အန ၆.၄၇: ပဌမ သႏၵိ႒ိကသုတ္

၄၇။ ထိုအခါ၌ ေမာဠိယသီဝကပရိဗိုဇ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႏႈတ္ဆက္ေျပာဆို၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကို ေျပာဆိုၿပီးဆံုးေစၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား-

”အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ ကိုယ္တိုင္ သိျမင္ထိုက္၏၊ တရားေတာ္သည္ ကိုယ္တိုင္ သိျမင္ထိုက္၏ဟူ၍ ဆိုအပ္ပါ၏။

အသွ်င္ဘုရား အဘယ္မွ်ျဖင့္ တရားေတာ္သည္ ကိုယ္တိုင္ သိျမင္ထိုက္ပါသနည္း၊ အခါမလင့္အက်ဳိးေပးတတ္ပါသနည္း၊ လာလွည့္႐ႈလွည့္ဟု ဖိတ္ေခၚျပထိုက္ပါသနည္း၊ မိမိ၏ ကိုယ္ထဲစိတ္ထဲ၌ ေဆာင္ယူထားထိုက္ပါသနည္း၊ (အရိယာ) ပညာရွိတို႔သာ ကိုယ္စီကိုယ္င သိထိုက္ခံစားထိုက္ပါသနည္း”ဟုေလွ်ာက္၏။

သီဝက သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဤအရာ၌ သင့္ကိုသာလွ်င္ ျပန္၍ ေမးဦးအံ့၊ သင္ သေဘာက်သည့္အတိုင္း ငါ့အေမးကို ေျဖၾကားရာ၏။

သီဝက ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ မိမိသႏၲာန္၌ ထင္ရွားရွိေသာ လိုခ်င္မႈ ‘ေလာဘ’ကိုလည္း ”ငါ၏ သႏၲာန္၌ လိုခ်င္မႈ ‘ေလာဘ’ သည္ ရွွိ၏”ဟူ၍ သိ၏ေလာ၊ မိမိသႏၲာန္၌ ထင္ရွား့မရွိေသာ လိုခ်င္မႈ ‘ေလာဘ’ ကိုလည္း ”ငါ၏ သႏၲာန္၌ လိုခ်င္မႈ ‘ေလာဘ’ သည္ ထင္ရွား မရွိ”ဟူ၍သိ၏ေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ဘုရား သိပါ၏။

သီဝက သင္သည္ မိမိသႏၲာန္၌ ထင္ရွားရွိေသာ လိုခ်င္မႈ ‘ေလာဘ’ ကိုလည္း ”ငါ၏ သႏၲာန္၌ လိုခ်င္မႈ ‘ေလာဘ’ သည္ ထင္ရွားရွိ၏”ဟူ၍ သိ၏၊ မိမိသႏၲာန္၌ ထင္ရွားမရွိေသာ ‘ေလာဘ’ ကိုလည္း”ငါ၏ သႏၲာန္၌ လိုခ်င္မႈ ‘ေလာဘ’ သည္ ထင္ရွား မရွိ”ဟူ၍ သိ၏၊ သီဝက ဤသို႔လည္း တရားေတာ္သည္ ကိုယ္တိုင္ သိျမင္ထိုက္ေပ၏။ပ။

သီဝက ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ မိမိသႏၲာန္၌ ထင္ရွားရွိေသာ အမ်က္ထြက္မႈ ‘ေဒါသ’ ကို။ပ။ မိမိသႏၲာန္၌ ထင္ရွားရွိေသာ ေတြေဝမႈ ‘ေမာဟ’ ကို။ပ။ မိမိသႏၲာန္၌ ထင္ရွားရွိေသာေလာဘႏွင့္ယွဥ္ေသာ တရားကို။ပ။ မိမိသႏၲာန္၌ ထင္ရွားရွိေသာ ေဒါသႏွင့္ယွဥ္ေသာ တရားကို။ပ။ မိမိသႏၲာန္၌ ထင္ရွားရွိေသာ ေမာဟႏွင့္ယွဥ္ေသာ တရားကို ”ငါ၏ သႏၲာန္၌ ေမာဟႏွင့္ယွဥ္ေသာ တရားသည္ ထင္ရွားရွိ၏”ဟူ၍ သိ၏ေလာ၊ မိမိသႏၲာန္၌ ထင္ရွားမရွိေသာ ေမာဟႏွင့္ယွဥ္ေသာ တရားကိုမူလည္း ”ငါ၏ သႏၲာန္၌ ေမာဟႏွင့္ ယွဥ္ေသာ တရားသည္ ထင္ရွားမရွိ”ဟူ၍ သိ၏ေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ဘုရား သိပါ၏။

သီဝက သင္သည္ မိမိသႏၲာန္၌ ထင္ရွားရွိေသာ ေမာဟႏွင့္ယွဥ္ေသာ တရားကိုလည္း ”ငါ၏ သႏၲာန္၌ ေမာဟႏွင့္ယွဥ္ေသာ တရားသည္ ထင္ရွားရွိ၏”ဟု သိ၏။

မိမိသႏၲာန္၌ ထင္ရွားမရွိေသာ ေမာဟႏွင့္ယွဥ္ေသာ တရားကိုမူလည္း ”ငါ၏ သႏၲာန္၌ ေမာဟႏွင့္ယွဥ္ေသာ တရားသည္ ထင္ရွားမရွိ”ဟု သိ၏။

သီဝက ဤသို႔လည္း တရားေတာ္သည္ ကိုယ္တိုင္ သိျမင္ထိုက္၏၊ အခါမလင့္ အက်ဳိးကို ေပးတတ္၏၊ လာလွည့္႐ႈလွည့္ဟု ဖိတ္ေခၚျပထိုက္၏၊ မိမိ၏ ကိုယ္ထဲစိတ္ထဲ၌ ေဆာင္ယူထားထိုက္၏၊ (အရိယာ) ပညာရွိတို႔သာ ကိုယ္စီကိုယ္င သိထိုက္ခံစားထိုက္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏၊ အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏။ပ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယေန႔မွစ၍ အကြၽႏု္ပ္ကို အသက္ထက္ဆံုး (ရတနာသံုးပါးကို) ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္တတ္သူ ‘ဥပါသကာ’ဟု မွတ္ေတာ္မူပါဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ပၪၥမသုတ္။