၇၂။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္ –
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ ေကာသလတိုင္းတို႔၌ ေဒသစာရီႂကြေတာ္မူ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဒသစာရီႂကြသြားေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ တစ္ခုေသာအရပ္၌ တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္လ်က္ အခိုးအလွ်ံႏွင့္တကြ မီးေတာက္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ မီးပံုႀကီးကို ျမင္ေတာ္မူ၍လမ္းခရီးမွ ဖဲၿပီးလွ်င္ သစ္ပင္ရင္းဝယ္ ခင္းထားေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေတာ္မူလ်က္ ရဟန္းတို႔ကို –
”ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္လ်က္ အခိုးအလွ်ံႏွင့္တကြ မီးေတာက္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ ဤမီးပံုႀကီးကို ျမင္ၾကကုန္၏ေလာ”ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား ျမင္ၾကပါကုန္၏ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို မည္သို႔ မွတ္ထင္ၾကကုန္သနည္း၊ တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္လ်က္အခိုးအလွ်ံႏွင့္တကြ မီးေတာက္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ ဤမီးပံုႀကီးကို ဖက္ၿပီးလွ်င္ မွီ၍မူလည္း ထိုင္ေနရာ၏၊ အနီးသို႔မူလည္း ကပ္၍ အိပ္ရာ၏၊ ႏူးညံ့ႏုနယ္ေသာ လက္ေျခရွိေသာ မင္းမ်ဳိးသတို႔သမီးကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိးသတို႔သမီးကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူေဌးမ်ဳိးသတို႔သမီးကိုေသာ္လည္းေကာင္း လည္ကိုဖက္၍ အနီး၌ မူလည္း ထိုင္ေနရာ၏၊ အနီး၌ မူလည္း ကပ္၍ အိပ္ရာ၏၊ (ထိုႏွစ္မ်ဳိးတို႔တြင္) အဘယ္အရာသည္ ျမတ္ေလသနည္းဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ႏူးညံ့ႏုနယ္ေသာ လက္ေျခရွိေသာ မင္းမ်ဳိးသတို႔သမီးကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိးသတို႔သမီးကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူေဌးမ်ဳိးသတို႔သမီးကိုေသာ္လည္းေကာင္း ဖက္၍ အနီး၌ ထိုင္ေနျခင္း၊ အနီးသို႔ ကပ္၍ အိပ္ျခင္းသည္သာလွ်င္ ျမတ္လွပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္လ်က္ အခိုးအလွ်ံႏွင့္တကြ မီးေတာက္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ မီးပံုႀကီးကို ဖက္၍ အနီး၌ ထိုင္ေနျခင္း၊ အနီးသို႔ ကပ္၍ အိပ္ျခင္းသည္ ဆင္းရဲလွပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ရဟန္းတို႔ သင္တို႔အား ငါေဟာၾကားအံ့ သိေစအံ့၊ ယုတ္ညံ့ေသာ သေဘာရွိေသာ၊ မစင္မၾကယ္စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ အက်င့္ရွိေသာ၊ ဖံုးလႊမ္းအပ္ေသာ မေကာင္းမႈရွိေသာ၊ ရဟန္းမဟုတ္ဘဲလ်က္ ငါရဟန္းဟု ဝန္ခံေသာ၊ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို မက်င့္ဘဲလ်က္ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္သည္ဟု ဝန္ခံေသာ၊ အတြင္း၌ (ကိေလသာတို႔ျဖင့္) ပုပ္ေသာ၊ (ကိေလသာတို႔ျဖင့္) စိုစြတ္ေသာ၊ ေယာက္သြားပုပ္ႏွင့္တူေသာသေဘာရွိေသာ ထိုဒုႆီလပုဂၢဳိလ္အား တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္လ်က္ အခိုးအလွ်ံႏွင့္ တကြမီးေတာက္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ မီးပံုႀကီးကို ဖက္၍ အနီး၌ ထိုင္ေနျခင္း၊ အနီးသို႔ ကပ္၍ အိပ္ျခင္းကသာလွ်င္ ျမတ္၏။
ထိုသို႔ ျမတ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ထိုရဟန္းသည္ ထိုမီးပံုႀကီးကို ဖက္၍ အနီး၌ ထိုင္ေနျခင္း၊ အနီးသို႔ ကပ္၍ အိပ္ျခင္းဟူေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေသျခင္းသို႔မူလည္း ေရာက္ရာ၏၊ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲဒုကၡသို႔မူလည္းေရာက္ရာ၏၊ ထိုမီးပံုႀကီးကို ဖက္၍ အနီး၌ ထိုင္ေနျခင္း၊ အနီးသို႔ ကပ္၍ အိပ္ျခင္းဟူေသာအေၾကာင္း ေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာမေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ကား မက်ေရာက္ရာ။ ရဟန္းတို႔ ယုတ္ညံ့ေသာ သေဘာရွိ၍ မစင္ၾကယ္ေသာ၊ စက္ဆုပ္ရြံရွာအပ္ေသာ အက်င့္ရွိေသာ။ပ။ (ကိေလသာတို႔ျဖင့္) စိုစြတ္ေသာ၊ ေယာက္သြားပုပ္ႏွင့္ တူေသာ သေဘာရွိေသာ ထိုဒုႆီလပုဂၢဳိလ္အား ႏူးညံ့ႏုနယ္ေသာလက္ေျခရွိေသာ မင္းမ်ဳိး သတို႔သမီးကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိးသတို႔သမီးကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူေဌးမ်ဳိးသတို႔သမီးကိုေသာ္လည္းေကာင္း ဖက္၍ အနီး၌ ထိုင္ေနျခင္း၊ အနီးသို႔ ကပ္၍ အိပ္ျခင္းသည္ကာလၾကာျမင့္စြာ စီးပြားမဲ့ရန္ ဆင္းရဲရန္ ျဖစ္၏၊ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ က်ေရာက္ရ၏။ (၁)
ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို မည္သို႔ မွတ္ထင္ၾကကုန္သနည္း၊ ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ျမဲျမံခိုင္ခံ့ေသာ သားၿမီးႀကိဳးျဖင့္ ေျခသလံုးႏွစ္ဖက္တို႔ကို ရစ္ပတ္၍ ပြတ္တိုက္ရာ၏၊ ထိုသားၿမီးႀကိဳးသည္အေပၚအေရကို ျဖတ္ရာ၏၊ အေပၚအေရကို ျဖတ္ၿပီးလွ်င္ အတြင္းအေရကို ျဖတ္ရာ၏၊ အတြင္းအေရကိုျဖတ္ၿပီးလွ်င္ အသားကို ျဖတ္ရာ၏၊ အသားကို ျဖတ္ၿပီးလွ်င္ အေၾကာကို ျဖတ္ရာ၏၊ အေၾကာကိုျဖတ္ၿပီးလွ်င္ အ႐ိုးကို ျဖတ္ရာ၏၊ အ႐ိုးကို ျဖတ္ၿပီးလွ်င္႐ိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီကို ထိလ်က္ တည္ရာ၏၊ မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာ ဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း ရွိခိုးျခင္းကို သာယာရာ၏။ (ထိုႏွစ္မ်ဳိးတို႔တြင္) အဘယ္အရာသည္ ျမတ္သနည္းဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း ပုဏၰား မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း ရွိခိုးျခင္းကို သာယာျခင္းသည္သာလွ်င္ ျမတ္ပါ၏၊ အသွ်င္ ဘုရား ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ျမဲျမံခိုင္ခံ့ေသာ သားၿမီးႀကိဳးျဖင့္။ပ။ ႐ိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီကိုထိ၍ တည္ျခင္းသည္ ဆင္းရဲလွပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ရဟန္းတို႔ သင္တို႔အား ငါေဟာၾကားအံ့၊ သိေစအံ့။ ယုတ္ညံ့ေသာ သေဘာရွိ၍။ပ။ ေယာက္သြားပုပ္ႏွင့္ တူေသာ သေဘာရွိေသာ ထိုဒုႆီလ ပုဂၢဳိလ္အား ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ျမဲျမံခိုင္ခံ့ေသာသားၿမီးႀကိဳးျဖင့္ ေျခသလံုးႏွစ္ဖက္တို႔ကို ရစ္ပတ္၍။ပ။ ႐ိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီကို ထိ၍ တည္ျခင္းသည္သာလွ်င္ျမတ္၏။
ထိုသို႔ ျမတ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ထိုသားၿမီးႀကိဳးျဖင့္ ေျခသလံုးကို ပြတ္တိုက္ျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုရဟန္း သည္ေသျခင္းသို႔မူလည္း ေရာက္ရာ၏၊ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲဒုကၡသို႔မူလည္း ေရာက္ရာ၏၊ ထိုသားၿမီးႀကိဳးျဖင့္ ေျခသလံုးကို ပြတ္တိုက္ျခင္းတည္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ေသၿပီး သည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ကားမက်ေရာက္ရာ။
ရဟန္းတို႔ သီလမရွိကုန္ေသာ။ပ။ ေယာက္သြားပုပ္ႏွင့္တူေသာ သေဘာရွိေသာ ထိုပုဂၢဳိလ္အားမင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာသူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း ရွိခိုးျခင္းကို သာယာျခင္းသည္ ကာလၾကာျမင့္စြာ စီးပြါးမဲ့ရန္ ဆင္းရဲရန္ျဖစ္၏၊ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာ ကင္းေသာ မေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ က်ေရာက္ရ၏။ (၂)
ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ၾကကုန္သနည္း၊ ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ဆီျဖင့္ေက်ာက္တံုး၌ ေသြးအပ္ေသာ ထက္ျမက္ေသာ လွံမျဖင့္ ရင္ဝ၌ ထိုးဆြရာ၏။ မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာ ဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ ရွိကုန္ေသာသူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း လက္အုပ္ခ်ီျခင္းကို သာယာရာ၏၊ (ထိုႏွစ္မ်ဳိးတို႔တြင္) အဘယ္အရာသည္ ျမတ္သနည္းဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာ ႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း လက္အုပ္ခ်ီျခင္းကို သာယာျခင္းသည္သာလွ်င္ ျမတ္လွပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ဆီျဖင့္ ေက်ာက္တံုး၌ ေသြးအပ္ေသာ ထက္ျမက္ေသာ လွံမျဖင့္ ရင္ဝ၌ ထိုးဆြျခင္းသည္ကား ဆင္းရဲလွပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ရဟန္းတို႔ သင္တို႔အား ငါေဟာၾကားအံ့၊ သိေစအံ့။ပ။ ေယာက္သြားပုပ္ႏွင့္တူေသာ သေဘာရွိေသာသီလမရွိေသာ ထိုဒုႆီလပုဂၢိဳလ္အား ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ဆီျဖင့္ ေက်ာက္တံုး၌ ေသြးအပ္ေသာ ထက္ျမက္ေသာ လွံမျဖင့္ ရင္ဝ၌ ထိုးဆြျခင္းသည္သာလွ်င္ ျမတ္၏။
ထိုသို႔ ျမတ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ထိုလံွမျဖင့္ ရင္ဝသို႔ ထိုးဆြျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုပုဂၢဳိလ္သည္ ေသျခင္းသို႔မူလည္း ေရာက္ရာ၏၊ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲဒုကၡသို႔မူလည္း ေရာက္ရာ၏၊ ထိုလွံမျဖင့္ ရင္ဝ၌ ထိုးဆြျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ကား မက်ေရာက္ရာ။
ရဟန္းတို႔ ယုတ္ညံ့ေသာ သေဘာရွိေသာ။ပ။ ေယာက္သြားပုပ္ႏွင့္တူေသာ သေဘာရွိေသာ ပုဂၢဳိလ္ အားမင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာ ဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း လက္အုပ္ခ်ီျခင္းကို သာယာျခင္းသည္ ကာလၾကာျမင့္စြာ စီးပြါးမဲ့ရန္ ဆင္းရဲရန္ ျဖစ္၏၊ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာ ကင္းေသာ မေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ က်ေရာက္ရ၏။ (၃)
ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ၾကကုန္သနည္း။
ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္လ်က္ အခိုးအလွ်ံႏွင့္တကြမီးေတာက္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ ေလာေလာပူေသာ သံျပားျဖင့္ ကိုယ္ကို ရစ္ပတ္ရာ၏။ မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း ယံုၾကည္မႈျဖင့္ ေပးလွဴအပ္ေသာ သကၤန္းကို ဝတ္႐ံုသံုးေဆာင္ရာ၏၊ (ထိုႏွစ္မ်ဳိးတို႔တြင္) အဘယ္အရာသည္ ျမတ္သနည္းဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း။ပ။ ယံုၾကည္မႈျဖင့္ ေပးလွဴအပ္ေသာ သကၤန္းကို ဝတ္႐ံုသံုးေဆာင္ျခင္းသည္သာလွ်င္ ျမတ္ပါ၏။ ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္လ်က္ အခိုးအလွ်ံႏွင့္တကြမီးေတာက္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ ေလာေလာပူေသာ သံျပားျဖင့္ ကိုယ္ကို ရစ္ပတ္ျခင္းသည္ဆင္းရဲလွပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ရဟန္းတို႔ သင္တို႔အား ငါေဟာၾကားအံ့၊ သိေစအံ့။ပ။ ေယာက္သြားပုပ္ႏွင့္တူေသာ သေဘာရွိေသာထိုပုဂၢဳိလ္အား ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္လ်က္ အခိုးအလွ်ံႏွင့္တကြမီးေတာက္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ ေလာေလာပူေသာ သံျပားျဖင့္ ကိုယ္ကို ရစ္ပတ္ျခင္းသည္သာလွ်င္ ျမတ္၏။
ထိုသို႔ ျမတ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ထိုေလာေလာပူေသာ သံျပားျဖင့္ ကိုယ္ကို ရစ္ပတ္ျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ထိုပုဂၢဳိလ္သည္ ေသျခင္းသို႔မူလည္း ေရာက္ရာ၏၊ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲသို႔မူလည္း ေရာက္ရာ၏၊ ထိုေလာေလာပူေသာ သံျပားျဖင့္ ကိုယ္ကို ရစ္ပတ္ျခင္းတည္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာ ကင္းေသာ မေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာငရဲသို႔မူကား မက်ေရာက္ရာ။
ရဟန္းတို႔ ေယာက္သြားပုပ္ႏွင့္တူေသာ သေဘာရွိေသာ။ပ။ ပုဂၢဳိလ္အား မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာသူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း ယံုၾကည္မႈျဖင့္ ေပးလွဴအပ္ေသာ သကၤန္းကို ဝတ္႐ံုသံုးေဆာင္ျခင္းသည္ ကာလၾကာျမင့္စြာ စီးပါြးမဲ့ရန္ ဆင္းရဲရန္ ျဖစ္၏၊ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ က်ေရာက္ရ၏။ (၄)
ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို မည္သို႔ မွတ္ထင္ၾကကုန္သနည္း။
ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ေလာေလာပူေသာ သံေကာက္ျဖင့္ ခံတြင္းကို ဖြင့္ၿပီးလွ်င္ တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္လ်က္ အခိုးအလွ်ံႏွင့္တကြ မီးေတာက္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ ေလာေလာပူေသာသံေတြခဲ ကို ခံတြင္း၌ ထည့္သြင္းရာ၏၊ ထိုေလာေလာပူေသာ သံေတြခဲသည္ အထည့္ခံရေသာ ထိုသူ၏ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္း ေလာင္ရာ၏၊ ခံတြင္းကိုလည္း ေလာင္ရာ၏၊ လွ်ာကိုလည္း ေလာင္ရာ၏၊ လည္ေခ်ာင္းကိုလည္း ေလာင္ရာ၏၊ ရင္ကိုလည္း ေလာင္ရာ၏၊ အူမကိုလည္းေကာင္း၊ အူသိမ္ကိုလည္းေကာင္း ယူ၍ ေအာက္ ဖက္မွ ထြက္ေလရာ၏။ မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာသူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း ယံုၾကည္မႈျဖင့္ ေပးလွဴအပ္ေသာ ဆြမ္းကို သံုးေဆာင္ရာ၏၊ (ထိုႏွစ္မ်ဳိးတို႔တြင္) အဘယ္အရာသည္ ျမတ္သနည္းဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း ယံုၾကည္မႈျဖင့္ ေပးလွဴအပ္ေသာ ဆြမ္းကို သံုးေဆာင္ျခင္းသည္သာလွ်င္ ျမတ္ပါ၏။
ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ေလာေလာပူေသာ သံေကာက္ျဖင့္ ခံတြင္းကို ဖြင့္ၿပီးလွ်င္ တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္လ်က္ အခိုးအလွ်ံႏွင့္တကြ မီးေတာက္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ ေလာေလာပူေသာသံေတြခဲကို ခံတြင္း၌ ထည့္သြင္းရာ၏၊ ထိုေလာေလာပူေသာ သံေတြခဲသည္ အထည့္ခံရေသာ ထိုသူ၏ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္း ေလာင္ရာ၏၊ ခံတြင္းကိုလည္း ေလာင္ရာ၏၊ လွ်ာကိုလည္း ေလာင္ရာ၏၊ လည္ေခ်ာင္းကိုလည္း ေလာင္ရာ၏၊ ရင္ကိုလည္း ေလာင္ရာ၏၊ အူမကိုလည္းေကာင္း၊ အူသိမ္ကိုလည္းေကာင္း ယူ၍ေအာက္ဖက္မွ ထြက္ေလရာ၏၊ ဤသံေတြခဲကို ထည့္သြင္းခံရျခင္းသည္ကား ဆင္းရဲလွပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ရဟန္းတို႔ သင္တို႔အား ငါေဟာၾကားအံ့၊ သိေစအံ့။ပ။ ေယာက္သြားပုပ္ႏွင့္တူေသာ သေဘာရွိေသာထိုဒုႆီလပုဂၢဳိလ္အား ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ေလာေလာပူေသာ သံေကာက္ျဖင့္ ခံတြင္းကိုဖြင့္၍္ တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္လ်က္ အခိုးအလွ်ံႏွင့္တကြ မီးေတာက္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာေလာေလာပူေသာ သံေတြခဲကို ခံတြင္း၌ ထည့္ရာ၏၊ ထိုသံေတြခဲသည္ အထည့္ခံရေသာ ထိုသူ၏့ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္း ေလာင္ ရာ၏၊ ခံတြင္းကိုလည္း ေလာင္ရာ၏၊ လွ်ာကိုလည္း ေလာင္ရာ၏၊ လည္ေခ်ာင္းကိုလည္း ေလာင္ရာ၏၊ ရင္ကိုလည္း ေလာင္ရာ၏၊ အူမကိုလည္းေကာင္း၊ အူသိမ္ကိုလည္းေကာင္း ယူ၍ ေအာက္ဖက္မွ ထြက္ေလ ရာ၏၊ ဤေလာေလာပူေသာ သံေတြခဲကိုထည့္သြင္းခံရျခင္းသည္သာလွ်င္ ျမတ္၏။
ထိုသို႔ ျမတ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ထိုသံေတြခဲကို ထည့္ျခင္းတည္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုပုဂၢဳိလ္သည္ ေသျခင္းသို႔မူလည္း ေရာက္ရာ၏၊ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲသို႔မူလည္း ေရာက္ရာ၏၊ ထိုသံေတြခဲကို ထည့္ျခင္းတည္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာ လားရာပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ကား မက်ေရာက္ရာ။
ရဟန္းတို႔ ယုတ္ညံ့ေသာ သေဘာရွိေသာ။ပ။ ေယာက္သြားပုပ္ကဲ့သို႔ သေဘာရွိေသာ ပုဂၢဳိလ္အားမင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာသူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း ယံုၾကည္မႈျဖင့္ ေပးလွဴအပ္ေသာ ဆြမ္းကို သံုးေဆာင္ျခင္းသည္ ကာလၾကာျမင့္စြာ စီးပြါးမဲ့ရန္ ဆင္းရဲရန္ ျဖစ္၏၊ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ က်ေရာက္ရ၏။ (၅)
ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ၾကကုန္သနည္း။
ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ဦးေခါင္း၌ ျဖစ္ေစ ပခံုး၌ ျဖစ္ေစ ဆြဲကိုင္၍ ေလာေလာပူေသာ သံေညာင္ေစာင္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ သံအင္းပ်ဥ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ဖိ၍မူလည္း ထိုင္ေစရာ၏၊ ဖိ၍မူလည္း အိပ္ေစရာ၏။ မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာ ဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း ယံုၾကည္မႈျဖင့္ ေပးလွဴအပ္ေသာ ေညာင္ေစာင္း အင္းပ်ဥ္ကို သံုးေဆာင္ရာ၏၊ (ထိုႏွစ္မ်ဳိးတို႔တြင္) အဘယ္အရာသည္ ျမတ္သနည္းဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာ ဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰား မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာ ဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း ယံုၾကည္မႈျဖင့္ ေပးလွဴအပ္ေသာ ေညာင္ေစာင္းအင္းပ်ဥ္ကို သံုးေဆာင္ျခင္းသည္သာလွ်င္ ျမတ္ပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ဦးေခါင္း၌ ျဖစ္ေစ ပခံုး၌ ျဖစ္ေစ ဆြဲကိုင္၍ ေလာေလာပူေသာ သံေညာင္ေစာင္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ သံအင္းပ်ဥ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ဖိ၍မူလည္းထိုင္ေစရာ၏၊ ဖိ၍မူလည္း အိပ္ေစရာ၏၊ ထိုထိုင္ရျခင္း အိပ္ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲလွပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ရဟန္းတို႔ သင္တို႔အား ငါေဟာၾကားအံ့၊ သိေစအံ့။ပ။ ေယာက္သြားပုပ္ႏွင့္တူေသာ သေဘာရွိေသာထိုဒုႆီလပုဂၢဳိလ္အား ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ဦးေခါင္း၌ ျဖစ္ေစ ပခံုး၌ ျဖစ္ေစ ဆြဲကိုင္၍ေလာ ေလာပူေသာ သံေညာင္ေစာင္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ သံအင္းပ်ဥ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ဖိ၍မူလည္းထိုင္ေစရာ၏၊ ဖိ၍ မူလည္း အိပ္ေစရာ၏၊ ထိုသို႔ ထိုင္ရျခင္း အိပ္ရျခင္းသည္သာလွ်င္ ျမတ္၏။
ထိုသို႔ ျမတ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ထိုအိပ္ရျခင္း ထိုင္ရျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုပုဂၢဳိလ္သည္ ေသျခင္းသို႔မူလည္းေရာက္ရာ၏၊ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲသို႔မူလည္း ေရာက္ရာ၏၊ ထိုအိပ္ျခင္း ထိုင္ျခင္းဟူေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာ ကင္းေသာ မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ကား မက်ေရာက္ရာ။
ရဟန္းတို႔ ယုတ္မာေသာ သေဘာရွိေသာ။ပ။ ေယာက္သြားပုပ္ႏွင့္တူေသာ သေဘာရွိေသာ ထိုပုဂၢဳိလ္အားမင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာ ဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း ယံုၾကည္မႈျဖင့္ ေပးလွဴအပ္ေသာ ေညာင္ေစာင္း အင္းပ်ဥ္ကိုသံုးေဆာင္ျခင္းသည္ ကာလၾကာျမင့္စြာ စီးပြါးမဲ့ရန္ ဆင္းရဲရန္ ျဖစ္၏၊ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာငရဲသို႔ က်ေရာက္ရ၏။ (၆)
ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ၾကကုန္သနည္း။
ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ေျခကား မိုးေမွ်ာ္ ဦးေခါင္းေစာက္ထိုး ဆြဲကိုင္၍ တေျပာင္ေျပာင္ေတာက္ေလာင္လ်က္ အခိုးအလွ်ံႏွင့္တကြ မီးေတာက္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ ေလာေလာပူေသာ ေၾကးအိုး၌ ထည့္ရာ၏၊ ထိုအထည့္ခံရေသာ သူသည္ ထိုေၾကးအိုး၌ အျမႇဳပ္ကို ျဖစ္ေစ၍ က်က္ၿပီးလွ်င္ တစ္ႀကိမ္လည္း အထက္သို႔ တက္ရာ၏၊ တစ္ႀကိမ္လည္း ေအာက္သို႔ ဆင္းရာ၏၊ တစ္ႀကိမ္လည္း ေဘးသို႔ေရာက္ရာ၏၊ မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာ ဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာ ဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း ယံုၾကည္မႈျဖင့္ ေပးလွဴအပ္ေသာ ေက်ာင္းကို သံုးေဆာင္ရာ၏၊ (ထိုႏွစ္မ်ဳိးတို႔တြင္) အဘယ္အရာသည္ ျမတ္သနည္းဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာ ဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း ယံုၾကည္မႈျဖင့္ ေပးလွဴအပ္ေသာ ေက်ာင္းကို သံုးေဆာင္ျခင္းသည္သာလွ်င္ ျမတ္ပါ၏။ ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ေျခကား မိုးေမွ်ာ္ ဦးေခါင္းေစာက္ထိုးဆြဲကိုင္၍ တေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္လ်က္ အခိုးအလွ်ံႏွင့္တကြ မီးေတာက္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာေလာေလာပူေသာ ေၾကးအိုး၌ ထည့္ရာ၏၊ ထိုအထည့္ခံရေသာ သူသည္ ထိုေၾကးအိုး၌ အျမႇဳပ္ကိုျဖစ္ေစ၍ က်က္ၿပီးလွ်င္ တစ္ႀကိမ္လည္း အထက္သို႔ တက္ရာ၏၊ တစ္ႀကိမ္လည္း ေအာက္သို႔ဆင္းရာ၏၊ တစ္ႀကိမ္လည္း ေဘးသို႔ ေရာက္ရာ၏၊ ဤသို႔ ျဖစ္ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ရဟန္းတို႔ သင္တို႔အား ငါေဟာၾကားအံ့၊ သိေစအံ့။ မေကာင္းေသာ သေဘာရွိေသာ။ပ။ ေယာက္သြားပုပ္ႏွင့္တူေသာ သေဘာရွိေသာ ထိုဒုႆီလပုဂၢဳိလ္အား ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ေျခကား မိုးေမွ်ာ္ ဦးေခါင္းေစာက္ထိုးဆြဲကိုင္၍။ပ။ တစ္ႀကိမ္လည္း ေဘးသို႔ ေရာက္ရာ၏၊ ဤသို႔ ျဖစ္ရျခင္းသည္သာလွ်င္ ျမတ္၏။
ထိုသို႔ ျမတ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။
ရဟန္းတို႔ ထိုေလာေလာပူေသာ ေၾကးအိုး၌ ထည့္ျခင္းတည္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုပုဂၢဳိလ္သည္ ေသျခင္းသို႔မူလည္း ေရာက္ရာ၏၊ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲသို႔မူလည္း ေရာက္ရာ၏၊ ထိုေၾကးအိုး၌ ထည့္ျခင္းတည္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာလားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ကား မက်ေရာက္ရာ။
ရဟန္းတို႔ မေကာင္းေသာ သေဘာရွိေသာ။ပ။ ေယာက္သြားပုပ္ႏွင့္ တူေသာ သေဘာရွိေသာထိုပုဂၢဳိလ္အား မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုဏၰားမ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာ ဥစၥာႏွစ္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူႂကြယ္မ်ဳိး၌ ျဖစ္၍ မ်ားေသာ ဥစၥာႏွစ့္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔၏ေသာ္လည္းေကာင္း ယံုၾကည္မႈျဖင့္ ေပးလွဴအပ္ေသာ ေက်ာင္းကို သံုးေဆာင္ျခင္းသည္သာလွ်င္ ကာလၾကာျမင့္စြာ စီးပြါးမဲ့ရန္ ဆင္းရဲရန္ ျဖစ္၏၊ ခႏၶာကိုယ္ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာ ငရဲသို႔ က်ေရာက္ရ၏။ (၇)
ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသို႔ က်င့္ရမည္။
”ငါတို႔သည္ အၾကင္ဒါယကာတို႔၏ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ ေဆးအသံုးအေဆာင္တို႔ကို သံုးေဆာင္ကုန္၏၊ ထိုဒါယကာတို႔ ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းမႈတို႔သည္ အက်ဳိးအာနိသင္ႀကီးမားကုန္လိမ့္မည္၊ ငါတို႔၏ ဤရဟန္းအျဖစ္သည္လည္း အက်ဳိးရွိသည္ တိုးပြါးျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍မျမံဳသည္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္”ဟု (က်င့္ရမည္)။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သင္တို႔ က်င့္ရမည္။ ရဟန္းတို႔ မိမိအက်ဳိးကို ေကာင္းစြာျမင္ေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသားသည္ မေမ့မေလ်ာ့မႈႏွင့္ ျပည့္စံုရန္ သင့္သည္သာတည္း။
ရဟန္းတို႔ သူတစ္ပါးအက်ဳိးကို ေကာင္းစြာျမင္ေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသားသည္ မေမ့မေလ်ာ့မႈႏွင့္ျပည့္စံုရန္ သင့္သည္သာတည္း။
ရဟန္းတို႔ အက်ဳိးႏွစ္ပါးစံုကို ေကာင္းစြာျမင္ေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသားသည္ မေမ့မေလ်ာ့မႈႏွင့္ ျပည့္စံုရန္သင့္သည္သာတည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို ေဟာေတာ္မူ၏၊ ဤေဝယ်ာက႐ိုဏ္းေဒသနာကို ေဟာေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ေျခာက္က်ိပ္ေသာ ရဟန္းတို႔အား ပူေသာႏွလံုးေသြးသည္ ခံတြင္းမွ အံထြက္၏၊ ေျခာက္က်ိပ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ”ျမတ္စြာဘုရား အလြန္ျပဳႏိုင္ခဲပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရား အလြန္ျပဳႏိုင္ခဲပါ၏”ဟုေလွ်ာက္ၿပီးလွ်င္ သိကၡာခ်၍ လူထြက္ၾကကုန္၏၊ ေျခာက္က်ိပ္ေသာ ရဟန္းတို႔အား (တဏွာဒိ႒ိအားျဖင့္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အာ႐ံုကို) မစြဲလမ္းမူ၍ အာသေဝါတရားတို႔မွ စိတ္တို႔သည္ လြတ္ေျမာက္ၾကေလကုန္သတည္း။
အ႒မသုတ္။