၄၂။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္ –
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ ေကာသလတိုင္းတို႔၌ ေဒသစာရီလွည့္လည္ေတာ္မူလတ္ေသာ္ ေကာသလမင္းသားတို႔၏ ဣစၧာနဂၤလမည္ေသာ ပုဏၰားရြာသို႔ ေရာက္ေတာ္မူ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထို ဣစၧာနဂၤလရြာ (အနီး) ဣစၧာနဂၤလေတာအုပ္၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ဣစၧာနဂၤလရြာသား ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ သတင္းစကား ၾကားၾကကုန္၏ –
”အခ်င္းတို႔ သာကီဝင္ မင္းမ်ဳိးမွ ရဟန္းျပဳသည့္ သာကီဝင္မင္းသား ရဟန္းေဂါတမသည္ ဣစၧာနဂၤလရြာသို႔ ႂကြေရာက္ေတာ္မူ၍ ဣစၧာနဂၤလရြာအနီး ဣစၧာနဂၤလေတာအုပ္၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအသွ်င္ေဂါတမ၏ ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ ဤသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ ထြက္၏ –
ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း အရဟံ မည္ေတာ္မူ၏၊ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္းသမၼာသမၺဳဒၶ မည္ေတာ္မူ၏၊ အသိဉာဏ္ ‘ဝိဇၨာ’ အက်င့္ ‘စရဏ’ ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷ မည္ေတာ္မူ၏။ပ။ (သစၥာေလးပါးတရားတို႔ကို) သိေစေတာ္မူေသာ အေၾကာင္း့ေၾကာင့္လည္း ဗုဒၶ မည္ေတာ္မူ၏၊ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ဘဂဝါ မည္ေတာ္မူ၏ဟု (ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ထြက္၏)။ ထိုအသွ်င္ ေဂါတမသည္ နတ္ မာရ္နတ္ ျဗဟၼာႏွင့္ တကြေသာဤၾသကာသေလာကကို။ပ။ ထိုသို႔ သေဘာရွိေသာ ရဟႏၲာ (ပုဂၢဳိလ္) တို႔ကို ဖူးေျမာ္ရျခင္းသည္ ေကာင္းသည္သာတည္း”ဟု (ၾကားကုန္၏)။
ထိုအခါ၌ ဣစၧာနဂၤလရြာသား ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ ထိုညဥ့္လြန္ေသာအခါ၌ မ်ားစြာေသာခဲဖြယ္ စားဖြယ္ကို ယူကုန္၍ ဣစၧာနဂၤလေတာအုပ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္ၿပီးလွ်င္ တံခါးမုခ္ အျပင္ဘက္၌ ျပင္းျပ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ တည္ေနကုန္၏၊ ထိုစဥ္အခါ၌ အသွ်င္နာဂိတသည္ျမတ္စြာဘုရား၏ အလုပ္အေကြၽး ျဖစ္၏၊ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အသွ်င္နာဂိတကို ”နာဂိတ ငါးတို႔ကို လုယက္ရာ၌ တံငါသည္တို႔ကဲ့သို႔ ျပင္းျပက်ယ္ေလာင္ေသာ အသံရွိသူတို႔ကား အဘယ္သူတို႔နည္း”ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ဤသူတို႔ကား ဣစၧာနဂၤလရြာသား ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔ပါတည္း၊ မ်ားစြာေသာခဲဖြယ္ စားဖြယ္ကို ယူ၍ တံခါးမုခ္ အျပင္ဘက္၌ ျမတ္စြာဘုရားကိုလည္းေကာင္း၊ ရဟန္းသံဃာကိုလည္းေကာင္း ရည္မွန္းၿပီးလွ်င္ တည္ေနၾကပါသည္ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
နာဂိတ ငါသည္ အျခံအရံ (အေက်ာ္အေစာ) ႏွင့္ မဆက္ဆံလို၊ အျခံအရံ (အေက်ာ္အေစာ) သည္လည္းငါႏွင့္ အတူ မဆက္ဆံေစလင့္။
နာဂိတ ဤ (ကာမဂုဏ္မွ) ထြက္ေျမာက္မႈ ‘ေနကၡမၼ’ ခ်မ္းသာ၊ ကင္းဆိတ္မႈ ‘ပဝိေဝက’ ခ်မ္းသာ၊ ၿငိမ္းေအးမႈ ‘ဥပသမ’ ခ်မ္းသာ၊ သိမႈ ‘သေမၺာဓ’ ခ်မ္းသာကို အလိုရွိတိုင္း မၿငဳိျငင္ မပင္ပန္းဘဲ မရႏိုင္သူသည္ ထိုမစင္ၾကယ္မႈ ခ်မ္းသာ၊ ငိုက္မ်ဥ္းမႈခ်မ္းသာ၊ လာဘ္ပူေဇာ္သကာ အေက်ာ္အေစာခ်မ္းသာကိုသာယာ (ခံစား) ရာ၏။
(ကာမဂုဏ္မွ) ထြက္ေျမာက္မႈ ‘ေနကၡမၼ’ ခ်မ္းသာ၊ ကင္းဆိတ္မႈ ‘ပဝိေဝက’ ခ်မ္းသာ၊ ၿငိမ္းေအးမႈ’ဥပသမ’ ခ်မ္းသာ၊ သိမႈ ‘သေမၺာဓ’ ခ်မ္းသာကို အလိုရွိတိုင္း မၿငဳိျငင္ မပင္ပန္းဘဲ ရေသာ ငါသည္ထိုမစင္ၾကယ္မႈခ်မ္းသာ၊ ငိုက္မ်ဥ္းမႈခ်မ္းသာ၊ လာဘ္ပူေဇာ္သကာ အေက်ာ္အေစာခ်မ္းသာကို အဘယ္မွာသာယာ (ခံစား) ရာအံ့နည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယခုအခါ၌ သည္းခံေတာ္မူပါ၊ ေကာင္း ေသာစကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယခုအခါ၌ သည္းခံေတာ္မူပါ၊ အသွ်င္ဘုရားယခုအခါ၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ သည္းခံေတာ္မူရန္ အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္၊ အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါ၌ နိဂံုးသူနိဂံုးသား ဇနပုဒ္သူ ဇနပုဒ္သား ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားႂကြေတာ္မူေလရာရာအရပ္သို႔ စိတ္ၫြတ္ၾကကုန္လ်က္သာလွ်င္ လိုက္ပါၾကပါလိမ့္မည္။ အသွ်င္ဘုရား မိုးႀကီးသည္းထန္စြာရြာသြန္း လတ္ေသာ္ နိမ့္႐ႈိင္းရာအရပ္သို႔ ေရတို႔သည္ စီးက်ၾကကုန္သကဲ့သို႔ အသွ်င္ဘုရားဤအတူသာလွ်င္ နိဂံုးသူနိဂံုးသား ဇနပုဒ္သူဇနပုဒ္သား ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ျမတ္စြာဘုရားႂကြေရာက္ေတာ္မူ ေလရာရာ အရပ္သို႔ စိတ္ၫြတ္ကုန္လ်က္သာလွ်င္ လိုက္ပါ ၾကပါလိမ့္မည္၊ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ္ အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္းဟူမူ –
အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရား၏ သီလေတာ္ ပညာေတာ္သည္ ထိုသို႔ႀကီးမားေတာ္မူျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
နာဂိတ ငါသည္ အျခံအရံ (အေက်ာ္အေစာ) ႏွင့္ မဆက္ဆံလို၊ အျခံအရံ (အေက်ာ္အေစာ) သည္လည္းငါႏွင့္အတူ မဆက္ဆံေစလင့္။ နာဂိတ ဤ (ကာမဂုဏ္မွ) ထြက္ေျမာက္မႈ ‘ေနကၡမၼ’ ခ်မ္းသာ၊ ကင္းဆိတ္မႈ’ပဝိေဝက’ ခ်မ္းသာ၊ ၿငိမ္းေအးမႈ ‘ဥပသမ’ ခ်မ္းသာ၊ သိမႈ ‘သေမၺာဓ’ ခ်မ္းသာကို အလိုရွိ တိုင္း မၿငဳိျငင္မပင္ပန္းဘဲ မရႏိုင္သူသည္ ထိုမစင္ၾကယ္မႈခ်မ္းသာ၊ ငိုက္မ်ဥ္းမႈခ်မ္းသာ၊ လာဘ္ပူေဇာ္ သကာ့အေက်ာ္အေစာခ်မ္းသာကို သာယာ (ခံစား) ရာ၏။
(ကာမဂုဏ္မွ) ထြက္ေျမာက္မႈ ‘ေနကၡမၼ’ ခ်မ္းသာ၊ ကင္းဆိတ္မႈ ‘ပဝိေဝက’ ခ်မ္းသာ၊ ၿငိမ္းေအးမႈ ‘ဥပသမ’ ခ်မ္းသာ၊ သိမႈ ‘သေမၺာဓ’ ခ်မ္းသာကို အလိုရွိတိုင္း မၿငဳိျငင္ မပင္ပန္းဘဲ ရေသာ ငါသည္ထိုမစင္ၾကယ္မႈခ်မ္းသာ၊ ငိုက္မ်ဥ္းမႈခ်မ္းသာ၊ လာဘ္ပူေဇာ္သကာ အေက်ာ္အေစာခ်မ္းသာကို အဘယ္မွာသာယာ (ခံစား) ရာအံ့နည္း။
နာဂိတ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါသည္ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ရွိလ်က္ ထိုင္ေနေသာ ရြာနီးေက်ာင္းေနရဟန္းကို ေတြ႕ျမင္ရ၏၊ နာဂိတ ထိုငါ့အား ”ယခုအခါ၌ ဤအသွ်င္ကို အရံေစာင့္က ျဖစ္ေစသာမေဏက ျဖစ္ေစ ထိုသမာဓိမွ ေရြ႕ေလ်ာေစလိမ့္မည္”ဟု အၾကံျဖစ္၏၊ နာဂိတ ထို႔ေၾကာင့္ထိုရဟန္းအား ရြာနီးေက်ာင္းေနမႈျဖင့္ ငါ မႏွစ္သက္။
နာဂိတ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါသည္ ေတာ၌ အိပ္ငိုက္လ်က္ ထိုင္ေနေသာ ေတာေက်ာင္းေန ရဟန္းကို ေတြ႕ျမင္ရ၏၊ နာဂိတ ထိုငါ့အား ”ယခုအခါ ဤအသွ်င္သည္ ဤအိပ္ငိုက္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာပင္ပန္းမႈကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ တစ္ခုတည္းေသာ သေဘာျဖစ္သည့္ ေတာဟူေသာ အမွတ္ကိုသာလွ်င္ ႏွလံုးသြင္းလိမ့္မည္”ဟု အၾကံျဖစ္၏၊ နာဂိတ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုရဟန္းအား ေတာေနမႈျဖင့္ ငါ ႏွစ္သက္၏။
နာဂိတ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါသည္ ေတာ၌ မတည္ၾကည္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ထိုင္ေနေသာေတာေက်ာင္းေန ရဟန္းကို ေတြ႕ျမင္ရ၏၊ နာဂိတ ထိုငါ့အား –
”ယခုအခါ၌ ဤအသွ်င္သည္ မတည္ၾကည္ေသာ စိတ္ကိုလည္း တည္ၾကည္ေစလိမ့္မည္၊ တည္ၾကည္ၿပီးေသာ စိတ္ကိုလည္း အစဥ္ေစာင့္ေရွာက္လိမ့္မည္”ဟု ဤသို႔ အၾကံျဖစ္၏။
နာဂိတ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုရဟန္းအား ေတာေက်ာင္းေနမႈျဖင့္ ငါ ႏွစ္သက္၏။
နာဂိတ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါသည္ ေတာ၌ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ထိုင္ေနေသာေတာေက်ာင္းေနရဟန္းကို ေတြ႕ျမင္ရ၏၊ နာဂိတ ထိုငါ့အား –
”ယခုအခါ၌ ဤအသွ်င္သည္ ကိေလသာ မကြၽတ္လြတ္ေသးေသာ စိတ္ကိုလည္း ကြၽတ္လြတ္ေစလိမ့္မည္၊ ကြၽတ္လြတ္ၿပီးေသာ စိတ္ကိုလည္း အစဥ္ေစာင့္ေရွာက္လိမ့္မည္”ဟု ဤသို႔ အၾကံျဖစ္၏။
နာဂိတ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုရဟန္းအား ေတာေက်ာင္းေနမႈျဖင့္ ငါ ႏွစ္သက္၏။
နာဂိတ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါသည္ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ ေဆး အသံုးအေဆာင္တို႔ကို ရေသာ ရြာနီးေက်ာင္းေန ရဟန္းကို ေတြ႕ျမင္ရ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ထိုလာဘ္ပူေဇာ္သကာအေက်ာ္အေစာကို အလိုရွိသည္ျဖစ္၍ တစ္ေယာက္တည္း ကိန္းေအာင္းမႈကို စြန္႔၏၊ ေတာစြန္ျဖစ္ေသာေက်ာင္းတို႔ကို စြန္႔၏၊ ရြာ နိဂံုး မင္းေနျပည္ေတာ္သို႔ ဝင္ေရာက္၍ ေန၏၊ နာဂိတ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုရဟန္းအား ရြာနီးေက်ာင္းေနမႈျဖင့္ ငါ မႏွစ္သက္။
နာဂိတ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါသည္ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ ေဆးအသံုးအေဆာင္တို႔ကိုရေသာ ေတာေက်ာင္းေနရဟန္းကို ေတြ႕ျမင္ရ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ထိုလာဘ္ပူေဇာ္သကာအေက်ာ္အေစာကို စြန္႔ပစ္ပယ္ရွား၍ တစ္ေယာက္တည္း ကိန္းေအာင္းျခင္းကို မစြန္႔၊ ေတာစြန္ျဖစ္ေသာေက်ာင္းတို႔ကို မစြန္႔၊ နာဂိတ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုရဟန္းအား ေတာေက်ာင္းေနမႈျဖင့္ ငါ ႏွစ္သက္၏။
နာဂိတ ငါသည္ ခရီးရွည္သြားသည္ရွိေသာ္ ေရွ႕မွျဖစ္ေစ ေနာက္မွျဖစ္ေစ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုမွ်မေတြ႕ျမင္ရေသာအခါ ငါ့အား အယုတ္သျဖင့္ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ကို စြန္႔ရန္ပင္ ခ်မ္းသာ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဒြါဒသမသုတ္။
ေလးခုေျမာက္ ေဒဝတာဝဂ္ ၿပီး၏။