အန ၃.၃၂: အာနႏၵသုတ္

၃၂။ ထိုအခါ အသွ်င္အာနႏၵာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား- ”အသွ်င္ဘုရား အၾကင္ သို႔သေဘာရွိေသာ သမာဓိျဖင့္ ဝိညာဥ္ ရွိေသာ ဤကိုယ္၌လည္း ငါဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ အဟံကာရ၊ ငါ့ဥစၥာဟူေသာ အျခင္း အရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မမံကာရ၊ ေထာင္လႊားေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မာနာႏုသယတို႔သည္ မျဖစ္ကုန္ရာ။

အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ အာ႐ံု (နိမိတ္)တို႔၌လည္း ငါဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ အဟံကာရ၊ ငါ့ဥစၥာဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မမံကာရ၊ ေထာင္လႊားေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မာနာႏုသယတို႔သည္ မျဖစ္ကုန္ရာ။

အၾကင္ စိတ္၏ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱဖိုလ္သမာဓိႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱဖိုလ္ ပညာသို႔ ေရာက္၍ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္အား ငါဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ အဟံကာရ၊ ငါ့ဥစၥာဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မမံကာရ၊ ေထာင္လႊားေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မာနာႏုသယတို႔သည္ မျဖစ္ကုန္ရာ၊ ထို စိတ္၏ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱဖိုလ္သမာဓိႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱဖိုလ္ပညာသို႔ ေရာက္၍ ေနရာ၏၊ ရဟန္းအား ထိုသို႔သေဘာ ရွိေသာ သမာဓိကို ရျခင္းသည္ ျဖစ္ရာပါသေလာ”ဟု ေလွ်ာက္၏။

အာနႏၵာ အၾကင္ သို႔သေဘာရွိေသာ သမာဓိျဖင့္ ဝိညာဥ္ရွိေသာ ဤကိုယ္၌လည္း ငါဟူေသာ အျခင္း အရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ အဟံကာရ၊ ငါ့ဥစၥာဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မမံကာရ၊ ေထာင္လႊားေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မာနာႏုသယတို႔သည္ မျဖစ္ကုန္ရာ။

အပသႏၲာန္၌ ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ အာ႐ံု (နိမိတ္)တို႔၌လည္း ငါဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ အဟံကာရ၊ ငါ့ဥစၥာဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မမံကာရ၊ ေထာင္လႊားေသာ အျခင္းအရာ အားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မာနာႏုသယတို႔သည္ မျဖစ္ကုန္ရာ။

အၾကင္ စိတ္၏ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း့အရဟတၱဖိုလ္သမာဓိႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱဖိုလ္ပညာသို႔ ေရာက္၍ ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္အား ငါဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ အဟံကာရ၊ ငါ့ဥစၥာဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မမံကာရ၊ ေထာင္လႊားေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မာနာႏုသယတို႔သည္ မျဖစ္ကုန္၊ ထို စိတ္၏ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱဖိုလ္သမာဓိႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱဖိုလ္ပညာသို႔ ေရာက္၍ ေနရာ၏၊ ရဟန္းအား ထိုသို႔ သေဘာရွိေသာ သမာဓိကို ရျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ဘုရား အၾကင္ သို႔သေဘာရွိေသာ သမာဓိျဖင့္ ဝိညာဥ္ရွိေသာ ဤကိုယ္၌လည္း ငါဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ အဟံကာရ၊ ငါ့ဥစၥာဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မမံကာရ၊ ေထာင္လႊားေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မာနာႏုသယတို႔သည္ မျဖစ္ကုန္ရာ။

အၾကင္ စိတ္၏ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱ ဖိုလ္သမာဓိႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱဖိုလ္ပညာသို႔ ေရာက္၍ ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္အား ငါဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ အဟံကာရ၊ ငါ့ဥစၥာဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မမံကာရ၊ ေထာင္လႊားေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မာနာႏုသယတို႔သည္ မျဖစ္ကုန္၊ ထို စိတ္၏ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱဖိုလ္သမာဓိႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱဖိုလ္ ပညာသို႔ ေရာက္၍ ေနရာ၏၊ ရဟန္းအား ထိုသို႔သေဘာရွိေသာ သမာဓိကို ရျခင္းသည္ အဘယ္သို႔လွ်င္ ျဖစ္ရာပါအံ့နည္း”ဟု (ေလွ်ာက္ျပန္၏)။

အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းအား ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေသာ သခၤါရတရား အားလံုးတို႔၏ ၿငိမ္းရာ ဥပဓိအားလံုးကို ပယ္စြန္႔ရာ တဏွာကုန္ခန္းရာ တပ္မက္ျခင္းကင္းရာ ခ်ဳပ္ရာ ၿငိမ္းရာျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္သည္ ရွိ၏၊ ထို နိဗၺာန္သည္ ၿငိမ္သက္၏၊ ထို နိဗၺာန္သည္ မြန္ျမတ္၏ဟု ဤသို႔ေသာ အၾကံျဖစ္၏၊

အာနႏၵာ ဤသို႔သာလွ်င္ အၾကင္ သို႔သေဘာရွိေသာ သမာဓိျဖင့္ ဝိညာဥ္ရွိေသာ ဤကိုယ္၌လည္း ငါဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ အဟံကာရ၊ ငါ့ဥစၥာဟူေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မမံကာရ၊ ေထာင္လႊားေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေသာ မာနာႏုသယတို႔သည္ မျဖစ္ကုန္ရာ။

ထို စိတ္၏ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱဖိုလ္သမာဓိႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱဖိုလ္ ပညာသို႔ ေရာက္၍ ေနရာ၏၊ ရဟန္းအား ထိုသို႔ သေဘာရွိေသာ သမာဓိကို ရျခင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ အာနႏၵာ ဤနိဗၺာန္ကို ရည္ရြယ္၍ ပါရာယနဝဂ္တြင္ ပုဏၰကလုလင္၏ အေမး ပုစၧာ၌ ဤသို႔ ငါေဟာခဲ့၏-

”ေလာက၌ သူတစ္ပါးခႏၶာကိုယ္ မိမိခႏၶာကိုယ္တို႔ကို (ပညာျဖင့္) ဆင္ျခင္မိေသာေၾကာင့္ အၾကင္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္အား ေလာကဝယ္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အာ႐ံု၌ တုန္လႈပ္ျခင္း မရွိ၊ ၿငိမ္းေအး၏၊ အခိုးအေငြ႕ကင္း၏၊ ဆင္းရဲျခင္းကင္း၏၊ တပ္မက္ျခင္း ကင္း၏၊ ထို ရဟႏၲာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ပဋိသေႏၶေနျခင္း အိုျခင္း နာျခင္း ေသျခင္းကို ကူးေျမာက္ၿပီးသူဟု (ငါ) ဆို၏”ဟု ငါေဟာထားခဲ့၏။

ဒုတိယသုတ္။