၃၇၃။ ရဟန္းတို႔ ေမ်ာက္တို႔ လွည့္လည္သြားလာျခင္းလည္း မရွိေသာ လူတို႔ လွည့္လည္သြားလာျခင္းလည္း မရွိေသာ ဟိမဝႏၲာေတာင္မင္း၏ သြားရန္ ခက္ခဲ၍ မညီၫြတ္ကုန္ေသာအရပ္တို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ေမ်ာက္တို႔ လွည့္လည္သြားလာျခင္းသာ ရွိ၍ လူတို႔ လွည့္လည္သြားလာျခင္း မရွိေသာ ဟိမဝႏၲာေတာင္မင္း၏ သြားရန္ ခက္ခဲ၍ မညီၫြတ္ကုန္ေသာအရပ္တို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ေမ်ာက္တို႔ လွည့္လည္သြားလာျခင္းလည္းရွိေသာ လူတို႔ လွည့္လည္သြားလာျခင္းလည္းရွိေသာ ဟိမဝႏၲာေတာင္မင္း၏ ညီၫြတ္ေသာ ေျမအဖို႔ရွိေသာ ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ရာ အရပ္တို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ရဟန္းတို႔ ထို (ညီၫြတ္ေသာ ေျမအဖို႔ရွိေသာ ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ရာ) အရပ္၌ မုဆိုးတို႔သည္ ေမ်ာက္တို႔ကို သတ္ျဖတ္ဖ်က္ဆီးရန္ ေမ်ာက္တို႔ သြားလာရာ လမ္းတို႔၌ ေမ်ာက္ႏွဲေစးကို ေထာင္ကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ထိုဟိမဝႏၲာေတာင္၌ မိုက္ေသာ သေဘာမရွိ လွ်ပ္ေပၚေသာ သေဘာမရွိကုန္ေသာေမ်ာက္တို႔သည္ ထိုအရပ္၌ ေမ်ာက္ႏွဲေစးကို ျမင္ကုန္သည္ရွိေသာ္ ေဝးစြာ ေရွာင္ဖဲကုန္၏၊ မိုက္ေသာသေဘာ လွ်ပ္ေပၚေသာ သေဘာရွိေသာ ေမ်ာက္သည္ကား ထိုေမ်ာက္ႏွဲေစးရွိရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ လက္ျဖင့္ကိုင္ယူ၏၊ ထိုလက္သည္ ထိုေမ်ာက္ႏွဲေစး၌ ကပ္ၿငိ၏။ ”လက္ကို လြတ္ေစအံ့”ဟု ဒုတိယလက္ျဖင့္ကိုင္ယူ ျပန္၏၊ ထိုဒုတိယလက္သည္ ထိုေမ်ာက္ႏွဲေစး၌ ကပ္ၿငိျပန္၏။ ”လက္ႏွစ္ဖက္တို႔ကိုလြတ္ေစအံ့”ဟု ေျချဖင့္ ကိုင္ယူျပန္၏၊ ထိုေျခသည္ ထိုေမ်ာက္ႏွဲေစး၌ ကပ္ၿငိၿပန္၏။ ”လက္ႏွစ္ဖက္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ေျခကို လည္းေကာင္း လြတ္ေစအံ့”ဟု ဒုတိယေျချဖင့္ ကိုင္ယူျပန္၏၊ ထိုဒုတိယေျခသည္ ထိုေမ်ာက္ႏွဲေစး၌ ကပ္ၿငိ ျပန္၏။ ”လက္ႏွစ္ဖက္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ေျခႏွစ္ဖက္တို႔ကိုလည္းေကာင္း လြတ္ေစအံ့”ဟု ႏွဳတ္သီးျဖင့္ ကိုင္ယူျပန္၏၊ ထိုႏွဳတ္သီးသည္ထိုေမ်ာက္ႏွဲေစး၌ ကပ္ၿငိျပန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ထိုေမ်ာက္သည္ ငါးဌာနတို႔၌ ေႏွာင္ဖြဲ႕မိသည္ျဖစ္၍သာလွ်င္ ညည္းတြားလ်က္ အိပ္ရေလ၏၊ အက်ဳိးမဲ့ျခင္းသို႔ ေရာက္ရ ေလ၏၊ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ေရာက္ရေလ၏၊ မုဆိုး၏ အလိုရွိတိုင္း ျပဳလုပ္မႈကို ခံရေလ၏။ ရဟန္းတို႔ မုဆိုးသည္ ထိုေမ်ာက္ကို (တံစို႔) ထိုးလ်က္ ထိုအရပ္၌ပင္လွ်င္ ထင္းမီးက်ီး၌ ကင္ၿမႇိဳက္၍ အလိုရွိရာ အရပ္သို႔ ဖဲခြာ သြားေလ၏။ ရဟန္းတို႔ မက်က္စားသင့္ေသာ သူတစ္ပါးတို႔၏ ေနရာ (အရပ္) ၌ က်က္စားသြားလာေသာ သူသည္ဤအတူပင္ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ မက်က္စားသင့္ေသာ သူတစ္ပါးတို႔၏ ေနရာ (အရပ္) ၌ မက်က္စား မသြားလာၾကကုန္လင့္၊ မက်က္စား မသြားလာသင့္ေသာ သူတစ္ပါးတို႔၏ ေနရာ (အရပ္) ၌ က်က္စားသူတို႔အားကိေလသမာရ္သည္ (ဖ်က္ဆီးရန္) အခြင့္ကို ရ၏၊ ကိေလသမာရ္သည္ (ဖ်က္ဆီးရန္) အေၾကာင္းကို ရ၏၊ ရဟန္းတို႔ ရဟန္း၏ မက်က္စားသင့္ေသာ သူတစ္ပါးတို႔၏ ေနရာအရပ္ကား အဘယ္နည္း၊ ဤကာမဂုဏ္ငါးပါးတို႔ပင္တည္း။ အဘယ္ငါးပါးတို႔နည္း၊ အလိုရွိအပ္ကုန္ ႏွစ္သက္အပ္ကုန္ စိတ္ႏွလံုးကို ပြားေစတတ္ကုန္ေသာ ခ်စ္ခင္ဖြယ္သေဘာရွိ၍ ကာမႏွင့္ စပ္ကုန္ေသာ တပ္မက္ဖြယ္ေကာင္းကုန္ေသာစကၡဳဝိညာဏ္ျဖင့္ ျမင္အပ္ေသာ ႐ူပါ႐ံု။ပ။ ေသာတဝိညာဏ္ျဖင့္ ၾကားအပ္ေသာ သဒၵါ႐ံု။ပ။
ဃာနဝိညာဏ္ျဖင့္ နမ္းရွဴအပ္ေသာ ဂႏၶာ႐ံု။ပ။ ဇိဝွါဝိညာဏ္ျဖင့္ လ်က္အပ္ေသာ ရသာ႐ံု၊ အလိုရွိအပ္ကုန္ႏွစ္သက္အပ္ကုန္ စိတ္ႏွလံုးကို ပြား ေစတတ္ကုန္ေသာ ခ်စ္ခင္ဖြယ္သေဘာရွိ၍ ကာမႏွင့္ စပ္ကုန္ေသာတပ္မက္ဖြယ္ေကာင္းကုန္ေသာ ကာယ ဝိညာဏ္ျဖင့္ ေတြ႕ထိအပ္ေသာ ေဖာ႒ဗၺာ႐ံုတို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ရဟန္း၏ မက်က္စားသင့္ေသာ သူတစ္ ပါးတို႔၏ ေနရာ (အရပ္) ကား ဤကာမဂုဏ္ငါးပါးတို႔ပင္တည္း။
ရဟန္းတို႔ မိမိအဖ၏ ေနရာ (မိ႐ိုးဖလာအရပ္) ျဖစ္ေသာ က်က္စားရာ၌ က်က္စားၾကကုန္ေလာ့၊ မိမိအဖ၏ ေနရာျဖစ္ေသာ က်က္စားရာ၌ က်က္စားၾကကုန္ေသာ သူတို႔အား ကိေလသမာရ္သည္ (ဖ်က့္ဆီးရန္) အခြင့္ကို မရ၊ ကိေလသမာရ္သည္ (ဖ်က္ဆီးရန္) အေၾကာင္းကို မရ။ ရဟန္းတို႔ ရဟန္း၏ မိမိအဖ၏ ေနရာျဖစ္ေသာ က်က္စားရာကား အဘယ္နည္း၊ ဤသတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ပင္တည္း။ အဘယ္ေလးပါးတို႔နည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ျပင္းစြာ အားထုတ္ေသာ လုံ႔လရွိသည္ျဖစ္၍ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’ ေအာက္ေမ့မႈ ‘သတိ’ ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေလာက၌ အဘိဇၩာေဒါမနႆကို ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ ႐ုပ္အေပါင္း၌ ႐ုပ္အေပါင္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ႈေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေန၏။ ေဝဒနာတို႔၌။ပ။
စိတ္၌။ပ။ ျပင္းစြာ အားထုတ္ေသာ လုံ႔လရွိသည္ ျဖစ္၍ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ‘သမၸဇဥ္’ေအာက္ေမ့မႈ ‘သတိ’ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေလာက၌ အဘိဇၩာေဒါမနႆကို ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္သေဘာတရားတို႔၌ သေဘာတရားတို႔ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ႈေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေန၏။ ရဟန္းတို႔ ရဟန္း၏မိမိအဖ၏ ေနရာျဖစ္ေသာ က်က္စားရာ သည္ကား ဤသတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ပင္တည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
သတၱမသုတ္။