၂၆။ အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ဇီဝက၏ သရက္ဥယ်ာဥ္၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အဘယမင္းသား ေမြးစားေသာ ဇီဝကသည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္လ်က္”ျမတ္စြာဘုရား အဘယ္မွ်ေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ ဥပါသကာ မည္ပါသနည္း”ဟု ေလွ်ာက္၏၊
ဇီဝက ဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္၏၊ တရားကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္၏၊ သံဃာကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္၏၊ ဇီဝက ဤမွ်ေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ ဥပါသကာမည္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား အဘယ္မွ်ေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ ဥပါသကာသည္ သီလရွိသူမည္ပါသနည္းဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဇီဝက ဥပါသကာသည္ သူ႕အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ သူတစ္ပါးဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ မဟုတ္မမွန္ ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ယစ္မူးေမ့ေလ်ာ့ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေသအရက္ကို ေသာက္စားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏။ ဇီဝက ဤမွ်ေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ ဥပါသကာသည္ သီလရွိသူမည္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ဥပါသကာသည္ အဘယ္မွ်ေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ မိမိအက်ဳိးစီးပြါးအလို႔ငွါ က်င့္၍ သူတစ္ပါးအက်ဳိးစီးပြါးအလို႔ငွါ မက်င့္သနည္းဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဇီဝက ဥပါသကာသည္ မိမိသည္သာလွ်င္ သဒၶါတရားႏွင့္ ျပည့္စံု၍ သူတစ္ပါးကို သဒၶါတရားႏွင့္ ျပည့္စံုရန္ မေဆာက္တည္ေစ၊ မိမိသည္သာလွ်င္ သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၍ သူတစ္ပါးကို သီလႏွင့္ ျပည့္စံုရန္ မေဆာက္တည္ေစ၊ မိမိသည္သာလွ်င္ စြန္႔ၾကဲေပးကမ္းျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံု၍ သူတစ္ပါးကို စြန္႔ၾကဲေပးကမ္းျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုရန္ မေဆာက္တည္ေစ၊ မိမိသည္သာလွ်င္ ရဟန္းတို႔ကို ဖူးျမင္လို၍ သူတစ္ပါးကို ရဟန္းတို႔ကို ဖူးျမင္ျခင္း၌ မေဆာက္တည္ေစ၊ မိမိသည္သာလွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နာလို၍ သူတစ္ပါးကို သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နာျခင္း၌ မေဆာက္တည္ေစ၊ မိမိသည္သာလွ်င္ ၾကားနာအပ္ၿပီးေသာ တရားကို ေဆာင္ထားမွတ္သားျခင္း သေဘာရွိ၍ သူတစ္ပါးကို တရားကို ေဆာင္ထားမွတ္သားရန္ မေဆာက္တည္ေစ၊ မိမိသည္သာလွ်င္ ၾကားနာအပ္ၿပီးေသာ တရားတို႔၏ အေၾကာင္းဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္၌ စံုစမ္း ဆင္ျခင္တတ္၍ သူတစ္ပါးကို အေၾကာင္းဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္၌ စံုစမ္းဆင္ျခင္ရန္ မေဆာက္တည္ေစ၊ မိမိသည္သာလွ်င္ အနက္ပါဠိကို သိလ်က္ ေလာကုတၱရာတရားအားေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္၍ သူတစ္ပါးကို ေလာကုတၱရာတရားအားေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္ရန္ မေဆာက္တည္ေစ။ ဇီဝက ဥပါသကာသည္ ဤမွ်ေသာ အေၾကာင္းျဖင့့္မိမိအက်ဳိးစီးပြါးအလို႔ငွါ က်င့္၍ သူတစ္ပါး၏ အက်ဳိးစီးပြါး အလို႔ငွါ မက်င့္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
”အသွ်င္ဘုရား ဥပါသကာသည္ အဘယ္မွ်ေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ မိမိအက်ဳိးစီးပြါးအလို႔ငွါလည္း က်င့္္၍ သူတစ္ပါး၏ အက်ဳိးစီးပြါးအလို႔ငွါလည္း က်င့္္ပါသနည္း”ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဇီဝက ဥပါသကာသည္ မိမိလည္း သဒၶါတရားႏွင့္ ျပည့္စံု၍ သူတစ္ပါးကိုလည္း သဒၶါတရားႏွင့္ ျပည့္စံုရန္ ေဆာက္တည္ေစ၏၊ မိမိလည္း စြန္႔ၾကဲ ေပးကမ္းျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံု၍ သူတစ္ပါးကိုလည္း စြန္႔ၾကဲ ေပးကမ္းျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုရန္ ေဆာက္တည္ေစ၏။ မိမိလည္း ရဟန္းတို႔ကို ဖူးျမင္လို၍ သူတစ္ပါးတို႔ကို လည္း ရဟန္းတို႔ကို ဖူးျမင္ျခင္း၌ ေဆာက္တည္ေစ၏၊ မိမိလည္း သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နာလို၍ သူတစ္ပါးကိုလည္း သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နာျခင္း၌ ေဆာက္တည္ေစ၏၊ မိမိလည္း ၾကားနာအပ္ၿပီးေသာ တရားကို ေဆာင္ထား မွတ္သားျခင္း သေဘာရွိ၍ သူတစ္ပါးကိုလည္း ၾကားနာအပ္ၿပီးေသာ တရား ကို ေဆာင္ထားမွတ္သားရန္ ေဆာက္တည္ေစ၏၊ မိမိလည္း ၾကားနာအပ္ၿပီးေသာ တရားတို႔၏ အေၾကာင္းဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္၌ စံုစမ္းဆင္ျခင္တတ္၍ သူတစ္ပါးကိုလည္း ၾကားနာအပ္ၿပီးေသာ တရားတို႔၏ အေၾကာင္းဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္၌ စံုစမ္းဆင္ျခင္ရန္ ေဆာက္တည္ေစ၏၊ မိမိလည္း အနက္ပါဠိကို သိလ်က္ ေလာကုတၱရာတရားအားေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္၍ သူတစ္ပါးကိုလည္း ေလာကုတၱရာတရားအားေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္ရန္ ေဆာက္တည္ေစ၏။ ဇီဝက ဥပါသကာသည္ ဤမွ်ေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ မိမိအက်ဳိးစီးပြါးအလို႔ငွါလည္း က်င့္၍ သူတစ္ပါး၏ အက်ဳိးစီးပြါးအလို႔ငွါလည္း က်င့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ဆ႒သုတ္။