၁၂၃။ ရဟန္းတို႔ ပညာရွိသူ၏ အျဖစ္တို႔သည္ ဤသံုးမ်ဳိးတို႔တည္း။ အဘယ္သံုးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ- ကာယဒြါရ၌ ပညာရွိသူ၏ အျဖစ္၊ ဝစီဒြါရ၌ ပညာရွိသူ၏ အျဖစ္၊ မေနာဒြါရ၌ ပညာရွိသူ၏ အျဖစ္တို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ ကာယဒြါရ၌ ပညာရွိသူ၏ အျဖစ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ သူ႕အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ မေပးသည္ကို ယူျခင္းမွ ေရွာင္ ၾကဥ္၏၊ မျမတ္ေသာ ေမထုန္အက်င့္မွ ေရွာင္ၾကဥ္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ကာယဒြါရ၌ ပညာရွိသူ၏ အျဖစ္ဟု ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ဝစီဒြါရ၌ ပညာရွိသူ၏ အျဖစ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ မဟုတ္မမွန္ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ကုန္းစကားကို ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ဝစီဒြါရ၌ ပညာရွိသူ၏ အျဖစ္ဟု ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ မေနာဒြါရ၌ ပညာရွိသူ၏ အျဖစ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ အာသေဝါတရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အာသေဝါတရားမရွိေသာ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ ေသာ ‘အရဟတၱဖိုလ္’ စိတ္ႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ ‘အရဟတၱဖိုလ္’ ပညာကို မ်က္ေမွာက္ ဘဝ၌ပင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို မေနာဒြါရ၌ ပညာရွိသူ၏ အျဖစ္ဟု ဆိုအပ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူၿပီ)။ ကာယဒြါရ ဝစီဒြါရ မေနာဒြါရ၌ ပညာရွိသည္ ျဖစ္၍ အာသေဝါတရားမရွိေသာ ပညာရွိေသာ ေမာေနယ်ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢဳိလ္ကို အကုသိုလ္အားလံုးကို ပယ္ခြါၿပီးေသာ ပုဂၢဳိလ္ဟု ဆိုကုန္၏။
ဒသမသုတ္။
ႏွစ္ခုေျမာက္ အာပါယိကဝဂ္ ၿပီး၏။