၉ဝ။ ရဟန္းတို႔ အက်င့္’သိကၡာ’ တို႔သည္ ဤသံုးမ်ဳိးတို႔တည္း၊ အဘယ္သံုးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ- အဓိသီလသိကၡာ၊ အဓိစိတၱသိကၡာ၊ အဓိပညာသိကၡာတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ အဓိသီလသိကၡာဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ သီလရွိ၏။ပ။ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ေဆာက္တည္၍ က်င့္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤပါတိေမာကၡသံဝရသီလကို အဓိသီလ သိကၡာဟု ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ အဓိစိတၱသိကၡာဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမတို႔မွ ကင္းဆိတ္၍သာလွ်င္။ပ။ စတုတၳစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ စတုတၳစ်ာန္ သို႔ ေရာက္၍ ေနျခင္းကို အဓိစိတၱသိကၡာဟု ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ အဓိပညာသိကၡာဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ”ဤကား ဆင္းရဲတည္း”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။ပ။ ”ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ ေၾကာင္း အက်င့္တည္း”ဟုဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ သစၥာေလးပါးသိျခင္းကို အဓိ ပညာသိကၡာဟု ဆိုအပ္၏။ ရဟန္းတို႔ အက်င့္’သိကၡာ’ တို႔သည္ ဤသံုးမ်ိဳးတို႔တည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
နဝမသုတ္။