၅၈။ ထိုအခါ ဝစၧအႏြယ္ျဖစ္ေသာ ပရိဗိုဇ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႏႈတ္ဆက္ေျပာဆို၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကို ေျပာဆိုၿပီးဆံုးေစ၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား- ”အသွ်င္ေဂါတမ ရဟန္းေဂါတမသည္ ‘ငါ့အားသာလွ်င္ အလွဴကို ေပးလွဴအပ္၏၊ တစ္ပါးသူတို႔အား အလွဴကို မေပးလွဴအပ္။ ငါ့တပည့္ တို႔အားသာလွ်င္ အလွဴကို ေပးလွဴအပ္၏၊ တစ္ပါးသူတို႔၏ တပည့္တို႔အား အလွဴကို မေပးလွဴအပ္။ ငါ့အား ေပးလွဴေသာ အလွဴသာလွ်င္ အက်ဳိးႀကီး၏၊ တစ္ပါးသူတို႔အား ေပးလွဴေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိး မႀကီး။ ငါ့တပည့္တို႔အား ေပးလွဴေသာ အလွဴသာလွ်င္ အက်ဳိးႀကီး၏၊ တစ္ပါးသူတို႔၏ တပည့္တို႔အား ေပးလွဴေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိးမႀကီး’ဟု ေျပာေဟာသည္ဟူေသာ ဤစကားကို အကြၽႏု္ပ္ ၾကားဖူး ပါသည္။ အသွ်င္ေဂါတမ အသို႔နည္း ရဟန္းေဂါတမသည္ ‘ငါ့အားသာလွ်င္ အလွဴကို့ေပးလွဴအပ္၏၊ တစ္ပါးသူတို႔အား အလွဴကို မေပးလွဴအပ္။ ငါ့တပည့္တို႔ အားသာလွ်င္ အလွဴကို ေပးလွဴအပ္၏၊ တစ္ပါး သူတို႔၏ တပည့္တို႔အား အလွဴကို မေပးလွဴအပ္။ ငါ့အား ေပးလွဴေသာ အလွဴသာလွ်င္ အက်ဳိးႀကီး၏၊ တစ္ပါးသူတို႔အား ေပးလွဴေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိးမႀကီး။ ငါ့တပည့္တို႔အား ေပးလွဴေသာ အလွဴသာ လွ်င္ အက်ဳိးႀကီး၏၊ တစ္ပါးသူတို႔၏ တပည့္တို႔အား ေပးလွဴေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိးမႀကီး’ဟု ေျပာ ေဟာသည္ဟူ၍ ေျပာဆိုၾကေသာ သူတို႔သည္ အသွ်င္ေဂါတမဆိုသည့္ အတိုင္းပင္ ဆိုၾကသည္ဟုတ္ပါ၏ ေလာ၊ အသွ်င္ေဂါတမကို မဟုတ္မမွန္ စြပ္စြဲရာ မေရာက္ဘဲရွိပါကုန္၏ေလာ၊ အသွ်င္ေဂါတမ ေဟာေသာ တရားကိုပင္ တစ္ဆင့္ ေဟာၾကားၾကသည္ဟုတ္ပါ၏ေလာ၊ အသွ်င္ေဂါတမ၏ မူရင္းစကားႏွင့္ (ထိုသူတို႔၏) တစ္ဆင့္ေျပာေသာ စကားသည္ ကဲ့ရဲ႕ဖြယ္အေၾကာင္း လံုးဝကင္းပါ၏ေလာ၊ အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ကား အသွ်င္ေဂါတမကို စြပ္စြဲရန္ အလိုမရွိၾကပါ”ဟု ေလွ်ာက္၏။
ဝစၧ ”ရဟန္းေဂါတမသည္ ‘ငါ့အားသာလွ်င္ အလွဴကို ေပးလွဴအပ္၏။ပ။ တစ္ပါးသူတို႔၏ တပည့္ တို႔အား ေပးလွဴေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိးမႀကီးဟု’ ေဟာေျပာသည္ဟူ၍ ေျပာဆိုၾကေသာ သူတို႔သည္ ငါဆိုသည့္အတိုင္း ဆိုၾကသည္ မဟုတ္ကုန္၊ ငါ့ကို ထင္ရွားမရွိေသာ မဟုတ္မမွန္ေသာ စကားျဖင့္ စြပ္စြဲ ကုန္သည္သာတည္း။ ဝစၧ သူတစ္ပါး အလွဴေပးသည္ကို တားျမစ္သူသည္ သံုးမ်ဳိးတို႔၏ အႏၲရာယ္ကို ျပဳသည္မည္၏၊ သံုးမ်ဳိးတို႔၏ ေဘးရန္ကို ျပဳသည္ မည္၏။ အဘယ္သံုးမ်ဳိးတို႔၏ အႏၲရာယ္, ေဘးရန္ ကို ျပဳသည္မည္သနည္းဟူမူ- အလွဴဒါယကာ၏ ေကာင္းမႈ အႏၲရာယ္ကို ျပဳသည္ မည္၏။ အလွဴခံ ပုဂၢဳိလ္၏ လာဘ္ အႏၲရာယ္ကို ျပဳသည္ မည္၏။ ထို တားျမစ္သူသည္ ေရွးဦးကပင္လွ်င္ မိမိကိုယ္ကို တူးၿဖဳိဖ်က္ဆီးအပ္သည္ မည္၏။ ဝစၧ သူတစ္ပါးအလွဴေပးသည္ကို တားျမစ္သူသည္ ဤသံုးမ်ဳိးတို႔၏ အႏၲရာယ္ကို ျပဳသည္ မည္၏၊ ဤသံုးမ်ဳိးတို႔၏ ေဘးရန္ကို ျပဳသည္ မည္၏။
ဝစၧ ငါမူကား ဤသို႔ ေဟာ၏- ”တန္စီးအိုင္ တန္စီးေျမာင္းရွိ သတၱဝါတို႔သည္ အိုးခြက္ ေဆးေရ တို႔ျဖင့္ မွ်တၾကပါေစ”ဟု အိုးေဆးေရကို ျဖစ္ေစ ခြက္ေဆးေရကို ျဖစ္ေစ ထို အိုင္ ထို ေျမာင္း၌ စြန္႔သြန္၏၊ ဝစၧ ထို အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း မႈျဖစ္ျခင္းကို ငါ ေဟာ၏၊ လူျဖစ္သူကို ေပးလွဴရာ၌ ကား အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာ ရွိအံ့နည္း။ စင္စစ္အားျဖင့္ကား သီလရွိသူအား ေပးလွဴျခင္းသည္ အက်ဳိးႀကီး၏ဟု ငါဆို၏၊ သီလမရွိသူအား ေပးလွဴျခင္းသည္ ထို႔အတူ အက်ဳိးႀကီး၏ဟူ၍ကား ငါမဆို။ ထို သီလ ရွိသူဟူသည္လည္း အဂၤါငါးပါးကို ပယ္ၿပီးသူ အဂၤါငါးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုၿပီးသူ ျဖစ္ရ၏။
အဘယ္အဂၤါငါးပါးကို ပယ္ၿပီးသူ ျဖစ္ရသနည္း။ ကာမဂုဏ္ကို လိုလားျခင္း ‘ကာမစၧႏၵ’ ကို ပယ္ၿပီးသူ၊ ပ်က္စီးေစလိုျခင္း ‘ဗ်ာပါဒ’ ကို ပယ္ၿပီးသူ၊ ေလးလံ ထိုင္းမႈိင္းျခင္း ‘ထိနမိဒၶ’ ကို ပယ္ၿပီးသူ၊ ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း ေနာင္တ ပူပန္ျခင္း ‘ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥ’ ကို ပယ္ၿပီးသူ၊ မေဝခြဲႏိုင္ျခင္း ‘ဝိစိကိစၧာ’ ကို ပယ္ၿပီးသူ ျဖစ္ရ၏။ ဤအဂၤါငါးပါးတို႔ကို ပယ္ၿပီးသူ ျဖစ္ရ၏။
အဘယ္အဂၤါငါးပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ရသနည္း။ ရဟႏၲာတို႔ဥစၥာျဖစ္ေသာ သီလအစုႏွင့္ ျပည့္ စံုသူ၊ ရဟႏၲာတို႔ဥစၥာျဖစ္ေသာ သမာဓိအစုႏွင့္ ျပည့္စံုသူ၊ ရဟႏၲာတို႔ဥစၥာျဖစ္ေသာ ပညာအစုႏွင့္ ျပည့္စံုသူ၊ ရဟႏၲာတို႔ ဥစၥာျဖစ္ေသာ ဝိမုတၱိအစုႏွင့္ ျပည့္စံုသူ၊ ရဟႏၲာတို႔ဥစၥာျဖစ္ေသာ ဝိမုတၱိဉာဏ္ အျမင္အစုႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ရ၏။ ဤအဂၤါငါးပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ရ၏။ ဤသို႔ ဤအဂၤါငါးပါးတို႔ကို ပယ္ၿပီး၍ အဂၤါငါးပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုၿပီးေသာ ပုဂၢဳိလ္၌ ေပးလွဴျခင္းသည္ အက်ဳိးႀကီး၏ဟူ၍ ငါဆို၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အဆင္းတူျဖစ္သည့္ ႏြားနက္ ႏြားျဖဴ ႏြားနီ ႏြားျပာစိမ္း ႏြားက်ား ခိုျပာေရာင္ ႏြားဟူကုန္ေသာ မည္သည့္ႏြားတို႔တြင္မဆို အၾကင္ ေရွ႕ေဆာင္ ႏြားလားသည္ ယဥ္ေက်း၏၊ ဝန္ကို ေဆာင္ႏိုင္၏၊ ခြန္အားႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ေျဖာင့္မတ္ လ်င္ျမန္စြာ သြား၏။ ထို ႏြားကိုသာလွ်င္ ဝန္ေဆာင္ခိုင္းကုန္၏၊ ထို ႏြား၏ အဆင္းကိုမူကား မစူးစမ္း မဆင္ျခင္ကုန္။ ဤအတူသာလွ်င္ မင္းမ်ဳိး ပုဏၰားမ်ဳိး ကုန္သည္မ်ဳိး သူဆင္းရဲမ်ဳိး ဒြန္း စ႑ားမ်ဳိး ပန္းမႈိက္သြန္မ်ဳိးဟူကုန္ေသာ မည္သည့္ အမ်ဳိးဇာတ္ရွိသည့္ လူတို႔တြင္ မဆို အၾကင္သူသည္ ယဥ္ေက်း၏၊ ေကာင္းေသာ အက်င့္ ရွိ၏၊ တရား၌ တည္၏၊ သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ မွန္ေသာ စကားကို ဆိုေလ့ရွိ၏၊ (မေကာင္းမႈမွ) ရွက္စိတ္ ရွိ၏၊ ပဋိသေႏၶေနျခင္း ေသျခင္းသေဘာကို ပယ္ၿပီးျဖစ္၏၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ အလံုးစံုႏွင့္ ျပည့္စံုၿပီး ျဖစ္၏၊ (ခႏၶာ) ဝန္ကို ခ်ထားၿပီး ျဖစ္၏၊ ဝဋ္ဆင္းရဲ၌ မယွဥ္၊ ျပဳဖြယ္ကိုလည္း ျပဳၿပီး ျဖစ္၏၊ အာသေဝါတရားမွ ကင္း၏၊ အလံုးစံုေသာ တရားတို႔၏ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ၿပီးျဖစ္၏၊ (တဏွာ ဒိ႒ိျဖင့္) တစ္စံု တစ္ရာ အာ႐ံုကို မစြဲယူမူ၍ ၿငိမ္းေအး၏။ ကိေလသာျမဴကင္းေသာ လယ္ယာ ေျမေကာင္းသဖြယ္ျဖစ္ေသာ ထို ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္၌ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ ျပန္႔ေျပာ၏၊ မသိမလိမၼာ ပညာမရွိ ဗဟုသုတနည္းပါးကုန္ေသာ သူမိုက္တို႔သည္ကား ဤသာသနာေတာ္မွ အပ၌ အလွဴကို ေပးလွဴကုန္၏၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို မဆည္း ကပ္ကုန္။ အၾကင္သူတို႔သည္ကား ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္းအပ္ကုန္ေသာ ပညာရွိသူေတာ္ ေကာင္းတို႔ကို မွီဝဲဆည္းကပ္ကုန္၏၊ ထိုသူတို႔၏ သဒၶါတရားသည္ကား ျမတ္စြာဘုရား၌ အျမစ္သဖြယ္ ျဖစ္၍ တည္၏၊ ထို ပညာရွိတို႔သည္ နတ္ျပည္သို႔လည္း လားရကုန္၏၊ ဤလူ႕ျပည္၌မူလည္း ျမတ္ေသာ အမ်ဳိး၌ ျဖစ္ရကုန္၏၊ အစဥ္သျဖင့္ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ရကုန္၏။
သတၱမသုတ္။