗၺာန္သို႔)ေစလႊတ္ကာ ေန၍ ငါ ဆံုးမတိုင္း က်င့္သည္ရွိေသာ္ အႏွစ္တစ္ရာပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ အႏွစ္တစ္ေသာင္းပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ အႏွစ္တစ္သိန္းပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း ခ်မ္းသာစစ္ကို ခံစားလ်က္ ေနရာ၏၊ ထိုသူသည္ကား သကဒါဂါမ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အနာဂါမ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မခြၽတ္ဧကန္ ေသာတာပန္ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ရာ၏။
သကၠတိုင္းသားတို႔ အသက္ရွည္ရမႈသည္ စိုးရိမ္ဖြယ္ျဖင့္ ေဘးရွိသည္ ျဖစ္လ်က္ အသက္ရွည္ရမႈ သည့္ေသျခင္းျဖင့္ ေဘးရွိသည္ ျဖစ္လ်က္ အဂၤါရွစ္မ်ဳိးႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ဥပုသ္ကို တစ္ခါတစ္ရံေစာင့္သုံး ၾက၍ တစ္ခါတစ္ရံ မေစာင့္သံုးၾကကုန္ေသာ သင္တို႔အား အရမေတာ္ၾကေလစြ၊ သင္တို႔အား မေကာင္း သျဖင့္ ရၾကကုန္စြတကားဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား အကြၽန္ပ္တို႔သည္ ယေန႔မွစ၍ အဂၤါရွစ္မ်ဳိး ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဥပုသ္ကိုေစာင့္သံုးၾကပါကုန္အံ့ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ဆ႒သုတ္။