၃၁။ ရဟန္းတို႔ အၾကင္ အမ်ဳိးတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ မိမိအိမ္၌ အမိအဖတို႔ကို လုပ္ေကြၽးပူေဇာ္ အပ္ကုန္၏၊ ထို အမ်ဳိးတို႔သည္ ”ျဗဟၼာ”ႏွင့္တကြ ေနသည္ မည္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ အၾကင္ အမ်ဳိးတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ မိမိအိမ္၌ အမိအဖတို႔ကို လုပ္ေကြၽးပူေဇာ္အပ္ကုန္၏၊ ထို အမ်ဳိးတို႔သည္ ”လက္ဦး ဆရာ” ႏွင့္တကြ ေနသည္မည္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ အၾကင္ အမ်ဳိးတို႔၏ သားသမီးတို႔သည္ မိမိအိမ္၌ အမိ့အဖတို႔ကို လုပ္ေကြၽးပူေဇာ္အပ္ကုန္၏၊ ထို အမ်ဳိးတို႔သည္ ”အေဝးမွ ေဆာင္ယူလာေသာ အလွဴကို ခံယူ ထိုက္သူ” ႏွင့္တကြ ေနသည္မည္ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ျဗဟၼာဟူေသာ ဤအမည္သည္ အမိအဖတို႔၏ အမည္တည္း။ ရဟန္းတို႔ လက္ဦးဆရာဟူေသာ ဤအမည္သည္ အမိအဖတို႔၏ အမည္တည္း။ ရဟန္းတို႔ အေဝးမွ ေဆာင္ယူလာေသာ အလွဴကို ခံယူထိုက္သူဟူေသာ ဤအမည္သည္ အမိအဖတို႔၏ အမည္တည္း။ ထိုသို႔ မည္ျခင္းသည္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း။ ရဟန္းတို႔ အမိအဖတို႔သည္ သားသမီးတို႔အား မ်ားစြာ ေက်းဇူးရွိကုန္၏၊ အသက္ကို ေစာင့္ေရွာက္တတ္ကုန္၏၊ ေကြၽးေမြးတတ္ကုန္၏၊ ဤေလာကကို ညႊန္ျပတတ္ကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အမိအဖတို႔ကို သားသမီးတို႔၏ ”ျဗဟၼာ”ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ”လက္ဦးဆရာ”ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ သားသမီးတို႔၏ ”အေဝးမွ ေဆာင္ယူလာေသာ အလွဴကို ခံယူ ထိုက္သူ”ဟူ၍လည္းေကာင္း ဆိုအပ္ကုန္၏၊ (အမိ အဖတို႔သည္) သားသမီးတို႔အား အစဥ္သနားတတ္ကုန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္သာလွ်င္ ပညာရွိေသာ သားသမီးတို႔သည္ ထို အမိအဖတို႔ကို ကိုင္းၫြတ္ ရွိခိုးရာ၏၊ ထမင္း ဟင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ထို႔ျပင္ အေဖ်ာ္ ယမကာျဖင့္လည္းေကာင္း အဝတ္အ႐ံုျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အိပ္ရာေနရာျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အေမႊးနံ႔သာ လိမ္း က်ံေပးျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေရခ်ဳိးေပးျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေျခတို႔ကို ေဆးေၾကာေပးျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း ေကာင္းစြာ ျပဳစုလုပ္ေကြၽးရာ၏၊
အမိအဖတို႔၌ ထိုသို႔ လုပ္ေကြၽးျခင္းေၾကာင့္ ထို သားသမီးကို မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ ပညာရွိတို႔သည္ ခ်ီးမြမ္းကုန္၏၊ ထို သားသမီးသည္ တမလြန္ဘဝသို႔ ေရာက္ေသာ္ နတ္ျပည္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ရ၏။
ပဌမသုတ္။