၅၈။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ရွဥ့္နက္တို႔အား အစာေကြၽး၍ ေမြးရာျဖစ္ေသာ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္၌ အသင္းအဖြဲ႕ ႏွစ္ဖြဲ႕တို႔သည္ ျပည့္တန္ဆာမတစ္ေယာက္တည္း၌ အလြန္တပ္မက္ကုန္ကိေလသာျဖင့္ ဖြဲ႕ေသာ စိတ္ရွိကုန္သည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခိုက္ရန္ျဖစ္ၾကကုန္ ဆန္႔က်င္ဘက္စကားကို ေျပာဆိုကုန္လ်က္ အခ်င္းခ်င္း လက္တို႔ျဖင့္ ႐ိုက္ပုတ္ၾကကုန္၏။ ခဲတို႔ျဖင့္လည္း ေပါက္ၾက့ကုန္၏။ တုတ္တို႔ျဖင့္လည္း ႐ိုက္ၾကကုန္၏။ ဓားလက္နက္တို႔ျဖင့္လည္း ထိုးခုတ္ၾကကုန္၏။ ထိုအသင္းအဖြဲ႕ ႏွစ္ဖြဲ႕တို႔သည္ ထို႐ိုက္ႏွက္ပုတ္ခတ္ရာ အရပ္၌ပင္ ေသျခင္းသို႔လည္း ေရာက္ၾကကုန္၏။ ေသလုနီးပါး ဆင္းရဲသို႔လည္း ေရာက္ၾကကုန္၏။
ထိုအခါ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔သည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္သကၤန္းကို ယူေဆာင္လ်က္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္သို႔ ဆြမ္းခံဝင္ကုန္၏။ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္၌ ဆြမ္းခံလွည့္လည္၍ဆြမ္းခံၿပီး ေနာက္ ဆြမ္းခံရြာမွ ဖဲခဲ့ၾကေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကကုန္၍တစ္ခုေသာအရပ္၌ ထိုင္ေနၾကၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား- အသွ်င္ဘုရား ယေန႔ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္၌ အသင္းအဖြဲ႕ ႏွစ္ဖြဲ႕တို႔သည္ ျပည့္တန္ဆာမ တစ္ေယာက္တည္း၌ အလြန္တပ္မက္ကုန္သည္ ကိေလသာျဖင့္ဖြဲ႕ေသာ စိတ္ရွိကုန္သည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခိုက္ရန္ျဖစ္ၾကကုန္ ဆန္႔က်င္ဘက္ စကားကို ေျပာဆိုကုန္လ်က္ အခ်င္းခ်င္း လက္တို႔ျဖင့္လည္း ႐ိုက္ပုတ္ၾကကုန္၏။ ခဲတို႔ျဖင့္လည္း ေပါက္ၾကကုန္၏။ တုတ္တို႔ျဖင့္လည္း ႐ိုက္ၾကကုန္၏။ ဓားလက္နက္တို႔ျဖင့္လည္း ထိုးခုတ္ၾကကုန္၏။ ထိုအသင္းအဖြဲ႕ႏွစ္ဖြဲ႕တို႔သည္ ထို႐ိုက္ႏွက္ပုတ္ခတ္ရာအရပ္၌ ေသျခင္းသို႔လည္း ေရာက္ကုန္၏။ ေသလုနီးပါးဆင္းရဲသို႔လည္းေရာက္ကုန္၏ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာကို သိေတာ္မူ၍ ထိုသိေသာအခ်ိန္၌- ”ရအပ္ခံစားအပ္ေသာ ကာမဂုဏ္ႏွင့္ ရထိုက္ခံစားထိုက္ေသာ ကာမဂုဏ္ဟူေသာ ႏွစ္ပါးစံုသည္ ကိေလသာႏွိပ္စက္ခံရသူ ေနာက္ေနာင္အက်ဳိး ေမွ်ာ္ကိုးက်င့္ၾကံသူ၏ (သႏၲာန္၌) ရာဂစေသာ ျမဴတို႔ျဖင့္ေရာႁပြမ္း၏။ အၾကင္သူတို႔သည္ သီလဗၺတ စေသာအက်င့္ကို ကိေလသာ စင္ၾကယ္၏ဟု ယူဆေျပာဆိုၾကကုန္၏။ အၾကင္သူတို႔အား ေရွာင္ၾကဥ္မႈ ‘သီလ’ ဆင္းရဲၿငိဳျငင္စြာ ျပဳက်င့္မႈ ‘ဝတ’ဟင္းရြက္စားျခင္း စသည္ျဖင့္ အသက္ေမြးမႈ ‘ဇီဝိတ’ ေမထုန္မွ ေရွာင္ၾကဥ္မႈ ‘ျဗဟၼစရိယ’ ဗိႆႏိုးနတ္စသည္တို႔အား လုပ္ေကြၽးမႈ ‘ဥပ႒ာန’ စသည္တို႔ျဖင့္ သံသရာမွ စင္ၾကယ္၏ဟု ယူဆေျပာဆိုၾကကုန္၏။ ထိုသူတို႔၏ သီလဗၺတစသည္တို႔၏ အစြမ္းျဖင့္ ျဖစ္ေသာ အတၱကိလမထာႏုေယာဂဟူေသာအက်င့္သည္အယုတ္တရား တစ္ပါးတည္း။ အၾကင္သူတို႔ကား ‘ကာမဂုဏ္တို႔၌ အျပစ္မရွိ’ဟု ဆိုၾကကုန္၏။ ထိုသူတို႔၏ ကာမဂုဏ္တို႕၌ အျပစ္မရွိဟု ေျပာဆိုက်င့္ၾကံမႈဟူေသာ ကာမသုခလႅိကာႏုေယာဂ အက်င့္သည္ဒုတိယေျမာက္ျဖစ္ေသာ အယုတ္တရားတည္း။ ဤသို႔ ဤအယုတ္ တရားႏွစ္ပါးတို႔သည္ ကဋသီမည္ေသာတဏွာအဝိဇၨာတို႔ကို ပြါးေစတတ္ကုန္၏။ ကဋသီမည္ေသာတဏွာအဝိဇၨာတို႔သည္ မိစၧာဒိ႒ိကို ပြါးေစတတ္ကုန္၏။ ဤအယုတ္တရားႏွစ္ပါးတို႔ကို မသိျခင္းေၾကာင့္ အခ်ဳိ႕ေသာသူတို႔သည္ ဆုတ္နစ္ကုန္၏။ အခ်ဳိ႕ေသာသူတို႔သည္ လြန္၍ ေျပးကုန္၏။ အၾကင္သူတို႔အား ထိုအယုတ္ တရားႏွစ္ပါးတို႔ကို သိေသာေၾကာင့္ ထိုအယုတ္တရား၌ မက်ေရာက္ၾကကုန္။ ထိုသို႔ အယုတ္တရား ႏွစ္ပါး၌ မက်ေရာက္ျခင္းေၾကာင့္ တဏွာမာနဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ (မိမိကိုယ္ကို) အထင္မမွားၾကကုန္။ ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔အား (လူနတ္စသည္) ပညတ္ရန္ ဝဋ္ မရွိေတာ့ၿပီ”ဟု ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။
အ႒မသုတ္။