၁၉၉။ ရဟန္းတို႔ သီလရွိေသာ ရဟန္းတို႔ ခ်ဥ္းကပ္အပ္ေသာ အိမ္၌ လူတို႔သည္ ငါးမ်ဳိးေသာအေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ မ်ားစြာေသာ ေကာင္းမႈကို ပြါးေစကုန္၏။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-
ရဟန္းတို႔ သီလရွိေသာ ရဟန္းသည္ အိမ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္သည္ရွိေသာ္ လူတို႔သည္ ဖူးျမင္ရ၍ စိတ္ၾကည္လင္ေသာအခါ ထိုအိမ္သည္ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္သည္ မည္၏။
ရဟန္းတို႔ သီလရွိေသာ ရဟန္းသည္ အိမ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္သည္ရွိေသာ္ လူတို႔သည္ ခရီးဦးႀကဳိဆိုၾကရွိခိုးၾက ေနရာထိုင္ခင္းေပးၾကေသာအခါ ထိုအိမ္သည္ ျမင့္ျမတ္ေသာ အမ်ဳိး၌ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ အက်င့္ကိုက်င့္သည္ မည္၏။
ရဟန္းတို႔ သီလရွိေသာ ရဟန္းသည္ အိမ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္သည္ရွိေသာ္ လူတို႔သည္ ဝန္တိုမႈ အညစ္အေၾကးကို ပယ္ေဖ်ာက္ေသာအခါ ထိုအိမ္သည္ တန္ခိုးႀကီးျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ အက်င့္ကိုက်င့္သည္ မည္၏။
ရဟန္းတို႔ သီလရွိေသာ ရဟန္းသည္ အိမ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္သည္ရွိေသာ္ လူတို႔သည္ အစြမ္းရွိသ ေလာက္အားရွိသေလာက္ ေဝဖန္လွဴဒါန္းေသာ အခါ ထိုအိမ္သည္ ဥစၥာေပါမ်ားျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္သည္ မည္၏။
ရဟန္းတို႔ သီလရွိေသာ ရဟန္းသည္ အိမ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္သည္ရွိေသာ္ လူတို႔သည္ ပုစၧာေမးၾကျပႆနာေမးၾက တရားနာၾကေသာအခါ ထိုအိမ္သည္ ပညာႀကီးျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ အက်င့္ကိုက်င့္သည္ မည္၏။
ရဟန္းတို႔ သီလရွိေသာ ရဟန္းတို႔ ခ်ဥ္းကပ္အပ္ေသာ အိမ္၌ လူတို႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးေသာအေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ မ်ားစြာေသာ ေကာင္းမႈကို ပြါးေစကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
နဝမသုတ္။