၁၆။ အခါတစ္ပါး၌ အသွ်င္အာနႏၵာသည္ ေဝသာလီျပည္ ေဗဠဳဝရြာငယ္၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ အ႒ကၿမဳိ႕သား ဒသမသူႂကြယ္သည္ ပါဋလိပုတ္ၿမဳိ႕သို႔ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ျပဳဖြယ္ကိစၥျဖင့္ ေရာက္လာ၏။ ထိုအခါ အ႒ကၿမဳိ႕သား ဒသမသူႂကြယ္သည္ ကုကၠဳဋာ႐ံုေက်ာင္း၌ ရဟန္းတစ္ပါးထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ထိုရဟန္းအား ”အသွ်င္ဘုရား အသွ်င္အာနႏၵာသည္ ယခုအခါ အဘယ္အရပ္၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူပါသနည္း၊ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ထိုအသွ်င္အာနႏၵာကို ဖူးေျမာ္လိုပါကုန္၏”ဟု ေလွ်ာက္၏။ သူႂကြယ္ ဤအသွ်င္အာနႏၵာသည္ ေဝသာလီျပည္ ေဗဠဳဝရြာငယ္၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူေပ၏ဟု (ဆို၏)။
ထိုအခါ အ႒ကၿမဳိ႕သား ဒသမသူႂကြယ္သည္ ပါဋလိပုတ္ၿမဳိ႕၌ ထိုျပဳဖြယ္ကိစၥကို ၿပီးဆံုးေစၿပီးေနာက္ ေဝသာလီျပည္ ေဗဠဳဝရြာငယ္ အသွ်င္အာနႏၵာထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ အသွ်င္အာနႏၵာကို ႐ိုေသစြာ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္ေနလ်က္ အသွ်င္အာနႏၵာအား-”အသွ်င္ဘုရား အာနႏၵာ သိေတာ္မူ ျမင္ေတာ္မူ၍ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ (ဤသို႔သေဘာရွိေသာ) တရားတစ္ခုသည္ ရွိပါသေလာ။ ယင္း တရား၌ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာအားထုတ္လ်က္ (နိဗၺာန္သို႔)ေစလႊတ္အပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေနေသာ ရဟန္းအား မလြတ္ေျမာက္ေသးေသာ စိတ္သည္လည္း လြတ္ေျမာက္ရ၏၊ မကုန္ခန္းေသးေသာ အာသေဝါ တရားတို႔သည္မူလည္း ကုန္ခန္းျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏၊ မေရာက္ရေသးေသာ အတုမဲ့ ေယာဂကုန္ရာ သို႔လည္း ေရာက္ႏိုင္၏၊ (ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ) တရားတစ္ခုသည္ ရွိပါသေလာ”ဟု ေလွ်ာက္၏။ သူႂကြယ္ သိေတာ္မူ ျမင္ေတာ္မူ၍ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားတစ္ခုသည္ ရွိေပ၏၊ ယင္းတရား၌ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာအားထုတ္လ်က္ (နိဗၺာန္သို႔)ေစလႊတ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေနေသာ ရဟန္းအား မလြတ္ေျမာက္ေသးေသာ စိတ္သည္လည္း လြတ္ေျမာက္ရ၏၊ မကုန္ခန္းေသးေသာ အာသေဝါ တရားတို႔သည္မူလည္း ကုန္ခန္းျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏၊ မေရာက္ရေသးေသာ အတုမဲ့ ေယာဂကုန္ရာ သို႔လည္း ေရာက္ႏိုင္၏။ (ဤသို႔သေဘာရွိေသာ) တရားတစ္ခုသည္ ရွိေပ၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
အသွ်င္ဘုရားအာနႏၵာ သိေတာ္မူ ျမင္ေတာ္မူ၍ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားထားေတာ္မူေသာ တရား တစ္ခုသည္ ရွိ၏၊ ယင္းတရား၌ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာအားထုတ္လ်က္ (နိဗၺာန္သို႔)ေစလႊတ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေနေသာ ရဟန္းအား မလြတ္ေျမာက္ေသးေသာ စိတ္သည္လည္း လြတ္ေျမာက္ရ၏၊ မကုန္ခန္းေသးေသာ အာသေဝါတရားတို႔သည္မူလည္း ကုန္ခန္းျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏၊ မေရာက္ ရေသးေသာ အတုမဲ့ ေယာဂကုန္ရာသို႔လည္း ေရာက္ႏိုင္၏။ (ဤသို႔သေဘာရွိေသာ) တရားတစ္ခုဟူသည္ အဘယ္ပါနည္းဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူႂကြယ္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမတို႔မွ ကင္းဆိတ္၍သာလွ်င္ အကုသိုလ္တရားတို႔မွ့ကင္းဆိတ္၍သာလွ်င္ ၾကံစည္မႈ ‘ဝိတက္’ ႏွင့္တကြေသာ၊ သံုးသပ္မႈ ‘ဝိစာရ’ ႏွင့္တကြေသာ၊ (နီဝရဏ) ကင္းဆိတ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ၊ ႏွစ္သိမ့္မႈ ‘ပီတိ’ ခ်မ္းသာမႈ ‘သုခ’ ရွိေသာ ပဌမစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ”ဤပဌမစ်ာန္သည္လည္း အျပဳျပင္ခံတရား ျဖစ္၏၊ေစ့ေဆာ္ အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚ၏၊ အျပဳျပင္ခံတရားေစ့ေဆာ္အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ တရားအားလံုး သည္လည္း အျမဲမရွိ၊ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ျခင္း သေဘာရွိ၏”ဟု သိ၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုတရား၌ တည္လ်က္ အာသေဝါတရားကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ အကယ္၍ အာသေဝါတရားကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ေသးသည္ ျဖစ္ခဲ့မူ ထိုတရား၌ တပ္မက္ျခင္းျဖင့္ ထိုတရား၌ ႏွစ္သက္ျခင္းျဖင့္ ေအာက္ပိုင္းသံေယာဇဥ္ငါးပါးတို႔ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ (ျဗဟၼာ့ဘံု၌) ဥပပါတ္ (ပဋိသေႏၶ) ေနသူ ျဖစ္၏၊ ထို (ျဗဟၼာ႕ဘံု) ၌သာ ပရိနိဗၺာန္စံရ၏၊ ထို (ျဗဟၼာ့ဘံု) မွ ျပန္လည္တတ္ေသာ သေဘာ မရွိ။ သူႂကြယ္ ဤတရားသည္လည္း သိေတာ္မူ ျမင္ေတာ္မူ၍ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားထားေတာ္မူေသာ တရားတစ္ခု ျဖစ္ေပ၏။ ယင္းတရား၌ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာအားထုတ္လ်က္ (နိဗၺာန္သို႔)ေစလႊတ္အပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေနေသာ ရဟန္းအား မလြတ္ ေျမာက္ေသးေသာ စိတ္သည္လည္း လြတ္ေျမာက္ရ၏၊ မကုန္ခန္းေသးေသာ အာသေဝါတရားတို႔သည္မူ လည္း ကုန္ခန္းျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏၊ မေရာက္ရေသးေသာ အတုမဲ့ ေယာဂကုန္ရာသို႔လည္း ေရာက္ ႏိုင္၏။
သူႂကြယ္ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ဝိတက္ဝိစာရတို႔၏ ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္ မိမိသႏၲာန္၌ စိတ္ကို ၾကည္လင္ေစတတ္ေသာ၊ စိတ္တည္ၾကည္မႈ ‘သမာဓိ’ ကို ျဖစ္ပြါးေစတတ္ေသာ၊ ၾကံစည္မႈ ‘ဝိတက္’ မရွိေသာ၊ သံုးသပ္မႈ ‘ဝိစာရ’ မရွိေသာ၊ တည္ၾကည္မႈ ‘သမာဓိ’ ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ၊ ႏွစ္သိမ့္မႈ ‘ပီတိ’ ခ်မ္းသာမႈ ‘သုခ’ ရွိေသာ ဒုတိယစ်ာန္သို႔။ပ။ တတိယစ်ာန္သို႔။ပ။ စတုတၳစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏ ”ဤစ်ာန္သည္လည္း အျပဳျပင္ခံ တရားျဖစ္၏၊ေစ့ေဆာ္ အားထုတ္မႈ ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚ၏၊ အျပဳျပင္ခံတရားေစ့ေဆာ္အားထုတ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ တရားအားလံုးသည္လည္း အျမဲမရွိ၊ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ျခင္းသေဘာရွိ၏”ဟု သိ၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုတရား၌ တည္လ်က္ အာသေဝါ တရားကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ အကယ္၍ အာသေဝါတရားကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ေသးသည္ ျဖစ္ခဲ့မူ ထိုတရား၌ တပ္မက္ျခင္းျဖင့္ ထိုတရား၌ ႏွစ္သက္ျခင္းျဖင့္ ေအာက္ပိုင္း သံေယာဇဥ္ငါးပါးတို႔ ကုန္ျခင္း ေၾကာင့္ (ျဗဟၼာ့ဘံု၌) ဥပပါတ္ (ပဋိသေႏၶ) ေနသူ ျဖစ္၏၊ ထို (ျဗဟၼာ႕ဘံု) ၌သာ ပရိနိဗၺာန္စံရ၏၊ ထို (ျဗဟၼာ့ဘံု) မွ ျပန္လည္တတ္ေသာ သေဘာမရွိ။ သူႂကြယ္ ဤတရားသည္လည္း သိေတာ္မူ ျမင္ေတာ္မူ၍ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာထားေတာ္မူေသာ တရားတစ္ခု ျဖစ္ေပ၏။ ယင္းတရား၌ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာအားထုတ္လ်က္ (နိဗၺာန္သို႔)ေစလႊတ္အပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေနေသာ ရဟန္းအား မလြတ္ေျမာက္ေသးေသာ စိတ္သည္လည္း လြတ္ေျမာက္ရ၏၊ မကုန္ခန္းေသးေသာ အာသေဝါတရားတို႔သည္မူလည္း ကုန္ခန္းျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏၊ မေရာက္ရေသးေသာ အတုမဲ့ ေယာဂကုန္ရာသို႔လည္း ေရာက္ႏိုင္၏။
သူႂကြယ္ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ေမတၱာႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ တစ္ခုေသာ အရပ္ မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစ၍ ေန၏၊ ထို႔အတူ ႏွစ္ခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို။ သံုးခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို။ ေလးခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစ၍ ေန၏၊ ဤနည္းျဖင့္ အထက္ ေအာက္ ဖီလာ အလံုးစံုေသာ အရပ္မ်က္ႏွာတို႔၌ သတၱဝါအားလံုးကို မိမိႏွင့္ အတူျပဳ၍ သတၱဝါအားလံုးပါဝင္ေသာ သတၱေလာကကို ျပန္႔ေျပာေသာ ျမင့္ျမတ္ေသာ အတိုင္းအရွည္မရွိေသာ ရန္မရွိေသာ ၿငဳိျငင္မႈမရွိေသာ ေမတၱာႏွင့္ တကြ ျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစ၍ ေန၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ (ဆန္႔က်င္ဘက္မွ) လြတ့္ေျမာက္ေသာ ဤ ”ေမတၱာစိတ္သည္လည္း အျပဳျပင္ခံ တရားျဖစ္၏၊ေစ့ေဆာ္အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚ၏၊ အျပဳျပင္ခံတရားေစ့ေဆာ္အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ တရားအားလံုးသည္လည္း အျမဲမရွိ၊ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ျခင္းသေဘာရွိ၏”ဟု သိ၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုတရား၌ တည္လ်က္ အာသေဝါတရား ကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ အကယ္၍ အာသေဝါတရားကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ေသးသည္ ျဖစ္ခဲ့မူ ထိုတရား၌ တပ္မက္ျခင္းျဖင့္ ထိုတရား၌ ႏွစ္သက္ျခင္းျဖင့္ ေအာက္ပိုင္းသံေယာဇဥ္ငါးပါးတို႔ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ (ျဗဟၼာ့ဘံု၌) ဥပပါတ္ (ပဋိသေႏၶ) ေနသူ ျဖစ္၏၊ ထို (ျဗဟၼာ႕ဘံု) ၌သာ ပရိနိဗၺာန္စံရ၏၊ ထို (ျဗဟၼာ့ဘံု) မွ ျပန္လည္တတ္ေသာ သေဘာမရွိ။ သူႂကြယ္ ဤတရားသည္လည္းသိေတာ္မူ။ပ။ မေရာက္ရေသးေသာ အတုမဲ့ ေယာဂကုန္ရာသို႔လည္း ေရာက္ႏိုင္၏။
သူႂကြယ္ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ က႐ုဏာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္။ပ။ မုဒိတာႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္။ပ။ ဥေပကၡာႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ တစ္ခုေသာ အရပ္မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစ၍ ေန၏၊ ထို႔အတူ ႏွစ္ခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို။ သံုးခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို။ ေလးခုေျမာက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစ၍ ေန၏၊ ဤနည္းျဖင့္ အထက္ ေအာက္ ဖီလာ အလံုးစံုေသာ အရပ္ မ်က္ႏွာတို႔၌ သတၱဝါအားလံုးကို မိမိႏွင့္ အတူျပဳ၍ သတၱဝါအားလံုးပါဝင္ေသာ သတၱေလာကကို ျပန္႔ေျပာေသာ ျမင့္ျမတ္ေသာ အတိုင္းအရွည္ မရွိေသာ ရန္မရွိေသာ ၿငဳိျငင္ျခင္းမရွိေသာ ဥေပကၡာႏွင့္ တကြ ျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစ၍ ေန၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ (ဆန္႔က်င္ဘက္မွ) လြတ္ေျမာက္ေသာ ဤ”ဥေပကၡာစိတ္သည္လည္း အျပဳျပင္ခံတရားျဖစ္၏၊ေစ့ေဆာ္အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္၏၊ အျပဳျပင္ခံတရားေစ့ေဆာ္အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ တရားအားလံုးသည္လည္း အျမဲမရွိ၊ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ျခင္းသေဘာရွိ၏”ဟု သိ၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုတရား၌ တည္လ်က္ အာသေဝါ တရားကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ အကယ္၍ အာသေဝါတရားကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ေသးသည္ ျဖစ္ခဲ့မူ ထိုတရား၌ တပ္မက္ျခင္းျဖင့္ ထိုတရား၌ ႏွစ္သက္ျခင္းျဖင့္ ေအာက္ပိုင္း သံေယာဇဥ္ငါးပါးတို႔ ကုန္ျခင္း ေၾကာင့္ (ျဗဟၼာ့ဘံု၌) ဥပပါတ္ (ပဋိသေႏၶ) ေနသူ ျဖစ္၏၊ ထို (ျဗဟၼာ႕ဘံု) ၌သာ ပရိနိဗၺာန္စံရ၏၊ ထို(ျဗဟၼာ့ဘံု) မွ ျပန္လည္တတ္ေသာ သေဘာမရွိ။ သူႂကြယ္ ဤတရားသည္လည္း သိေတာ္မူ။ပ။ မေရာက္ရေသးေသာ အတုမဲ့ ေယာဂကုန္ရာသို႔လည္း ေရာက္ႏိုင္၏။
သူႂကြယ္ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ႐ူပသညာတို႔ကို လံုးဝလြန္ေျမာက္၍ ပဋိဃသညာတို႔ လံုးဝခ်ဳပ္သည့္ျပင္ နာနာတၱသညာတို႔ကို လံုးဝႏွလံုးမသြင္းမူ၍ ”ေကာင္းကင္သည္ အဆံုးမရွိ”ဟု (ႏွလံုးသြင္းလ်က္) အာကာသာနၪၥာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ဤအာကာသာနၪၥာယတန သမာပတ္သည္လည္း အျပဳျပင္ခံ တရားျဖစ္၏၊ေစ့ေဆာ္အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚ၏၊ အျပဳျပင္ခံတရားေစ့ေဆာ္အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ တရားအားလံုးသည္ အျမဲမရွိ၊ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ျခင္းသေဘာရွိ၏”ဟု သိ၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုတရား၌ တည္လ်က္ အာသေဝါတရား ကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ အကယ္၍ အာသေဝါတရားကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ေသးသည္ျဖစ္ခဲ့မူ ထိုတရား၌ တပ္မက္ျခင္းျဖင့္ ထိုတရား၌ ႏွစ္သက္ျခင္းျဖင့္ ေအာက္ပိုင္းသံေယာဇဥ္ငါးပါးတို႔ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ (ျဗဟၼာ့ဘံု၌) ဥပပါတ္ (ပဋိသေႏၶ) ေနသူ ျဖစ္၏၊ ထို (ျဗဟၼာ႕ဘံု) ၌သာ ပရိနိဗၺာန္စံရ၏၊ ထို(ျဗဟၼာ့ဘံု)မွ ျပန္လည္တတ္ေသာ သေဘာမရွိ။ သူႂကြယ္ ဤတရားသည္လည္း သိေတာ္မူ။ပ။ မေရာက္ရေသးေသာ အတုမဲ့ ေယာဂကုန္ရာသို႔လည္း ေရာက္ႏိုင္၏။
သူႂကြယ္ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ထိုရဟန္းသည္ အာကာသာနၪၥာယတနစ်ာန္ကို လံုးဝလြန္ေျမာက္၍ ”ဝိညာဏ္သည္ အဆံုးမရွိ”ဟု (ႏွလံုးသြင္းလ်က္) ဝိညာဏၪၥာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ပ။ ဝိညာဏၪၥာယတနစ်ာန္ကို လံုးဝလြန္ေျမာက္၍ ”တစ္စံုတစ္ခုမွ်မရွိ”ဟု (ႏွလံုးသြင္းလ်က္) အာကိၪၥညာ ယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ေန၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏။ ”ဤအာကိၪၥညာယတနစ်ာန့္သမာပတ္သည္လည္း အျပဳျပင္ခံ တရားျဖစ္၏၊ေစ့ေဆာ္အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္၏၊ အျပဳျပင္ခံတရားေစ့ေဆာ္အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေသာ တရားအားလံုးသည္ အျမဲမရွိ၊ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ေသာသေဘာရွိ၏”ဟု သိ၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုတရား၌ တည္လ်က္ အာသေဝါတရားကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ အကယ္၍ အာသေဝါတရားကုန္ျခင္းသို႔ မေရာက္ေသးသည္ျဖစ္ခဲ့မူ ထိုတရား၌ တပ္မက္ျခင္းျဖင့္ ထိုတရား၌ ႏွစ္သက္ျခင္းျဖင့္ ေအာက္ပိုင္းသံေယာဇဥ္ငါးပါးတို႔ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ (ျဗဟၼာ့ဘံု၌) ဥပပါတ္ (ပဋိသေႏၶ) ေနသူ ျဖစ္၏၊ ထို(ျဗဟၼာ႕ဘံု) ၌သာ ပရိနိဗၺာန္စံရ၏၊ ထို (ျဗဟၼာ့ဘံု) မွ ျပန္လည္တတ္ေသာ သေဘာမရွိ။ သူႂကြယ္ ဤတရားသည္လည္း သိေတာ္မူ၏။ပ။ မေရာက္ရေသးေသာ အတုမဲ့ ေယာဂကုန္ရာသို႔လည္း ေရာက္ႏိုင္၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
ဤသို႔ မိန္႔ဆိုေသာ္ အ႒ကၿမဳိ႕သား ဒသမသူႂကြယ္သည္ အသွ်င္အာနႏၵာအား ဤသို႔ ေလွ်ာက္၏- ”အသွ်င္ဘုရားအာနႏၵာ တစ္ခုေသာ ေရႊအိုး၏ မ်က္ႏွာဝကို ရွာေသာ ေယာက္်ားသည္ တစ္ႀကိမ္တည္း သာလွ်င္ တစ္ဆယ့္တစ္လံုးေသာ ေရႊအိုးတို႔၏ မ်က္ႏွာဝတို႔ကို ရရာသကဲ့သို႔၊ ဤအတူသာလွ်င္ အကြၽႏု္ပ္ သည္ တစ္ခုေသာ အၿမဳိက္နိဗၺာန္တံခါးကို ရွာပါလ်က္ တစ္ႀကိမ္တည္းျဖင့္သာလွ်င္ တစ္ဆယ့္တစ္ခုေသာ အၿမဳိက္နိဗၺာန္တံခါးတို႔ကို မွီဝဲရန္ ရရွိပါၿပီ။ အသွ်င္ဘုရား ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အား တံခါးေပါက္ တစ္ဆယ့္တစ္ခုရွိေသာ အိမ္ရွိရာ၏၊ ထိုေယာက္်ားသည္ ထိုအိမ္ကို မီးေလာင္သည္ရွိေသာ္ တစ္ခုခုေသာ တံခါးေပါက္ျဖင့္လည္း မိမိကိုယ္ကို ခ်မ္းသာေအာင္ ျပဳရန္ စြမ္းႏိုင္ရာသကဲ့သို႔၊ အသွ်င္ဘုရား ဤအတူ သာလွ်င္ တပည့္ေတာ္သည္ ဤအၿမဳိက္နိဗၺာန္တံခါးေပါက္ တစ္ဆယ့္တစ္ခုတို႔တြင္ တစ္ခုခုေသာ အၿမဳိက္ နိဗၺာန္တံခါးေပါက္ျဖင့္ပင္ မိမိကိုယ္ကို ခ်မ္းသာေအာင္ ျပဳရန္ စြမ္းႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ အသွ်င္ဘုရား အယူ တစ္ပါးရွိၾကကုန္ေသာ ဤတိတၳိတို႔သည္ပင္ ဆရာအတြက္ ဆရာစားဥစၥာကို ရွာမွီးၾကတံုဘိေသး၏၊ တပည့္ေတာ္သည္ အသွ်င္ျမတ္ အာနႏၵာအား ပူေဇာ္မႈကို အဘယ္ေၾကာင့္မျပဳဘဲ ရွိပါအံ့နည္း”ဟု ေလွ်ာက္၏။ ထို႔ေနာက္ အ႒ကၿမဳိ႕သား ဒသမသူႂကြယ္သည္ ေဝသာလီျပည္ ပါဋလိပုတ္ၿမဳိ႕ေန ရဟန္းသံဃာကို စည္းေဝးေစ၍ မြန္ျမတ္ေသာ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ျဖင့္ ေရာင့္ရဲသည္တိုင္ေအာင္ တားျမစ္သည္တိုင္ေအာင္ မိမိ ကိုယ္တိုင္ လုပ္ေကြၽး၏၊ ရဟန္းတစ္ပါး တစ္ပါးအားလည္း သကၤန္းတစ္စံုစီ တစ္စံုစီ လွဴဒါန္း၏၊ အသွ်င္ အာနႏၵာအားလည္း သံုးထည္ေသာ သကၤန္းကို လွဴဒါန္း၏၊ အသွ်င္အာနႏၵာအတြက္ ငါးရာတန္ ေက်ာင္းကို ေဆာက္လုပ္ေစ၏။
ဆ႒သုတ္။