၂၄။ အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အာဠဝီျပည္ အဂၢါဠဝေစတီ၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ဥပါသကာငါးရာတို႔ျဖင့္ ျခံရံလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္ေနေသာ ဟတၳကအာဠဝကကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ”ဟတၳက သင္၏ ဤပရိသတ္သည္ မ်ားလွ၏ တကား၊ ဟတၳက သင္သည္ အဘယ္သို႔လွ်င္ မ်ားစြာေသာ ဤပရိသတ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္သနည္း”ဟု မိန္႔ ေတာ္မူ၏။ အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူေသာ ခ်ီးေျမႇာက္ဖြယ္ရာ သဂၤဟဝတၳဳေလးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္ အကြၽႏု္ပ္သည္ မ်ားစြာေသာ ဤပရိသတ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ပါ၏။ အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ အၾကင္သူကို ဤသူသည္ကား ေပးကမ္းျခင္းျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ ထိုက္၏”ဟု သိ၏၊ ထိုသူကို ေပးကမ္းျခင္းျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ပါ၏၊
အၾကင္သူကို ”ဤသူသည္ကား ခ်စ္ဖြယ္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ထိုက္၏”ဟု သိ၏၊ ထိုသူကို ခ်စ္ဖြယ္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ပါ၏။ အၾကင္သူကို ”ဤသူသည္ကား အက်ဳိးစီးပြါးကို ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ထိုက္၏”ဟု သိ၏၊ ထိုသူကို အက်ဳိးစီးပြါးကို ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ပါ၏၊
အၾကင္သူကို ”ဤသူသည္ကား မိမိႏွင့္ အတူအမွ် ျပဳျခင္းျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ထိုက္၏”ဟု သိ၏၊ ထိုသူကို မိမိႏွင့္အတူအမွ် ျပဳျခင္းျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ပါ၏၊
အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္အိမ္၌ကား စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔သည္ ရွိပါကုန္၏၊ သူဆင္းရဲ၏ စကားကို နားေထာင္သင့္၏ဟု မမွတ္ထင္ၾကကုန္သကဲ့သို႔ မေပးကမ္းသူ၏ စကားကို နားေထာင္သင့္၏ဟု မမွတ္ ထင္ၾကပါကုန္။(အကြၽႏ္ုပ္၏ စကားကိုမူကား နားေထာင္သင့္၏ဟု မွတ္ထင္ၾကပါကုန္၏)ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဟတၳက ေကာင္းေပစြ ေကာင္းေပစြ၊ သင္၏ ဤအေၾကာင္းေလးမ်ဳိးကား မ်ားစြာေသာ ပရိသတ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ရန္ သင့္ေသာ အေၾကာင္းတည္း၊ ဟတၳက ေရွးလြန္ၿပီးအခါက မ်ားစြာေသာ ပရိသတ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္သူဟူသမွ်အားလံုးတို႔သည္ ဤသဂၤဟဝတၳဳေလးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္သာလွ်င္ မ်ားစြာေသာ ပရိသတ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့ကုန္၏၊ ဟတၳက ေနာင္အခါ၌ မ်ားစြာေသာ ပရိသတ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္မည့္သူဟူသမွ် အားလံုးတို႔သည္ ဤသဂၤဟဝတၳဳေလးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္သာလွ်င္ မ်ားစြာေသာ ပရိသတ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ကုန္လိမ့္မည္၊ ဟတၳက ယခုအခါ၌ မ်ားစြာေသာ ပရိသတ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ေနသူဟူသမွ် အားလံုးတို႔သည္ ဤသဂၤဟဝတၳဳေလးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္သာလွ်င္ မ်ားစြာေသာ ပရိသတ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ထိုအခါ ဟတၳကအာဠဝကသည္ ျမတ္စြာဘုရားက တရားစကားျဖင့္ ( အက်ဳိးစီးပြါးကို) သိျမင္ေစ လ်က္ (တရားကို) ေဆာက္တည္ေစကာ (တရားက်င့္သံုးရန္) ထက္သန္ရႊင္လန္းေစသည္ျဖစ္၍ ေနရာမွ ထလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ အ႐ိုအေသျပဳကာ ဖဲခြါသြားေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဟတၳကအာဠဝက ဖဲသြား၍ မၾကာျမင့္မီ ရဟန္းတို႔ကို ”ရဟန္းတို႔ ဟတၳကအာဠဝက ဥပါသကာကို အံ့ဖြယ္ျဖစ္ေသာ မျဖစ္ဖူးျမဲျဖစ္ေသာ သေဘာရွစ္မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံု၏”ဟု မွတ္ကုန္ေလာ့၊ အဘယ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ – ရဟန္းတို႔ ဟတၳကအာဠဝကသည္ သဒၶါတရားရွိ၏၊ သီလ ရွိ၏။ပ။ (ဒုစ႐ိုက္မွ) ရွက္တတ္၏။ (ဒုစ႐ိုက္မွ) လန္႔တတ္၏။ မ်ားေသာ အၾကားအျမင္ ရွိ၏။ စြန္႔ၾကဲ ေပးကမ္းတတ္၏။ ပညာရွိ၏။ အလိုနည္း၏။ ရဟန္းတို႔ ဟတၳကအာဠဝကသည္ ဤအံ့ဖြယ္ျဖစ္ေသာ မျဖစ္ဖူးျမဲျဖစ္ေသာ ဤသေဘာရွစ္မ်ဳိးတို႔ႏွင့္္ ျပည့္စံု၏ဟု မွတ္ကုန္ေလာ့ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
စတုတၳသုတ္။