အန ၇.၃၂: အပၸမာဒဂါရဝသုတ္

၃၂။ ထိုအခါ နတ္သားတစ္ေယာက္သည္ ညဥ့္ဦးယံလြန္ၿပီးေသာ (သန္းေခါင္ယံ) အခါ၌ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္းရွိသည္ျဖစ္၍ ေဇတဝန္တစ္ေက်ာင္းလံုးကို ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါျဖင့္ ေတာက္ပေစလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္တည္ကာ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏-

အသွ်င္ဘုရား ဤတရားခုနစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ရဟန္းအား မဆုတ္ယုတ္ရန္ ျဖစ္ပါကုန္၏။

အဘယ္ခုနစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-

ျမတ္စြာဘုရား၌ ႐ိုေသမႈ၊ တရား၌ ႐ိုေသမႈ၊ သံဃာ၌ ႐ိုေသမႈ၊ အက်င့္သိကၡာ၌ ႐ိုေသမႈ၊ သမာဓိ၌ ႐ိုေသမႈ၊ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္း၌ ႐ိုေသမႈ၊ အေစ့အစပ္ျပဳျခင္း၌ ႐ိုေသမႈတို႔ပါတည္း။

အသွ်င္ဘုရား ဤတရားခုနစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ရဟန္းအား မဆုတ္ယုတ္ရန္ ျဖစ္ပါကုန္၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ႏွစ္သက္လိုက္ေလ်ာေတာ္မူ၏။

ထိုအခါ ထိုနတ္သားသည္ ”ငါ၏ (စကားကို) ျမတ္စြာဘုရား ႏွစ္သက္ ‘လိုက္ေလ်ာ’ ေတာ္မူ၏”ဟု သိ၍ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ အ႐ိုအေသျပဳကာ ထိုအရပ္၌ပင္ ကြယ္ေပ်ာက္ေလ၏။

ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုညဥ့္လြန္ေသာ္ ရဟန္းတို႔ကို ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏-

”ရဟန္းတို႔ ဤညဥ့္၌ နတ္သားတစ္ေယာက္သည္ ညဥ့္ဦးယံလြန္ၿပီးေသာ (သန္းေခါင္ယံ) အခါ၌ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္းရွိသည္ျဖစ္၍ ေဇတဝန္တစ္ေက်ာင္းလံုးကို ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါျဖင့္ေတာက္ပေစလ်က္ ငါ့ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္တည္ကာ ငါ့အား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏-

အသွ်င္ဘုရား ဤတရားခုနစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ရဟန္းအား မဆုတ္ယုတ္ရန္ ျဖစ္ပါကုန္၏။

အဘယ္ခုနစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-

ျမတ္စြာဘုရား၌ ႐ိုေသမႈ၊ တရား၌ ႐ိုေသမႈ၊ သံဃာ၌ ႐ိုေသမႈ၊ အက်င့္သိကၡာ၌ ႐ိုေသမႈ၊ သမာဓိ၌ ႐ိုေသမႈ၊ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္း၌ ႐ိုေသမႈ၊ အေစ့အစပ္ျပဳျခင္း၌ ႐ိုေသမႈတို႔ပါတည္း။

‘အသွ်င္ဘုရား ဤတရားခုနစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ရဟန္းအား မဆုတ္ယုတ္ရန္ ျဖစ္ပါကုန္၏’ဟု ထိုနတ္သားသည္ ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏။

ဤစကားကို ေလွ်ာက္ၿပီးလွ်င္ ငါ့ကို ႐ိုေသစြာ ရွိခိုးလ်က္ အ႐ိုအေသျပဳကာ ထိုအရပ္၌ပင္ ကြယ္ေပ်ာက္ေလ၏”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

လံု႔လရွိေသာ ရဟန္းသည္ ျမတ္စြာဘုရား၌ ႐ိုေသ၏၊ တရား၌ ႐ိုေသ၏၊ သံဃာ၌လည္းထက္သန္ေသာ ႐ိုေသမႈရွိ၏၊ သမာဓိ၌လည္း ႐ိုေသ၏၊ သိကၡာ၌လည္း ထက္သန္ေသာ ႐ိုေသမႈရွိ၏၊ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္း၌ ႐ိုေသ၏၊ အေစ့ အစပ္ ျပဳမႈ၌ ႐ိုေသ၏၊ (ထိုရဟန္းသည္) ဆုတ္ယုတ္ရန္ မထိုက္၊ နိဗၺာန္ႏွင့္ နီးသည္ သာလွ်င္ ျဖစ္၏။

ပဌမသုတ္။