အန ၄.၁၀: ေယာဂသုတ္

၁ဝ။ ရဟန္းတို႔ (ဝဋ္ဆင္းရဲ၌ ယွဥ္ေစတတ္ေသာ) ေယာဂတရားတို႔သည္ ဤေလးမ်ဳိးတို႔တည္း။ အဘယ္ေလးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ- ကာမေယာဂ၊ ဘဝေယာဂ၊ ဒိ႒ိေယာဂ၊ အဝိဇၨာေယာဂတို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ ကာမေယာဂသည္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္သနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ ကာမဂုဏ္တို႔၏ ျဖစ္ေပၚျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။ ကာမဂုဏ္တို႔၏ ျဖစ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိသူအား ကာမဂုဏ္တို႔၌ ကာမဟူေသာ စဲြမက္ျခင္း ကာမဟူေသာ ႏွစ္သက္ျခင္း ကာမဟူေသာ ကပ္ၿငိျခင္း ကာမဟူေသာ ေတြေဝျခင္း ကာမဟူေသာ မြတ္သိပ္ျခင္း ကာမဟူေသာ ပူေလာင္ျခင္း ကာမဟူေသာ လႊမ္းမိုးၿပီးဆံုးေစျခင္း ကာမဟူေသာ တပ္မက္ျခင္းသည္ ကိန္းေအာင္းေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ကာမေယာဂဟု ဆိုအပ္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ကာမေယာဂသည္ ျဖစ္၏။

ဘဝေယာဂသည္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္သနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ ဘဝတို႔၏ျဖစ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။ ဘဝတို႔၏ ျဖစ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာ ကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိသူအား ဘဝတို႔၌ ဘဝဟူေသာ စဲြမက္ျခင္း ဘဝဟူေသာ ႏွစ္သက္ျခင္း ဘဝဟူေသာ ကပ္ၿငိျခင္း ဘဝဟူေသာ ေတြေဝျခင္း ဘဝဟူေသာ မြတ္သိပ္ျခင္း ဘဝဟူေသာ ပူေလာင္ျခင္း ဘဝဟူေသာ လႊမ္းမိုးၿပီးဆံုးေစျခင္း ဘဝဟူေသာ တပ္မက္ျခင္းသည္ ကိန္းေအာင္းေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ဘဝေယာဂဟု ဆိုအပ္၏။ ဤသို႔ လွ်င္ ကာမေယာဂ ဘဝေယာဂသည္ ျဖစ္၏။

ဒိ႒ိေယာဂသည္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္သနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ ဒိ႒ိတို႔၏ ျဖစ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။ ဒိ႒ိတို႔၏ ျဖစ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိသူအား ဒိ႒ိတို႔၌ ဒိ႒ိႏွင့္တကြ စဲြမက္ျခင္း ဒိ႒ိႏွင့္တကြ ႏွစ္သက္ျခင္း ဒိ႒ိႏွင့္ တကြ ကပ္ၿငိျခင္း ဒိ႒ိႏွင့္တကြ ေတြေဝျခင္း ဒိ႒ိႏွင့္တကြ မြတ္သိပ္ျခင္း ဒိ႒ိႏွင့္တကြ ပူေလာင္ျခင္း ဒိ႒ိႏွင့္တကြ လႊမ္းမိုးၿပီးဆံုးေစျခင္း ဒိ႒ိႏွင့္တကြ တပ္မက္ျခင္းသည္ ကိန္းေအာင္းေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ဒိ႒ိေယာဂဟု ဆိုအပ္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ကာမေယာဂ ဘဝေယာဂ ဒိ႒ိေယာဂသည္ ျဖစ္၏။

အဝိဇၨာေယာဂသည္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္သနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ ေတြ႕ထိမႈ၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေျခာက္ပါးေသာ အာယတနတို႔၏ ျဖစ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။ ေတြ႕ထိမႈ၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေျခာက္ပါးေသာ အာယတနတို႔၏ ျဖစ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ ေျမာက္ရာကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိသူအား ေတြ႕ထိမႈ၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေျခာက္ပါးေသာ အာယတနတို႔၌ မသိျခင္းအဝိဇၨာသည္ ကိန္းေအာင္းေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို အဝိဇၨာေယာဂဟု ဆိုအပ္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ကာမေယာဂ ဘဝေယာဂ ဒိ႒ိေယာဂ အဝိဇၨာေယာဂသည္ ျဖစ္၏။ (ေယာဂ ေလးပါး မပယ္ရေသးသူသည့္) ညစ္ႏြမ္းျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္ကုန္ေသာ ဘဝသစ္ကို ျပဳေလ့ရွိကုန္ေသာ ပူပန္ျခင္းႏွင့္တကြျဖစ္ကုန္ေသာ ဆင္းရဲေသာ အက်ဳိးကို ျဖစ္ေစတတ္ကုန္ေသာ ေနာင္အခါ ပဋိသေႏၶေနျခင္း အိုျခင္း ေသျခင္းသေဘာကို ျဖစ္ေစတတ္ကုန္ေသာ အကုသိုလ္တရားယုတ္တို႔ႏွင့္ ယွဥ္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ (ထိုသူကို) ”ေယာဂေလးပါးတို႔ျဖင့္ ေဘးမရွိရာ နိဗၺာန္ကို မရႏိုင္သူ”ဟု ဆိုအပ္၏။ ရဟန္းတို႔ ေယာဂတို႔သည္ ဤေလးမ်ဳိးတို႔ပင္တည္း။

ရဟန္းတို႔ (ဝဋ္ဆင္းရဲ၌ မယွဥ္ေၾကာင္း) ဝိသံေယာဂတို႔သည္ ဤေလးမ်ဳိးတို႔တည္း။ အဘယ္ ေလးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ- ကာမေယာဂဝိသံေယာဂ၊ ဘဝေယာဂဝိသံေယာဂ၊ ဒိ႒ိေယာဂဝိသံေယာဂ၊ အဝိဇၨာ ေယာဂဝိသံေယာဂတို႔တည္း။ ရဟန္းတို႔ ကာမေယာဂဝိသံေယာဂသည္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္သနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူသည္ ကာမဂုဏ္တို႔၏ ျဖစ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။ ကာမဂုဏ္တို႔၏ ျဖစ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာ ဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိသူအား ကာမဂုဏ္တို႔၌ ကာမဟူေသာ စဲြမက္ျခင္း ကာမဟူေသာ ႏွစ္သက္ျခင္း ကာမဟူေသာ ကပ္ၿငိျခင္း ကာမဟူေသာ ေတြေဝျခင္း ကာမဟူေသာ မြတ္သိပ္ျခင္း ကာမဟူေသာ ပူေလာင္ျခင္း ကာမဟူေသာ လႊမ္းမိုးၿပီးဆံုးေစျခင္း ကာမဟူေသာ တပ္မက္ျခင္းသည္ ကိန္းေအာင္းမေန။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ကာမေယာဂဝိသံေယာဂဟု ဆိုအပ္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ကာမေယာဂဝိသံေယာဂသည္ ျဖစ္၏။

ဘဝေယာဂဝိသံေယာဂသည္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္သနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူသည္ ဘဝတို႔၏ ျဖစ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။ ဘဝတို႔၏ ျဖစ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ ေျမာက္ရာကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိသူအား ဘဝတို႔၌ ဘဝဟူေသာ စဲြမက္ျခင္း ဘဝဟူေသာ ႏွစ္သက္ျခင္း ဘဝဟူေသာ ကပ္ၿငိျခင္း ဘဝဟူေသာ ေတြေဝျခင္း ဘဝဟူေသာ မြတ္သိပ္ျခင္း ဘဝဟူေသာ ပူေလာင္ျခင္း ဘဝဟူေသာ လႊမ္းမိုးၿပီးဆံုးေစျခင္း ဘဝဟူေသာ တပ္မက္ျခင္းသည္ ကိန္းေအာင္းမေန။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ဘဝေယာဂ ဝိသံေယာဂဟု ဆိုအပ္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ကာမေယာဂ ဝိသံေယာဂ ဘဝေယာဂ ဝိသံေယာဂသည္ ျဖစ္၏။

ဒိ႒ိေယာဂဝိသံေယာဂသည္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္သနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ ဒိ႒ိတို႔၏ ျဖစ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။ ဒိ႒ိတို႔၏ ျဖစ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ ေျမာက္ရာကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိသူအား ဒိ႒ိတို႔၌ ဒိ႒ိႏွင့္တကြ စဲြမက္ျခင္း ဒိ႒ိႏွင့္တကြ ႏွစ္သက္ျခင္း ဒိ႒ိႏွင့္တကြ ကပ္ၿငိျခင္း ဒိ႒ိႏွင့္တကြ ေတြေဝျခင္း ဒိ႒ိႏွင့္တကြ မြတ္သိပ္ျခင္း ဒိ႒ိႏွင့္တကြ့ပူေလာင္ျခင္း ဒိ႒ိႏွင့္တကြ လႊမ္းမိုးၿပီးဆံုးေစျခင္း ဒိ႒ိႏွင့္တကြ တပ္မက္ျခင္းသည္ ကိန္းေအာင္းမေန။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို ဒိ႒ိေယာဂဝိသံေယာဂဟု ဆိုအပ္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ကာမေယာဂဝိသံေယာဂ ဘဝေယာဂဝိသံေယာဂ ဒိ႒ိေယာဂဝိသံေယာဂသည္ ျဖစ္၏။

အဝိဇၨာေယာဂဝိသံေယာဂသည္ အဘယ္သို႔ ျဖစ္သနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ ေတြ႕ထိမႈ၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေျခာက္ပါးေသာ အာယတနတို႔၏ ျဖစ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာ ကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။ ေတြ႕ထိမႈ၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေျခာက္ပါးေသာ အာယတနတို႔၏ ျဖစ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သာယာဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္းေကာင္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိသူအား ေတြ႕ထိမႈ၏ အေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ ေျခာက္ပါးေသာ အာယတနတို႔၌ မသိျခင္း အဝိဇၨာသည္ ကိန္းေအာင္းမေန။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို အဝိဇၨာေယာဂဝိသံေယာဂဟု ဆိုအပ္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ကာမေယာဂဝိသံ ေယာဂ ဘဝေယာဂ ဝိသံေယာဂ ဒိ႒ိေယာဂဝိသံေယာဂ အဝိဇၨာေယာဂဝိသံေယာဂသည္ ျဖစ္၏။ (ေယာဂေလးပါးကို ပယ္ခြါၿပီး သူသည္) ညစ္ႏြမ္းျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္ကုန္ေသာ ဘဝသစ္ကို ျပဳေလ့ရွိကုန္ေသာ ပူပန္ျခင္းႏွင့္ တကြျဖစ္ကုန္ေသာ ဆင္းရဲေသာအက်ဳိးကို ျဖစ္ေစတတ္ကုန္ေသာ ေနာင္အခါ ပဋိသေႏၶေနျခင္း အိုျခင္း ေသျခင္း သေဘာကို ျဖစ္ေစတတ္ကုန္ေသာ အကုသိုလ္တရားယုတ္တို႔ႏွင့္ မယွဥ္၊ ထို႔ေၾကာင့္ (ထိုသူကို) ”ေယာဂ ေလးမ်ဳိးတို႔ကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေသာသူ”ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။ ရဟန္းတို႔ ဝိသံေယာဂတို႔သည္ ဤေလးမ်ဳိးတို႔ေပတည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ကာမေယာဂႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ဘဝေယာဂႏွင့္လည္းေကာင္း ဤသို႔ ႏွစ္ပါးစံုေသာ ေယာဂတို႔ႏွင့္ ယွဥ္ကုန္ေသာ၊ ဒိ႒ိေယာဂႏွင့္လည္း ယွဥ္ကုန္ေသာ၊ အဝိဇၨာၿခံရံအပ္ ကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔သည္ ပဋိသေႏၶေနျခင္း ေသျခင္းသို႔ ေရာက္ၾကရကုန္သည္ ျဖစ္၍ သံသရာ၌ က်င္လည္ရကုန္၏၊ အၾကင္ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္တို႔သည္ကား ကာမတရားတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ဘဝေယာဂကိုလည္းေကာင္း အလံုးစံု ပိုင္းျခားသိၿပီးလွ်င္ ဒိ႒ိေယာဂကို ေကာင္းစြာႏုတ္၍ အဝိဇၨာကိုလည္း ကင္းေဝးေစကုန္သည္ ျဖစ္ရကား အားလံုးေသာ ေယာဂတို႔ႏွင့္ မယွဥ္ကုန္၊ ထို ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္တို႔သည္ ေယာဂေလးပါး ကို လြန္ေျမာက္ေတာ္မူကုန္၏။

ဒသမသုတ္။

ေရွးဦးစြာေသာ ဘ႑ဂါမဝဂ္ ၿပီး၏။