၈၇။ ရဟန္းတို႔ ဤသိကၡာပုဒ္ တစ္ရာ့ငါးဆယ္ေက်ာ္သည္ လခဲြတစ္ႀကိမ္ အက်ဥ္းျပျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ ယင္းသိကၡာပုဒ္တို႔၌ မိမိအက်ဳိးစီးပြါးကို လိုလားေသာ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ က်င့္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ အက်င့္ ‘သိကၡာ’တို႔ဟူသည္ ဤသံုးမ်ဳိးတို႔ေပတည္း၊ ယင္းသိကၡာသံုးမ်ဳိးတို႔၌ ထို သိကၡာပုဒ္ အလံုးစံုသည္ အက်ဳံးဝင္၏။ အဘယ္သံုးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ- အဓိသီလသိကၡာ၊ အဓိစိတၱသိကၡာ၊ အဓိပညာ သိကၡာတို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ အက်င့္ ‘သိကၡာ’ဟူသည္ ဤသံုးမ်ဳိးတို႔တည္း၊ ယင္းသိကၡာသံုးမ်ဳိးတို႔၌ ထို သိကၡာပုဒ္အလံုးစံုသည္ အက်ဳံးဝင္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ သီလတို႔၌ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျပဳေလ့ရွိ၏၊ သမာဓိ၌ အတိုင္းအရွည္အားျဖင့္ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ ပညာ၌ အတိုင္းအရွည္ အားျဖင့္ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ငယ္ကုန္ အလြန္ငယ္ကုန္ေသာ သိကၡာပုဒ္ ‘အာပတ္’တို႔သို႔ သင့္လည္း သင့္ေရာက္၏၊ (ထို အာပတ္တို႔မွ) ထလည္း ထ၏၊ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤအာပတ္သင့္ျခင္း၁ အာပတ္မွ ထျခင္း၌ (အရိယာပုဂၢိဳလ္အား) မထိုက္သည္၏ အျဖစ္ကို ငါမေဟာအပ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ (အရိယာမဂ္ဟူေသာ) ျမတ္ေသာ အက်င့္၏ အစျဖစ္ကုန္ (အရိယာမဂ္ဟူေသာ) ျမတ္ေသာ အက်င့္အား ေလ်ာက္ပတ္ ကုန္ေသာ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ခိုင္ျမဲေသာ သီလလည္း ရွိ၏၊ တည္တံ့ေသာ သီလလည္း ရွိ၏၊ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ေဆာက္တည္၍ က်င့္၏။ ထိုရဟန္းသည္ သံုးပါးေသာ သံေယာဇဥ္ ‘အေႏွာင္အဖဲြ႕’တို႔၏ အႂကြင္းမဲ့ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ေသာတာပန္ ျဖစ္၏၊ အပါယ္သို႔ က်ေရာက္ျခင္းသေဘာ မရွိ၊ ကိန္းေသ ျမဲ၏၊ အထက္မဂ္သံုးပါးလွ်င္ လဲေလ်ာင္းရာရွိ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ သီလတို႔၌ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျပဳေလ့ရွိ၏၊ သမာဓိ၌ အတိုင္းအရွည္အားျဖင့္ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ ပညာ၌ အတိုင္းအရွည္ အားျဖင့္ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ငယ္ကုန္ အလြန္ငယ္ ကုန္ေသာ သိကၡာပုဒ္ ‘အာပတ္’တို႔သို႔ သင့္လည္း သင့္ေရာက္၏၊ (ထို အာပတ္တို႔မွ) ထလည္း ထ၏၊ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤအာပတ္သင့္ျခင္း အာပတ္မွ ထျခင္း၌ (အရိယာပုဂၢိဳလ္အား) မထိုက္သည္၏ အျဖစ္ကို ငါမေဟာအပ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ (အရိယာ မဂ္ဟူေသာ) ျမတ္ေသာ အက်င့္၏ အစျဖစ္ကုန္ (အရိယာမဂ္ဟူေသာ) ျမတ္ေသာ အက်င့္အား ေလ်ာက္ ပတ္ကုန္ေသာ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ခိုင္ျမဲေသာ သီလလည္း ရွိ၏၊ တည္တံ့ေသာ သီလလည္း ရွိ၏၊ သိကၡာပုဒ္ တို႔၌ ေဆာက္တည္၍ က်င့္၏။
ထိုရဟန္းသည္ သံုးပါးေသာ သံေယာဇဥ္ ‘အေႏွာင္အဖဲြ႕’ တို႔၏ အႂကြင္းမဲ့ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ သကဒါဂါမ္ျဖစ္၏၊ တပ္မက္ျခင္း ‘ရာဂ’ ျပစ္မွားျခင္း ‘ေဒါသ’ ေတြေဝျခင္း ‘ေမာဟ’တို႔၏ ေခါင္းပါးျခင္းေၾကာင့္ ဤလူ႕ျပည္သို႔ တစ္ႀကိမ္သာလာ၍ ဆင္းရဲ၏အဆံုးကို ျပဳလတၱံ႕။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ သီလတို႔၌ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျပဳေလ့ရွိ၏၊ သမာဓိ၌ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျပဳေလ့ရွိ၏၊ ပညာ၌ အတိုင္းအရွည္အားျဖင့္ ျပဳေလ့ရွိ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ငယ္ကုန္ အလြန္ ငယ္ကုန္ေသာ သိကၡာပုဒ္ ‘အာပတ္’တို႔သို႔ သင့္လည္း သင့္ေရာက္၏၊ (ထို အာပတ္တို႔မွ) ထလည္း ထ၏၊ ထိုသို႔ျဖစ္ရျခင္းသည္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤအာပတ္သင့္ျခင္း အာပတ္မွ ထျခင္း၌ (အရိယာပုဂၢိဳလ္အား) မထိုက္သည္၏ အျဖစ္ကို ငါမေဟာအပ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ (အရိယာမဂ္ဟူေသာ) ျမတ္ေသာ အက်င့္၏ အစျဖစ္ကုန္ (အရိယာမဂ္ဟူေသာ) ျမတ္ေသာ အက်င့္အား ေလ်ာက္ပတ္ကုန္ေသာ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ခိုင္ျမဲေသာ သီလလည္း ရွိ၏၊ တည္တံ့ေသာ သီလလည္း ရွိ၏၊ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ေဆာက္ တည္၍ က်င့္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ေအာက္ (ကာမဘံု) ၌ (ပဋိသေႏၶေနျခင္း) အဖို႔ရွိကုန္ေသာ ငါးပါးေသာ သံေယာဇဥ္ ‘အေႏွာင္အဖဲြ႕’ တို႔၏ အႂကြင္းမဲ့ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အနာဂါမ္ျဖစ္၏၊ ျဗဟၼာ့ဘံု၌ ဥပပါတ္ ပဋိသေႏၶေနသူ ျဖစ္၏၊ ထို (ဘံု) ၌သာလွ်င္ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳ၏၊ ထို (ဘံု) မွ ျပန္လည္ျခင္းသေဘာ မရွိ။
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ သီလတို႔၌ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျပဳေလ့ရွိ၏၊ သမာဓိ၌ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျပဳေလ့ရွိ၏၊ ပညာ၌ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျပဳေလ့ရွိ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ငယ္ကုန္ အလြန္ငယ္ ကုန္ေသာ သိကၡာပုဒ္ ‘အာပတ္’တို႔သို႔ သင့္လည္း သင့္ေရာက္၏၊ ထို (အာပတ္တို႔မွ) ထလည္း ထ၏။ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤအာပတ္သင့္ျခင္း အာပတ္မွ ထျခင္း၌ (အရိယာပုဂၢိဳလ္အား) မထိုက္သည္၏ အျဖစ္ကို ငါမေဟာအပ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ (အရိယာမဂ္ဟူေသာ) ျမတ္ေသာ အက်င့္၏ အစျဖစ္ကုန္ (အရိယာမဂ္ဟူေသာ) ျမတ္ေသာ အက်င့္အား ေလ်ာက္ပတ္ကုန္ေသာ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ခိုင္ျမဲေသာ သီလလည္း ရွိ၏၊ တည္တံ့ေသာ သီလလည္း ရွိ၏၊ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ေဆာက္တည္၍ က်င့္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အာသေဝါတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အာသေဝါကင္းေသာ လြတ္ေျမာက္ ေသာ (အရဟတၱဖိုလ္) စိတ္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖိုလ္) ပညာကို ယခုဘဝ၌ပင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေနေသာ ရဟႏၲာ ျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ (ေအာက္မဂ္) ကို ျပဳေလ့ရွိေသာ (ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္ အနာဂါမ္) ပုဂၢိဳလ္သည္ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ (ေအာက္မဂ္) ကို ၿပီးေစ၏၊ အျပည့္အစံု (အရဟတၱဖိုလ္) ကို ျပဳေလ့ရွိေသာ (ရဟႏၲာ) ပုဂၢိဳလ္သည္ အျပည့္အစံု (အရဟတၱဖိုလ္) ကို ၿပီးေစ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသိကၡာပုဒ္တို႔ကို မျမဳံ ‘အခ်ည္း အႏွီးမဟုတ္’ကုန္ဟူ၍သာလွ်င္ ငါဆို၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဆ႒သုတ္။
၁။ အာပတ္မသင့္ထိုက္ေၾကာင္းကို မေဟာဟုဆိုသျဖင့္ အာပတ္သင့္ထိုက္ေၾကာင္းကို ေဟာသည္ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ရဟႏၲာမ်ားသည္ ေလာကျပစ္ အာပတ္မ်ဳိးသာ မသင့္၊ ဓမၼျပစ္ အာပတ္ႀကီး အာပတ္ငယ္မ်ား သင့္ၾကေသးသည္ကို အ႒ကထာ အေစာင္ေစာင္တို႔ ဖြင့္သည္၊ ဝိနည္း၌ကား သာ၍ ထင္ရွား စံုလင္သည္။