၄၆။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အသွ်င္မဟာကစၥည္းသည္ အဝႏၲိတိုင္း ကုရရဃရၿမိဳ႕ ပဝတၱေတာင္၌ ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ကုေဋထိုက္ေသာ နားတန္ဆာကို ဝတ္ဆင္ေသာ ေသာဏမည္ေသာ ဥပါသကာသည္ အသွ်င္မဟာကစၥည္း၏ အလုပ္အေကြၽးျဖစ္၏။
ထိုအခါ ကုေဋထိုက္ေသာ နားတန္ဆာကို ဝတ္ဆင္ေသာ ေသာဏမည္ေသာ ဥပါသကာအား ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ကပ္လ်က္ တစ္ေယာက္တည္းေနစဥ္ ”အသွ်င္မဟာကစၥည္း ေဟာေတာ္မူတိုင္းေသာ တရားေတာ္ကို လူ႕ေဘာင္၌ ေနသူသည္ စင္စစ္ျပည့္စံုစင္ၾကယ္၍ ခ႐ုသင္းပြတ္သစ္ႏွင့္တူေသာ ဤျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ျခင္းငွါ မလြယ္ကူေခ်၊ ငါသည္ ဆံမုတ္ဆိတ္ကို ပယ္ၿပီးလွ်င္ ဖန္ရည္ဆိုးေသာ အဝတ္တို႔ကို ဝတ္႐ံုလ်က္ လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္ရမူ ေကာင္းေလစြ”ဟု ဤသို႔ စိတ္အၾကံ ျဖစ္၏။
ထို႔ေနာက္ ကုေဋထိုက္ေသာ နားတန္ဆာကို ဝတ္ဆင္ေသာ ေသာဏမည္ေသာ ဥပါသကာသည္ အသွ်င္မဟာကစၥည္းထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ အသွ်င္မဟာကစၥည္းကို ရွိခိုးကာ တစ္ခုေသာအရပ္၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္ တပည့္ေတာ္အား ”အသွ်င္မဟာကစၥည္း ေဟာေတာ္မူတိုင္းေသာ တရားေတာ္ကို လူ႕ေဘာင္၌ ေနသူသည္ စင္စစ္ျပည့္စံုစင္ၾကယ္၍ ခ႐ုသင္းပြတ္သစ္ႏွင့္တူေသာ ဤျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ျခင္းငွါ မလြယ္ကူပါ၊ ငါသည္ ဆံမုတ္ဆိတ္ကို ပယ္ၿပီးလွ်င္ ဖန္ရည္ဆိုးေသာ အဝတ္တို႔ကို ဝတ္႐ံုလ်က္လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္ရမူ ေကာင္းေလစြ”ဟု စိတ္အၾကံ ျဖစ္ပါ၏။ အသွ်င္ဘုရား အသွ်င္မဟာကစၥည္းသည္ တပည့္ေတာ္ကို ရွင္ရဟန္း ျပဳေတာ္မူပါဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဤသို႔ ေလွ်ာက္လတ္ေသာ္ အသွ်င္မဟာကစၥည္းသည္ ကုေဋထိုက္ေသာ နားတန္ဆာကို ဝတ္ဆင္ေသာ ေသာဏဥပါသကာကို ”ေသာဏ အသက္ထက္ဆံုး တစ္ထပ္တည္းသာ စားရေသာ တစ္ေယာက္တည္းသာ အိပ္ရေသာ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ျခင္းသည္ ခဲယဥ္းလွ၏။ ေသာဏ တိုက္တြန္း၏။ သင္သည္ ထိုလူ႕ေဘာင္၌သာလွ်င္ လူအျဖစ္ႏွင့္ အခါအားေလ်ာ္စြာ တစ္ထပ္တည္းသာ စားရေသာ တစ္ေယာက္တည္းသာ အိပ္ရေသာ ဘုရားရွင္တို႔ အဆံုးအမဟု ဆိုအပ္ေသာ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ေလာ့”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ထိုအခါ ကုေဋထိုက္ေသာ နားတန္ဆာကို ဝတ္ဆင္ေသာ ေသာဏဥပါသကာ၏ ရဟန္းျပဳအံ့ဟု အားထုတ္ျခင္းသည္ ၿငိမ္းေလ၏။
ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း။ပ။ အသွ်င္မဟာကစၥည္းသည္ ကုေဋထိုက္ေသာ နားတန္ဆာကို ဝတ္ဆင္ေသာ ေသာဏဥပါသကာကို ”ေသာဏ အသက္ထက္ဆံုး တစ္ထပ္တည္းသာ စားရေသာ တစ္ေယာက္တည္းသာ အိပ္ရေသာ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ျခင္းသည္ ခဲယဥ္းလွ၏။ ေသာဏ တိုက္တြန္း၏။ သင္သည္ထိုလူ႕ေဘာင္၌သာလွ်င္ လူအျဖစ္ႏွင့္ အခါအားေလ်ာ္စြာ တစ္ထပ္တည္းသာ စားရေသာ တစ္ေယာက္တည္းသာ အိပ္ရေသာ ဘုရားရွင္တို႔ အဆံုးအမဟု ဆိုအပ္ေသာ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ေလာ့”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း ကုေဋထိုက္ေသာ နားတန္ဆာကို ဝတ္ဆင္ေသာ ေသာဏဥပါသကာ၏ ရဟန္းျပဳအံ့ဟု အားထုတ္ျခင္းသည္ ၿငိမ္းေလ၏။
သံုးႀကိမ္ေျမာက္လည္း ကုေဋထိုက္ေသာ နားတန္ဆာကို ဝတ္ဆင္ေသာ ေသာဏ ဥပါသကာအား ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ကပ္လ်က္ တစ္ေယာက္တည္း ေနစဥ္ ”အသွ်င္မဟာကစၥည္း ေဟာေတာ္မူတိုင္းေသာ တရားေတာ္ကို လူ႕ေဘာင္၌ ေနသူသည္ စင္စစ္ ျပည့္စံုစင္ၾကယ္၍ ခ႐ုသင္းပြတ္သစ္ႏွင့္တူေသာ ဤျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ျခင္းငွါ မလြယ္ကူေခ်၊ ငါသည္ ဆံမုတ္ဆိတ္ကို ပယ္ၿပီးလွ်င္ ဖန္ရည္ဆိုးေသာ အဝတ္တို႔ကို ဝတ္႐ံုလ်က္ လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္ရမူ ေကာင္းေလစြ”ဟု စိတ္အၾကံျဖစ္၏။ သံုးႀကိမ္ေျမာက္လည္း ကုေဋထိုက္ေသာ နားတန္ဆာကို ဝတ္ဆင္ေသာ ေသာဏမည္ေသာ ဥပါသကာသည္ အသွ်င္မဟာကစၥည္းထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ အသွ်င္မဟာကစၥည္းကို ရွိခိုးကာ တစ္ခုေသာအရပ္၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္ အသွ်င္မဟာကစၥည္းကို –
အသွ်င္ဘုရား ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ကပ္လ်က္ တစ္ေယာက္တည္းေနေသာ တပည့္ေတာ္အား ”အသွ်င္မဟာကစၥည္း ေဟာေတာ္မူတိုင္းေသာ တရားေတာ္ကို လူ႕ေဘာင္၌ ေနသူသည္ စင္စစ္ ျပည့္စံုစင္ၾကယ္၍ ခ႐ုသင္းပြတ္သစ္ႏွင့္တူေသာ ဤျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ျခင္းငွါ မလြယ္ကူေခ်၊ ငါသည္ ဆံမုတ္ဆိတ္ကို ပယ္ၿပီးလွ်င္ ဖန္ရည္ဆိုးေသာ အဝတ္တို႔ကို ဝတ္႐ံုလ်က္ လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္ရမူ ေကာင္းေလစြ”ဟု စိတ္အၾကံျဖစ္ပါ၏။ အသွ်င္ဘုရား အသွ်င္မဟာကစၥည္းသည္ အကြၽႏု္ပ္ကို ရွင္ရဟန္း ျပဳေပးေတာ္မူပါဟု ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏။
ထိုအခါ အသွ်င္မဟာကစၥည္းသည္ ကုေဋထိုက္ေသာ နားတန္ဆာကို ဝတ္ဆင္ေသာ ေသာဏဥပါသကာကို ရွင္ျပဳေပးေလ၏။ ထိုစဥ္အခါ၌ အဝႏၲိတိုင္း ဒကၡိဏာပထဇနပုဒ္သည္ ရဟန္းနည္းပါး၏။ ထိုအခါ၌ အသွ်င္မဟာကစၥည္းသည္ သံုးႏွစ္လြန္သျဖင့္ ၿငဳိျငင္ပင္ပန္းစြာ ထိုထိုအရပ္မွ တစ္က်ိပ္အစုရွိေသာ ရဟန္းအေပါင္းကို စည္းေဝးေစၿပီးလွ်င္ အသွ်င္ေသာဏကို ပၪၥင္းခံေပး၏။
ထိုအခါ အသွ်င္ေသာဏမေထရ္အား ဝါကြၽတ္၍ ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္သို႔ ကပ္လ်က္ တစ္ေယာက္တည္းေနစဥ္ ”ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ႐ူပကာယေက်းဇူး ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ဓမၼကာယေက်းဇူး ရွိေတာ္မူ၏ဟု ငါသည္ ၾကားဖူး႐ံုသာတည္း။ ငါသည္ မ်က္ေမွာက္ထင္ထင္ မျမင္ရဖူးေပ၊ အကယ္၍ ဥပဇၩာယ္ဆရာသည္ ငါ့ကို ခြင့္ျပဳျငားအံ့၊ ငါသည္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ သြားလို၏”ဟု စိတ္အၾကံ ျဖစ္၏။
ထို႔ေနာက္ အသွ်င္ေသာဏမေထရ္သည္ ညေနခ်မ္းအခါတစ္ေယာက္တည္း ကိန္းေအာင္းေနရာမွ ထလ်က္ အသွ်င္မဟာကစၥည္းထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ အသွ်င္မဟာကစၥည္းကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာအရပ္၌ ထိုင္ၿပီးေသာ္ အသွ်င္မဟာကစၥည္းကို အသွ်င္ဘုရား ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ကပ္လ်က္ တစ္ေယာက္တည္း ကိန္းေအာင္းေနေသာ တပည့္ေတာ္အား ”ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ႐ူပကာယေက်းဇူး ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ဓမၼကာယေက်းဇူး ရွိေတာ္မူ၏ဟု ငါသည္ ၾကားဖူး႐ံုသာတည္း။ ငါသည္ မ်က္ေမွာက္ထင္ထင္ မျမင္ရဖူးေပ၊ အကယ္၍ ဥပဇၩာယ္ဆရာသည္ ငါ့ကို ခြင့္ျပဳျငားအံ့၊ ငါသည္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ သြားလို၏”ဟု ဤသို႔ စိတ္အၾကံ ျဖစ္ပါသည္ဟု ေလွ်ာက္၏။
ေသာဏ ေကာင္းေပစြ ေကာင္းေပစြ၊ ေသာဏ သင္သည္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလံုးစံုေသာတရားတို႔ကို) ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ရန္သြားေလာ့။ ေသာဏ သင္သည္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ပသာဒနီယဂုဏ္ကို ေဆာင္လ်က္ ၿငိမ္သက္ေသာ ဣေႁႏၵ ၿငိမ္းေအးေသာ စိတ္ရွိေသာ အလြန္အကဲ ဆံုးမျခင္း အလြန္အကဲ ၿငိမ္းေအးျခင္းသို႔ ေရာက္သည္ျဖစ္၍ ကိုယ္အမူအရာ ယဥ္ေက်းေသာ ႏႈတ္အမူအရာကို ေစာင့္ေရွာက္ေသာမနိေႁႏၵကို ေစာင့္စည္းေတာ္မူေသာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးသဖြယ္ျဖစ္ေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ရလတၱံ႕။ ဖူးေျမာ္ၿပီး၍ ”အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္၏ ဥပဇၩာယ္ဆရာျဖစ္ေသာ အသွ်င္မဟာကစၥည္းသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္တို႔ကို ဦးေခါင္းျဖင့္ ရွိခိုးလိုက္ပါ၏။ အနာမရွိျခင္း ဆင္းရဲကင္းျခင္း လ်င္စြာထႂကြႏိုင္ေသာ ခြန္အားရွိျခင္း ခ်မ္းသာစြာေနရျခင္းကိုလည္း ေမးေလွ်ာက္လိုက္ပါ၏”ဟု ငါ၏စကားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္တို႔ကို ဦးေခါင္းျဖင့္ ရွိခိုးေလေလာ့၊ အနာမရွိျခင္း ဆင္းရဲကင္းျခင္း လ်င္စြာထႂကြႏိုင္ေသာ ခြန္အားရွိျခင္း ခ်မ္းသာစြာ ေနရျခင္းကိုလည္း ေမးေလွ်ာက္ေလေလာ့ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
”အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ”ဟု အသွ်င္ေသာဏသည္ အသွ်င္မဟာကစၥည္း ေျပာဆိုေသာ စကားကို အလြန္ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္၍ ေနရာမွ ထလ်က္ အသွ်င္မဟာကစၥည္းကို ရွိခိုး၍ အ႐ိုအေသျပဳကာ ေက်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာကို သိမ္းဆည္းၿပီးလွ်င္ သပိတ္သကၤန္းကို ယူေဆာင္လ်က္ သာဝတၳိျပည္သို႔ ေဒသစာရီ ဖဲသြားေလ၏။ အစဥ္အတိုင္း ေဒသစာရီ လွည့္လည္လတ္ေသာ္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာအရပ္၌ ထိုင္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားကို ”အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္၏ ဥပဇၩာယ္ဆရာျဖစ္ေသာ အသွ်င္မဟာကစၥည္းသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္တို႔ကို ဦးေခါင္းျဖင့္ ရွိခိုးလိုက္ပါ၏။ အနာမရွိျခင္း ဆင္းရဲကင္းျခင္း လ်င္စြာထႂကြႏိုင္ေသာ ခြန္အားရွိျခင္း ခ်မ္းသာစြာေနရျခင္းကို ေမးေလွ်ာက္လိုက္ပါ၏”ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ရဟန္း ခံ့က်န္း၏ေလာ၊ မွ်တ၏ေလာ၊ မပင္ပန္းဘဲ ခရီးကို လာခဲ့ရ၏ေလာ၊ ဆြမ္းျဖင့္ ၿငဳိျငင္ျခင္းမျဖစ္ဘဲ ရွိပါ၏ေလာဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ျမတ္စြာဘုရား ခံ့က်န္းပါ၏။ မွ်တပါ၏။ အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ မပင္ပန္းဘဲ ခရီးကို လာခဲ့ရပါ၏။ ဆြမ္းျဖင့္လည္း ပင္ပန္းျခင္း မျဖစ္ပါဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အသွ်င္အာနႏၵာကို ”အာနႏၵာ ဤအာဂႏၲဳရဟန္း၏ အိပ္ရာေနရာကို ခင္းေလာ့”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ထိုအခါ အသွ်င္အာနႏၵာအား ”အၾကင္ရဟန္းအတြက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ‘အာနႏၵာ အာဂႏၲဳရဟန္း၏ အိပ္ရာေနရာကို ခင္းေလာ့’ဟု ငါ့ကို ေစခိုင္း၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုရဟန္းႏွင့္ တစ္ေက်ာင္းတည္း ေနလို၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အသွ်င္ေသာဏႏွင့္အတူ တစ္ေက်ာင္းတည္း ေနလို၏”ဟု အၾကံျဖစ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား ေနေတာ္မူေသာ (ဂႏၶကုဋိ) ေက်ာင္း၌ အသွ်င္ေသာဏ၏ အိပ္ရာေနရာကို ခင္းေလ၏။ပ။
ထို႔ေနာက္ျမတ္စြာဘုရားသည္ ညဥ့္နက္သည္တိုင္ေအာင္ လြင္တီးေခါင္၌ ထိုင္ေနျခင္းျဖင့္ (အခ်ိန္ကို) လြန္ေစလ်က္ ေျခေတာ္တို႔ကို ေဆးၿပီးလွ်င္ (ဂႏၶကုဋိ) ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ဝင္ေတာ္မူ၏။ အသွ်င္ေသာဏသည္လည္း ညဥ့္နက္သည္တိုင္ေအာင္ လြင္တီးေခါင္၌ ထိုင္ေနျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကို လြန္ေစလ်က္ ေျခေဆးၿပီးလွ်င္ (ဂႏၶကုဋိ) ေက်ာင္းသို႔ ဝင္၏။ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ညဥ့္၏ မိုးေသာက္ယံအခါ၌ ထ၍ ”အသွ်င္ေသာဏကို ရဟန္းသင္သည္ တရားေဟာေလာ့”ဟု တိုက္တြန္းေတာ္မူ၏။
”အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ”ဟု အသွ်င္ေသာဏသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကို ဝန္ခံ၍ အ႒ကဝဂ္၌ပါေသာ တစ္ဆယ့္ေျခာက္သုတ္လံုးတို႔ကို အသံျဖင့္ ရြတ္ဆို၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အသွ်င္ေသာဏ၏ သာယာစြာ ရြတ္ဆိုသည္၏ အဆံုး၌ ”ရဟန္း ေကာင္းေပစြ ေကာင္းေပစြ၊ ရဟန္း သင္သည္ အ႒ကဝဂ္၌ပါေသာ တစ္ဆယ့္ေျခာက္သုတ္လံုး တို႔ကို ေကာင္းစြာ သင္ထားေပ၏။ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းထားေပ၏။ ေကာင္းစြာ ေဆာင္ထား ေပ၏။ သန္႔ရွင္း၍ အျပစ္ကင္းေသာ အနက္ကို သိျခင္းငွါ စြမ္းႏိုင္ေသာ သာယာေသာ စကားႏွင့္လည္း ျပည့္စံု၏ဟု အႏုေမာဒနာ ျပဳေတာ္မူ၍ ရဟန္း သင္သည္ အဘယ္မွ်ေလာက္ ဝါရၿပီနည္း”ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ျမတ္စြာဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ တစ္ဝါသာ ရပါေသး၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ရဟန္း သင္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤသို႔ ၾကာျမင့္မွ ရဟန္းျပဳသနည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ ကာမဂုဏ္တို႔၌ အျပစ္ကို ျမင္သည္ကား ၾကာပါၿပီ။ သို႔ေသာ္လည္း လူ႕ေဘာင္၌ ေနရျခင္းသည္ က်ဥ္းေျမာင္းပါ၏။ မ်ားေသာ ကိစၥရွိပါ၏။ မ်ားေသာ ျပဳဖြယ္ရွိပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာကို သိေတာ္မူ၍ ထိုသိေသာအခ်ိန္၌- ”စင္ၾကယ္ေသာသူသည္ မေကာင္းမႈ၌ မေမြ႕ေလ်ာ္ႏိုင္၊ ထို႔ေၾကာင့္ အရိယာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အလံုးစံုသခၤါရေလာက၌ အျပစ္ကိုျမင္၍ ဥပဓိကင္းရာ နိဗၺာန္တရားကို သိၿပီးေသာေၾကာင့္ မေကာင္းမႈ၌ မေမြ႕ေလ်ာ္ေတာ့ေပ”ဟု ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။
ဆ႒သုတ္။