၅၆။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အထူးထူးေသာ အယူ အထူးထူးေသာ အလို ‘ဆႏၵ’ အထူးထူးေသာ ႏွစ္သက္ျခင္း ရွိကုန္လ်က္အထူးထူးေသာ အယူကိုမွီ၍ တည္ကုန္ေသာ မ်ားစြာေသာတိတၳိ, သမဏ, ျဗာဟၼဏပရိဗိုဇ္အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔သည္သာဝတၳိျပည္၌ ေနၾကကုန္၏။
”အတၱသည္လည္းေကာင္း၊ ေလာကသည္လည္းေကာင္း ျမဲ၏။ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သမဏ, ျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ”အတၱသည္လည္းေကာင္း၊ ေလာကသည္လည္းေကာင္း မျမဲ၊ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သမဏ, ျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ”အတၱသည္လည္းေကာင္း၊ ေလာကသည္လည္းေကာင္း ျမဲလည္းျမဲ၏။ မျမဲလည္းမျမဲ၊ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ”အတၱသည္လည္းေကာင္း၊ ေလာကသည္လည္းေကာင္း ျမဲသည္လည္းမဟုတ္ မျမဲသည္လည္းမဟုတ္၊ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သမဏ, ျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။
”အတၱကိုလည္းေကာင္း၊ ေလာကကိုလည္းေကာင္း မိမိျပဳအပ္၏။ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သမဏ, ျဗာဟၼဏ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ”အတၱကိုလည္းေကာင္း၊ ေလာကကိုလည္းေကာင္း သူတစ္ပါးျပဳအပ္၏။ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သမဏ, ျဗာဟၼဏ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ”အတၱကိုလည္းေကာင္း၊ ေလာကကိုလည္းေကာင္း မိမိလည္းျပဳအပ္၏။ သူတစ္ပါးလည္း ျပဳအပ္၏။ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ ရွိကုန္ေသာ သမဏ, ျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ”အတၱကိုလည္းေကာင္း၊ ေလာကကိုလည္းေကာင္း မိမိလည္း မျပဳအပ္၊ သူတစ္ပါးလည္း မျပဳအပ္၊ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အေၾကာင္းကို မစြဲမူ၍ ျဖစ္၏။ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သမဏ, ျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။
”အတၱသည္လည္းေကာင္း၊ ေလာကသည္လည္းေကာင္း ျမဲ၏။ ခ်မ္းသာဆင္းရဲရွိ၏။ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သမဏ, ျဗာဟၼဏ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ”အတၱသည္လည္းေကာင္း၊ ေလာကသည္လည္းေကာင္း မျမဲ၊ ခ်မ္းသာဆင္းရဲ ရွိ၏။ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ”အတၱသည္လည္းေကာင္း၊ ေလာကသည္လည္းေကာင္း ျမဲလည္းျမဲ၏။ မျမဲလည္းမျမဲ၊ ခ်မ္းသာဆင္းရဲ ရွိ၏။ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ”အတၱသည္လည္းေကာင္း၊ ေလာကသည္လည္းေကာင္း ျမဲသည္လည္းမဟုတ္၊ မျမဲသည္လည္း မဟုတ္၊ ခ်မ္းသာဆင္းရဲ ရွိ၏။ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သမဏ, ျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။
”အတၱကိုလည္းေကာင္း၊ ေလာကကိုလည္းေကာင္း မိမိျပဳအပ္၏။ ခ်မ္းသာဆင္းရဲ ရွိ၏။ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သမဏ, ျဗာဟၼဏ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ”အတၱကိုလည္းေကာင္း၊ ေလာကကိုလည္းေကာင္းသူတစ္ပါးျပဳအပ္၏။ ခ်မ္းသာဆင္းရဲ ရွိ၏။ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ ရွိကုန္ေသာ သမဏ, ျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ”အတၱကိုလည္းေကာင္း၊ ေလာကကိုလည္းေကာင္း မိမိလည္း ျပဳအပ္၏။ သူတစ္ပါးလည္း ျပဳအပ္၏။ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲ ရွိ၏။ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သမဏ, ျဗာဟၼဏ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ”အတၱကိုလည္းေကာင္း၊ ေလာကကိုလည္းေကာင္း မိမိလည္း မျပဳအပ္၊ သူတစ္ပါးလည္း မျပဳအပ္၊ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အေၾကာင္းကို မစြဲမူ၍ ျဖစ္၏။ ခ်မ္းသာဆင္းရဲ ရွိ၏။ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သမဏ, ျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။
ထိုသမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခိုက္ရန္ျဖစ္ၾကကုန္ ဆန္႔က်င္ဘက္စကားကို ေျပာဆိုၾကကုန္လ်က္ ”ဤသေဘာကား တရားဟုတ္၏။ ဤသေဘာကား တရားမဟုတ္၊ ဤသေဘာကား တရားမဟုတ္၊ ဤသေဘာကား တရားဟုတ္၏”ဟု အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံထိုးလ်က္ ေနၾကကုန္၏။
ထိုအခါ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔သည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္သကၤန္းကို ယူေဆာင္လ်က္ သာဝတၳိျပည္သို႔ ဆြမ္းခံဝင္ကုန္၏။ သာဝတၳိျပည္၌ ဆြမ္းခံလွည့္လည္၍ဆြမ္းခံၿပီးေနာက္ ဆြမ္းခံရြာမွ ဖဲခဲ့ၾကကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာအရပ္၌ ထိုင္ေနၾကကုန္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား”အသွ်င္ဘုရား အထူးထူးေသာ အယူ အထူးထူးေသာ အလို ‘ဆႏၵ’ အထူးထူးေသာ ႏွစ္သက္ျခင္းရွိၾကကုန္လ်က္ အထူးထူးေသာ အယူကိုမွီ၍ တည္ကုန္ေသာ မ်ားစြာေသာတိတၳိ သမဏျဗာဟၼဏ ပရိဗိုဇ္အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔သည္သာဝတၳိျပည္၌ ေနၾကပါကုန္၏။ ”အတၱသည္လည္းေကာင္း၊ ေလာကသည္လည္းေကာင္း ျမဲ၏။ ဤအယူသာမွန္၏။ တစ္ပါးေသာ အယူသည္အခ်ည္းႏွီးသာတည္း”ဟု ဤသို႔ ဆိုေလ့ ဤသို႔ ယူေလ့ရွိကုန္ေသာ သမဏ, ျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ရွိကုန္၏။ပ။ ထိုသမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခိုက္ရန္ျဖစ္ၾကကုန္ ဆန္႔ က်င္ဘက္စကားကို ေျပာဆိုၾကကုန္လ်က္ ‘ဤသေဘာကား တရားဟုတ္၏။ ဤသေဘာကား တရား မဟုတ္၊ ဤသေဘာကား တရားမဟုတ္၊ ဤသေဘာကား တရားဟုတ္၏”ဟု အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံထိုးလ်က္ေနၾကပါကုန္၏”ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ သာသနာေတာ္ျပင္ပ အယူရွိကုန္ေသာ ပရိဗိုဇ္တို႔သည္ ကန္းကုန္ (ပညာ) မ်က္စိမရွိကုန့္သည္ျဖစ္၍ အက်ဳိးကို မသိကုန္။ အက်ဳိးမဲ့ကို မသိကုန္။ တရားကို မသိကုန္။ တရားမဟုတ္သည္ကို မသိကုန္။ ထိုသူတို႔သည္ အက်ဳိးကို မသိၾကကုန္ဘဲ အက်ဳိးမဲ့ကို မသိၾကကုန္ဘဲ တရားကို မသိၾကကုန္ဘဲ တရားမဟုတ္သည္ကို မသိၾကကုန္ဘဲ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခိုက္ရန္ျဖစ္ၾကကုန္ ဆန္႔က်င္ဘက္စကားကို ေျပာ ဆိုၾကကုန္လ်က္ ”ဤသေဘာကား တရားဟုတ္၏။ ဤသေဘာကား တရားမဟုတ္၊ ဤသေဘာကား တရားမဟုတ္၊ ဤသေဘာကား တရားဟုတ္၏”ဟု အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံထိုးလ်က္ေနၾကကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာကို သိေတာ္မူ၍ ထိုသိေသာအခ်ိန္၌- ”ဤသတၱဝါအေပါင္းသည္ အတၱေလာကသုခႏွင့္ ဒုကၡကို ငါျပဳ၏ဟူေသာ မိစၧာ အယူ၌ ေလ့လာအားထုတ္၏။ သူတစ္ပါး (အစိုးရသူ) ျပဳ၏ဟူေသာ မိစၧာအယူႏွင့္ စပ္ယွဥ္၏။ (အဓိစၥသမုပၸႏၷအယူရွိသူ) သမဏျဗာဟၼဏအခ်ဳိ႕တို႔သည္ ဤမိစၧာအယူ ႏွစ္မ်ဳိးကို လက္မခံႏိုင္ၾကကုန္။ သို႔ ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုမိစၧာအယူႏွစ္မ်ဳိးကို (ဒုကၡကို ျဖစ္ေစတတ္သည့္) ျမားေျငာင့္ဟူ၍လည္းမျမင္ႏိုင္ၾကကုန္။ ဤမိစၧာအယူႏွစ္မ်ဳိးကို ျမားေျငာင့္ဟု ႀကိဳတင္၍ ျမင္သူအားမူကား ငါျပဳ၏ဟူ၍လည္းအယူမျဖစ္၊ သူတစ္ပါးျပဳ၏ဟူ၍လည္း အယူမျဖစ္၊ ဤသတၱဝါအေပါင္းသည္ မာနႏွင့္ျပည့္စံုသည္မာနျဖင့္ ထံုးဖြဲ႕အပ္သည္ မာနျဖင့္ ရစ္ပတ္အပ္သည္ျဖစ္၍ မိစၧာအယူတို႔၌ (အတၱဳကၠံသန ပရဝမ႓နအားျဖင့္) ျခဳတ္ျခယ္စြပ္စြဲေသာ စကားရွိေသာေၾကာင့္ သံသရာကို မလြန္ေျမာက္ႏိုင္”ဟု ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။
ဆ႒သုတ္။