၄၅။ ”ငါ့သွ်င္ ႏွစ္ပါးစံုျဖင့္ လြတ္ေျမာက္သူ ႏွစ္ပါးစံုျဖင့္ လြတ္ေျမာက္သူ”ဟု ဆိုအပ္၏။ ငါ့သွ်င္ အဘယ္မွ်ျဖင့္ ႏွစ္ပါးစံုျဖင့့္္ လြတ္ေျမာက္သူဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူပါသနည္းဟု (ေမး၏)။
ငါ့သွ်င္ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမတို႔မွ ကင္းဆိတ္၍သာလွ်င္။ပ။ ပဌမစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ အေၾကာင္းေၾကာင္းအားျဖင့္လည္း ထိုတည္ရာပဌမစ်ာန္ကို ကိုယ္ျဖင့္ ေတြ႕ထိ၍ ေန၏၊ ပညာျဖင့္လည္း ထိုပဌမစ်ာန္ကို သိ၏၊ ငါ့သွ်င္ ဤမွ်ျဖင့္လည္း ႏွစ္ပါးစံုျဖင့္ လြတ္ေျမာက္သူဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပရိယာယ္အားျဖင့္ ေဟာေတာ္မူ၏။ပ။ ငါ့သွ်င္ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ေနဝသညာ နာသညာယတနစ်ာန္ကို လံုးဝလြန္ေျမာက္လ်က္ သညာေဝဒနာတို႔၏ခ်ဳပ္ရာ ‘နိေရာဓသမာပတ္’ သို႔ ေရာက္ ၍ ေန၏။ ထိုသူသည္ ပညာျဖင့္ ျမင္၍ အာသေဝါတရားတို႔ကုန္ခန္းကုန္၏၊ အေၾကာင္းေၾကာင္းအားျဖင့္ လည္း ထိုတည္ရာ (သမာပတ္)ကို ကိုယ္ျဖင့္ ေတြ႕ထိ၍ ေန၏၊ ပညာျဖင့္လည္း ထိုသမာပတ္ကို သိ၏။ ငါ့သွ်င္ ဤမွ်ျဖင့္လည္း ႏွစ္ပါးစံုျဖင့့္္ လြတ္ေျမာက္သူဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပရိယာယ္မဟုတ္ (မုခ်) အားျဖင့္ ေဟာေတာ္မူ၏ဟု (မိန္႔ဆို၏ )။
စတုတၳသုတ္။