၃-အကမၼနိယဝဂ္
၂၁။ ရဟန္းတို႔ မပြါးမ်ားအပ္ေသးေသာ၁ ဤစိတ္၂သည္ ျပဳျခင္းငွါ မသင့္္ေလ်ာ္ မလြယ္ကူ၃ သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ ျပဳျခင္းငွါ မသင့္ေလ်ာ္ မလြယ္ကူေသာ အျခားတစ္ခုေသာ တရားကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။ ရဟန္းတို႔ မပြါးမ်ားအပ္ေသးေသာ စိတ္သည္ ျပဳျခင္းငွါ မသင့္ေလ်ာ္ မလြယ္ကူဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ပဌမသုတ္။
၂၂။ ရဟန္းတို႔ ပြါးမ်ားအပ္ၿပီးေသာ၄ ဤစိတ္၅သည္ ျပဳျခင္းငွါ သင့္္ေလ်ာ္ လြယ္ကူသကဲ့သို႔၊ ဤအတူ ျပဳျခင္းငွါ သင့္ေလ်ာ္လြယ္ကူေသာ အျခားတစ္ခုေသာ တရားကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။ ရဟန္းတို႔ ပြါးမ်ားအပ္ၿပီးေသာ စိတ္သည္ ျပဳျခင္းငွါ သင့္ေလ်ာ္ လြယ္ကူ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဒုတိယသုတ္။
၂၃။ ရဟန္းတို႔ မပြါးမ်ားအပ္ေသးေသာ ဤစိတ္သည္ မ်ားစြာ အက်ဳိးမဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ မ်ားစြာ အက်ဳိးမဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္ေသာ အျခားတစ္ခုေသာ တရားကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။ ရဟန္းတို႔ မပြါးမ်ားအပ္ေသးေသာ စိတ္သည္ မ်ားစြာ အက်ဳိးမဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
တတိယသုတ္။
၂၄။ ရဟန္းတို႔ ပြါးမ်ားအပ္ၿပီးေသာ ဤစိတ္သည္ မ်ားစြာ အက်ဳိးရွိျခင္းငွါ ျဖစ္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ မ်ားစြာ အက်ဳိးရွိျခင္းငွါ ျဖစ္ေသာ အျခားတစ္ခုေသာ တရားကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။ ရဟန္းတို႔ ပြါးမ်ားအပ္ၿပီးေသာ စိတ္သည္ မ်ားစြာ အက်ဳိးရွိျခင္းငွါ ျဖစ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
စတုတၳသုတ္။
၂၅။ ရဟန္းတို႔ မပြါးမ်ားအပ္ေသးေသာ ထင္ရွားမျဖစ္ေပၚေသးေသာ ဤစိတ္သည္ မ်ားစြာ အက်ဳိးမဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ မ်ားစြာ အက်ဳိးမဲ့ျခင္းငွါျဖစ္ေသာ အျခားတစ္ခုေသာ တရားကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။ ရဟန္းတို႔ မပြါးမ်ားအပ္ေသးေသာ ထင္ရွားမျဖစ္ေပၚေသးေသာ စိတ္သည္ မ်ားစြာ အက်ဳိးမဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ပၪၥမသုတ္။
၂၆။ ရဟန္းတို႔ ပြါးမ်ားအပ္ၿပီးေသာ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚၿပီးေသာ ဤစိတ္သည္ မ်ားစြာ အက်ဳိးရွိျခင္းငွါ ျဖစ္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ မ်ားစြာ အက်ဳိးရွိျခင္းငွါျဖစ္ေသာ အျခားတစ္ခုေသာ တရားကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။ ရဟန္းတို႔ ပြါးမ်ားအပ္ၿပီးေသာ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚၿပီးေသာ စိတ္သည္ မ်ားစြာ အက်ဳိးရွိျခင္းငွါ ျဖစ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဆ႒သုတ္။
၂၇။ ရဟန္းတို႔ မပြါးမ်ားအပ္ေသးေသာ အဖန္ဖန္ အေလ့အလာ မျပဳအပ္ေသးေသာ ဤစိတ္သည္ မ်ားစြာ အက်ဳိးမဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ မ်ားစြာ အက်ဳိးမဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္ေသာ အျခားတစ္ခုေသာ တရားကိုမွ်လည္း ငါ မျမင္။ ရဟန္းတို႔ မပြါးမ်ားအပ္ေသးေသာ အဖန္ဖန္ အေလ့အလာ မျပဳအပ္ ေသးေသာ စိတ္သည္ မ်ားစြာ အက်ဳိးမဲ့ျခင္းငွါ ျဖစ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
သတၱမသုတ္။
၂၈။ ရဟန္းတို႔ ပြါးမ်ားအပ္ၿပီးေသာ အဖန္ဖန္ အေလ့အလာ ျပဳအပ္ၿပီးေသာ ဤစိတ္သည္ မ်ားစြာ အက်ဳိးရွိျခင္းငွါ ျဖစ္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ မ်ားစြာ အက်ဳိးရွိျခင္းငွါ ျဖစ္ေသာ အျခားတစ္ခုေသာ တရားကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။ ရဟန္းတို႔ ပြါးမ်ားအပ္ၿပီးေသာ အဖန္ဖန္ အေလ့အလာ ျပဳအပ္ၿပီးေသာ စိတ္သည္ မ်ားစြာ အက်ဳိးရွိျခင္းငွါ ျဖစ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အ႒မသုတ္။
၂၉။ ရဟန္းတို႔ မပြါးမ်ားအပ္ေသးေသာ အဖန္ဖန္ အေလ့အလာ မျပဳအပ္ေသးေသာ ဤစိတ္သည္ ဆင္းရဲဒုကၡကို ေဆာင္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ ဆင္းရဲဒုကၡကို ေဆာင္ေသာ အျခားတစ္ခုေသာ တရားကိုမွ်လည္း ငါ မျမင္။ ရဟန္းတို႔ မပြါးမ်ားအပ္ေသးေသာ အဖန္ဖန္ အေလ့အလာ မျပဳအပ္ေသးေသာ စိတ္သည္ ဆင္းရဲဒုကၡကို ေဆာင္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
နဝမသုတ္။
၃ဝ။ ရဟန္းတို႔ ပြါးမ်ားအပ္ၿပီးေသာ အဖန္ဖန္ အေလ့အလာ ျပဳအပ္ၿပီးေသာ ဤစိတ္သည္ ခ်မ္းသာသုခကို ေဆာင္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ ခ်မ္းသာသုခကို ေဆာင္ေသာ အျခားတစ္ခုေသာ တရားကိုမွ်လည္း ငါ မျမင္။ ရဟန္းတို႔ ပြါးမ်ားအပ္ၿပီးေသာ အဖန္ဖန္ အေလ့အလာ ျပဳအပ္ၿပီးေသာ စိတ္သည္ ခ်မ္းသာသုခကို ေဆာင္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဒသမသုတ္။
သံုးခုေျမာက္ အကမၼနိယဝဂ္ ၿပီး၏။
၁။ ဘာဝနာ၏ အစြမ္းျဖင့္ မပြါးမ်ားအပ္ေသး မျဖစ္ေစအပ္ေသးေသာ။
၂။ ဝဋ္ဆင္းရဲ၌ အက်ဳံးဝင္ေသာ ေလာကီစိတ္။
၃။ ပါဒကစ်ာန္ ဝိပႆနာ မဂ္ ဖိုလ္ နိဗၺာန္တို႔သို႔ ေရာက္ေအာင္ ျပဳျခင္းငွါ မသင့္ေလ်ာ္ မလြယ္ကူ။
၄။ ဘာဝနာအစြမ္းျဖင့္ ပြါးမ်ားအပ္ၿပီး ျဖစ္ေစအပ္ၿပီးေသာ။
၅။ ဝဋ္ဆင္းရဲမွ ကင္းလြတ္ေသာ ေလာကုတၱရာစိတ္။