၁။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္ – အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ကို – ရဟန္းတို႔ အကယ္၍ သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိၾကသည့္ ပရိဗိုဇ္တို႔သည္ ”ငါ့သွ်င္တို႔ သေမၺာဓိ ‘မဂ္ဉာဏ္’၏ အသင္းအပင္း၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ တရားတို႔ကို ပြါးမ်ားရန္ မွီရာအေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း”ဟု ဤသို႔ ေမးလာၾကကုန္မူ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ အေမးခံရေသာ သင္တို႔သည္ ထိုသာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိၾကသည့္ ပရိဗိုဇ္တို႔အား အဘယ္သို႔ ေျဖၾက ကုန္မည္နည္း”ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္တို႔အား တရားတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားသာ အေျခခံရွိပါကုန္၏။ပ။ ျမတ္စြာဘုရား၏ (တရားေတာ္ကို) ၾကားနာရ၍ ရဟန္းတို႔သည္ ေဆာင္ထားၾကရပါကုန္လိမ့္မည္ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ရဟန္းတို႔ သို႔ျဖစ္လွ်င္ နာၾကကုန္ေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းၾကကုန္ေလာ့ ေဟာၾကားေပအံ့ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ”ေကာင္းပါၿပီ အသွ်င္ဘုရား”ဟု ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ရဟန္းတို႔ အကယ္၍ သာသနာေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိၾကသည့္ ပရိဗိုဇ္တို႔သည္ ”ငါ့သွ်င္တို႔ သေမၺာဓိ ‘မဂ္ဉာဏ္’၏ အသင္းအပင္း၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ တရားတို႔ကို ပြါးမ်ားရန္ မွီရာအေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း”ဟု ဤသို႔ ေမးလာၾကကုန္မူ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ အေမးခံရေသာ သင္တို႔သည္ သာသနာ ေတာ္မွ တစ္ပါးေသာ အယူရွိၾကသည့္ ထိုပရိဗိုဇ္တို႔အား ဤသို႔ ေျဖဆိုၾကကုန္ေလာ့ –
ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိ၏၊ အေဖာ္ေကာင္းရွိ၏၊ ကိုင္းၫြတ္ရာ ပုဂၢဳိလ္ေကာင္းရွိ၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤကား သေမၺာဓိ ‘မဂ္ဉာဏ္’၏ အသင္းအပင္း၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ တရားတို႔ကို ပြါးမ်ားရန္ ပဌမ မွီရာအေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ သီလရွိ၏၊ ပါတိေမာကၡသံဝရသီလကိုေစာင့္ေရွာက္ လ်က္ ေန၏၊ အက်င့္ ‘အာစာရ’ က်က္စားရာ ‘ေဂါစရ’ ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ အနည္းငယ္မွ်ေသာ အျပစ္တို႔၌ေသာ္လည္း ေဘးဟု ႐ႈေလ့ရွိကာ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ေဆာက္တည္၍ က်င့္၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤကား သေမၺာဓိ ‘မဂ္ဉာဏ္’၏ အသင္းအပင္း၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ တရားတို႔ကို ပြါးမ်ားရန္ ဒုတိယ မွီရာအေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ (ကိေလသာကို) အလြန္ေခါင္းပါးေစတတ္ေသာ (သမထဝိပႆနာ) စိတ္ကို ဖြင့္ရန္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အလိုနည္းမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကား၊ ေရာင့္ရဲလြယ္မႈႏွင့္ စပ္ေသာ စကား၊ ကင္းဆိတ္မႈႏွင့္စပ္ေသာ စကား၊ မေရာေႏွာမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကား၊ ဝီရိယအားထုတ္မႈ ႏွင့္စပ္ေသာ စကား၊ သီလႏွင့္စပ္ေသာ စကား၊ သမာဓိႏွင့္စပ္ေသာ စကား၊ ပညာႏွင့္စပ္ေသာ စကား၊ ဝိမုတၱိ ‘အရဟတၱဖိုလ္’ႏွင့္စပ္ေသာ စကား၊ ဝိမုတၱိဉာဏဒႆန ‘အရဟတၱဖိုလ္ကို ဆင္ျခင္ေသာ ပစၥေဝကၡဏာဉာဏ္အျမင္’ႏွင့္ စပ္ေသာ စကား၊ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ စကားကို အလိုရွိတိုင္း ရ၏၊ မၿငိဳမျငင္ ရ၏၊ မပင္မပန္း ရ၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤကား သေမၺာဓိ ‘မဂ္ဉာဏ္’၏ အသင္းအပင္း၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ တရားတို႔ကို ပြါးမ်ားရန္ တတိယ မွီရာအေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ အကုသိုလ္တရားတို႔ကို ပယ္ရန္ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ျပည့္စံုေစရန္ ထက္သန္ေသာ လုံ႔လရွိသည္၊ အားအစြမ္းရွိသည္၊ ျမဲၿမ ံေသာ အားထုတ္မႈရွိသည္၊ ကုသိုလ္ တရားတို႔၌ တာဝန္ကို ပစ္ခ်မထားသည္ ျဖစ္၍ ေန၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤကား သေမၺာဓိ ‘မဂ္ဉာဏ္’၏ အသင္းအပင္း၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ တရားတို႔ကို ပြါးမ်ားရန္ စတုတၳ မွီရာအေၾကာင္းတည္း။
ငါ့သွ်င္တို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ပညာရွိ၏၊ အျဖစ္အပ်က္ကို သိေသာ၊ (ကိေလသာကို) ေဖာက္ခဲြႏိုင္ေသာ၊ ဒုကၡကုန္ရာ (နိဗၺာန္သို႔) ေကာင္းစြာ ေရာက္ေစတတ္ေသာ၊ ျမတ္ေသာ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံု၏။ ငါ့သွ်င္တို႔ ဤကား သေမၺာဓိ ‘မဂ္ဉာဏ္’၏ အသင္းအပင္း၌ ျဖစ္ကုန္ေသာ တရားတို႔ကို ပြါးမ်ားရန္ ပၪၥမ မွီရာအေၾကာင္းတည္း။
ရဟန္းတို႔ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိေသာ အေဖာ္ေကာင္းရွိေသာ ကိုင္းၫြတ္ရာ ပုဂၢဳိလ္ေကာင္းရွိေသာ ရဟန္းအား ”သီလရွိသူ ျဖစ္လိမ့္မည္၊ ပါတိေမာကၡသံဝရသီလကိုေစာင့္ေရွာက္၍ အက်င့္ ‘အာစာရ’ က်က္စားရာ ‘ေဂါစရ’ ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ ေနလိမ့္မည္၊ အနည္းငယ္မွ်ေသာ အျပစ္တို႔၌ေသာ္လည္း ေဘးဟု ႐ႈလ်က္ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ေဆာက္တည္၍ က်င့္လိမ့္မည္”ဟူေသာ ဤအျဖစ္မ်ဳိးကို (မခြၽတ္ရလိမ့္ မည္ဟု) ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။ ရဟန္းတို႔ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိေသာ အေဖာ္ေကာင္းရွိေသာ ကိုင္းၫြတ္ရာ ပုဂၢဳိလ္ေကာင္းရွိေသာ ရဟန္းအား ”(ကိေလသာကို) အလြန္ေခါင္းပါးေစတတ္ေသာ၊ (သမထဝိပႆနာ) စိတ္ကို ဖြင့္ရန္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အလိုနည္းမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကား၊ ေရာင့္ရဲလြယ္မႈႏွင့္စပ္ေသာ စကား၊ ကင္းဆိတ္မႈႏွင့္ စပ္ေသာ စကား၊ မေရာေႏွာမႈႏွင့္စပ္ေသာ စကား၊ ဝီရိယကို အားထုတ္မႈႏွင့္စပ္ေသာ စကား၊ သီလႏွင့္ စပ္ေသာ စကား၊ သမာဓိႏွင့္စပ္ေသာ စကား၊ ပညာႏွင့္စပ္ေသာ စကား၊ ဝိမုတၱိ ‘အရဟတၱဖိုလ္’ႏွင့္ စပ္ေသာ စကား၊ ဝိမုတၱိဉာဏဒႆန ‘အရဟတၱဖိုလ္ကို ဆင္ျခင္တတ္ေသာ ပစၥေဝကၡဏာဉာဏ္အျမင္’ ႏွင့္ စပ္ေသာ စကား၊ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ စကားကို အလိုရွိတိုင္း ရလိမ့္မည္၊ မၿငိဳမျငင္ ရလိမ့္မည္၊ မပင္မပန္း ရလိမ့္မည္”ဟူေသာ ဤအျဖစ္မ်ဳိးကို (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ဟု) ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။ ရဟန္းတို႔ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိေသာ အေဖာ္ေကာင္းရွိေသာ ကိုင္းၫြတ္ရာ ပုဂၢဳိလ္ေကာင္းရွိေသာ ရဟန္းအား ”အကုသိုလ္တရားတို႔ကို ပယ္ရန္ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ျပည့္စံုေစရန္ ထက္သန္ေသာ လုံ႔လရွိသည္၊ အားအစြမ္းရွိသည္ ျမဲျမံေသာ အားထုတ္မႈရွိသည္၊ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ တာဝန္ကို ပစ္ခ် မထားသည္ ျဖစ္၍ ေနလိမ့္မည္”ဟူေသာ ဤအျဖစ္မ်ဳိးကို (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ဟု) ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။ ရဟန္းတို႔ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိေသာ အေဖာ္ေကာင္းရွိေသာ ကိုင္းၫြတ္ရာ ပုဂၢဳိလ္ေကာင္းရွိေသာ ရဟန္းအား ”ပညာရွိသူ၊ အျဖစ္အပ်က္ကို သိေသာ၊ (ကိေလသာကို) ေဖာက္ခဲြႏိုင္ေသာ၊ ဒုကၡကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔ ေကာင္းစြာ ေရာက္ေစတတ္ေသာ၊ ျမတ္ေသာ ပညာႏွင့္ျပည့္စံုသူ ျဖစ္လိမ့္မည္”ဟူေသာ ဤအျဖစ္မ်ဳိးကို (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ဟု) ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုရဟန္းသည္ကား ဤ (ဆိုခဲ့ၿပီး) တရားငါးမ်ဳိးတို႔၌ တည္၍ ထို႔ထက္အလြန္ တရား ေလးမ်ဳိးတို႔ကို ပြါးမ်ားရမည္။ ရာဂကို ပယ္ရန္ အသုဘကို ပြါးမ်ားရမည္၊ ဗ်ာပါဒကို ပယ္ရန္ ေမတၱာကို ပြါးမ်ားရမည္၊ ဝိတက္ကို ျဖတ္ရန္ အာနာပါနႆတိကို ပြါးမ်ားရမည္၊ ငါျဖစ္၏ဟူေသာ ‘အသၼိမာန’ ကို ပယ္ရန္ အနိစၥသညာကို ပြါးမ်ားရမည္၊ ရဟန္းတို႔ အနိစၥသညာရွိေသာ ရဟန္းအား အနတၱသညာသည့္တည္၏၊ အနတၱသညာရွိေသာ ရဟန္းသည္ ငါျဖစ္၏ဟူေသာ ‘အသၼိမာန’ ကင္းျပတ္၍ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ ပင္ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ရ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ပဌမသုတ္။