၁၉။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ ပုဗၺာ႐ံုေက်ာင္း မိဂါရမာတာ ဝိသာခါ၏ ျပာသာဒ္၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ မိဂါရမာတာဝိသာခါ၏ တစ္ခုေသာ ကိစၥရပ္သည္ ပေသနဒီေကာသလမင္းႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေန၏။ ထိုကိစၥကို ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္ (ဝိသာခါ) အလိုအတိုင္း မၿပီးေစ။
ထို႔ေနာက္ မိဂါရမာတာ ဝိသာခါသည္ ေန႔လယ္ခ်ည္းအခ်ိန္၌ပင္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာအရပ္၌ ထိုင္ေန၏။ တစ္ခုေသာအရပ္၌ ထိုင္ေနေသာ မိဂါရမာတာ ဝိသာခါကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ”ဝိသာခါ သင္သည္ ယခု ေန႔လယ္အခ်ိန္၌ အဘယ္မွလာသနည္း”ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္မ၏ တစ္ခုေသာ ကိစၥရပ္သည္ ပေသနဒီေကာသလမင္းႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေန၏။ ထိုကိစၥကို ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္ (တပည့္ေတာ္မ) အလိုအတိုင္း မၿပီးပါေစဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာကို သိေတာ္မူ၍ ထိုသိေသာအခ်ိန္၌- ”သူတစ္ပါး အလိုလိုက္ရမႈဟူသမွ်သည္ ဆင္းရဲ၏။ အစိုးရမႈဟူသမွ်သည္ ခ်မ္းသာ၏။ မွန္လွ၏။ ေယာဂေလးပါးမွ လြန္ႏိုင္ခဲေသာေၾကာင့္ သတၱဝါတို႔သည္ သူတစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ဆက္ဆံရာ၌ပင္ ပန္းၾကရကုန္၏”ဟု ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။
နဝမသုတ္။