၉၆။ ရဟန္းတို႔ တရားငါးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ အာနာပါနႆတိကို မွီဝဲသည္ ရွိေသာ္မၾကာျမင့္မီပင္ အရဟတၱဖိုလ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိႏိုင္၏။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ (အမႈသစ္ကို) အားထုတ္မႈ နည္းပါး၏၊ ကိစၥနည္းပါး၏၊ ေမြးျမဴလြယ္၏၊ အသက္၏ အေဆာက္အဦျဖစ္ေသာ ပစၥည္း (ေလးပါး) တို႔၌ ေရာင့္ရဲလြယ္၏။
အစားအေသာက္ နည္းပါး၏၊ ဝမ္းေရးကို အားမထုတ္။
အအိပ္နည္းပါး၏၊ ႏိုးၾကားမႈ၌ အားထုတ္၏။
အၾကားအျမင္မ်ား၏၊ အၾကားအျမင္ကို ေဆာင္၏၊ အၾကားအျမင္ကို ဆည္းပူး၏။ အနက္, သဒၵါႏွင့္တကြ ျဖစ္၍ အလံုးစံုျပည့္စံုစင္ၾကယ္သည့္ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို ေဖာ္ျပတတ္ကုန္ေသာအစ၏ေကာင္းျခင္း အလယ္၏ ေကာင္းျခင္း အဆံုး၏ေကာင္းျခင္းရွိေသာ တရားတို႔ကို ထိုသူသည္မ်ားစြာ ၾကားနာဖူး၏၊ ေဆာင္ထား၏၊ ႏႈတ္ျဖင့္ ေလ့က်က္ထား၏၊ စိတ္ျဖင့္ မွတ္သားထား၏၊ ပညာျဖင့္ေကာင္းစြာ ထိုးထြင္း၍ သိ၏။
(ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္တိုင္းေသာ (အရဟတၱဖိုလ္) စိတ္ကို ဆင္ျခင္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားငါးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ အာနာပါနႆတိကို မွီဝဲသည္ရွိေသာ္မၾကာျမင့္မီပင္ အရဟတၱဖိုလ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိႏိုင္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဆ႒သုတ္။