၅၉။ ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ (အရပ္ေဝးမွ) ေဆာင္လာ၍ေသာ္လည္း ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴကို ခံထိုက္ကုန္၏၊ ဧည့္သည္တို႔ အလို႔ငွါ စီမံထားေသာ အလွဴကိုေသာ္လည္း ခံထိုက္ကုန္၏၊ တမလြန္အတြက္ ရည္ေမွ်ာ္ေသာ အလွဴကို ခံထိုက္ကုန္၏၊ လက္အုပ္ခ်ီရန္ ထိုက္ကုန္၏၊ သတၱဝါ အေပါင္း၏ ေကာင္းမႈျပဳရန္ အျမတ္ဆံုး လယ္ေျမ ျဖစ္ကုန္၏။ အဘယ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ – ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ္, ေသာတာပတၱိဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ က်င့္ေသာ ‘ေသာတာပတၱိမဂ္’ ပုဂၢိဳလ္၊ သကဒါဂါမ္ပုဂၢိဳလ္, သကဒါဂါမိဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ က်င့္ေသာ ‘သကဒါဂါမိမဂ္’ ပုဂၢိဳလ္၊ အနာဂါမ္ပုဂၢဳိလ္, အနာဂါမိဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ က်င့္ေသာ ‘အနာဂါမိမဂ္’ ပုဂၢဳိလ္၊ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္, အရဟတၱဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္က်င့္ေသာ ‘အရဟတၱမဂ္’ ပုဂၢဳိလ္။ ရဟန္းတို႔ ဤပုဂၢဳိလ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ (အရပ္ေဝးမွ) ေဆာင္လာ၍ေသာ္လည္း ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴကို ခံထိုက္ကုန္၏။ပ။ သတၱဝါအေပါင္း၏ ေကာင္းမႈျပဳရန္ အျမတ္ဆံုး လယ္ေျမ ျဖစ္ကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
က်င့္ဆဲ ပုဂၢဳိလ္ေလးေယာက္ ဖိုလ္၌တည္ေသာ ပုဂၢဳိလ္ေလးေယာက္တို႔ ရွိကုန္၏၊ ေျဖာင့္မတ္စြာ ျဖစ္၍ ျဖစ္ေသာ ဤရွစ္ေယာက္ေသာ အရိယာသံဃာေတာ္သည္ ပညာ, သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏။ ေပးလွဴပူေဇာ္ကုန္ေသာ ေကာင္းမႈကို ရွာကုန္ေသာ လူျဖစ္ကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔၏ ဥပဓိအက်ဳိးရွိေသာ ေကာင္းမႈကို ျပဳေလေလာ့၊ ဤရွစ္ေယာက္ေသာ အရိယာ သံဃာ၌ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိးႀကီး၏။
နဝမသုတ္။