၆၃။ ရဟန္းတို႔ (ကိေလသာကို) ေဖာက္ခြဲေၾကာင္း ‘နိေဗၺဓိကပရိယာယ’ တရားေဒသနာကို သင္တို႔အား ေဟာၾကားေပအံ့၊ ထိုနိေဗၺဓိကပရိယာယ တရားေဒသနာကို နာၾကကုန္၊ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းၾကကုန္၊ ေဟာၾကားေပအံ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
”အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ”ဟု ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထားကုန္၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားကို ေဟာေတာ္မူ၏ –
ရဟန္းတို႔ (ကိေလသာကို) ေဖာက္ခဲြေၾကာင္း ထိုတရားေဒသနာဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ကာမတို႔ကို သိအပ္ကုန္၏၊ ကာမတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သိအပ္၏၊ ကာမတို႔၏ ထူးေသာအျဖစ္ကို သိအပ္၏၊ ကာမတို႔၏ အက်ဳိးကို သိအပ္၏၊ ကာမတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကို သိအပ္၏၊ ကာမတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို သိအပ္၏။ (၁)
ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာတို႔ကို သိအပ္ကုန္၏၊ ေဝဒနာတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သိအပ္၏၊ ေဝဒနာတို႔၏ထူးေသာ အျဖစ္ကို သိအပ္၏၊ ေဝဒနာတို႔၏ အက်ဳိးကို သိအပ္၏၊ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကို သိအပ္၏၊ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို သိအပ္၏။ (၂)
ရဟန္းတို႔ သညာတို႔ကို သိအပ္ကုန္၏၊ သညာတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သိအပ္၏၊ သညာတို႔၏ ထူးေသာအျဖစ္ကို သိအပ္၏၊ သညာတို႔၏ အက်ဳိးကို သိအပ္၏၊ သညာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကို သိအပ္၏၊ သညာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို သိအပ္၏။ (၃)
ရဟန္းတို႔ အာသေဝါတရားတို႔ကို သိအပ္ကုန္၏၊ အာသေဝါတရားတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သိအပ္၏၊ အာသေဝါတရားတို႔၏ ထူးေသာ အျဖစ္ကို သိအပ္၏၊ အာသေဝါတရားတို႔၏ အက်ဳိးကို သိအပ္၏၊ အာသေဝါ တရားတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကို သိအပ္၏၊ အာသေဝါတရားတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ကို သိအပ္၏။ (၄)
ရဟန္းတို႔ ကံကို သိအပ္၏၊ ကံတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သိအပ္၏၊ ကံတို႔၏ ထူးေသာ အျဖစ္ကိုသိအပ္၏၊ ကံတို႔၏ အက်ဳိးကို သိအပ္၏၊ ကံတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကို သိအပ္၏၊ ကံတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို သိအပ္၏။ (၅)
ရဟန္းတို႔ ဒုကၡကို သိအပ္၏၊ ဒုကၡ၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သိအပ္၏၊ ဒုကၡ၏ ထူးေသာ အျဖစ္ကိုသိအပ္၏၊ ဒုကၡ၏ အက်ဳိးကို သိအပ္၏၊ ဒုကၡ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကို သိအပ္၏၊ ဒုကၡ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို သိအပ္၏။ (၆)
”ရဟန္းတို႔ ကာမတို႔ကို သိအပ္ကုန္၏၊ ကာမတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သိအပ္၏၊ ကာမတို႔၏ ထူးေသာအျဖစ္ကို သိအပ္၏၊ ကာမတို႔၏ အက်ဳိးကို သိအပ္၏၊ ကာမတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကို သိအပ္၏၊ ကာမတို႔၏ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို သိအပ္၏”ဟူ၍ ေဟာၾကားအပ္ေသာ ဤစကားသည္အဘယ္ကို စြဲ၍ ေဟာအပ္ေသာ စကားျဖစ္သနည္း။
ရဟန္းတို႔ ကာမဂုဏ္တို႔သည္ အလိုရွိအပ္ ႏွစ္သက္အပ္ ျမတ္ႏိုးအပ္သည္ ျဖစ္၍ ခ်စ္ဖြယ္သေဘာရွိလ်က္ ကာမႏွင့္စပ္ကုန္ တပ္မက္ေၾကာင္းျဖစ္ကုန္ေသာ စကၡဳဝိညာဥ္ျဖင့္ သိအပ္သည့္ ႐ူပါ႐ံု၊ ေသာတဝိညာဥ္ျဖင့္ သိအပ္သည့္ သဒၵါ႐ံု၊ ဃာနဝိညာဥ္ျဖင့္ သိအပ္သည့္ ဂႏၶာ႐ံု၊ ဇိဝွါဝိညာဥ္ျဖင့္သိအပ္သည့္ ရသာ႐ံု၊ အလိုရွိအပ္ ႏွစ္သက္အပ္ ျမတ္ႏိုးအပ္သည္ ျဖစ္၍ ခ်စ္ဖြယ္သေဘာရွိလ်က္ကာမႏွင့္စပ္ကုန္ တပ္မက္ေၾကာင္းျဖစ္ကုန္ေသာ ကာယဝိညာဥ္ျဖင့္ သိအပ္သည့္ ေဖာ႒ဗၺာ႐ံု အားျဖင့္ဤငါးပါးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ စင္စစ္ေသာ္ကား ထို႐ူပါ႐ံုစသည္တို႔သည္ ကာမတို႔ မဟုတ္ကုန္၊ ထို႐ူပါ႐ံုစသည္တို႔ကိုအရိယာတို႔၏ အဆံုးအမ၌ ကာမဂုဏ္တို႔မည္၏ဟူ၍သာ ဆိုအပ္ကုန္၏။ သတၱဝါ၏ ၾကံစည္သည့္ အစြမ္းျဖင့္ ျဖစ္ေသာ စြဲမက္မႈ ‘သကၤပၸရာဂ’ သည္ ကာမ မည္၏၊ ေလာက၌ ဆန္းၾကယ္ေသာ အာ႐ံုတို႔သည္ ကာမတို႔ မမည္ကုန္။ သတၱဝါ၏ ၾကံစည္ေသာ အစြမ္းျဖင့္ ျဖစ္ေသာစြဲမက္မႈ ‘သကၤပၸရာဂ’ သည္ ေလာက၌ တည္၏၊ ဆန္းၾကယ္ေသာ အာ႐ံုတို႔သည္ ထိုအတူသာလွ်င္ေလာက၌ တည္ကုန္၏၊ ထိုသို႔ျဖစ္ရာဝယ္ ဤအာ႐ံုတို႔၌ လိုခ်င္ႏွစ္သက္မႈ’ဆႏၵ’ ရာဂကို ပညာရွိတို႔ပယ္ေဖ်ာက္ၾကကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ကာမတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’ သည္ ကာမတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း။
ရဟန္းတို႔ ကာမတို႔၏ ထူးေသာ အျဖစ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ႐ူပါ႐ံုတို႔၌ လိုလားမႈ ‘ကာမ’ သည္ တစ္မ်ဳိးတစ္ျခားပင္တည္း၊ သဒၵါ႐ံုတို႔၌ လိုလားမႈ’ကာမ’ သည္ တစ္မ်ဳိးတစ္ျခားပင္တည္း၊ ဂႏၶာ႐ံုတို႔၌ လိုလားမႈ ‘ကာမ’ သည္ တစ္မ်ဳိးတစ္ျခားပင္တည္း၊ ရသာ႐ံုတို႔၌ လိုလားမႈ ‘ကာမ’ သည္ တစ္မ်ဳိးတစ္ျခားပင္တည္း၊ ေဖာ႒ဗၺာ႐ံုတို႔၌ လိုလားမႈ ‘ကာမ’ သည္တစ္မ်ဳိးတစ္ျခားပင္တည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ကာမတို႔၏ ထူးေသာ အျဖစ္ဟူ၍ ဆိုအပ္၏
ရဟန္းတို႔ ကာမတို႔၏ အက်ဳိးဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ (ကာမဂုဏ္ကို) လိုလားသူသည္ ကုသိုလ္အဖို႔ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အကုသိုလ္အဖို႔ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေသာ ထိုထို (ကိေလသာကာမ) အားေလ်ာ္ေသာ အတၱေဘာကို့ျဖစ္ေစ၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ကာမတို႔၏ အက်ဳိးဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ကာမတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈသည္ ကာမတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈ ျဖစ္၏။
ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဤမဂၢင္သည္သာလွ်င္ ကာမတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ ျဖစ္၏။
ဤသည္ကား အဘယ္နည္း။
မွန္ကန္စြာ သိျမင္မႈ၊ မွန္ကန္စြာ ၾကံစည္မႈ၊ မွန္ကန္စြာ ေျပာဆိုမႈ၊ မွန္ကန္စြာ ျပဳလုပ္မႈ၊ မွန္ကန္စြာအသက္ေမြးမႈ၊ မွန္ကန္စြာ အားထုတ္မႈ၊ မွန္ကန္စြာ ေအာက္ေမ့မႈ၊ မွန္ကန္စြာ တည္ၾကည္မႈတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ အၾကင္အခါ၌ အရိယာတပည့္သည္ ဤသို႔ ကာမတို႔ကို သိ၏၊ ဤသို႔ ကာမတို႔၏ျဖစ္ေၾကာင္းကို သိ၏၊ ဤသို႔ ကာမတို႔၏ ထူးေသာ အျဖစ္ကို သိ၏၊ ဤသို႔ ကာမတို႔၏အက်ဳိးကို သိ၏၊ ဤသို႔ ကာမတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကို သိ၏၊ ဤသို႔ ကာမတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို သိ၏၊ ထိုအခါ ထိုအရိယာတပည့္သည္ ကိေလသာကာမကိုခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစတတ္ေသာ ကိေလသာ ကာမကို ေဖာက္ခြဲႏိုင္ေသာ ဤျမတ္ေသာ အက်င့္ကို သိ၏။
”ရဟန္းတို႔ ကာမတို႔ကို သိအပ္ကုန္၏။ပ။ ကာမတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကိုသိအပ္၏”ဟူ၍ ငါေဟာၾကားအပ္ေသာ ထိုစကားသည္ ဤသည္ကို စြဲ၍ ေဟာၾကားအပ္ေသာ စကားျဖစ္၏။ (၁)
”ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာကို သိအပ္၏။ပ။ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကိုသိအပ္၏”ဟူ၍ ငါေဟာၾကားအပ္ေသာ ထိုစကားသည္ အဘယ္ကို စြဲ၍ ေဟာၾကားအပ္ေသာစကားျဖစ္ သနည္း။
ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာတို႔သည္ သုခေဝဒနာ၊ ဒုကၡေဝဒနာ၊ အဒုကၡမသုခေဝဒနာအားျဖင့္ ဤသံုးပါးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’ သည္ ေဝဒနာတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း။
ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာတို႔၏ ထူးေသာ အျဖစ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ (ကိေလသာ) အာမိသႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သုခေဝဒနာသည္ ရွိ၏၊ အာမိသႏွင့္ မယွဥ္ေသာသုခေဝဒနာသည္ ရွိ၏၊ အာမိသႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ဒုကၡေဝဒနာသည္ ရွိ၏၊ အာမိသႏွင့္ မယွဥ္ေသာ ဒုကၡေဝဒနာသည္ ရွိ၏၊ အာမိသႏွင့္ ယွဥ္ေသာ အဒုကၡမသုခေဝဒနာသည္ ရွိ၏၊ အာမိသႏွင့္ မယွဥ္ေသာအဒုကၡမသုခေဝဒနာသည္ ရွိ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ေဝဒနာတို႔၏ ထူးေသာ အျဖစ္ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာတို႔၏ အက်ဳိးဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ေဝဒနာခံစားသူသည္ ကုသိုလ္အဖို႔ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အကုသိုလ္အဖို႔ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေသာ ထိုထို (ေဝဒနာ) အားေလ်ာ္ေသာ အတၱေဘာကို ျဖစ္ေစ၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ေဝဒနာတို႔၏ အက်ဳိးဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈသည္ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈျဖစ္၏။
ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဤမဂၢင္သည္သာလွ်င္ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ျဖစ္၏။
ဤသည္ကား အဘယ္နည္း။
မွန္ကန္စြာ သိျမင္မႈ။ပ။ မွန္ကန္စြာ တည္ၾကည္မႈ တို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ အၾကင္အခါ၌ အရိယာတပည့္သည္ ဤသို႔ ေဝဒနာတို႔ကို သိ၏၊ ဤသို႔ ေဝဒနာတို႔၏ျဖစ္ေၾကာင္းကို သိ၏၊ ဤသို႔ ေဝဒနာတို႔၏ ထူးေသာ အျဖစ္ကို သိ၏၊ ဤသို႔ ေဝဒနာတို႔၏ အက်ဳိးကိုသိ၏၊ ဤသို႔ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကို သိ၏၊ ဤသို႔ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ကို သိ၏၊ ထိုအခါ ထိုအရိယာတပည့္သည္ ေဝဒနာတို႔ကို ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစတတ္ေသာ ကိေလသာကိုေဖာက္ခြဲႏိုင္ေသာ ဤျမတ္ေသာ အက်င့္ကို သိ၏။
”ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာတို႔ကို သိအပ္ကုန္၏။ပ။ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ ကိုသိအပ္၏”ဟူ၍ ငါေဟာၾကားအပ္ေသာ စကားသည္ ဤသည္ကို စြဲ၍ ေဟာၾကားအပ္ေသာ စကားျဖစ္၏။ (၂)
”ရဟန္းတို႔ သညာကို သိအပ္၏။ပ။ သညာ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ကို သိအပ္၏”ဟူ၍ ငါေဟာၾကားအပ္ေသာ ထိုစကားသည္ အဘယ္ကို စြဲ၍ ေဟာၾကားအပ္ေသာ စကားျဖစ္သနည္း။
ရဟန္းတို႔ သညာတို႔သည္ အဆင္း၌ မွတ္သားမႈ ‘႐ူပသညာ’၊ အသံ၌ မွတ္သားမႈ ‘သဒၵသညာ’၊ အနံ႔၌ မွတ္သားမႈ ‘ဂႏၶသညာ’၊ အရသာ၌ မွတ္သားမႈ ‘ရသသညာ’၊ အေတြ႕၌ မွတ္သားမႈ ‘ေဖာ႒ဗၺ သညာ’၊ သေဘာတရား၌ မွတ္သားမႈ ‘ဓမၼသညာ’ အားျဖင့္ ဤေျခာက္ပါးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ သညာတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’ သည္ သညာတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း။
ရဟန္းတို႔ သညာတို႔၏ ထူးေသာ အျဖစ္သည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ႐ူပါ႐ံုတို႔၌ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ သည္ တစ္မ်ဳိးတစ္ျခားတည္း၊ သဒၵါ႐ံုတို႔၌ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ သည္ တစ္မ်ဳိးတစ္ျခားတည္း၊ ဂႏၶာ႐ံုတို႔၌ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ သည္ တစ္မ်ဳိးတစ္ျခားတည္း၊ ရသာ႐ံုတို႔၌ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ သည္ တစ္မ်ဳိးတစ္ျခားတည္း၊ ေဖာ႒ဗၺာ႐ံုတို႔၌ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ သည္တစ္မ်ဳိးတစ္ျခားတည္း၊ ဓမၼာ႐ံုတို႔၌ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ သည္ တစ္မ်ဳိးတစ္ျခားတည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို သညာတို႔၏ ထူးေသာ အျဖစ္ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ သညာတို႔၏ အက်ဳိးဟူသည္ အဘယ္နည္း။
”ဤသို႔ မွတ္သားမႈ ‘သညာ’ ရွိသူ ျဖစ္ခဲ့၏”ဟု သိႏိုင္ေလာက္သည့္ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ေခၚေဝၚေျပာဆိုႏိုင္ရကား သညာကို ေခၚေဝၚရျခင္း အက်ဳိးရွိ၏ဟု ငါဆို၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို သညာတို႔၏အက်ဳိးဟု ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ သညာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’ ခ်ဳပ္မႈသည္ သညာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈျဖစ္၏။
ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဤမဂၢင္သည္သာလွ်င္ သညာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ျဖစ္၏။
ဤသည္ကား အဘယ္နည္း။
မွန္ကန္စြာ သိျမင္မႈ။ပ။ မွန္ကန္စြာ တည္ၾကည္မႈတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ အၾကင္အခါ၌ အရိယာတပည့္သည္ ဤသို႔ သညာတို႔ကို သိ၏၊ ဤသို႔ သညာတို႔၏ျဖစ္ေၾကာင္းကို သိ၏၊ ဤသို႔ သညာတို႔၏ ထူးေသာ အျဖစ္ကို သိ၏၊ ဤသို႔ သညာတို႔၏ အက်ဳိးကိုသိ၏၊ ဤသို႔ သညာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကို သိ၏၊ ဤသို႔ သညာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္ကို သိ၏၊ ထိုအခါ ထိုအရိယာတပည့္သည္ သညာတို႔ကို ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစတတ္ေသာ ကိေလသာကိုေဖာက္ခြဲႏိုင္ေသာ ဤျမတ္ေသာ အက်င့္ကို သိ၏။
”ရဟန္းတို႔ သညာတို႔ကို သိအပ္ကုန္၏။ပ။ သညာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကိုသိအပ္၏”ဟူ၍ ငါေဟာၾကားအပ္ေသာ ထိုစကားသည္ ဤသည္ကို စြဲ၍ ေဟာၾကားအပ္ေသာ စကားျဖစ္၏။ (၃)
”ရဟန္းတို႔ အာသေဝါတရားတို႔ကို သိအပ္၏။ပ။ အာသေဝါတရားတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို သိအပ္၏”ဟူ၍ ငါေဟာၾကားအပ္ေသာ ထိုစကားသည္ အဘယ္ကို စြဲ၍ ေဟာၾကားအပ္ေသာ စကားျဖစ္သနည္း။
ရဟန္းတို႔ အာသေဝါတရားတို႔သည္ ကာမာသဝ၊ ဘဝါသဝ၊ အဝိဇၨာသဝ အားျဖင့္ ဤသုံးပါး တို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ အာသေဝါတရားတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ မသိမႈ ‘အဝိဇၨာ’သည္ အာသေဝါတရားတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း။
ရဟန္းတို႔ အာသေဝါတရားတို႔၏ ထူးေသာ အျဖစ္သည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ငရဲသို႔ေရာက္ေၾကာင္း အာသေဝါတရားတို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ တိရစၧာန္ဘံုသို႔ ေရာက္ ေၾကာင္းအာသေဝါတရားတို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ၿပိတၱာဘံုသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အာသေဝါတရားတို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ လူ႔ဘံုေလာကသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အာသေဝါတရားတို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ နတ္ဘံုေလာကသို႔ေရာက္ေၾကာင္း အာသေဝါတရားတို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို အာသေဝါတရားတို႔၏ထူးေသာအျဖစ္ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ အာသေဝါတရားတို႔၏ အက်ဳိးဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ မသိမႈ ‘အဝိဇၨာ’ ႏွင့္ ျပည့္စံုသူသည္ ကုသိုလ္အဖို႔ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အကုသိုလ္အဖို႔ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေသာ ထိုထို (အာသေဝါတရား) အားေလ်ာ္ေသာ အတၱေဘာကို ျဖစ္ေစ၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို အာသေဝါတရားတို႔၏ အက်ဳိးဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ အာသေဝါတရားတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ မသိမႈ ‘အဝိဇၨာ’ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈသည္ အာသေဝါတရားတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈျဖစ္၏။
ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဤမဂၢင္သည္သာလွ်င္ အာသေဝါတရားတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္၏။
ဤသည္ကား အဘယ္နည္း။
မွန္ကန္စြာ သိျမင္မႈ။ပ။ မွန္ကန္စြာ တည္ၾကည္မႈတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ အၾကင္အခါ၌ အရိယာတပည့္သည္ ဤသို႔ အာသေဝါတရားတို႔ကို သိ၏၊ ဤသို႔အာသေဝါတရားတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သိ၏၊ ဤသို႔ အာသေဝါတရားတို႔၏ ထူးေသာ အျဖစ္ကို သိ၏၊ ဤသို႔ အာသေဝါတရားတို႔၏ အက်ဳိးကို သိ၏၊ ဤသို႔ အာသေဝါတရားတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကို သိ၏၊ ဤသို႔ အာသေဝါတရားတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို သိ၏၊ ထိုအခါ ထိုအရိယာတပည့္သည္ အာသေဝါတရားတို႔ကို ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစတတ္ေသာ ကိေလသာကို ေဖာက္ခြဲႏိုင္ေသာဤျမတ္ေသာ အက်င့္ကို သိ၏။
”ရဟန္းတို႔ အာသေဝါတရားတို႔ကို သိအပ္ကုန္၏။ပ။ အာသေဝါတရားတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို သိအပ္၏”ဟူ၍ ငါေဟာၾကားအပ္ေသာ ထိုစကားသည္ ဤသည္ကို စြဲ၍ေဟာၾကားအပ္ေသာ စကားျဖစ္၏။ (၄)
”ရဟန္းတို႔ ကံတို႔ကို သိအပ္ကုန္၏။ပ။ ကံ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကိုသိအပ္၏”ဟူ၍ ငါေဟာၾကားအပ္ေသာ ထိုစကားသည္ အဘယ္ကို စြဲ၍ ေဟာၾကားအပ္ေသာ စကားျဖစ္သနည္း။
ရဟန္းတို႔ေစ့ေဆာ္တိုက္တြန္း၍ ကိုယ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ ႏႈတ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ စိတ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ (ကုသိုလ္ အကုသိုလ္) ကံကို ျပဳရကားေစတနာကို ကံဟူ၍ ငါဆို၏။
ရဟန္းတို႔ ကံတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’သည္ ကံတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းတည္း။
ရဟန္းတို႔ ကံတို႔၏ ထူးေသာ အျဖစ္သည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ငရဲ၌ ခံစားအပ္ေသာ အက်ဳိးရွိေသာ ကံသည္ ရွိ၏၊ တိရစၧာန္ဘံု၌ ခံစားအပ္ေသာအက်ဳိးရွိေသာ ကံသည္ ရွိ၏၊ ၿပိတၱာဘံု၌ ခံစားအပ္ေသာ အက်ဳိးရွိေသာ ကံသည္ ရွိ၏၊ လူ႔ဘံုေလာက၌ ခံစားအပ္ေသာ အက်ဳိးရွိေသာ ကံသည္ ရွိ၏၊ နတ္ဘံုေလာက၌ ခံစားအပ္ေသာ အက်ဳိးရွိေသာ ကံသည္ရွိ၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ကံတို႔၏ ထူးေသာအျဖစ္ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ကံတို႔၏ အက်ဳိးဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ယခုဘဝ၌ ျဖစ္ေစ ဒုတိယဘဝ၌ ျဖစ္ေစ အျခားအလွည့္ႀကဳံရာ ဘဝ၌ ျဖစ္ေစ (ခံစားအပ္ေသာ) ကံတို႔၏ အက်ဳိးကို သံုးမ်ဳိးရွိဟု ငါဆို၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ကံတို႔၏ အက်ဳိးဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ကံတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ေတြ႕ထိမႈ ‘ဖႆ’ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈသည္ ကံတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈျဖစ္၏။
ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဤမဂၢင္သည္သာလွ်င္ ကံတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္၏။
ဤသည္ကား အဘယ္နည္း။
မွန္ကန္စြာ သိျမင္မႈ။ပ။ မွန္ကန္စြာ တည္ၾကည္မႈတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ အၾကင္အခါ၌ အရိယာတပည့္သည္ ဤသို႔ ကံတို႔ကို သိ၏၊ ဤသို႔ ကံတို႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုသိ၏၊ ဤသို႔ ကံတို႔၏ ထူးေသာ အျဖစ္ကို သိ၏၊ ဤသို႔ ကံတို႔၏ အက်ဳိးကို သိ၏၊ ဤသို႔ ကံတို႔၏ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကို သိ၏၊ ဤသို႔ ကံတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို သိ၏၊ ထိုအခါထိုအရိယာတပည့္သည္ ကံတို႔ကို ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစတတ္ေသာ ကိေလသာကို ေဖာက္ခြဲႏိုင္ေသာ ဤျမတ္ ေသာအက်င့္ကို သိ၏။
”ရဟန္းတို႔ ကံတို႔ကို သိအပ္ကုန္၏။ပ။ ကံတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကိုသိအပ္၏”ဟူ၍ ေဟာၾကားအပ္ေသာ ထိုစကားသည္ ဤသည္ကို စြဲ၍ ေဟာၾကားအပ္ေသာ စကားျဖစ္၏။ (၅)
”ရဟန္းတို႔ ဒုကၡကို သိအပ္၏၊ ဒုကၡ၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သိအပ္၏၊ ဒုကၡ၏ ထူးေသာအျဖစ္ကိုသိအပ္၏၊ ဒုကၡ၏ အက်ဳိးကို သိအပ္၏၊ ဒုကၡ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကို သိအပ္၏၊ ဒုကၡ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ေရာက္ ေၾကာင္း အက်င့္ကို သိအပ္၏”ဟု ငါေဟာၾကားအပ္ေသာ ထိုစကားသည္ အဘယ္ကို စြဲ၍ေဟာၾကား အပ္ေသာ စကားျဖစ္သနည္း။
ပဋိသေႏၶေနရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ အိုရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ နာရျခင္းသည္လည္းဆင္းရဲ၏၊ ေသရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ ပူေဆြးရျခင္း ငိုေႂကြးရျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္းစိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္းတို႔သည္လည္း ဆင္းရဲကုန္၏၊ အလိုမျပည့္ျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏၊ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ‘ဥပါဒါနကၡႏၶာ’ ငါးပါးတို႔သည္ ဆင္းရဲကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဒုကၡ၏ အေၾကာင္းဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ တပ္မက္မႈ ‘တဏွာ’သည္ ဒုကၡ၏ အေၾကာင္းတည္း။
ရဟန္းတို႔ ဒုကၡ၏ ထူးေသာ အျဖစ္သည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ လြန္ကဲေသာ ဒုကၡသည္ ရွိ၏၊ အားနည္းေသာ ဒုကၡသည္ ရွိ၏၊ ျဖည္းျဖည္း ကင္းေပ်ာက္ေသာ ဒုကၡသည္ ရွိ၏၊ အေဆာတလ်င္ ကင္းေပ်ာက္ေသာ ဒုကၡသည္ ရွိ၏၊ ရဟန္းတို႔ဤသည္ကို ဒုကၡ၏ ထူးေသာ အျဖစ္ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ဒုကၡ၏ အက်ဳိးဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူသည္ အၾကင္ဒုကၡျဖင့္ ႏွိပ္စက္အပ္သည္ သိမ္းက်ဳံး ယူအပ္ ေသာစိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ပူေဆြးရ၏၊ ပင္ပန္းရ၏၊ ငိုေႂကြးရ၏၊ ရင္တီးလက္ခတ္ ျမည္တမ္းရ၏၊ ေတြေဝျခင္းသို႔ ေရာက္ရ၏၊ တစ္နည္းမူကား အၾကင္ဒုကၡျဖင့္ ႏွိပ္စက္အပ္သည္ သိမ္းက်ဳံးယူအပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ”အဘယ္သူသည္ ဤဆင္းရဲ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရန္ တစ္ပုဒ္ရွိ မႏၲန္ကိုျဖစ္ေစ ႏွစ္ပုဒ္ရွိမႏၲန္ကိုျဖစ္ေစ သိႏိုင္အံ့နည္း”ဟု (သာသနာမွ) အပ၌ (သုခကို) ရွာမွီး၏၊ ရဟန္းတို႔ ဒုကၡကို ျပင္းစြာေတြေဝျခင္း အက်ဳိးရွိ၏ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ (ခ်မ္းသာအံ့ႏိုး) ရွာမွီးျခင္းအက်ဳိးရွိ၏ဟူ၍လည္းေကာင္းငါဆို၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ဒုကၡ၏ အက်ိဳးဟူ၍ ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ဒုကၡ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈဟူသည္ အဘယ္နည္း။
ရဟန္းတို႔ တဏွာခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈသည္ ဒုကၡခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈ ျဖစ္၏။
ျမတ္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဤမဂၢင္သည္သာလွ်င္ ဒုကၡ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ျဖစ္၏။
ဤသည္ကား အဘယ္နည္း။
မွန္ကန္စြာ သိျမင္မႈ။ပ။ မွန္ကန္စြာ တည္ၾကည္မႈတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ အၾကင္အခါ၌ အရိယာတပည့္သည္ ဤသို႔ ဒုကၡကို သိ၏၊ ဤသို႔ ဒုကၡ၏ျဖစ္ေၾကာင္းကိုသိ၏၊ ဤသို႔ ဒုကၡ၏ ထူးေသာအျဖစ္ကို သိ၏၊ ဤသို႔ ဒုကၡ၏ အက်ဳိးကို သိ၏၊ ဤသို႔ ဒုကၡ၏ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကို သိ၏၊ ဤသို႔ ဒုကၡ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို သိ၏၊ ထိုအခါထိုအရိယာတပည့္သည္ ဒုကၡကို ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစတတ္ေသာ ကိေလသာကို ေဖာက္ခြဲႏိုင္ေသာ ဤျမတ္ေသာအက်င့္ကို သိ၏။
”ရဟန္းတို႔ ဒုကၡကို သိအပ္၏။ ဒုကၡ၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သိအပ္၏၊ ဒုကၡ၏ ထူးေသာ အျဖစ္ကိုသိအပ္၏၊ ဒုကၡ၏ အက်ဳိးကို သိအပ္၏၊ ဒုကၡ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကို သိအပ္၏၊ ဒုကၡ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ေရာက္ ေၾကာင္း အက်င့္ကို သိအပ္၏”ဟူ၍ ငါေဟာၾကားအပ္ေသာ စကားသည္ ဤသည္ကို စြဲ၍ေဟာၾကားအပ္ ေသာ စကားျဖစ္၏။ (၆)
ရဟန္းတို႔ ကိေလသာကို ေဖာက္ခြဲေၾကာင္း ‘နိေဗၺဓိကပရိယာယ’ တရားေဒသနာဟူသည္ ဤသည္ပင္တည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
နဝမသုတ္။