၁၆၁။ ရဟန္းတို႔ ရန္ၿငဳိးဖဲြ႕ျခင္း ‘အာဃာတ’ ကို ပယ္ေဖ်ာက္ေၾကာင္း တရားတို႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတို႔တည္း၊ ရဟန္းအား အာဃာတျဖစ္ေပၚရာ အာ႐ံု၌ (ဤတရားငါးမ်ဳိးျဖင့္) အာဃာတကို အခ်င္းခပ္သိမ္းပယ္ေဖ်ာက္ရမည္။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-
ရဟန္းတို႔ ရန္ၿငဳိးဖြဲ႔ျခင္း ျဖစ္ေပၚလာရာ ပုဂၢဳိလ္၌ ခ်စ္ျခင္း ‘ေမတၱာ’ ကို ပြါးမ်ားရမည္၊ ဤသို႔ အားျဖင့္ထိုပုဂၢဳိလ္၌ ရန္ၿငဳိးဖြဲ႔ျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္ရမည္။
ရဟန္းတို႔ ရန္ၿငဳိးဖြဲ႔ျခင္း ျဖစ္ေပၚလာရာ ပုဂၢဳိလ္၌ သနားျခင္း ‘က႐ုဏာ’ ကို ပြါးမ်ားရမည္၊ ဤသို႔အားျဖင့္ ထိုပုဂၢဳိလ္၌ ရန္ၿငဳိးဖြဲ႔ျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္ရမည္။
ရဟန္းတို႔ ရန္ၿငဳိးဖြဲ႔ျခင္း ျဖစ္ေပၚလာရာ ပုဂၢဳိလ္၌ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း ‘ဥေပကၡာ’ ကို ပြါးမ်ားရမည္၊ ဤသို႔အားျဖင့္ ထိုပုဂၢဳိလ္၌ ရန္ၿငဳိးဖြဲ႔ျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္ရမည္။
ရဟန္းတို႔ ရန္ၿငဳိးဖြဲ႔ျခင္း ျဖစ္ေပၚလာရာ ပုဂၢဳိလ္၌ သတိမထားျခင္း ႏွလံုးမသြင္းျခင္းသို႔ ေရာက္ေစရမည္၊ ဤသို႔အားျဖင့္ ထိုပုဂၢဳိလ္၌ ရန္ၿငဳိးဖြဲ႔ျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္ရမည္။
ရဟန္းတို႔ ရန္ၿငဳိးဖြဲ႔ျခင္း ျဖစ္ေပၚလာရာ ပုဂၢဳိလ္၌ ကံသာလွ်င္ မိမိဥစၥာရွိေသာ အျဖစ္ကို ေဆာက္တည္ရမည္။
”ဤအသွ်င္သည္ ကံသာလွ်င္ မိမိဥစၥာရွိ၏၊ ကံ၏ အေမြခံျဖစ္၏၊ ကံသာလွ်င္ အေၾကာင္းရွိ၏၊ ကံသာလွ်င္ အေဆြအမ်ဳိးရွိ၏၊ ကံသာလွ်င္ လဲေလ်ာင္းရာရွိ၏၊ (မိမိ) ျပဳလုပ္မည့္ ေကာင္းေသာ ကံ,မေကာင္းေသာ ကံသာလွ်င္ အေမြခံ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္”ဟု (ေဆာက္တည္ရမည္)။
ဤသို႔အားျဖင့္ ထိုပုဂၢဳိလ္၌ ရန္ၿငဳိးဖြဲ႔ျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္ရမည္။
ရဟန္းတို႔ ရန္ၿငဳိးဖြဲ႔ျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္ေၾကာင္း တရားတို႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတို႔တည္း၊ ရဟန္းအားအာဃာတျဖစ္ေပၚရာ အာ႐ံု၌ (ဤတရားငါးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္) အာဃာတကို အခ်င္းခပ္သိမ္း ပယ္ေဖ်ာက္ရမည္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ပဌမသုတ္။