၁ဝ၅ဝ။ အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သကၠတိုင္း ကပိလဝတ္ျပည္ နိေျဂာဓာ႐ံုေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ”ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဝါတြင္းသံုးလလြန္၍ သကၤန္းကိစၥၿပီးေသာအခါေဒသစာရီႂကြေတာ္မူလတၱံ႕”ဟု မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သကၤန္းကို ခ်ဳပ္ဆိုးၾကကုန္၏၊ ”ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဝါတြင္းသံုးလလြန္၍ သကၤန္းကိစၥၿပီးေသာအခါ ေဒသစာရီႂကြေတာ္မူလတၱံ႕”ဟုမ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သကၤန္းကို ခ်ဳပ္ဆိုးၾကကုန္သတတ္ဟု မဟာနာမ္သာကီဝင္သည္ ၾကားေလ၏။
ထိုအခါ မဟာနာမ္သာကီဝင္သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏- အသွ်င္ဘုရား ‘ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဝါတြင္းသံုးလ လြန္၍ သကၤန္းကိစၥၿပီးေသာအခါ ေဒသစာရီႂကြေတာ္မူလတၱံ႕’ဟုမ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သကၤန္းကို ခ်ဳပ္ဆိုးၾကကုန္သတတ္ဟု ဤသတင္းကိုအကြၽႏု္ပ္ ၾကားရပါသည္။
အသွ်င္ဘုရား ‘ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဥပါသကာသည္ အနာေရာဂါ ႏွိပ္စက္ခံေနရေသာ၊ ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေရာက္ေနေသာ၊ ျပင္းထန္စြာ မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနေသာ၊ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဥပါသကာကိုဆံုးမထိုက္၏’ဟူေသာ ဤစကားကို ျမတ္စြာဘုရား၏ မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွ မၾကားရဖူးပါ၊ မနာယူရဖူးပါဟု (ေလွ်ာက္၏)။
မဟာနာမ္ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဥပါသကာသည္ အနာေရာဂါ ႏွိပ္စက္ခံေနရေသာ၊ ဆင္းရဲျခင္းသို႔ေရာက္ေနေသာ၊ ျပင္းထန္စြာ မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနေသာ၊ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဥပါသကာကို သက္သာရာရေစေသာ တရားေလးပါးတို႔ျဖင့္ သက္သာေစရမည္-
”ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ‘အရဟံ’မည္ေတာ္မူ၏။ပ။ နတ္လူတို႔၏ ဆရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ‘သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ’မည္ေတာ္မူ၏၊ (သစၥာေလးပါးတရားတို႔ကို) သိေစေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ‘ဗုဒၶ’မည္ေတာ္မူ၏၊ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ‘ဘဂဝါ’မည္ေတာ္မူ၏”ဟု ျမတ္စြာဘုရား၌ မတုန္မလႈပ္ ၾကည္ညိဳျခင္းသည္ အသွ်င့္မွာ ရွိ၏၊ အသွ်င္သည္ ႏွစ္သိမ့္ပါေလာ့။
တရားေတာ္၌။ပ။ သံဃာေတာ္၌။ပ။ (မတုန္မလႈပ္ ၾကည္ညိဳျခင္းသည္) အသွ်င့္မွာ ရွိ၏၊ အသွ်င္ သည္ႏွစ္သိမ့္ပါေလာ့။ မက်ဳိး မေပါက္ မေျပာက္ မက်ားကုန္ေသာ။ပ။ တည္ၾကည္မႈ ‘သမာဓိ’ ကို ျဖစ္ေစတတ္ကုန္ေသာအရိယာတို႔ ႏွစ္သက္အပ္ကုန္ေသာ သီလတို႔သည္ အသွ်င့္မွာ ရွိ၏၊ အသွ်င္သည္ ႏွစ္သိမ့္ပါေလာ့။
မဟာနာမ္ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဥပါသကာသည္ အနာေရာဂါ ႏွိပ္စက္ခံေနရေသာ၊ ဆင္းရဲျခင္းသို႔ေရာက္ေနေသာ၊ ျပင္းထန္စြာ မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနေသာ၊ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဥပါသကာကို ဤသက္သာရာ ရေစတတ္ေသာ တရားေလးပါးတို႔ျဖင့္ သက္သာေစၿပီးလွ်င္ ”မိဘတို႔၌ ငဲ့ကြက္ျခင္းသည္ အသွ်င့္မွာ ရွိသေလာ”ဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုရာ၏၊ ”မိဘတို႔၌ ငဲ့ကြက္ျခင္းသည္ အကြၽႏု္ပ္မွာ ရွိပါ၏”ဟုအကယ္၍ ေျပာဆိုခဲ့မူ ”အသွ်င္သည္ ေသျခင္းႏွင့္ စပ္၏၊ ေသျခင္းသေဘာရွိ၏၊ အသွ်င္သည္ မိဘတို႔၌ငဲ့ကြက္ျခင္း ကို ျပဳေစကာမူ ေသရမည္သာတည္း၊ အသွ်င္သည္ မိဘတို႔၌ ငဲ့ကြက္ျခင္းကို မျပဳေစကာမူေသရမည္သာ တည္း၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ မိဘတို႔၌ ငဲ့ကြက္ျခင္းကို အသွ်င္ စြန္႔လႊတ္ပါ”ဟု ထိုသူ႕ကိုဤသို႔ ေျပာဆိုရာ ၏။
”မိဘတို႔၌ ငါ၏ ငဲ့ကြက္ျခင္းကို စြန္႔ပါၿပီ”ဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုခဲ့မူ ”သားမယားတို႔၌ ငဲ့ကြက္ျခင္းသည္အသွ်င့္မွာ ရွိပါသေလာ”ဟု ထိုသူ႕ကို ဤသို႔ ေျပာဆိုရာ၏၊ ”သားမယားတို႔၌ ငဲ့ကြက္ျခင္းသည္အကြၽႏု္ပ္မွာ ရွိပါ၏”ဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုခဲ့မူ ”အသွ်င္သည္ ေသျခင္းႏွင့္ စပ္၏၊ ေသျခင္းသေဘာရွိ၏၊ အသွ်င္သည္ သားမယားတို႔၌ ငဲ့ကြက္ျခင္းကို ျပဳေစကာမူ ေသရမည္သာတည္း၊ အသွ်င္သည္ သားမယားတို႔၌ ငဲ့ကြက္ျခင္းကို မျပဳေစကာမူ ေသရမည္သာတည္း၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ သားမယားတို႔၌ ငဲ့ကြက္ျခင္းကိုအသွ်င္ စြန္႔လႊတ္ပါ”ဟု ထိုသူ႕ကို ဤသို႔ ေျပာဆိုရာ၏။
”သားမယားတို႔၌ ငဲ့ကြက္ျခင္းကို စြန္႔ပါၿပီ”ဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုခဲ့မူ ”လူတို႔၌ ျဖစ္ေသာ ကာမဂုဏ္ငါးပါးတို႔၌ ငဲ့ကြက္ျခင္းသည္ အသွ်င့္မွာ ရွိပါသေလာ”ဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုရာ၏၊ ”လူတို႔၌ ျဖစ္ေသာကာမ ဂုဏ္ငါးပါးတို႔၌ ငဲ့ကြက္ျခင္းသည္ အကြၽႏု္ပ္မွာ ရွိပါ၏”ဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုခဲ့မူ ”အသွ်င္ လူတို႔၌ျဖစ္ေသာ ကာမဂုဏ္ငါးပါးတို႔ထက္ နတ္၌ ျဖစ္ေသာ ကာမဂုဏ္တို႔သည္ ပို၍ ႏွစ္သက္ဖြယ္လည္းရွိကုန္၏၊ ပို၍ လည္း ျမတ္ကုန္၏၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ လူတို႔၌ ျဖစ္ေသာကာမဂုဏ္ငါးပါးတို႔မွ စိတ္ကို ထေစ၍ စာတုမဟာရာဇ္နတ္တို႔၌ စိတ္ကို ထားပါ”ဟု ထိုသူ႕ကို ဤသို႔ေျပာဆိုရာ၏။
”လူတို႔၌ ျဖစ္ေသာ ကာမဂုဏ္ငါးပါးတို႔မွ ငါ၏ စိတ္ကို ထေစခဲ့ၿပီ၊ စာတုမဟာရာဇ္နတ္တို႔၌ စိတ္ကိုထားၿပီးၿပီ”ဟု ထိုသူသည္ ဤသို႔ ေျပာဆိုခဲ့မူ ”အသွ်င္ စာတုမဟာရာဇ္နတ္တို႔ထက္ တာဝတႎသာနတ္တို႔သည္ ပို၍ ႏွစ္သက္ဖြယ္လည္း ရွိကုန္၏၊ ပို၍လည္း ျမတ္ကုန္၏၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္စာတုမဟာရာဇ္နတ္တို႔မွ စိတ္ကို ထေစ၍ တာဝတႎသာနတ္တို႔၌ စိတ္ကို ထားပါ”ဟု ထိုသူ႕ကို ဤသို႔ေျပာဆိုရာ၏။ ”စာတုမဟာရာဇ္နတ္တို႔မွ ငါ၏ စိတ္ကို ထေစခဲ့ၿပီ၊ တာဝတႎသာနတ္တို႔၌ စိတ္ကို့ထားၿပီး ၿပီ”ဟု ထိုသူသည္ ဤသို႔ ေျပာဆိုခဲ့မူ ”အသွ်င္ တာဝတႎသာနတ္တို႔ထက္ယာမာနတ္တို႔သည္။ပ။ တုသိတာနတ္တု႕ိသည္။ပ။ နိမၼာနရတီနတ္တို႔သည္။ ပရနိမၼိတဝသဝတၱီနတ္တို႔သည္။ပ။ အသွ်င္ ပရနိမၼိတ ဝသဝတၱီနတ္တို႔ထက္ ျဗဟၼာ့ဘံုသည္ ပို၍ႏွစ္သက္ဖြယ္လည္း ရွိ၏၊ ပို၍လည္း ျမတ္၏၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ ပရနိမၼိတဝသဝတၱီနတ္တို႔မွစိတ္ကို ထေစ၍ ျဗဟၼာ့ဘံု၌ စိတ္ကို ထားပါ”ဟု ထိုသူ႕ကို ဤသို႔ ေျပာဆိုရာ၏။
”ပရနိမၼိတဝသဝတၱီနတ္တို႔မွ ငါ၏ စိတ္ကို ထေစခဲ့ၿပီ၊ ျဗဟၼာ့ဘံု၌ စိတ္ကို ထားၿပီးၿပီ”ဟု ဤသို႔ေျပာဆိုခဲ့မူ ”အသွ်င္ ျဗဟၼာ့ဘံုသည္လည္း မျမဲပါ၊ မခိုင္ျမဲပါ၊ သကၠာယ၌ အက်ဳံးဝင္၏၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ ျဗဟၼာ့ဘံုမွ စိတ္ကို ထေစ၍ သကၠာယ (ထင္ရွားရွိေသာ ခႏၶာ) ၏ ခ်ဳပ္ရာ၌ စိတ္ကိုေဆာင္ပါ ေလာ့”ဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုရာ၏။
”ျဗဟၼာ့ဘံုမွ ငါ၏ စိတ္ကို ထေစခဲ့ၿပီ၊ သကၠာယ၏ ခ်ဳပ္ရာ၌ စိတ္ကို ေဆာင္ပါ၏”ဟု ဤသို႔ ေျပာဆိုခဲ့မူ ”မဟာနာမ္ ဤသို႔ လြတ္ေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိေသာ ဥပါသကာအား အာသဝမွ လြတ္ေျမာက္ၿပီးေသာ စိတ္ရွိေသာ ရဟန္းႏွင့္ အရဟတၱဖိုလ္စိတ္အားျဖင့္ ထူးျခားမႈ တစ္စံုတစ္ရာ မရွိ”ဟု ငါ ဆို၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
စတုတၳသုတ္။